(Een beetje laat van vanwege computerstoring) Mannen Overal waar Saskia in de stad liep, kwam ze haar eigen gezicht tegen: op lantaarnpalen, op winkelruiten, op bussen en noem maar op. Ze werd gemist. Welja. Ze wist wel zeker dat haar man haar dit geintje had geflikt omdat ze bij een vriend was ingetrokken. Daarom had ze haar lange haren laten kortwieken en droeg ze een grote zonnebril om niet herkenbaar te zijn. Toen ze met Fred zat te eten, zag ze tot haar verbijstering dat haar man met zijn broer binnenkwam. Ze gingen aan het tafeltje naast hen zitten. Saskia legde een vinger op haar mond. Fred trok zijn wenkbrauwen op. ‘Wat?’ ‘Ssst.’ Ze zei waarom hij zich stil moest houden. ‘Wie van de twee is jouw man?’ vroeg hij. ‘De man met de baard.’ Fred ging staan liep naar het tafeltje waar Mark zat. ‘Mark?’ ‘Ja.’ ‘Jouw vrouw zit bij mij aan tafel,’ - hij wees naar links – ‘kun je haar weer mee naar huis nemen? Ik ben haar namelijk ook zat.’ Saskia bedacht zich geen moment en gooide de inhoud van haar bierglas in het gezicht van Fred. ‘Stomme kerels,’ schold ze, terwijl ze met een wegwerpgebaar het restaurant uit rende. ‘Kerels genoeg die het wel in mij zien zitten,’ mompelde ze toen ze buiten was. Wel had ze spijt dat ze haar lange haren had laten knippen. Mannen waren dol op lang en blond haar.