De kracht van nieuwe kennismakingen

Als je een boek schrijft, moet je met allerlei dingen rekening houden. Je wil bijvoorbeeld niet dat je verhaal traag op gang komt, dat het vol zit met stoflappen (uitleggerige lappen tekst), dat het saai wordt of erger nog: dat je lezer afhaakt.

Toch wil je als schrijver ook achtergrondinformatie kwijt: wat is er gebeurd vóór de levensveranderende situatie waarmee je boek begon? Wat zit je personage dwars? Waarom wil hij wat hij wil? Voor het verloop van je verhaal is het belangrijk dit te vertellen, maar het risico op stroperigheid is groot.

Ik betrapte mezelf op deze fout tijdens het schrijven van mijn manuscript, en kwam er pas later achter wat de oplossing was: ik moest kennismakingen toevoegen. Mijn hoofdpersoon werd omringd door personages die ze al haar hele leven kende. Hierdoor was ik genoodzaakt om als schrijver aan de lezer uit te leggen wat er gaande was (want haar omgeving wist dit al), en dit zorgde voor een langdradig begin van mijn verhaal. Dus mijn tip: laat jouw hoofdpersoon nieuwe mensen ontmoeten!

Waarom?

1: Achtergrondinfo op een natuurlijke manier verwerken

Je kunt, naarmate de vertrouwensband groeit, de hoofdpersoon door middel van dialogen steeds een stukje meer achtergrondinformatie laten vertellen aan zijn nieuwe vriend/tegenspeler. Dit voelt veel natuurlijker dan uitleggende zinnen tussendoor, het geeft je verhaal meer vaart en het is nog spannender ook.

2: Wrijving en aantrekkingskracht creëren tussen personages

In de eerste versie van mijn manuscript waren mijn hoofdpersonen twee zussen (die ruzie hadden). Ruzie zorgt uiteraard voor frictie, maar het is lastig om dat een heel boek boeiend te houden (‘ja, maar jij zei…’, ‘nee, jíj́ zei!’). Toen ik de zus inwisselde voor een onbekende jongen, ging er voor beide personages ineens een nieuwe wereld open, waarin zij elkaar moesten leren kennen. Dit zorgde voor veel meer gereedschap en mogelijkheden voor mij als schrijver.

3: Je personages een grotere en snellere ontwikkeling laten doormaken

Personages die elkaar al heel lang kennen, hebben hun eigen manier van omgang. Ze kennen elkaars karakter, krachten en zwaktes, wensen en angsten. Zo’n dynamiek verandert niet zomaar van de een op de andere dag. Als je je hoofdpersoon tegenover een (nog) onbekende zet, heb je de kans om die hele dynamiek te ontwikkelen. Dit zorgt er ook voor dat personages een spiegel voor elkaar kunnen zijn, waardoor je hoofdpersonen tot nieuwe inzichten kunnen komen en veel van elkaar kunnen leren, waardoor ze een grotere ontwikkeling doormaken.

Dus: zit je vast tijdens het schrijven van je verhaal en weet je niet waar het aan ligt? Probeer dan eens een onbekende toe te voegen. Wie weet waar het je brengt!

Brenda Heijnis, lees meer op haar website: www.brendaschrijftboeken.nl