Winnaar schrijfwedstrijd 'Digitale liefde'

Leegwaan 

Twee x'jes, daarmee sluit ze steevast haar berichtjes af. Dit keer niks, gewoon een punt achter haar laatste zin: 'Ik moet nu weg.'
Maarten krabt in zijn haar, zucht, en klikt op haar profielfoto.
Hij kijkt graag naar haar; af en toe geeft hij haar zelfs een kus, wanneer hij absoluut zeker is dat niemand hem kan zien.Zoals nu, hier op het toilet, op zijn werk. Enkel Dirk, zijn
naaste collega en enige vriend, weet dat hij hier zit. Maartens relatie met Cindy is nu een kleine week aan de gang. Tot dusver hebben ze elkaar één keer - heel kort - in levende lijve gezien, maar dat maakt niet uit. Maarten is tot over zijn oren verliefd.

Hij heeft haar leren kennen via perfectmatch.be. Diep vanbinnen wist hij, van zodra hij haar profiel zag, dat zij de ware was voor hem. Alles bleek te kloppen: ze lust ook geen volkoren brood, ze kijkt wekelijks naar 'Quiz je rijk', en ze houdt van leguanen (ze schreef weliswaar 'leegwaan', maar dat vergeeft hij haar graag, anders was het té perfect, bijna angstaanjagend; hij vertelt het niemand door). Bovendien is ze
helemaal zijn type: steil blond haar, sensueel getuite lippen en een imposante boezem.
Hij stuurde haar een vriendschapsverzoek dat ze meteen aanvaardde en sindsdien zenden ze elkaar onophoudelijk berichtjes.

Cindy is Maartens allereerste vriendin, maar hij hoeft nooit meer een andere. Ze was het wachten al die jaren, alsook die vernederende opmerkingen van zijn collega's, meer dan waard.
Jammer dat hij zich gisteren niet bewust was van hun toevallige ontmoeting. Blijkbaar – dat kwam aan het licht tijdens hun berichtjes – werkt ze voor een bedrijf dat fietskettingen inkoopt. Gisteren kwam ze langs op zijn werk, aan de receptie schuin tegenover de machine die hij bedient. Dagdromend heeft hij haar slechts vaag gezien, maar Dirk kon het hem nadien bevestigen. 'Wat een knappe blondine was me dat.'
Maarten schudt glimlachend het hoofd. Wat een toeval toch, bijna te mooi om waar te zijn.

Na een woelige nacht besloot Maarten deze ochtend: tijd voor de volgende stap. Hij stelde het de hele voormiddag uit, tot zonet.
'Ik wil knijpen in je mooie borsten', stuurde hij haar. Maar het was nog te vroeg, ze was er nog niet klaar voor.
'Ik moet nu weg.'
Komt wel, niet panikeren, houdt Maarten zich voor.
Soms windt de gedachte aan Cindy hem zo op dat hij het niet meer kan houden, en dan moet hij, zoals hij dat noemt, even stoom aflaten. Hij luistert of het stil is op de gang. Hij opent google in privémodus, neemt enkele velletjes wc-papier en ritst zijn broek open. Met een bevende vinger, zwart onder de nagel, tikt hij op een van de vele foto's op de 'ondeugende' website. Bijna laat hij zijn smartphone vallen. Hij herkent haar meteen.

Tijdens de schafttijd komt Dirk wat onwennig naast hem zitten.
'Zeg ... hoe gaat het trouwens nog met Dino, je leegwaan?'
'Goedgoed', antwoordt Maarten afwezig en hij hapt in zijn speltboterham.

Door Stijn Claeysier