'debuteren'op je vijftigste. Zinvol of zinloos?
ER zijn weinig schrijvers die op latere leeftijd debuteren bij een uitgever. is dat toeval? Of hebben uitgevers geen zin in een vijftiger. IK denk er de laatste tijd veel over na. Op twitter en facebook word ik weliswaar steeds meer gevolgd door uitgevers en boekhandels, maar de vraag is, waarom. Dooddoeners als 'je schrijft toch lekker voor jezelf', daar heb ik niets aan. Mijn vraag is, of al mijn inspanningen op schrijfgebied en de daarbij horende promotieactiviteiten, kunnen leiden tot publicatie bij een reguliere uitgever. ER even van uitgaand dat mijn talent voldoende is. Kortom; speelt leeftijd en rol of is dat onzin?

Profile picture for user Ellabella

Lid sinds

15 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ik begrijp niet waarom debuteren tussen aanhalingstekens staat in de titel. Je debuteert of niet. Ellabella: Ik beschouw mijn roman Snaren - uitgegeven bij een niet reguliere uitgever- als mijn debuut. Maar áls ik bij een reguliere uitgever terecht kom zal dat niet als zodanig beschouwd worden. Vandaar de aanhalingstekens.
Ik haal dit uit je bio: In november 2009 verscheen 'Select gezelschap' een bundel verhalen en gedichten door geselecteerde auteurs bij de GSK-publieksprijs 2009. Daarin is mijn verhaal 'Een onherroepelijk ontmoeten' opgenomen. UItgeverij Kontrast. ISBN 978-90-78215-90-5 Verder treed je op en ben je vaste columnist. Wat maakt dat jij nog geen schrijver bent en dat je nog moet "debuteren"?
14 november 2010 - 20:25

Geen afbeelding

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Volgens mij gaat het niet zozeer om hoe oud je bent als je wilt debuteren, maar of je er rijp voor bent. Ik bedoel: je moet het wel aankunnen, er op voorbereid zijn, alles wat samengaat met het debuteren.
14 november 2010 - 20:32

Ik begrijp niet waarom debuteren tussen aanhalingstekens staat in de titel. Je debuteert of niet. Ellabella: Ik beschouw mijn roman Snaren - uitgegeven bij een niet reguliere uitgever- als mijn debuut. Maar áls ik bij een reguliere uitgever terecht kom zal dat niet als zodanig beschouwd worden. Vandaar de aanhalingstekens.
Ik haal dit uit je bio: In november 2009 verscheen 'Select gezelschap' een bundel verhalen en gedichten door geselecteerde auteurs bij de GSK-publieksprijs 2009. Daarin is mijn verhaal 'Een onherroepelijk ontmoeten' opgenomen. UItgeverij Kontrast. Ja, Ellabella,bovensaande klinkt allemaal heel mooi en er zijnnog verhalen van me opgenomen in drie andere bundels,waarvan er twee nog moeten uitkomen bij Pamac en Bezige Bij. Maar: qua roman zal ik me nog moeten bewijzen bij een reguliere uitgever en die zal dat beschouwen als mijn debuut. ISBN 978-90-78215-90-5 Verder treed je op en ben je vaste columnist. Wat maakt dat jij nog geen schrijver bent en dat je nog moet "debuteren"?
15 november 2010 - 10:32

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Four Seasons: Rijp klinkt een beetje als, voldoende kunstmest en water gehad? Of in ons, schijvers geval, genoeg gegoogled op SOL? Ik denk, (persoonlijke mening), dat als je denkt dat het moment daar is, je er ook voor moet gaan. Debutant of niet. Bobcat.
15 november 2010 - 19:04

Geen afbeelding

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Bobcat, Hoe wil je het dan noemen? Volgroeid, wijs, ervaren? Bij rijp denk ik juist aan een rijpe vrucht, die klaar is om geconsumeerd te worden. Om dit 'niveau' te bereiken als schrijver moet je een bepaald 'groeiproces' hebben doorgemaakt. Wat ik me hierbij afvraag, is of dat groeiproces voor iedereen hetzelfde is, tenminste voor degenen die echt zullen debuteren. Beginnen ze meteen met schrijven, met het lezen van schrijfboeken, of het volgen van cursussen om maar wat te noemen? En hoe kom je aan de juiste feedback? Ik zou graag willen weten hoe je kan weten wat voor jou de juiste weg is. Hoe ervaren de vijftig-plussers waar we het nu over hebben dat?
15 november 2010 - 23:06

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het is toch de inhoud die bepaalt of een manuscript de criteria doorstaat en niet hoe oud de schrijver is. Goede wijn ligt jaren te rijpen voordat het op dronk is, maar verzuren levert alleen azijn. Kommaneu... is voor diegene die redigeren. Ontkurk je gave en snuif het aroma van je kunnen, schenk het aan en met vrienden en geniet van hun oordeel. Het feest is pas compleet als je samen eet.
16 november 2010 - 9:26

Geen afbeelding

Lid sinds

14 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Moderator

Mijn vraag is, of al mijn inspanningen op schrijfgebied en de daarbij horende promotieactiviteiten, kunnen leiden tot publicatie bij een reguliere uitgever. ER even van uitgaand dat mijn talent voldoende is.
Het antwoord ligt in de vraag besloten. Vooral in de laatste zin.
16 november 2010 - 10:27

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De Pers kopt vandaag met: Hoe ouder hoe beter! Thrillerschrijvers als Forsyth en Le Carré rijpen als topwijnen.
Je bent nooit te oud om een thriller te schrijven. Voetbalkeepers worden in de loop der jaren strammer van lijf en leden maar betere doelbewakers, omdat ze het spel beter kunnen lezen. Suspensescribenten krijgen misschien artrose in hun typvingers, maar leren wel hoe ze de spanning bij hun lezers tot aandraaglijke hoogten kunnen opdrijven. De heren (in deze pensioenplusgeneratie vinden we amper ladywriters on heels) hebben collectief besloten om in herfst 2010 met een nieuw pareltje te komen: zeventiger Frederick Forsyth of bijna-tachtiger John le Carré publiceren hun beste werk in jaren
Geen debutanten, wel een vermelding waard in deze discussie!
16 november 2010 - 14:23

De Pers kopt vandaag met: Hoe ouder hoe beter! Thrillerschrijvers als Forsyth en Le Carré rijpen als topwijnen.
Je bent nooit te oud om een thriller te schrijven. Voetbalkeepers worden in de loop der jaren strammer van lijf en leden maar betere doelbewakers, omdat ze het spel beter kunnen lezen. Suspensescribenten krijgen misschien artrose in hun typvingers, maar leren wel hoe ze de spanning bij hun lezers tot aandraaglijke hoogten kunnen opdrijven. De heren (in deze pensioenplusgeneratie vinden we amper ladywriters on heels) hebben collectief besloten om in herfst 2010 met een nieuw pareltje te komen: zeventiger Frederick Forsyth of bijna-tachtiger John le Carré publiceren hun beste werk in jaren
Geen debutanten, wel een vermelding waard in deze discussie!
Bepaald geen debutanten inderdaad en dus níet interesant binnen deze discussie. IK zei niet dat 50-plussers niet kúnnen schrijven ;)
16 november 2010 - 15:24

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik toch ook niet? Het is een aanvulling op de opmerkingen over rijpheid en groeiproces die hierboven werden gemaakt. Dat proces houdt niet op na het debuteren. Ik vond het interessant dat het werk dat deze schrijvers op zeer hoge leeftijd publiceerden het beste in jaren wordt genoemd. Jij blijkbaar niet, of niet binnen deze discussie, dat kan. Het artikel viel me vandaag op en ik vond het leuk/relevant genoeg om toe te voegen. Dat is alles.
16 november 2010 - 15:38

Als ik alle reacties hierboven zo eens lees, zijn de meeste mensen er wel van overtuigd dat het niet uitmaakt wat je leeftijd is. Kwaliteit laat zich niet verloochenen. Daarmee ben ik het uiteraard eens. Maar: Hoe overtuigd kun je zijn van je eigen schrijfkwaliteiten/talent? Het is meer dáárom dat ik de vraag stel. Ik mag dan wel vijftig zijn, mijn onzekerheid op dit gebied noopt mij tot de vraag die ik hierboven heb gesteld. Wat doe ik mezelf aan dit nog te willen en wie zit daar op te wachten? Ik zie de ene na de ander jonge debutant/e verschijnen en voel me dan hopeloos oud. Te laat, boot gemist,commercieelgezien oninteressant.Ik heb niet zo'n vlotte pen. Dat soort gedachten. Kortom,ik stel me met bovenstaande vraag kwetsbaar op. Sommige antwoorden stellen me dan weer gerust en geven me weer moed. Ouwe taaie,jippiejippiejééé! Maar het blijft tobben,toch.
16 november 2010 - 16:02

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

In andere draden gaat het er dan weer over hoe zwaar jonge schrijvers het wel niet hebben... Ik denk dat twijfelen en tobben eigen is aan (veel) schrijvers en niet zo zeer met leeftijd heeft te maken.
16 november 2010 - 16:20

Geen afbeelding

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Hekate: Ik denk dat jongere schrijvers het niet echt zwaar hebben, maar dat ze gewoon onrealistische verwachtingen hebben. Dat maakt het zwaar voor hen. Mensen van 'onze' generatie dachten op hun 15e niet al aan debuteren, bestsellers en wereldwijd succes, en dat ze daar een grote kans, of nee, recht op hebben, terwijl ze nog niet eens een boek hebben geschreven, die waren gewoon thuis bezig met hun werk. Ze worden gewoon beïnvloed door het Amerikaanse motto en de zgn. 'maakbaarheid van het leven' mentaliteit die nu ook in Nederland heerst: 'Als je echt wil, dan kun je het.' Natuurlijk word je op je 15e niet serieus genomen, want de meeste mensen van die leeftijd hebben nog veel te weinig schrijfervaring. Maar als je één van die weinigen bent, die een verpletterend manuscript heeft geschreven, dan zal niemand op je leeftijd neerkijken. En dat geldt ook voor mensen van 49.
16 november 2010 - 17:18

Oh, begint het gezeur over jongere schrijvers hier ook al? Dit topic gaat over iemand van vijftig, niet over iemand van vijftien. Judy, ik denk niet dat je helemaal goed doorhebt wat jongere schrijvers drijft. Het klopt dat er mensen van vijftien zijn die nog niet toe zijn aan publicatie - maar er zijn ook mensen van veertig of vijftig die daar nog niet aan toe zijn. Die kunnen ook te weinig schrijfervaring hebben. 'Natuurlijk word je op je vijftiende niet serieus genomen'... 'Maar als je één van die weinigen bent, die een verpletterend manuscript heeft geschreven, dan zal niemand op je leeftijd neerkijken.' Dit stukje snap ik niet. Een uitgever neemt iemand van vijftien per definitie niet serieus, maar leest wel verpletterende manuscripten? Maar goed, terug naar het onderwerp. Ik denk dat je je niet tegen moet laten houden door je leeftijd, asdale, je lijkt mij iemand met behoorlijk wat doorzettingsvermogen. Je hoeft ook niet per se in een begeleidende brief te vermelden wat je leeftijd is. Ik denk dat je nu juist een probleem creëert, door jezelf af te vragen of je leeftijd een probleem zou kunnen zijn.
16 november 2010 - 17:41

Geen afbeelding

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Asdale: Nu komen we eindelijk tot de kern van je topic... Onzekerheid. Ik herken het, hoewel ik een stuk jonger ben dan jij. Maar dat maakt het niet minder belangrijk. Die onzekerheid en wanhoop is volgens mij inherent aan alle kunstenaars/schrijvers, zeker bij degenen die al láááng bezig zijn én zeer creatief/getalenteerd/ontwikkeld zijn, maar (nog) niet erkend. Ik zie dat niet alleen bij mezelf maar ook om me heen (ik ben omringd door muzikanten, illustratoren, schrijvers, vormgevers, die variëren in leeftijd van 30 tot 50, maar allemaal gemeen hebben dat ze al lang in het veld zitten), en is iets waar iedereen op zijn eigen manier mee om moet leren gaan.
16 november 2010 - 17:45

Geen afbeelding

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Spirit, waarom word je nou boos? Ik zeg niet dat alle mensen van 15 niet kunnen schrijven en dat ik hen niet serieus neem. En het is niet zo dat ik niet weet wat mensen van 15 drijft, ik ken mensen van 15, ik ben zelf 15 geweest en er zijn bepaalde aantoonbare en door wetenschappers en psychologen onderzochte tendensen in onze maatschappij gaande, die laten zien dat jongeren van nu hogere verwachtingen hebben van het leven en succes e.d. dan jongeren van vroeger. Misschien ben jij één van die meisjes die al lang schrijft, zich al voldoende ontwikkeld heeft, een boek heeft afgemaakt, een realistische kijk op haar kunnen heeft en klaar is voor publicatie. Nou, dan heb je straks terecht een publicatie en dat is toch mooi? Natuurlijk is zeker niet iedereen die 50 is ook klaar voor publicatie, maar we hebben het nu over mensen die serieus met schrijfwerk bezig zijn. Stel, iemand is net als jij, ook jong begonnen etc., heeft evenveel talent en is altijd doorgegaan. Zo iemand heeft dan toch 35 jaar meer schrijfervaring dan jij (er voor het gemak vanuit gaande dat jullie bijv. beiden op jullie 5e begonnen zijn)? Als je zelf 50 bent later, zul je toch waarschijnlijk ook een heel stuk beter zijn dan je nu bent? Nogmaals, ik zeg nergens dat mensen van 15 niet kunnen schrijven, alleen dat ze vaak te weinig schrijfervaring hebben, en in hun enthousiasme werk opsturen dat nog niet rijp is. En er zullen ongetwijfeld bepaalde mensen van 15 zijn die beter kunnen schrijven dan bepaalde mensen van 50, die weinig schrijfervaring hebben.
16 november 2010 - 18:18

Geen afbeelding

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

'Natuurlijk word je op je vijftiende niet serieus genomen'... 'Maar als je één van die weinigen bent, die een verpletterend manuscript heeft geschreven, dan zal niemand op je leeftijd neerkijken.' Dit stukje snap ik niet. Een uitgever neemt iemand van vijftien per definitie niet serieus, maar leest wel verpletterende manuscripten?
Een uitgever neemt iemand van 15 over het algemeen niet zo serieus. Dat is hun ervaring, de meeste manuscripten van 15-jarigen (en jonger) die ze krijgen zíjn gewoon ook niet zo goed, als dat wel zo was, werden er véél meer boeken uitgegeven van 15-jarigen. Máár als er een goed manuscript tussen zit, zullen ze dat echt wel lezen. Dat bedoel ik ermee.
16 november 2010 - 18:14

Ik ben niet boos, Judy. Hooguit wat gefrustreerd omdat ik sinds mijn aanmelding op het forum al bezig ben met tegengas geven tegen zulke opvattingen over tieners die schrijven. :P Door berichten als deze word ik als (nu nog) vijftienjarige onzeker. Als ik dat word, zullen meer mensen van deze leeftijd die dit onderwerp meelezen dat worden. Als een uitgever mij niet serieus neemt, doen proeflezers dat dan wel? Zijn de positieve reacties die ik krijg alleen maar positief omdat niemand een 'kind' teleur wil stellen en is de kritiek maar het topje van de ijsberg? Ik vind niet dat je op de grond van leeftijd kan en mag oordelen. Niet elke vijftien- of vijftigjarige is op vijfjarige leeftijd begonnen met schrijven. Misschien heeft de vijftienjarige geen talent en de vijftigjarige wel. Dan zal de vijftigjarige het ongetwijfeld verder schoppen dan de vijftienjarige. Maar goed, over jonge schrijvers zijn genoeg topics, we kunnen deze discussie misschien beter in zo'n topic voortzetten, dit is niet leuk voor asdale. Mijn conclusie van deze discussie: Leeftijdsdiscriminatie komt voor, maar ik denk niet dat je daar als vijftigjarige bang voor hoeft te zijn. Je hebt heel veel dingen die in je voordeel werken: ervaring, meerderjarigheid, wellicht een rijbewijs, geen huiswerk of tentamens, etc.
16 november 2010 - 18:29

Geen afbeelding

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ja, misschien moeten we even een vredespijpje gaan roken, jij en ik :) Nou ja, we hadden toch niet echt ruzie... En het is juist hartstikke leuk voor Asdale, om over die jonkies te lezen die haar voorbij streven :lol: Het beste is eigenlijk als de uitgever zo min mogelijk over de schrijver weet, en dan onbevooroordeeld het manuscript leest, daar gaat het tenslotte ook om. Ik ga voortaan ook niet meer mijn leeftijd vermelden in mijn brief. Wat ik wel interessant vind is, aangezien het thema onzekerheid werd aangekaart (en Spirit ook mooi verwoordde wat háár onzekerheid als 15-jarige dan is), waar dat hem dan voor een ieder in zit. Ik vermoed namelijk, dat ongeacht leeftijd, het altijd gaat over: 'Is mijn werk/ben ik wel goed genoeg?' (zelfs als het echt goed is) en 'Zitten ze wel op mij te wachten?' en 'Hoe kan ik mezelf blijven en mijn werk tóch verkopen, ondanks dat het niet 'commerciëel' is' en 'Hoe kan ik mezelf blijven motiveren óndanks die 197e afwijzing?'. En dat die moodswings van euforie ('Dit is écht goed.') en wanhoop ('Dit is éch waardeloos.') die elkaar afwisselen heel herkenbaar zijn. Ook als 15-jarige, ook als 34-jarige, ook als 49-jarige... Dus de vragen: - Waar ben je onzeker over (ook handig als je je leeftijd vermeld misschien, je achtergrond, je vermeende niveau als je durft)? - (Hoe) uit zich dat in je schrijfwerk (stuur je bijvoorbeeld weinig of niets meer op naar uitgevers, durf je jezelf niet te promoten etc.)? - En hoe ga je daarmee om?
16 november 2010 - 18:57

Geen afbeelding

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Asdale, over leeftijd gesproken: als jij dit topic niet had geopend, had ik echt niet gedacht dat je bijna 50 was. Ik dacht voorheen juist dat jij heel jong was, ergens eind 20 of zo. Dat kwam denk ik door het enorme enthousiasme over je boek dat je had toen het net uit was, en alle promotie die je toen deed. En omdat je waarschijnlijk nog zo jong van geest bent, natuurlijk :D
16 november 2010 - 21:49

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Eigenlijk denk ik dat je je energie beter kunt steken in het ontwikkelen van je talent, het genieten van het proces en het schrijven van een echt goed manuscript dan te dubben over welke extra factoren er een rol in het wel of niet gepubliceerd worden zouden kunnen spelen. Op je leeftijd heb je geen invloed, op je werk wel. Maar misschien sta ik er alleen maar zo in omdat ik juist denk dat dat soort extra factoren bij mij juist wel eens in mijn voordeel zouden kunnen werken :p. Hoe dan ook, denk ik wel echt dat het verstandig is om je er niet te veel mee bezig te houden.
17 november 2010 - 7:53

Geen afbeelding

Lid sinds

14 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Debuteren als vijftig plusser? Als man of als vrouw? Ik hoop van harte dat niemand zich aan de leeftijd stoort. En zeker niet wanneer de debuterende vijftig plusser een vrouw is. Onze generatie werd opgevoed om te kuisen, kinderen te baren en manlief te 'verzorgen'. Niet alleen door de ouders maar ook zeer zeker door het onderwijs. Als je als meisje al bewust was van 'dat andere' dankzij artistieke, progressieve ouders misschien, dan sloeg je die richting in, zoniet liet je je meedrijven met de mainstream. Het woord 'laatbloeier' is een prachtig tactvol woord om verspilling van tijd, energie enz te verhullen. In die tijd was het voor een man gemakkelijker van huis weg te lopen, te emigreren, wat dan ook, dan voor iemand van het vrouwelijk geslacht. Ik denk niet dat de twintigers van nu die manipulerende maatschappelijke douche over zich heen hebben gekregen als jong, jong meisje. Jonge meisjes in niet westerse culturen misschien. Ik kan me best voorstellen dat nu dat ik dit schrijf er ergens een meisje is van twintig jaar oud, met één kind en een tweede in de buik, die stiekem schrijft. Zij ook misschien zal wachten tot ze vijftig is om zich te durven 'outen' als schrijfster. Wanneer de kust veilig is en ze al haar maatschappelijke plichten en verwachtingen heeft vervuld. Kan je je iemand voorstellen die kartonnen dozen vol schrijfsels van haar kindzijn, pubertijd etcetera heeft meegezeuld in alle verhuizingen, en pas de vijftig voorbij er werk van durft te maken? Dat zegt toch genoeg. Gelukkig zijn de tijden veranderd en is er veel meer infrastructuur om een weg te zoeken in het schrijven. En zeker als meisje, en ook voor de vijftigplusser. Laten we niet uit het oog verliezen dat voor de ene persoon schrijven leuk is, en het voor de andere 'adem halen' betekent. En dan nog : iemand van welke leeftijd ook kan in de context van 'ik schrijf voor mijn plezier en/of als hobby) sucessvol debuteren en iemand die lijdt onder het schrijven van welke leeftijd ook spiegelt zich illusies voor en debuteert niet. Zijn er wel regels in dit schrijven? Ik denk het niet. En nu nog minder met uitgaven in eigen beheer. Over welk debuteren hebben we het hier eigenlijk? Op welk niveau?
17 november 2010 - 14:54

Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Na alles gelezen te heben kom ik tot de conclusie dat het geen fluit uitmaakt hoe oud je bent. Het zou ook niet verstandig zijn van een uitgever om een goed manuscript aan de kant te gooien omdat de auteur vijftien of zeventig is. De een kan met vijftien al goed schrijven, een ander met zeventig nog niet. Maar die begint er waarschijnlijk ook niet aan. Hier heben we allemaal dezelfde passie: schrijven. Leeftijd speelt geen enkele rol. Als dat zo zou zijn, zou ik me wat serieuzer op moeten stellen. Helaas zit ik nog altijd in de pubertijd. ;)
17 november 2010 - 16:05

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijven is voor mij een passie. Ik vergelijk het een beetje met verliefdheid. Het overvalt je gewoon. Twee jaar geleden overviel mij ineens de passie om te gaan schrijven. Zomaar! Out of the blue. Nu leg ik mijn ziel en zaligheid erin en schuif ik woordjes heen en weer op een beeldscherm en voel me gelukkig erbij. Om het woord van chrislaevers te gebruiken een 'Laatbloeier', is op mij absoluut van toepassing. Maar ik denk dat levenservaring een extra emotionele diepte aan een verhaal kan toevoegen wat jeugdige schijvers/sters nog niet hebben. Nee, van mijn leeftijd ben ik mij niet bewust als ik schrijf. Wel van mijn koude voeten. Bobcat.
18 november 2010 - 12:57

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijven is voor mij de samenloop van ervaringen. Handigheden zoals het vlechten van een papiermatje op de kleuterschool zijn de eerste aanzetten geweest tot het verkrijgen van de kunde in het weven van woorden. Naar mate de tijd je beker van kennis vult, zo rangschik je de woorden op papier. De smaakbeleving en de sensatie van de afdronk laat zich goed vergelijken met het drinken van wijn. Hoe rijper, hoe voller, maar wel op tijd openen dan kan het chambreren. Te laat is zuur en niet alleen voor jezelf.
19 november 2010 - 9:40

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

(ik citeer)Het maakt geen fluit uit hoe oud je bent! Mijn vader(96 jaar)wilnog steeds publiceren (over erwtenmosseltjes :-) Even werd ik moedeloos toen Spirit zei dat uitgevers bij mensen van 60 jaar en ouder, die manuscripten inleveren, hun wenkbrauwen optrekken. Zelf tel ik 63 jaren. Hm, ik heb nog 2 jaar te gaan (bij leven en welzijn) tot mijn pensioen. In die twee jaar kan ik mijn schrijven verbeteren, schaven enz. enz enz enz.en ga ik nog meer cursussen doen. Oa NederlandseTaal, ookal vindt eigen dat zinloos. (dit las ik vandaag in een topic) Misschien in de eerste 5 jaren na mijn pensionering eveneens! Stokoud :-P,Spirit, zit ik dan achter een heel oude pc met trillende vingers en met kwijlende tong uit mijn mond te typen. Ik mik:D ---->op een mogelijk debuut op mijn 70ste! Tadàaa...zinvol of zinloos? wahahahaha (wat klinkt 70 opeens bejaard)Ik weet dat dat dit alleen mogelijk is, wanneer mijn schrijven tzt goed genoeg wordt bevonden. Anders niet. Weet je, Spirit, ik vind het altijd zo leuk dat iedereen leeftijdsloos met elkaar omgaat op dit forum. Het gaat. zoals anderen ook schrijven, om de ervaring, niet om leeftijd. Asdale, je hebt toch al veel geschreven? Waarom zou een reguliere uitgever je-nav je leeftijd- weigeren indien het ms goed is? Ben mij (er?)van bewust dat dit een oud topic is, maar ik kan het niet laten het even lekker aan te zwengelen! Zo, nu ga ik wat rek en strekoefeningen doen ;P en met mijn rollator in de hand wandel ik door het ganse land. PS Maar in de Zorg solliciteren naar een andere baan op mijn leeftijd? Dat is een ander verhaal! PS2 Een vrouw of man van boven de 50, Spirit, kan nog dezelfde gedrevenheid voelen als toen hij of zij 15 jaar was. Die 15jarige voel ik nog steeds in mij, en misschien is het wel om haar dat ik mij niet laat kisten.
9 januari 2011 - 22:24

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik ben net 60 geworden en heb mijn eerste manuscript bezorgd aan enkele uitgeverijen. In de begeleidende brief heb ik mijn leeftijd vermeld, omdat ik vind dat het een belangrijk onderdeel is van een biografie. Er bestaat hier nog ergens een topic over leeftijd vermelden, maar dan in de omgekeerde zin (te jong?). Natuurlijk is het schrijfproces voor een zestiger hetzelfde als voor een twintiger, maar ik vrees ook een beetje dat de uitgever zich hierdoor wel laat afschrikken, tenzij ze natuurlijk een potentiële bestseller zien in het manuscript, wat bij mij niet het geval is vrees ik. Een eventuele afwijzing zal 'officieel' vermoedelijk niet op leeftijd gebaseerd zijn, alhoewel ik het wel liever zou weten mocht dat het geval zijn. Wel, ik wacht gewoon af, en ik zal Mathilde 1947 ondertussen gezelschap houden bij de rek- en strekoefeningen, en misschien schaf ik me ook wel een rollator aan.
11 januari 2011 - 14:07

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

:) Dank je, Kristine! Ik kan mij echt niet voorstellen dat bij een uitgeverij gelet wordt op leeftijd. Het gaat toch om je manuscript? Spannend! Sterkte met het wachten en veel succes met nieuwe manusripten:)
11 januari 2011 - 17:40