Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 133 Angst en schaduw

8 maart 2017 - 20:52
Ik vraag me nog steeds af wat hem steeds vaker, steeds meer, naar de wijn deed grijpen; de angst voor wat kon komen, of de schaduwen van wat was gedaan. Hij was gelovig, op zijn manier. Hij hield van rituelen. Of hield hij zich daaraan vast? Hoe dan ook; er speelde geen kind in onze straat dat niet gedoopt was en niet geboren was uit een huwelijk dat was ingezegend door de pastoor. Dat de verwekking eerder, in een onbezonnen van zonde vervuld moment had plaatsgevonden, dat de in het wit getooide bruid een leugen verkondigde, dat kon worden weggebiecht. Zo noemde hij dat: wegbiechten. Hij zei vaak dat er geen zonde kleefde aan het beëindigen van een leven als onderhandelingen en waarschuwingen nergens toe hadden geleid. Misschien wel te vaak. Dat ik nu toch denk dat hij zijn twijfels had. Donderdagmiddag, twee uur, leek heilig voor hem. Dan liep hij over het steile pad naar de kerk, naar de biechtstoel. De rest van de middag besteedde hij aan het aanharken van het grind op het kerkhof. Donderdagavond zat hij in De Kroon en beantwoordde iedere vraag met een dwingend 'Morgen hebben we het er over. Nu niet.' Toch weer een vervolg op: http://www.schrijvenonline.org/forum/themaforums/… en eerdere pulp.

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 maart 2017 - 21:24
Toch nog tot inkeer komen! Duidelijk sfeerbeeld geef je weer met je tekst. Eén puntje ik heb het gevoel dat de komma in de 2de regel weg kan: ...komen of de schaduwen.... Mooie zin overigens, schaduwen als beeldspraak voor het verleden

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 maart 2017 - 11:09
De biechtstoel vertoont vast enige slijtage vermoed ik. Ik vind de tekst goed, mooie krachtige zinnen in de eerste alinea, een opbouw die tot een mooi eind leidt van wederom een nieuw begin.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 maart 2017 - 19:31
Angus, ik vind de tweede alinea vanaf; Hoe dan ook ... tot en met ... Dat ik nu toch denk ... een beetje moeilijk lezen. Ik struikel over het woordje "dat". Een berouwvolle pastoor, daar word ik een beetje kriebelig van ;)

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 maart 2017 - 19:20
@Angus, wegbiechten zal de Van Dale bereiken. Prachtwoord. Ik blijf op je reageren ongeacht je mededeling onder een ander topic dat je mij negeert omdat je vermoedt dat ik van een ander politiek gezindte zou zijn dan de jouwe.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 maart 2017 - 20:27
mw. Marie, maddbrug, Meta Boonstra en Mili, Bedankt voor de reacties. Wellicht tot 21 september, of daaromtrent :) :thumbsup:

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 maart 2017 - 23:15
De lente klopt aan. De zomer ligt in het verschiet. De tuin lonkt. Vogels willen gehoord worden. Het schilderwerk stelt eisen. De gevel voelt zich grauw. Het terras vraagt naar gitaren en gezang. Mijn gezicht wil meer door de zon gebrande rimpels. Mijn wederhelft wil gesprekken waarbij glazen klinken en schitteren in de ondergaande zon. Ik heb hen allen, en mijzelf, beloofd dat schrijven voortaan iets voor de herfst en de winter is.

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
14 maart 2017 - 9:49
@Angus, allemaal goede argumenten, maar je schrijfkunst zo lang missen? Ach, keuzes moeten nu eenmaal gemaakt worden. Succes met je voornemens, geniet met wederhelft van zon, tuin en wijn. Tot na de zomer, Groet Connie :thumbsup:

14 maart 2017 - 10:30
Hallo Angus, Hij was gelovig, op zijn manier. Als ik het lees voelt het voor mij vooral als dat hij gevangen zit in zijn rol. Kan een pastoor zijn eigen zonden zelf wegbiechten, of gaat hij daarvoor bij een ander te biecht? Ik ben niet thuis in die wereld, maar het intrigeert me wel. De woorden heb je heel functioneel in de tekst ingepast, vooral de wijn past naadloos. Schrijfcoach Corrie