Het lijkt mij toch dat het GElidtekend is. Ik ben gelidtekend door ...

Getekend... lijkt me goed genoeg. Wat is de hele zin? Probeer die anders te herschrijven in plaats van een onmogelijk woord erin te moffelen.

Gelidtekend? Het woord is volgens mij toch echt litteken, niet lidteken. Oh, en dan nog zo één: berimpeld, verrimpeld of gerimpeld?

Wat Schlimazlnik zei, kwam ook direct bij mij op bij het lezen van de topictitel. 'Zijn gezicht was getekend door de vele gevechten.' geeft bijv. hetzelfde beeld en je krijgt niet zo'n lelijke vervoeging. Het hangt van de context af, maar ik durf te wedden dat in 99% van de gevallen getekend mooier zal zijn dan een werkwoordelijke vervoeging van een zelfstandig naamwoord als litteken. Omtrent rimmelen heb je bij de verschillende varianten verschillende betekenissen. Tenminste, ik krijg bij elk van hen een ander beeld ;)

Omtrent rimpelen heb je bij de verschillende varianten verschillende betekenissen. Tenminste, ik krijg bij elk van hen een ander beeld ;)

Dat klopt ook. Er is niet voor niets een verschil in schrijfwijze. En: ik heb de indruk dat wat je wilt schrijven meer baat heeft bij een ander type zin.

Bij een getekend gezicht heb ik wel een andere voorstelling dan bij een gelittekend gezicht. Er is inderdaad niet voor niks een verschil in schrijfwijze. De vraag naar verrimpeld/ gerimpeld : idem Verrimpeld is wat iets is, vb een gezicht Gerimpeld is door externe invloed, vb het wateroppervlak is gerimpeld door de wind. Zo voel ik dat aan.

Bij een getekend gezicht heb ik wel een andere voorstelling dan bij een gelittekend gezicht.

Context is alles... maar die wordt niet gegeven, dus kunnen er geen suggesties worden gedaan. "Zijn gezicht was getekend door de brand in het clubhuis, vijftien jaar terug. Zijn linkeroor ontbrak, een litteken bedekte zijn kaak, zijn blik was gebroken en ontwijkend." Bovendien vraag ik me af of je wel op de goede weg bent als dit soort vragen worden gesteld. Blijkbaar ligt dat taalgebruik erg ver van het dagelijks taalgebruik van de schrijver. Krijgt je tekst daarmee niet iets geforceerds, een vorm van misplaatste mooischrijverij?

@Jacob John, bij een lidteken krijg ik een heel ander beeld dan bij een litteken... :) @Infinitum, belittekend klinkt voor mij ook beter. Maar dat is puur op de 'be'-klank gebaseerd, die vind ik het mooiste van de drie :P Wat is de zin waarin dit woord voorkomt?

Een lidteken... Is dat dan hetzelfde als een fallussymbool? :p Ik vind overig de drie woorden in de titel redelijk lelijk. Herschrijf die zin gewoon naar iets als bedekt/bezaaid/... met littekens.

Context is alles... maar die wordt niet gegeven, dus kunnen er geen suggesties worden gedaan. "Zijn gezicht was getekend door de brand in het clubhuis, vijftien jaar terug. Zijn linkeroor ontbrak, een litteken bedekte zijn kaak, zijn blik was gebroken en ontwijkend." Bovendien vraag ik me af of je wel op de goede weg bent als dit soort vragen worden gesteld. Blijkbaar ligt dat taalgebruik erg ver van het dagelijks taalgebruik van de schrijver. Krijgt je tekst daarmee niet iets geforceerds, een vorm van misplaatste mooischrijverij?

Ik probeer de vraag te beantwoorden die gesteld wordt. Er was geen vraag naar suggestie maar naar het juiste woord. Infinitum kan als hij dat wil iets plaatsen op proeflezen en zo een ruimere feedback krijgen. Dat is zijn keuze, alle respect daarvoor.

Een zelfstandig naamwoord gaan vervoegen lijkt me niet een goed idee. Ik litteken, jij littekent, wij littekenen?

Ik probeer de vraag te beantwoorden die gesteld wordt.

Die kun je met goed fatsoen niet beantwoorden als je de context niet kent.

Een zelfstandig naamwoord gaan vervoegen lijkt me niet een goed idee. Ik litteken, jij littekent, wij littekenen?

Inderdaad. Dit is de reden waarom mijn "bekrabbeld" wel kan, omdat krabbelen van zichzelf al een werkwoord is. Litteken is geen werkwoord, dus dit kun je niet vervoegen met be/ge of anderen. Ik zou gewoon "getekend" ervan maken. Of de hele zin wijzigen zodat het woord "litteken" er gewoon tussen kan.

Een zelfstandig naamwoord gaan vervoegen lijkt me niet een goed idee. Ik litteken, jij littekent, wij littekenen?

Waarom niet? Ik oog goed, jij neust in boeken.

In dit geval toch wel lijkt me.

Een zelfstandig naamwoord gaan vervoegen lijkt me niet een goed idee. Ik litteken, jij littekent, wij littekenen?

Waarom niet? Ik oog goed, jij neust in boeken.

Volgens mij zijn dat ook meer beeldspraak vormen die verandert zijn in werkwoorden in de loop der jaren en ook erkend zijn door woordenboeken. Litteken heb ik nog nooit ergens gezien als erkend werkwoord.

Omdat neuzen en ogen, naast zelfst.nw. ook werkwoorden zijn. Maar littekenen toch niet? Ik heb nog nooit gelittekend :).

Die kun je met goed fatsoen niet beantwoorden als je de context niet kent.

Even goed fatsoen dan: Infinitum, wil je ons de context van je vraag schetsen zodat we je een gepast antwoord kunnen geven? Dankjewel.

Getekend!! Als ik als lezer mag constateren dat iemand getekend is door de strijd, brand, ongeval, of wat je maar wilt, dan stel ik me voor dat er zichtbare littekens zijn. Behalve dat ik de woorden gelittekend, verlittekend, en belittekend nog nooit in een boek gezien heb, komt het mij over alsof de schrijver zijn lezers voor dom houdt en er expliciet op wijst dat iemand littekens heeft door het een en ander, terwijl dat met "getekend" meer aan de fantasie van de lezer over laat, lijkt mij... "Hij was getekend door de oorlog." "Hij was gelittekend door de oorlog." "Hij was verlittekend door de oorlog." "Hij was belittekend door de oorlog." Goed, in de eerste context weet je natuurlijk niet of de persoon in kwestie lichamelijk of geestelijk getekend was, of wellicht beidde. Maar dit kun je natuurlijk weer in een mooi verhaal toelichten. Mijn mening is dat de andere drie ook niet bepaald lekker lezen. Guido.

Volgens mij zijn dat ook meer beeldspraak vormen die verandert zijn in werkwoorden in de loop der jaren en ook erkend zijn door woordenboeken. Litteken heb ik nog nooit ergens gezien als erkend werkwoord.

Inderdaad, en iemand moet de eerste zijn. Zo was dat waarschijnlijk ook ooit met ogen en neuzen. Als iedereen zich zo halsstarrig blijft verzetten tegen het oneigenlijk gebruik van een woord dan raakt er nooit iets erkend. Vernieuwing moet er zijn, taal is een levend iets. Woordenboeken hollen overigens steeds de feiten achterna, dat kan toch niet anders. Als een beeld werkt dan zal het vanzelf overeind blijven. Time will tell.

Het verschil is wel dat neuzen als werkwoord een andere betekenis heeft dan als zelfstandig naamwoord en dit geldt ook voor ogen. Dat is bij litteken niet zo. Verder vind ik belittekend, gelittekend en verlittekend allemaal niet mooi als ik ze zo los zie, maar ik ben wel erg benieuwd naar de zin waar het woord in staat. Wie weet denk ik er dan anders over.

Volgens mij zijn dat ook meer beeldspraak vormen die verandert zijn in werkwoorden in de loop der jaren en ook erkend zijn door woordenboeken. Litteken heb ik nog nooit ergens gezien als erkend werkwoord.

Inderdaad, en iemand moet de eerste zijn. Zo was dat waarschijnlijk ook ooit met ogen en neuzen. Als iedereen zich zo halsstarrig blijft verzetten tegen het oneigenlijk gebruik van een woord dan raakt er nooit iets erkend. Vernieuwing moet er zijn, taal is een levend iets. Woordenboeken hollen overigens toch steeds de feiten achterna, dat kan toch niet anders. Als een beeld werkt dan zal het vanzelf overeind blijven. Time will tell.

Mee eens, ik neem mijn opmerking over het vervoegen van zelfst. nw. terug. Ik verwacht niet dat be- ge- of ver-littekend een succes wordt :) .

In Camperts Het leven is vurrukkulluk komen veel van dit soort constructies voor (expres, en dicht opeen, voor een bepaald effect). In het Nederlands ben je namelijk vrij dit soort constructies te bedenken. "Het rood gejurkte meisje raakte de bebrilde nerd met een gevuiste hand en bezorgde zijn toch al belittekende gezicht een extra opgetaterde aanschijn. De bebloede jongen, later bezwachteld als een mummie, nam wraak door het gerimpelde jurkje aan de opgestelde vlaggenmast te binden."

In Camperts Het leven is vurrukkulluk komen veel van dit soort constructies voor (expres, en dicht opeen, voor een bepaald effect). In het Nederlands ben je namelijk vrij dit soort constructies te bedenken. "Het rood gejurkte meisje raakte de bebrilde nerd met een gevuiste hand en bezorgde zijn toch al belittekende gezicht een extra opgetaterde aanschijn. De bebloede jongen, later bezwachteld als een mummie, nam wraak door het gerimpelde jurkje aan de opgestelde vlaggenmast te binden."

Dus Infinitum is niet eens de eerste? Heerlijk om te lezen dit. En dit voor zowel het litteken als de rimpel. Goed gedaan Schli!

Mee eens, ik neem mijn opmerking over het vervoegen van zelfst. nw. terug. Ik verwacht niet dat be- ge- of ver-littekend een succes wordt :) .

Sportief Bernhard, Ik heb ook nog nooit gelittekend, maar als je het leest als 'een onomkeerbare verandering bewerkstelligen' dan heb ik gewoon een master degree littekenen. Ook een mooie: littekenaar, naast vb striptekenaar ; het zet me aan het nadenken over de herkomst van 'lit' maar dat is weer een ander pak peren.

Van zelfstandige naamwoorden werkwoorden willen maken, dat dienen we aan de Anglosaksen over te laten. A scarred face, bijvoorbeeld. Alle bewerkingen die jij geeft, zijn gewoon fout. Geen Nederlands. En lelijk.

Ik kwam dit blog tegen: http://geefmijbroodenrozen.blogspot.fr/2004/06/wo… Grappig en to the point.

Dus Infinitum is niet eens de eerste?

Voor dit soort constructies is ook een bepaalde naam in de taalkunde. Mogelijk het tegenwoordig deelwoord, maar dat lijkt er maar half op. Is er misschien een doctor in de zaal?

Dus Infinitum is niet eens de eerste?

Voor dit soort constructies is ook een bepaalde naam in de taalkunde. Mogelijk het tegenwoordig deelwoord, maar dat lijkt er maar half op. Is er misschien een doctor in de zaal?

What would doctors be without us being patient?

Ik heb er nog even over nagedacht. Nu denk ik: waarom niet? Als iemand het leuk vindt om op deze manier met woorden te spelen, dan moet hij of zij dat vooral doen. In de meeste gevallen is het waarschijnlijk niet mooi, maar er ontstaan op deze manier vast ook prachtige zinnen/woorden. Een verrijking voor onze taal. Maar de vraag waar dit onderwerp mee begonnen is, is daarmee ook beantwoord. Vrijheid van de schrijver.