100 woorden worden 10.000 woorden

Het schrijven en bedenken van verhalen is iets wat ik doe sinds de dag dat ik voor het eerst een pen mocht vasthouden. Een eigen wereld creëren op papier, dat vond en vind ik het mooiste wat er is. Maar op een gegeven moment stopte ik met schrijven. Het leven had nog zoveel andere dingen te bieden. Een jaar geleden begon ik mij heel onrustig te voelen; er zaten meerdere verhaallijnen in mijn hoofd. Dat was het moment dat ik weer in de pen klom. Het bleef moeilijk om er echt tijd voor te maken. En ik wilde zo graag een boek schrijven! Frustratie alom. Totdat ik ineens op NaNoWriMo stuitte. Geheel per abuis kwam ik het tegen. Helaas was het die bewuste dag 26 november.

Ups en downs

Een jaar later was het dan eindelijk zover. Ik kon niet wachten tot ik mocht beginnen.
Vol ideeën, een solide schrijfplan en goede moed begon ik. De eerste week verliep vlekkeloos, de ene na de andere zin rolde eruit. Ik kon het niet geloven. Was ik nu echt een boek aan het schrijven? Iedere dag vulde ik vol trots de teller aan in mijn NaNoWriMo-account.
De tweede week was een hel; ik kreeg bijna geen letter op papier. De moed zakte me in de schoenen, ik verachtte alles wat ik had geschreven en vond het eigenlijk de grootste nonsens. En daar kwam, precies op tijd, een nieuwsbrief van de NaNoWriMo: het is normaal. Vele NaNoWriMo’ers vinden week twee de hel. Ik besloot vanaf dit moment niets meer terug te lezen en positief gezind begon ik aan week drie.
In de derde week was ik weer aardig op weg. Mijn doel was het behalen van die 50.000 woorden, want ik geloof echt in mijn verhaal; net zoals vele andere NaNoWriMo'ers dat doen.

De community

Via Facebook en het forum kun je elkaar op de hoogte houden van de vooruitgang of juist tegenslag. Je bent echt onderdeel van een community. En dat voelt goed. Zelf neem ik niet echt deel aan deze community. Ik ben er te verlegen voor. Dat er zoveel mensen zijn die schrijven, serieus schrijven, maakt me uitermate timide en bescheiden. Maar ik wil iedereen die nog twijfelt aan een deelname op het hart drukken: neem vooral deel aan die community. Je vindt hier elke dag bemoedigende woorden en de deelnemers geven een inkijkje in hun schrijftechnieken, ervaringen en aanpak.
Ik ben heel erg blij dat er zoveel leuke schrijvers in dit land wonen met dezelfde passie als ik! En dat is ook meteen het mooie aan NaNoWriMo. Je bent onderdeel van een platform, je hebt een stok achter de deur en we doen het allemaal samen.

Het beruchte woordenaantal

Of ik die 50.000 woorden ga halen, is nu maar de vraag. De kans is groot dat ik er rond de 30.000 haal, maar dat ik mijn doel gaandeweg heb moeten bijstellen vind ik niet erg. Dankzij deze uitdaging heb ik mijn flow weer terug, weet ik dat ik niet de enige schrijfnerd ben, word ik gerustgesteld en besef ik mij dat niemand elkaar beoordeelt of veroordeelt. Er is enkel ambitie en nu krijg je de kans om die ambitie om te zetten in dat boek, dat je misschien al jaren wilde schrijven.
Mijn verhaal is dit jaar af, want ik werk er iedere dag aan. Eind november haal ik niet, maar ik weet nu hoe het voelt om iedere dag te schrijven. Ik schrijf echt niet iedere dag die 1667 woorden; soms zijn het er maar 300. Maar zonder NaNoWriMo zou ik nu nog geen 100 woorden op papier hebben gekregen. 100 woorden van een verhaal dat ik al heel lang wilde schrijven… Reken maar uit!