Voor iedereen die bang is om te beginnen aan een boek

Dit is een oproep voor iedereen die nog niet is begonnen met schrijven, voor iedereen die vastzit op die plek tussen nul en een.

Ik ben ook bang, bang dat mijn vaardigheden zijn verdwenen, dat ik geen ideeën meer ga krijgen. Ik ben bang dat ik dit ga verpesten. Ik ben bang voor jullie. Ik wil niet beginnen, maar ik ga het doen.

‘Morgen’ wordt niet langer de drukste dag van de week, want ik ga mijn Facebook niet gebruiken alsof het cocaïne is of als een zombie thuiswinkelprogramma’s kijken. Er zit evenveel tijd in deze dag als de volgende en wetenschappers kunnen niet nieuwe minuten uitvinden.  Ooit is niet een dag van de week.

En als ik dat ene gevoel in mijn buik krijg, wanneer ik ineens een bal van energie voel die naar mijn benen schiet tot in mijn armen, die me vertelt om op te staan en naar de koelkast te lopen voor een plakje kaas, dan is dat is mijn kaasmonster dat praat. En mijn kaasmonster zal nooit tevreden zijn met Edammer, alleen met de kaas van prestatie.

Mislukkingen zijn vuurtjes onder je kont

Laat me beseffen dat mijn mislukkingen van het verleden geen indicatie zijn van mijn toekomstige prestaties. Ze zijn enkel vuurtjes die mijn kont opwarmen. Als het ‘fuck it, ik ga ervoor’-gevoel sterk is, laat me dat gevoel dan bewaren in een fluweel beklede doos totdat ik het echt nodig heb.

Ik denk aan de mensen waar ik het meest van houd en hoe ik dat nog steeds doe als ze falen of me teleurstellen. Ik geef ze nog steeds kansen en ik zie nog steeds het beste in ze. Laat me die gulheid ook aan mezelf geven.

Laat me metaforen vinden die me helpen de wereld om me heen te begrijpen en geef me de kracht om me ervan te ontdoen als het duidelijk is dat ze niet meer werken.

Laat ik dankbaar zijn voor de delen van mij die ik niet begrijp of buiten mijn rationele controle zijn, zoals mijn creativiteit en moed. En laat me herinneren dat mijn moed als een wilde hond is. Hij komt niet als ik hem roep; ik moet hem najagen en zo stevig mogelijk vasthouden.

Laat me niet zo ijdel zijn om te denken dat ik de enige auteur ben van mijn overwinningen en een slachtoffer van mijn nederlagen. Laat ik niet vergeten dat de onbedoelde betekenis die mensen projecteren op mijn werk niet mijn fout is, maar ook niet mijn verdienste. Laat ik niet vergeten dat de impact van kritiek meestal niet de bedoeling is van de criticus - en als de bedoeling kwaad is, dan is er altijd nog de blokkeerknop.

Schrijven om het schrijven

Perfectionisme kan er wel goed uitzien met zijn glimmende schoenen, maar hij is een klootzak en niemand nodigt hem uit voor zwembadfeestjes. Wat ik schrijf zal nooit perfect zijn, maar wel eerlijk.
Laat me niet denken over mijn werk als een opstapje naar iets anders en als het dat wel is, laat me dan gefascineerd worden door de vorm van het opstapje. Laat me schrijven voor het schrijven: omdat ik ervan houd te schrijven, omdat ik plezier heb met mijn personages, omdat ik ‘s nachts wakker lig en denk aan wat er met ze gebeurt als ik er niet ben, omdat ik een connectie wil maken met anderen door mijn ideeën, dromen, angsten en wensen te delen.

Laat ik het idee dat me tot hier heeft gebracht weggooien. Wat ik nu ga doen, zal dat niet zijn, maar het zal iets zijn. Het is niet nodig om mijn potloden te slijpen. Mijn potloden zijn scherp genoeg. Zelfs de gebroken punten zullen een indruk achterlaten.

Ik ga beginnen en ervan genieten.

Elisabeth Hunting studeert Creative Writing aan de ArtEZ en heeft een eigen blog

Moeite met beginnen? In het komende nummer van Schrijven Magazine geeft Jowi Schmitz je een stappenplan voor de kickstart van je verhaal. Neem vóór maandag 23 juli 16:00 een abonnement en je ontvangt dit nummer rond 3 augustus in je brievenbus!