#268 drempel
De laatste hoek om, ik wist wat me te wachten stond, juist daarom wilde ik niet verder lopen. Telkens weer voelde mijn voeten als lood en trok de angst aan mijn schouders. Vaak vraag ik me af hoe het zou zijn om wel een thuis te hebben.
Nu is dat huis weg. Het staat er nog wel maar er wonen andere mensen, die mij niet kennen daarom zal ik daar nooit meer over de drempel gaan.
Het is nu de drempel van de coffeeshop waar ik elke dag overheen stap. Daar is het warm, daar is de barman geduldig met mij, daar kan ik naar de wc.
In de avond ga ik naar de opvang op de kade, het poortgebouw. Het is een huis wat ik deel met mijn lotgenoten. De meiden daar hebben zoveel gruwelijke dingen meegemaakt dat ik mezelf gelukkig prijs.
Wellicht zal ik me ooit echt thuis kunnen voelen als ik een huisje voor mezelf vind.
Addendum: Het is trouwens
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi D.W., welkom op het
Lid sinds
5 jaar 6 maandenRol
Fief schreef: daarom wilde
Lid sinds
5 jaarRol
D.W. Alavelak schreef: Fief
Lid sinds
5 jaar 6 maandenRol
Fief schreef: Het is echt de
Lid sinds
5 jaarRol
D.W. Alavelak schreef: Fief
Lid sinds
5 jaar 6 maandenRol
Kort en goed. Graag gelezen.
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
N.D.D. schreef: Kort en
Lid sinds
5 jaarRol
Duidelijke taal, zonder
Lid sinds
8 jaar 7 maandenRol
mw.Marie schreef: Duidelijke
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi D.W., je eerste alinea
Lid sinds
13 jaar 8 maandenRol
edwinchantalenquinten
Lid sinds
5 jaarRol
Beste D.W., dank voor het
Lid sinds
13 jaar 8 maandenRol
edwinchantalenquinten
Lid sinds
5 jaarRol
Beste Alavelak, Ten eerste,
Lid sinds
13 jaar 11 maandenRol
Diana Silver schreef: Heb je
Lid sinds
5 jaarRol
Ik vind je verhaal mooi
Lid sinds
5 jaar 9 maandenRol
Dankuwel! Ik zal in de
Lid sinds
5 jaarRol
Hallo D.W.Alavelak, … daarnet
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol