Het Bridget Jones-effect

Wie een dagboek of blog bijhoudt over emotionele onderwerpen voelt zich beter, dat concluderen Amerikaanse psychologen. Hersenscans van dagboekschrijvers vertonen minder activiteit in de zogeheten amygdala, een amandelvormig stukje in de hersenen dat verantwoordelijk is voor het reguleren van emoties. De onderzoekers noemen dit het Bridget Jones-effect. Het effect gaat ook op voor andere genres, zoals poëzie of liedteksten, zolang de negatieve emoties maar op papier worden gezet.

Voor het Bridget Jones-effect maakt het niet uit of een gedicht of liedtekst goed of slecht is. Ook al leest niemand ooit de tekst, het schrijven ervan helpt. In het onderzoek was het Bridget Jones-effect aantoonbaar na vier opeenvolgende dagen waarin twintig minuten werd geschreven. Naast minder activiteit in de amygdala, vertoonden de dagboekschrijvers meer activiteit in de prefontale cortex in een gebied dat in verband wordt gebracht met het dempen van neurale activiteit na sterke emoties.

Vreemd genoeg bleek het Bridget-Jones effect sterker bij mannen dan bij vrouwen. De onderzoekers denken dat dit komt doordat mannen gemiddeld genomen minder ervaring hebben met dagboekschrijven of het op andere manieren onder woorden brengen van negatieve emoties. Omdat mannen beginners zijn op dit vlak, is het effect steker. Het onderzoek toonde verder aan dat een metaforische beschrijving van emoties een kalmerend effect heeft, terwijl emoties oproepen in felle kleuren en details het tegenovergestelde effect heeft.