Hoe schrijf je in tijden van Corona?

Schrijf je anders in tijden van rampspoed? Als ik nu een liefdesverhaal zou schrijven, speelde het zich af in oorlogstijd. Of de hoofdpersonages waren helden, of slachtoffers van een natuurramp.

Het is alsof ieder woord nu meer urgent moet zijn, een verhaal moet 'er toe doen'. Kan ik überhaupt schrijven nu zich een ramp voltrekt in zoveel gezinnen en families, in vluchtelingenkampen, krottenwijken en overvolle ziekenhuizen over de hele wereld? 

Schrijver geeft duiding

Tegelijkertijd is dit wat schrijvers doen. We schrijven over wat we voelen en zien. En ben je als schrijver niet juist iemand die duiding kan geven - die woorden geeft aan wat mensen beleven? Misschien vind je wel die woorden waarmee je mensen een gevoel van acceptatie geeft, of begrip, verwondering of hoop. Misschien schrijf je wel hét boek dat een mevrouw in een verpleeghuis met een tevreden zucht dicht slaat, waarna ze merkt dat er gelukkig weer een dag van wachten voorbij is.

Ik twijfel nu ook over de publicatie van mijn tweede roman en het rare is dat het me niets doet.  Terwijl ik er zo blij mee was, nog maar enkele weken geleden. Na fijne kritiek van proeflezers stond mijn boek na een paar aanpassingen plotseling als een huis, afgetekend tegen een stralend blauwe lucht. Maar nu lijkt het hele verhaal me onzinnig. Het is alsof ik een oppervlakkig romannetje schreef, als een leeg huis zeg maar, en zonder die blauwe lucht. 

Inzichten ontstaan in tijden van crisis

De wereld lijkt scherper omlijnd nu. Dramatischer, met zichtbare helden en heldinnen en iedere dag kan het leven zomaar anders zijn. Een situatie die we in Nederland niet kennen. De wisselwerking in boeken tussen het leven dat we kennen, en de wereld die we willen zien, lijkt hierdoor belangrijker. Want zoals we de wereld in boeken vorm geven, vormen boeken soms ook de wereld; met inzichten en ideeën, die juist ontstaan tijdens tijden van crisis. 

Misschien ontstaat een nieuwe generatie schrijvers, schrijvend vanuit een gevoel van urgentie dat eerder anders was, of ontbrak.  

Ik schrijf in ieder geval door. Want schrijven is gezond, daar ben ik van overtuigd, juist in tijden waarin we met elkaar heftige emoties delen. En omdat ik geen mondkapjes kan maken, aan een ziekenhuisbed alleen maar in de weg sta, daarnaast teveel hoest om buiten de deur te helpen en toch iets wil doen voor anderen; heb jij een tekst waar je gratis advies bij wil? Stuur me een berichtje via het contactformulier op mijn website. Ik bekijk iedere week een tekst gratis.