De meeste auteurs zijn te goed opgevoed

Als je invloed wilt uitoefenen als schrijver van een non-fictieboek, dan moet je het lef hebben om soms tegendraads uit de hoek te komen.

Het stereotype beeld van de gemiddelde schrijver is dat van een melancholische kluizenaar die in een versleten trui tot diep in de nacht zit te drinken en te schrijven. 's Ochtends smeren zijn kinderen zelf een boterham en gaan stilletjes het huis uit om de nachtrust van hun uitgeputte ouder niet te storen. Ik vrees dat dit beeld alleen bestaat in het hoofd van de lezer, die waarschijnlijk gesteld is op het idee dat de schrijver zijn ziel en zaligheid geeft voor de literatuur. De werkelijkheid is prozaïscher: de gemiddelde schrijver woont in een Vinexwijk, schrijft alleen tussen negen en vijf en smeert elke ochtend liefdevol boterhammen voor zijn kinderen. Hij rijdt in een keurige Kia ProCeed, betaald van zijn werk als consultant in de IT. Hij is beleefd, behulpzaam en vriendelijk. En dat is jammer.

Overtuigen van een andere werkelijkheid

Als uitgever ontmoet ik vrijwel alleen auteurs die keurig zijn opgevoed. Dat is prettig voor mij, maar het is niet per se goed voor de lezer. Een auteur die zijn lezer wil overtuigen van een andere werkelijkheid, moet hem soms uit zijn comfortzone lokken met confronterende feiten, scherpe argumenten en eigenzinnig taalgebruik.

Veel manuscripten die wij ontvangen zijn even braaf als een gebruiksaanwijzing. De stijl van de teksten is klinisch en roept nergens emotie op. Dat zou prima zijn als de teksten inderdaad bedoeld waren om uit te leggen hoe je een wasmachine bedient, maar dat is niet zo. De auteurs van deze teksten proberen bijvoorbeeld uit te leggen hoe je een team van werknemers aanstuurt of succesvol een onderneming opzet. Als je dat wilt bereiken, moet je je lezers soms confronteren met verkeerde denkbeelden en enthousiasmeren om anders naar de werkelijkheid te kijken. Wie de wereld wil veranderen, moet bereid zijn om nu en dan tegendraads te zijn.

Voorbeeld

Volgens mij is er maar weinig voor nodig om de lezer wakker te schudden. Het is helemaal niet nodig om onbeleefd te worden. Het is al een goed begin om de feiten zo helder mogelijk te beschrijven. Neem bijvoorbeeld de volgende tekst uit de inleiding van een boek over leidinggeven:

Effectief leiderschap vereist niet alleen technische expertise, maar ook interpersoonlijke vaardigheden. Respectvolle en sociale interacties met teamleden zijn essentieel voor het creëren van een positieve werkomgeving en het bevorderen van samenwerking.

Leidinggevenden dienen zich bewust te zijn van de impact van hun communicatiestijl en gedrag op het team. Het tonen van empathie, actief luisteren en het erkennen van individuele bijdragen zijn cruciaal voor het opbouwen van vertrouwen en het stimuleren van betrokkenheid.

Door een inclusieve en ondersteunende atmosfeer te creëren, kunnen leidinggevenden de motivatie en productiviteit van het team verhogen, wat uiteindelijk leidt tot betere resultaten en een hogere tevredenheid onder werknemers.

Dat kan beter:

Een team is meer dan een groep individuen die samenwerken. Het is een plek waar mensen hun talenten delen, uitdagingen overwinnen en samen successen vieren. En als leidinggevende heb je de unieke kans om die bijzondere dynamiek te versterken.

Hoe? Door te laten zien dat je om je teamleden geeft, niet alleen als werknemers, maar ook als mensen. Het volstaat niet om te roepen dat je 'deur altijd open staat'. Ga naar de werkvloer, luister naar hun ideeën, waardeer hun inzet en toon begrip voor hun uitdagingen. Vier samen de overwinningen, groot en klein, en bied een helpende hand als het even tegenzit.

Als je een team creëert waar respect en verbinding centraal staan, zul je zien dat mensen zich meer betrokken voelen, beter samenwerken en met meer plezier naar hun werk komen. En dat leidt niet alleen tot een positievere werksfeer, maar ook tot betere resultaten en een sterker teamgevoel.

Verbloem je boodschap niet met onnodig jargon en nietszeggende woorden. Confronteer de lezer met zijn obligate opmerking dat 'de deur altijd open staat', terwijl hij niet eens weet hoe de kinderen van de medewerkers in zijn team heten. Dat is een beetje brutaal maar helaas niet zelden de waarheid. Als je niet bereid bent om de waarheid te beschrijven, dan schrijf je geen non-fictie, maar fictie.

Over de auteur

Geerhard Bolte is uitgever van Uitgeverij Haystack en auteur van Waarom schrijf je geen boek. Heb je een vraag of een voorstel voor een boek? Stuur hem een mail of maak contact via LinkedIn. Wil je zijn blog elke week automatisch ontvangen in je mailbox? Schrijf je hier in!