Baseren van je verhalen op levenservaringen?
Ik maak vaak dingen mee waar ik hele boeken mee zou kunnen vullen, toch deed ik het tot nu toe niet. Baseren jullie je verhalen op autobiografische gebeurtenissen, of is alles echt fantasie? Als ik vastloop val ik terug op dingen die ik zelf ook meemaakte, maar verder niet. Wel schrijf ik over thema’s en in wereldjes waar ik zelf ook ervaring mee heb. Nu heb ik afgelopen maanden heel veel ervaring opgedaan met iets waar ik met een vleugje fantasie een goede roman van zou kunnen maken. Maar ik twijfel of het juist een goed verwerkingsproces zal zijn, of dat het te pijnlijk zal worden.

Profile picture for user Ariadne

Lid sinds

18 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Dat is ook een opvatting. En er is niets mis mee. Maar het is niet de opvatting van Julia Kristeva. Ik vind die heel intrigerend. De gebruikelijke opvatting is mij ook te krap. ;) Ik denk dat je over niets of niemand kunt schrijven, in elk geval niet op een overtuigende manier, dat niet op de een of andere manier als een deel (hoe klein ook) in jezelf leeft. Wolkers schreef fantastisch over vrouwen, niet alleen over de sex met hen (zijn mannelijke kant), maar ook over hoe ze zijn en wat ze voelen (zijn vrouwelijke kant). Hij had dat nooit kunnen doen als hij niet alletwee de kanten in zich had. Hij was al met al een compleet mens.
19 december 2007 - 13:43