#277 - Het gouden koninkrijk
‘Sheherazade, dit is de avond waarop je sterven moet.’
‘Het zij zo, o edele sultan, maar kent u het verhaal van het gouden koninkrijk?’
‘Nee, dat ken ik niet. Wil je het me vertellen voor je gaat?’
Ooit was er een koninkrijk van goud. Het werd geregeerd door de rijkste koning van de wereld. Helaas, doordat de vermogende vorst meer van perziken hield dan van pruimen, had hij geen opvolger toen hij stierf.
Van heinde en verre kwamen edellieden naar het gouden koninkrijk in de hoop de poort naar de macht te kunnen openen. Met honderden waren ze. Sommigen brachten sleutelbossen vol gouden en zilveren sleutels mee; anderen probeerden hun geluk met bruut geweld en stormrammen. Het mocht niet baten. De massieve deur bleef dicht.
Ibrahim, de sluwe slaaf van de rozenprins van Perzië, bekeek het spektakel met veel interesse. Hij verbroederde met de lakeien van de overleden heer en leerde veel bij over diens zeden en gewoonten.
‘Mijn liefste prins,’ fluisterde hij die avond zijn meester toe in bed, ‘Ik heb de levenswandel van de machtige monarch bestudeerd. Ik ben er zeker van dat er ergens een achterdeurtje moet zijn.’
De prins liet meteen de roede los waar hij mee aan het spelen was.
‘Dat is een interessante gedachte,’ zei de koddige koningszoon, ‘Heb je er enig idee van hoe we dat deurtje kunnen vinden?’
‘Als ik de lakeien van de koning mag geloven,’ zei de slimme slaaf, ‘kunnen we het herkennen aan het sleutelgat.’
‘Het sleutelgat?’ vroeg de prins, ‘Hoezo?’
‘Dat heeft de vorm van een sterretje,’ antwoordde Ibrahim.
‘Kom,’ zei de prins, ‘We gaan op onderzoek uit.’
Hij greep zijn kleren en stak zijn staf in zijn broek. Een ogenblik later liepen ze in het donker rond de wallen van de stad. Aan de achterkant van de stad vonden ze inderdaad een klein deurtje waarlangs je het koninkrijk binnen kon dringen.
‘Nu nog een sleutel vinden die in het sterretje past,’ zei de prins.
‘Daar weet ik wel iets op,’ zei Ibrahim.
De volgende ochtend ontwaakte de gouden stad met de rozenprins als nieuwe koning.
‘Ibrahim,’ zei de prins, gezeten op zijn ivoren troon, ‘Kijk naar mijn prachtig paleis. Het is helemaal in goud opgetrokken en met edelstenen bezet. De fontein op het koningsplein spuit dag en nacht sprankelende wijn. Ik ben rijker dan de rijkste mens ter wereld. Ik maak van jou mijn grootvizier.’
Ibrahim en zijn rozenprins leefden nog lang en gelukkig samen.
‘Wat een verhaal, Sheherazade,’ zei de sultan, ‘Ik zou er alles voor geven om dat gouden koninkrijk te kunnen aanschouwen, al was het maar voor heel even.’
‘Geef me nog een dag te leven, o edele sultan,’ zei Sheherazade, ‘en ik schenk je een glimp van wat de rozenprins beleefde.’
‘Afgesproken!’ zei de sultan.
Daarop draaide Sheherazade zich om zodat ze op haar buik kwam te liggen. Een perfect volle maan verlichtte de kamer. De sultan kon er zijn ogen niet van af houden.
‘Ziet u mijn sterretje?’ vroeg Sheherazade, ‘Weet u wat er net in past?’
De sultan hoefde geen twee keer na te denken; zijn staf deed het denken voor hem.
Mooi verhaal, Bruno. Ik heb…
Lid sinds
12 jaar 10 maandenRol
Mooi verhaal, Bruno. Ik heb gegrinnikt vanaf de pruimen tot aan het sterretje.
Ook een tweede keer met…
Lid sinds
12 jaar 10 maandenRol
Ook een tweede keer met vreugde gelezen, maar nu iets kritischer.
Enkele puntjes voor eventuele verbetering:
Bij ‘de enen’ bleef ik haken. Als je het de een en de ander laat doen, heeft dat betrekking op z’n allen en het verstoort het lezen niet.
'de enen'... vreemd meervoud.
‘bruut geweld en stormrammen’ is dubbel op. Stormrammen zijn onderdeel van bruut geweld.
‘Geen van allen slaagden ze erin’ is bij nader inzien een vreemde constructie. Het betekent niemand van allen. 'Niemand' is enkelvoud. Alternatief ‘Geen van allen slaagde erin ’
‘Vele jaren later kwam de dag dat er een nieuwe koning moest worden gezocht; toen begon het verhaal weer helemaal opnieuw.’ vind ik verwarrend en overbodig; geen goeie verbinding met het begin van het verhaal. Ik zou deze zin weglaten. Wel een witregel gebruiken. So wie so enkelen witregels inlassen.
‘Geef me nog een dag te leven’ > ‘geef me nog een moment te leven’. Een dag heeft ze niet nodig; als inleiding op een kortstondig moment.
Sheherazade wordt op het laatst wel vrijpostig doorn de sultan met ‘je’ aan te spreken.
zijn staf nam de sleutelrol op zich.
Maar bovenal een leuk verhaal.
Hallo Bruno, Meesterlijk…
Lid sinds
7 jaar 6 maandenRol
Hallo Bruno,
Meesterlijk gedaan hoor. Het is voor een lezer toch het leukst als je verrast wordt. En hoe brutaler de tekst hoe meer hij prikkelt. Daar ben je heel goed in geslaagd. En de dubbele laag krijgt hier een nieuwe betekenis.
Ik zou zelf ook de zin 'De enen.. enz' vereenvoudigen. Daar stagneert het soepele lezen een beetje.
Maar anders dan Dos ben ik geen fan van extra witregels. In de regel is ook de regel ... dat je doorschrijft tenzij er een wijziging van tijd, perspectief of setting is. En een nieuwe regel begin je alleen bij een dialoog. Die regel volg je nauwkeurig. Dus prima. Natuurlijk spelen auteurs in hun korte verhalen met de 'schrijf' regels. Dat is ook prima. Zo ontstaan er weer nieuwe ideeën. Dan is het een kwestie van smaak.
Groeten,
Ingeborg
Het wordt bijna saai, Bruno…
Lid sinds
5 jaar 6 maandenRol
Het wordt bijna saai, Bruno. Weer een geweldig verhaal.
Ik heb geen verdere opmerkingen toe te voegen. Met lichtelijk rode konen gelezen.
Ik heb de laatste weken…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Ik heb de laatste weken minder en minder tijd om te komen lezen (en schrijven). Gelukkig heb ik meestal vlug een idee; dit keer deed ik er 1 uur en 11 minuten over nadat de opdracht verscheen. Door die snelheid is stijl meestal het eerste slachtoffer. Op basis van de commentaren heb ik enkele aanpassingen aangebracht.
@Fief: sorry voor het veroorzaken van rode konen 😳 Ik heb eens een ander genre geprobeerd om te tonen dat ik als schrijver niet voor één gat te vangen ben.
@Ingeborg: Ik heb de "de enen; de anderen" veranderd in "sommigen; anderen".
@Dos:
- Geef een seintje als "de één; de ander" beter klinkt in het Nederlands (misschien is mijn oplossing te Vlaams).
- "Bruut geweld en stormrammen" bedoelde ik als tautologie. Ik greep terug naar de "Verhalen van 1001 nacht" en de "Decamerone", dus ook naar een aantal oude stijlfiguren.
- "Geen van allen slaagden ze erin" was bedoeld archaïsch te klinken, maar het werkt niet. Ik heb getwijfeld of ik de zin weg zou laten. Uiteindelijk heb ik er gewoon "De massieve deur bleef dicht" van gemaakt.
- Deze zin is inderdaad overbodig: "Vele jaren later kwam de dag dat er een nieuwe koning moest worden gezocht; toen begon het verhaal weer helemaal opnieuw." Door ze te schrappen eindigt het sprookje dat Sheherazade vertelt met een "ze leefden nog lang en gelukkig", maar doordat de focus daarna terug naar de vertelster gaat, is dat aanvaardbaar.
- Wat de extra witregels betreft, volg ik schrijfcoach Ingeborg. Het middenstuk is het verhaal dat door Sheherazade verteld wordt. Als ik witregels toevoeg, dan wordt het mijns inziens minder overzichtelijk.
- De extra dag zal ik behouden, omdat die consistent is met de "Verhalen van 1001 nacht": elke dag dreigde Sheherazade terechtgesteld te worden, maar doordat ze elke dag een verhaaltje vertelde, kreeg ze meer dan 1000 keer respijt, tot de sultan geen zin meer had om haar te doden.
- Het mixen van "je" en "u": dat heb je goed opgemerkt. Bedankt daarvoor!
- De staf en de sleutelrol, daar ga ik nog eens over nadenken (met mijn brein, niet met mijn ...).
Goed zeg, dat je meteen wat…
Lid sinds
7 jaar 6 maandenRol
Goed zeg, dat je meteen wat doet met alle feedback Bruno.
En inderdaad, in haast sneuvelt de stijl vaak als eerste, en consequentie in tijd en namen als tweede. Die ervaring heb ik ook. Maar ik heb me er eerlijk gezegd niet aan gestoord. Daarvoor was de rode draad te leuk :)