# 361 La copine

Gruwelijk op zijn Gi's, wat ben jij een warm mens! 

zeurtje: Dank zij haar,  => Dankzij haar

Mooi gedaan. Je bent wel iemand waar als schrijver een docent in schuilt, altijd wat leerzame zaken. Gelukkig hier mooi gedoseerd en in dienst van het verhaal.

Twee dingetjes, ergens mist een komma voor een 'maar' (ben ff kwijt waar). Bij de zin: ' Telkens een gelegenheid zich voordoet ...' denk ik dat 'als' mist, maar ik twijfel of jouw zinsconsructie misschien ook mag.

Graag gelezen. 

Merci, Tony en Hadeke.

De wens is de vader van de gedachte. Nakend is een beetje in onbruik geraakt, maar ach...als je het leuk vindt. Leuk verhaal.

@J.D., dank voor de reactie. Over 'nakend': (onvoltooid deelwoord van 'naken'):  In België alleen in de betekenis ‘naderend’, ‘nabij’. In Nederland komt het woord ook voor in die betekenis, maar minder frequent (voornamelijk in krantenkoppen). De in Nederland ingeburgerde betekenis: 'nakend= (half)naakt’ is in België ongebruikelijk. Wat gaan wij doen als de burgemeester van Antwerpen zijn zin krijgt en wij terugkeren naar de 17 Provinciën?

Hoi Gi, ik lees het meer als een onbeantwoorde (vakantie)liefde. De aantrekkingskracht is er en de hp wordt teleurgesteld als de liefde van zijn leven uiteindelijk met iemand anders trouwt. Het is een mooi geschreven verhaal, maar ik mis de onvoorwaardelijke liefde en het gruwelijke.

wordt ik --> foei

@Fief, dat lees je goed en je zal niet de enige zijn, maar de echte clou lijk je niet door te hebben, misschien teveel  naar taalfouten gespeurd? :-)

Hoi Gi,

Dit is een mooi verhaal met een hele mooie opbouw. Je schrijft ook erg mooi hoe de hoofdpersoon zich voelt gedurende deze ontluikende liefde. 
Het einde vind ik zowel mooi als teleurstellend. Je schrijft gedurende het verhaal heel mooi dat je hoofdpersoon zich laat meeslepen door zijn gevoelens en zich erbij neerlegt dat dit een onvoorwaardelijke liefde wordt. Een liefde die hoogstwaarschijnlijk onbeantwoord blijft. 
Dat maakt het einde sterk: niets 'test' je voornemen van onvoorwaardelijke liefde zo goed als de vraag : "Is de liefde nog steeds onvoorwaardelijk als de ander met iemand anders trouwt dan jij?" 

Maar ik vind het erg jammer dat het verhaal daar eindigt. Als je daar nog een of twee zinnen had besteed aan het beschrijven van de gevoelens van je hoofdpersoon op dat moment of wat er op dat moment door hem heen ging, dan was het waarschijnlijk nog meer een einde geweest dat echt een gevoel van medelijden of medeleven bij de lezer opwekt. 

Je personage houdt zich voor dat hij haar onvoorwaardelijk lief zal hebben, maar lukt hem dat op het moment sûpreme ook echt? Dat is een vraag die nu onbeantwoord blijft en die -ongeacht het antwoord- een extra mooie draai aan het verhaal had kunnen geven. 

Groet, 

Nadine 

 

Hi Nadine, ik heb het einde opzettelijk zo kort mogelijk gehouden omwille van de clou, die jij net als Fief niet schijnt door te hebben wanneer ik jullie commentaren lees. Misschien is er een aandachtige(r) lezer die jullie wil helpen te vatten en onthullen wat er nog meer aan de hand is?

Mijn eerste idee was: de jongedame schat de geaardheid van "ma très chère copine" verkeerd in (wat het hp dan weer pas doorheeft op het moment dat hij de mail met de invitatie ontvangt).

Ik heb het in die zin graag gelezen, zeker met de clou aan het einde. Het was o.a. de afscheidsknuffel die me in die richting wees (maar ik kan mis zijn natuurlijk).

Edit: ok, nu pas, bij het lezen van de comment van Hadeke, heb ik finaal door dat het hp vrouwelijk is (ja toch?) en dus niet een man betreft waarvan de geaardheid verkeerd begrepen wordt.

Of niet? Help.

Ik ging ook uit van een (wat oudere) vrouwelijke hp, maar dat kwam vooral, omdat ik bij de titel al de vertaling opgezocht had. Aan het eind komt dan het één en ander samen. Tegelijkertijd is het -als ik de juiste lijn heb- wel een beetje jammer om de clou volledig te 'vatten' met behulp van Google translate. (We kunnen tegenwoordig niet blind varen op de kennis van het Frans.) 

Maar misschien heb ik de door jou beoogde clou ook niet echt te pakken.

(O ja, de komma: in de derde alinea.)

@Tudor: dank voor de reactie. Je zit er net als Hadeke dichtbij maar de vraag is wie jij als hoofdpersonage ziet?
@Hadeke: je uitgangspunt is volledig juist: de hoofdpersoon is een (iets oudere) Nederlandse vrouw. Dat kan je niet weten door de titel want die kan zowel op de hp als op het jonge meisje slaan. Enkel het zinnetje dat op het laatst in het onderwerp van de mail staat geeft duidelijk aan dat het meisje zich tot een vrouwelijke vriendin richt, anders had het moeten klinken als: 'A mon très cher copain'.
Daarnaast: nooit iets met google vertalen er zijn gratis woordenboeken zat op internet die je meteen een degelijke vertaling geven.

O jee, mijn feedback weer niet scherp verwoord.  😀 Doordat ik de titel had vertaald, kon ik uit het mailbericht opmaken dat de hp vrouwelijk bleek en ging ik daarna dus uit van een vrouwelijke hp. Inderdaad niet vanaf het begin. Als ik een verhaal enkel op een titel zou snappen, zou ik het verhaal niet meer hoeven te lezen. De mannelijke versie van de vertaling had ik natuurlijk zelf al gegoogeld. 😉

Maar goed, allemaal afleiding van mijn punt dat wel blijft staan: een mooi verhaal, maar een clou die voor veel mensen onzichtbaar zal blijven zonder extra uitleg en dat is jammer. Ik denk overigens dat je de clou kunt handhaven door iets meer aanwijzingen te geven.

Hoi Gi,

Ik las je verhaal, zoals volgens mij je bedoeling was, met in gedachten een oudere man als hoofdpersoon. En mijn Frans is voldoende om op het einde te begrijpen dat de hoofdpersoon een vrouw is, en toen kwam er wel een "ach" en een glimlach. Ik vind het een leuk idee, ik ben helemaal fan van de lezer op het verkeerde been zetten.
Maar met de hoofdpersoon als man in gedachte, vond ik hem maar zielig (die jongedame doet gewoon haar job). En met de hoofdpersoon als dame in gedachte, lijkt het alsof de dame haar verhaal erg zakelijk doet, vanop de afstand die ze al nam van haar ervaring nadat ze de brief kreeg. Het zou fijn zijn als je de lezer kon meenemen in die "ontdekking van zichzelf" en die twijfel over "is deze liefde beantwoord of is dit gewoon vriendelijkheid?" in plaats van het alleen maar te benoemen. Op die manier gaat de lezer dan ook twijfelen aan zijn/haar aanname van het geslacht van de hoofdpersoon.

Groeten,

Elle B.

Dank Elle voor je reactie.  Net als mijn tekst bij opdracht #329 'La Cuisine revisited', waar de lezer zelf kon invullen of de hp vrouwelijk of mannelijk was (wat volgens mij weinig lezers doorhadden), wilde ik ook hier de lezer in het ongewisse laten. Uiteindelijk heb ik dan toch besloten het op deze manier aan te pakken. De vragen die je in de feedback opsomt zijn precies de vragen waarvan ik hoopte dat de lezer zich die zou stellen. Daarom is voor mij de opdracht geslaagd.

Hi Gi, 

Herhaaldelijk gelezen, alle reacties bestudeerd, nog een keer gelezen, en nog eens. Google translate gebruikt, maar volgens jou dus onbetrouwbaar en dat klopt, want het werd er niet duidelijker op. Maar ik besef me heel goed dat het aan mij ligt. Dat is wat deze tekst met mij doet. Het is hogere wiskunde voor mij, maar dan in de literatuur. Dat ik geen woord Frans heb geleerd zal zeker niet meewerken ;)

Suzanne: het verhaaltje in een notendop: Iemand uit Nederland neemt deel aan een yogacursus in België en geraakt sterk onder de indruk van een jonge animatrice. Deze toont veel sympathie voor de cursist(e) maar heeft niet door dat die smoorverliefd op haar raakt. Heeft de cursist(e) slechte ervaringen op het vlak van de liefde en zo ja welke? Wat de voorgeschiedenis is van de cursist(e) of van de animatrice mag de lezer zelf invullen. De jonge animatrice, die al verloofd is met een jongen heeft niet door dat de cursist(e) meer dan vriendschap voor haar voelt. Op haar huwelijksreceptie maanden later nodigt ze een aantal cursisten uit met wie ze vriendschap had gesloten.
De paar woordjes Frans in de tekst dienen enkel om sfeer te scheppen. Alleen het zinnetje aan het einde is belangrijk om te begrijpen dat het inderdaad om een verliefde vrouw, dus cursiste gaat.

Ik dacht eerst even dat er in de laatste zin een foutje stond, maar toen werd me duidelijk wat er aan de hand was. Ik vind het allemaal niet zo gruwelijk en onvoorwaardelijk, maar wel een mooi verhaal op zich en ik hou er erg van om als lezer op het verkeerde been gezet te worden en te zien dat mijn (cliché-)verwachtingen niet bewaarheid worden.

Beste Gi,

Heb je verhaal met heel veel smaak gelezen. Ik ben echter niet blijven stilstaan bij eventuele gramaticale foutjes e.d. Eerst dacht ik na het lezen ook zoals Aurora dat er een foutje zat in "copine". Maar neen hoor. Knap gezien. De clou in één enkele letter. Mooi geschreven ook. Tof.

Wilfried

Aurora en Wilfried: tof dat jullie het konden smaken. Dank om te reageren.

bij deze, is bewezen, frans leren (en Frans is geen hp van een verhaal) heeft zijn nut!

Tony, dat Frans (ook de taal hoort met een hoofdletter) heb ik gekozen omdat er in onze contreien al genoeg (koolmijners) Engels gesproken wordt en Duits zou tot nog meer controverse hebben geleid, alhoewel Sankt-Vith mij even nauw aan het hart ligt als Neufchâteau. 

Mooi geschreven verhaal met een leuke clou. Je moet wel een woordje Frans verstaan, wil je deze begrijpen. Helaas spreek en versta ik het niet, maar gelukkig weet ik wel het verschil tussen ma en mon.

Musonius bedankt voor het compliment. Ik heb na alle commentaren over het Frans de vertaling van de titel en de drie Franse zinnetjes die ertoe doen onderaan de tekst geplaatst.

De schiere horreur alleen al dat ze het aanlegt met een Jantje Frans en niet van de gene zijde blijkt. Mooi stukje is haar bewustwording van verliefdheid. Literair, gelaagd, vind ik het verder niet. De beginzin suggereert dat de taalverwarring de plot raakt. Misschien als in dat het Frans (ineens maar liefst de taal van Johnny, Robespierre en Goscinny - tja, Hollands is de taal van Vondel) haar amour fou mede aansticht?