De fascinatie van de schrijver

Heerlijk vind ik het om de creatieve ontwikkeling te mogen volgen bij schrijvers die puur voor hun genoegen schrijven.

Neem nu een verse groep mensen die samenkomt om een cursus te volgen. Onwennig zitten ze in een opgeknapt lokaal in een oud schooltje de kat uit de boom te kijken. Zo divers als hun leeftijd en voorkomen zijn, zo divers is de insteek van de dames en heren schrijvers; dit belooft een aangename variatie aan opbrengsten. Korte verhalen met veel suspense erin, een klassieke liefdesgeschiedenis, fantasy, columns en essays, gedichten en een serie vertellingen voor kinderen.

De losschrijfoefeningen enthousiasmeren de cursisten en ze associëren naar lieve lust en brengen de verbeelding op gang. Feiten worden getransformeerd naar fictie. De schroom verdwijnt met het voorlezen.

De groep komt flink op stoom. Gretig worden verteltechnieken geconsumeerd. Knelpunten in de verhaallijnen worden doorgesproken alsof de levens van hun personages ervan afhangen. Scènes en personages worden ingekleurd met gevoel voor detail. Een uitbarsting van creativiteit vibreert door het lokaal. Het is goed toeven in de voortgebrachte verhaalwerelden.

Nog tijdens de cursus smeedt men vruchtbare samenwerkingsbanden; schrijven en illustreren, een schrijverscollectief opzetten, een bundel korte verhalen maken van en door de groep. En mijn bewondering groeit mee met het werk van de schrijver, want wat een lef betoont deze; iedere tekst biedt een persoonlijke inkijk, ieder opgeroepen beeld geeft een treffend inzicht weer en tovert een onderliggende gedachtewereld tevoorschijn.

Het meest verrast zijn de schrijvers over zichzelf: ‘Ik wist niet dat ik het dichten in me had.’ ‘Jee, zeg, dit is míjn stijl, míjn genre.’ Schrijven wordt hun ding en dat neemt niemand hen meer af. Ze schrijven zich in voor een vervolgcursus, bezoeken open podia, bloggen zich een weg naar buiten en laten hun verhaal fileren in een schrijfwedstrijd.

Fascinatie voor de schrijver heb ik, die blijft schrijven, niet om zich een karige boterham te verschaffen of om eer en roem binnen te halen, nee, gewoon vanwege de drang, omdat hij niet anders meer kan. En terecht, want schrijven brengt veel zin! Schrijven brengt stemming en kleur, gedrevenheid en opwinding. Waar eerst nog niets was, wordt nu gecreëerd!

Sommige schrijvers verdwijnen een tijdlang uit beeld. Het leven zelf eist zijn aandacht op. Het leven buiten claimt en trekt en zeurt en woelt. Op zulke momenten zou de schrijver zich het liefst onderdompelen in zijn eigen roman in wording die dan juist roerloos blijft liggen als een achtergelaten krant.

Steeds weer komt de schrijver boven drijven, gelukkig maar, de schoonheid en de troost van het schrijven, die blijven.

De fascinatie van de schrijver laat hem niet meer los.

Annemieke Elfers-Wijffels is andragoge, docente Nederlands en schrijfcoach. Zij biedt vijf verschillende schrijfdiensten aan via haar schrijfschool `Schrijven is van mij`. Surf voor meer informatie naar haar website.