opdracht # 121 - moorddadig
Ze was nog nooit zo kwaad geweest. Op de avond van Halloween had hij haar laten staan. In haar vermomming waar ze dagen aan had gewerkt.
“Vergeten”, zei hij laconiek toen ze hem erop aansprak.
“Vergeten? “ Klonk het in haar kolkende binnenste. “Me hoela.”
Ze had hem wel herkend onder het clownspak terwijl hij met de andere feestgangers joelend door de zaal rende. Ze had wel gezien hoe zijn ogen gretig over de borsten en billen van haar rivalen gleden.
Na een paar slapeloze nachten was ze tot de conclusie gekomen dat ze hem ging vermoorden. Op een afschuwelijke, pijnlijke manier. De meest afgrijselijke dood die je maar kon bedenken. Ze zou toekijken terwijl hij kronkelde van de pijn en oorverdovend zou gillen. Nee, er zou geen medelijden in haar anders zo zachte natuur zijn. Ze zou hem hard en meedogenloos nog een paar schoppen in zijn onderlijf geven, op de gevoelige plek die ze zo goed had leren waarderen. Urenlang zou ze hem laten lijden, zoals zij nu leed onder zijn onverschillige houding.
De gedachten aan de monsterlijke dingen die ze ging doen maakten haar vrolijk. De knagende pijn in haar hart nam af. Het laatste restje pijn zou verdwijnen wanneer hij bloedend en zieltogend op de grond voor haar zou liggen. Naakt, gekneusd, met starende ogen waarin het gretig verlangen naar borsten en billen verdwenen was.
Ze kreunde zachtjes van genoegen en voelde hoe haar geslacht met haar meeleefde.
Haar wraak zou zoet zijn en haar genoegen zou tot een hoogtepunt leiden.
Ze verzamelde alle messen die ze maar kon vinden.
Het afmaken zou in het park gebeuren, vanavond, wanneer hij op weg was naar de avondschool. Het was donker om die tijd en de wandelaars zouden rustig voor de televisie zitten terwijl zij haar eigen thriller ging uitvoeren.
Ze stond op een hoogte achter een boom. Uit het niets zou ze boven op hem springen. En steken, steken, steken.
Ze begreep niet waarom ze zelf zo”n stekende pijn voelde terwijl ze tegen de grond sloeg. Het mes van haar verkrachter raakte haar dodelijk.
Dat einde had ik niet aan
Lid sinds
9 jaar 7 maandenRol
Verrassend Blavatski! Ze was
Lid sinds
9 jaarRol
Spannend verhaal, geboeid
Lid sinds
8 jaar 7 maandenRol
Wat een einde, dit verhaal
Lid sinds
8 jaar 5 maandenRol
@Blavatski, hoe prachtig
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Dag Nyceway, wat fijn dat je
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Dank je Marlie voor het
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Dank je mw.Marie dat je mijn
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Dag Joke GV, fijn dat je
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Dank je Mili voor je lovende
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Blavatski, Ik geniet van jou
Lid sinds
8 jaar 4 maandenRol
Het kan aan mij liggen, en
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
Mooi verhaal, indringend
Lid sinds
8 jaarRol
Ik heb ook een beetje moeite
Lid sinds
15 jaar 5 maandenRol
Een pittig verhaal,
Lid sinds
9 jaar 6 maandenRol
Ik sluit me volledig aan bij
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Dag Mirabella, fijn te
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Dag Lilithx, dank je wel voor
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Dag Dreaming, dank je wel
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Dag Tja, dank je wel voor je
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Dag Meta, dank je wel voor je
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
'Ik, als bedenkster van dit
Lid sinds
9 jaarRol
Dag Alice, dank je wel voor
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Dank je wel, Marlie, je maakt
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
U blijft mij verrassen met al
Lid sinds
12 jaar 10 maandenRol
Dag Maddbrug, dank voor het
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Blavatski, Een
Lid sinds
16 jaar 7 maandenRol
Dag Willemina, fijn dat je
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Probeer eens hoe het leest
Lid sinds
18 jaar 2 maandenRol
Inderdaad, ik zag het einde
Lid sinds
8 jaar 5 maandenRol