De Week van het Lezen en Schrijven: wat het betekent om laaggeletterd te zijn

Deze week is het de Week van Lezen en Schrijven, een week waarin aandacht wordt gevraagd voor mensen die moeite hebben met de Nederlandse taal. Wat als je de brieven van de Belastingdienst niet begrijpt of je kind niet kan voorlezen? Op de website Sociaal Bestek delen 3 ervaringsdeskundigen hun verhaal. 

Verplaats je niet in de ander

Lodewijk van Noort schrijft: “Een paar maanden geleden verwees mijn huisarts me door naar de neuroloog. De tijd en datum schreef ik direct in mijn agenda. Twee weken later meldde ik me bij de balie neurologie. De medewerker aan de balie kon mij niet vinden in het systeem. “Vreemd” dacht ik. “Ik heb toch heel precies de datum en tijd in mijn agenda geschreven.” Gelukkig had ik de bevestiging van de afspraak bij me en overhandigde die vol zelfvertrouwen aan de medewerker van het ziekenhuis. “Ah, ik zie het al meneer: U moet in een andere vestiging van ons ziekenhuis zijn. Kijk maar.””

Schrijvers die teksten zo duidelijk mogelijk willen maken denken vaak dat het genoeg is om je te verplaatsen in iemand die laaggeletterd is. Maar gaat niet zomaar, meent Van Noort. Zijn hele blog lezen?

Geen betere adviseur dan een taalambassadeur

“Ik ben Jos Niels, ik ben taalambassadeur, ervaringsdeskundige, vader, opa, bestuurslid, hondenliefhebber en vroeger was ik laaggeletterd. Ik weet hoe het is als je de ondertiteling op de tv, een brief van de overheid en dat voorleesboekje niet goed kan lezen. Als je bij elke stap die je zet, elke afspraak die je maakt bang bent dat je iets moet lezen of schrijven. Dat je geen hulp durft te vragen omdat iemand erachter kan komen dat je niet goed kunt lezen en schrijven.” Nu is Jos taalambassadeur! Hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen, lees je in zijn blog.

Van toiletjuf naar Taalambassadeur

Addy van Meenten vertelt aan Sociaal Bestek: “Op mijn 15e ben ik direct aan het werk gegaan. Ik heb van alles gedaan: bij een slagerij gewerkt, een wasserette, een atelier, thuis inpakwerk gedaan enzovoort. Uiteindelijk ben ik als toiletjuffrouw terecht gekomen bij V&D La Place. Nou, iedereen weet wat daarmee is gebeurd: ik kreeg mijn ontslag en kwam in de WW. Ik was toen 57 jaar. Van de UWV moest ik 4 keer per maand solliciteren. En ik wilde graag werk, dus schreef ik sollicitatiebrieven.” Dat ging niet zonder slag of stoot. Wil je haar hele verhaal lezen?