Stop met documenteren, start met schrijven

Ik weet ondertussen wel dat je voor het schrijven van een goed verhaal aan documentatie moet doen, maar dat je er ook op tijd mee moet stoppen. Achtergrondinformatie kan heel inspirerend zijn, maar het kan op een gegeven moment ook remmend werken.

Toch heb ik nog steeds van die momenten waarop ik nog gauw even wil opzoeken welke kleuren de bladeren in de herfst allemaal kunnen krijgen, zodat ik ze, indien nodig, op een literair verantwoordelijke manier van de bomen kan laten vallen of stel ik, om mijn hoofdpersonage nog verder uit te diepen, een lijstje op met spullen die hij bij een overhaaste vakantie zeker mee zou nemen. Het was begin november en ik besefte dat, als ik zo door ging, ik met oud en nieuw nog steeds niet zou zijn begonnen met schrijven en het nieuwe jaar om zou zijn voordat ik er erg in had. NaNo-maand november is niet alleen een goede stok achter de deur om je boek af te krijgen, maar ook om er aan te beginnen.

Kort geleden kwam ik hetzelfde probleem in een iets kleinere vorm tegen. Voor een kort verhaal moest ik wat dingen over laboratoriumratten weten en Wikipedia bood geen uitkomst. Ik heb bouwkunde gestudeerd en weet ondertussen het één en ander over hoe je een leuk verhaal op papier kunt krijgen, maar voor dit soort specifieke vragen moet ik bij mijn broer zijn. Hij heeft per slot van rekening biologie gestudeerd, dus besloot ik hem te bellen. Alleen had hij die avond training. Hij zou pas tegen twaalven thuis zijn. Hmm. Ik had me er net helemaal op ingesteld om die avond aan mijn verhaal te werken. Ik besloot mijn karakters eens een keertje, niet gehinderd door enige kennis, wat aan te laten modderen. In een roman zijn emoties, onderlinge menselijke verhoudingen en de manier van formuleren per slot van rekening belangrijker dan volledigheid en juistheid, nietwaar? Anders had ik wel een encyclopedie geschreven. 'De laboranten gedroegen zich al snel als een stel babysitters die zich afvroegen hoe ze de ontsnapte ratjes weer terug in hun kooitjes moesten krijgen en hoe ze die beestjes konden voeren zonder dat ze in hun vingers werden gebeten.' Het werd een vermakelijke avond en uiteindelijk hebben ze de ratjes toch nog terug in hun kooitjes gekregen.

De avond erna was mijn broer wel thuis en na een verhelderend gesprek heb ik een tweede versie geschreven. Mag jij raden welke versie het uiteindelijk geworden is.

Door Olivier Sted 

Wil je meer van Olivier lezen, bezoek zijn website.