Een noodzakelijk schrijven

Het is vijf over negen op een zondagmorgen. Vers brood staat te bakken in de keuken, twee honden liggen vredig te slapen in hun mand en mijn moeder en zusje worden langzaam wakker. Een snelle rekensom in mijn hoofd; over acht en een half uur vertrekt mijn vlucht. Ik ga weer weg.

Als naïeve achttienjarige maakte ik in mei het besluit een schooljaar lang als au pair in Londen door te brengen. Dolenthousiast was ik, totdat ik echt weg was van mijn veilige huis, mijn familie en mijn vriend. Op momenten maakte een enorme heimwee zich van mij meester, dus ging ik wanhopig op zoek naar iets wat mij kon afleiden. Vanuit noodzaak werd ik plots ontzettend creatief. Ging tekenen, moodboards maken. En ik ging schrijven. Veel, heel veel schrijven.

Ik begon met stukjes in een dagboek en af en toe een brief naar huis. Zo’n ouderwetse brief, zo één die nooit overtroffen kan worden door e-mail of sociale media. Maar steeds vaker ging ik verhalen op papier - of op mijn laptopscherm - zetten. Als het verlangen naar mijn eigen huis mij overviel, vluchtte ik naar een andere veilige haven: mijn fantasie. Gedichten, korte verhalen, hoofdstukken voor boeken waaraan ik jaren geleden al was begonnen. Schrijven had ik eigenlijk mijn hele leven al gedaan, maar het was op een lag pitje komen te staan omdat...

Waarom eigenlijk? Dat vroeg ik mij oprecht af. Waarom iets opgeven dat zoveel rust kan brengen in mijn hoofd, en op een bepaalde manier reddend kan zijn? Misschien had ik het te druk. Misschien was ik ongeïnspireerd. En misschien had ik het gewoon een tijdje niet nodig. Wat het ook was, het weerhoudt me er niet langer van mijn gedachten, gevoelens en verhalen werkelijkheid te maken op papier.

Na een weekje thuis te zijn geweest in de herfstvakantie is het nu weer tijd om weg te gaan. Acht weken zal het duren voordat ik weer terugkom voor kerst. Schrijven zal ik, in die weken. Schrijven zal ik!
 
Mijn naam is Michelle Seldenthuis, eind 1994 geboren in de Drentse plaats Emmen. Tot mijn zeventiende woonde ik samen met mijn beide ouders, twee jaar jongere zusje, en onze twee honden. Dat jaar scheidden mijn ouders - zeer vriendschappelijk - met als gevolg dat mijn vader niet meer bij ons in woont maar welk vaak over de vloer komt. Ik rondde mijn VWO in 2012 een jaar te vroeg af en ging daarna vijf weken lang op pelgrimstocht op de Camino de Santiago, Noord-Spanje. In mijn tweede tussenjaar ben ik nu au pair bij een gezin in Londen, waar ik zal verblijven tot en met juli 2014.