#141- Zandtapijt
Oneindige stranden, wegwaaiende winden
hoge golven, witte krullen die het zand vinden.
Ik versta de zoute taal, spreek verdwaalde woorden
tegen verliefde zandkorrels die zich willen binden.
Bij deze versie twee, mevrouw Schrijftaal.
Ik had het versje tweemaal geplaatst, ik plaats deze versie onder de andere waar meer reactie werden geplaatst.
Een teveel.
Lid sinds
12 jaar 5 maandenRol
Madd, Ik voel, ruik en proef
Lid sinds
7 jaar 2 maandenRol
maddbrug schreef: Oneindige
Lid sinds
18 jaar 10 maandenRol
heerlijk beeld
Lid sinds
10 jaar 2 maandenRol
Ik heb het vers veranderd, ik
Lid sinds
12 jaar 5 maandenRol
maddbrug schreef: Oneindige
Lid sinds
18 jaar 10 maandenRol
Mevrouw Schrijftaal, ik dank
Lid sinds
12 jaar 5 maandenRol