nienkea7 december 2014 - 15:10

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

[Young Adult/fantasy] Ontsnappen #23 herziene versie

Ik zit volledig vast in mijn verhaal en ik merk dan dat ik onduidelijk cq stijf begin te schrijven. Het is een hoofdstuk van mijn verhaal over Falco en de gestolen Stympha's. Ze zijn al even onderweg en alles zit tegen. Falco is gevangen genomen samen met zijn vriend Tycho. Ze zitten er met vier man en Colobus komt hen redden door zich te laten vangen. De setting is niet logisch en ze moeten ontsnappen... Vragen: is dit stukje te volgen zonder verdere setting? Het woordgebruik klinkt houterig maar ik zie niet precies waar het fout gaat. Suggesties? Colobus moet een grappig ventje zijn maar ook dat komt nog niet helemaal uit de verf. Taalgebruik van het jong ok? De namen zijn wat vergezocht: ze hebben allemaal een betekenis. wat vind je ervan?

Fragment

30. De ontsnapping ‘Heb jij de diamanten in mijn tas gestopt?’ vroeg Falco aan Colobus, toen de jongen zijn ogen opende. ‘Whaah?’ vroeg de jongen. Hij schudde met zijn hoofd en ging rechtop zitten. ‘Ik vond het al raar dat je dat zakje meenam naar de Mallaken. Pas later begreep ik dat je de zakjes doorelkaar had gehaald. Toen ben ik teruggegaan en heb op de poorten geklopt.’ Falco keek Tycho aan. ‘Dan heb ik ze er thuis zelf in gedaan. Er zat een vol zakje in de ton met vissenogen, die heb ik eruit gehaald en in mijn tas gestopt. Waarom zouden wij thuis diamanten hebben?’ Tycho haalde zijn schouders op. ‘Geen idee.’ Toen lachte hij naar Colobus. ‘Slim van je om Stymphakruid mee te nemen. Het heeft je leven gered.’ ‘Ik ben blij dat je het doorhad, anders had ik hier nu niet gezeten.’ ‘Je had het water vermengd met Stymphkruid, erg slim van je. Hoe wist je dat?’ Colobus keek naar Pandinus en liep rood aan. ‘Stympha’s zijn verboden aan het hof van Ferradura, dus leven de mensen van het Vogelvolk verborgen. In ons Witte Huis wonen er een aantal en zij vertellen graag over de wonderlijke krachten van deze vogels. Zelfs tegen de krachten van Mallakken zijn ze bestand.’ ‘Gelukkig heb je niet meer dan een druppel van het water gedronken, want anders had je het niet overleefd,’ zei Tycho. Colobus bekeek de gevangenis. ‘Ja, ik ben blij dat het me gelukt is om binnen te komen.’ Hij lachte als een boer met kiespijn. Falco keek naar de dikke tralies voor de kleine ramen. ‘Colobus is nu wel binnen en heeft versterking meegebracht, maar dat wil nog niet zeggen dat we kunnen ontsnappen.’ ‘Je had toch een plan?’ vroeg Pandinus. ‘Mijn slang en ik zijn er klaar voor.’ ‘Het zal gevaarlijk worden,’ zei Falco. Tycho haalde zijn lepel door de vieze soep die Huldra even daarvoor had gebracht. ‘Het kan niet gevaarlijker zijn dat dit eten. Ik word al ziek als ik er naar kijk.’ Colubus pakte het bord van Tycho aan en begon smakelijk te eten. ‘Best lekker, zei hij en at het bord tot de laatste hap op. Toen hij klaar was, at hij het bord dat zijn zus hem aanreikte ook met smaak op. ‘Zo, nu ben ik klaar om te ontsnappen. Wat is het plan?’ ‘We wachten tot het donker is. Dan ontsnappen we. Kunnen we allemaal in het vliegschip van jullie?’ Colobus knikte. ‘Mooi, zei Falco, ‘dan kan er niets misgaan.’

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
MVSmit 7 december 2014 - 17:13
Ik heb het erg vaak moeten lezen om het een beetje te begrijpen, deels omdat ik veel van het voorgaande niet weet en omdat ik een stukje setting mis. Vooral de eerste helft is moeilijk te begrijpen; de tas, het zakje. Zit het zakje (met diamanten?) in de tas? Waarom is het raar om het zakje mee te nemen naar Mallaken? En hoe begreep Colobus dat de zakjes door elkaar gehaald waren? En waarom ging hij daarna terug om op de poorten te kloppen? Vervolgens schrijf je over een vol zakje (met wat?) die in de ton met vissenogen zat. Allemaal net iets te vaag. Je schrijft; ‘Je had het water vermengd met Stymphkruid.... Hoe wist je dat?’ Maar wat daarna wordt geschreven geeft mij geen echte uitleg of kan ik niet goed rijmen met de vraag. Falco zegt; '.... maar dat wil nog niet zeggen dat we kunnen ontsnappen.’ Het is raar dat hij dat op die manier zegt, omdat blijkt dat hij een plan heeft en vervolgens weet dat het gevaarlijk gaat worden. Wie is Pandinus? Of wordt dit in een voorgaand stukje duidelijk. Het woordgebruik klinkt misschien wat houterig omdat het soms moeilijk te begrijpen is wie aan het woord is. Ook kun je ze iets meer laten vertellen; een setting als deze is ideaal om te recapituleren over eerdere gebeurtenissen (gezellig na keuvelen). In de eerste zinnen doe je hier al een kleine poging toe. Colobus kun je grappiger maken door hem iets te laten zeggen of doen, waardoor de anderen gaan (mee)lachen. Zo laat je zien dat hij leuk is. Misschien kun je iets doen met het '.....Ja, ik ben blij dat het me gelukt is om binnen te komen.' of kun je hem laten verslikken tijdens het gulzige eten. Dit stukje heeft zeker ook potentie, maar misschien ben je vergeten om het hardop aan jezelf voor te lezen. Doet wonderen ;-)

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
nienkea 8 december 2014 - 9:16
Het is toch een wonder hoe mijn stukjes jou altijd tevoorschijn weten te toveren, MVSmit! Altijd fijn dat je mijn stukjes leest, ook al ben je deze keer bijna gestruikeld. Mijn probleem gaat verder dan dit kleine stukje. Om het spannender te maken vertel ik twee verhalen parallel aan elkaar als een soort schaakspel. Daardoor heb je elk hoofdstuk weer hetzelfde probleem: wat moet ik vertellen en waar kan ik gewoon doorgaan met het verhaal. Hier zitten 5 mensen bij elkaar opgesloten in een kleine ruimte en iedereen zegt wat (al is het meisje stil). Het volgende probleem is dat Falco rondreist en steeds nieuwe mensen ontmoet. Als ik iedere keer uitgebreid hun levensverhaal vertel, wordt het te traag en als ik het niet doe dan snap je er niets van en leeft het niet. Nu zit ik een beetje met dit stukje nog in de fase: te mager en te verwarrend. Ik zit namelijk met het probleem dat ze moeten ontsnappen terwijl ze gevangen zijn door de Mallakken en dat zijn natuur engelen, die alwetend zijn. Ik heb zo'n haast omdat probleem te tackelen dat ik vergeet het voorgaande mooi te krijgen. Het is een spagaat waar ik al een tijdje in zit. Bedankt voor het meedenken!

Profile picture for user Diana Silver

Lid sinds

12 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Diana Silver 7 december 2014 - 17:59
- Is dit stukje te volgen zonder verdere setting? Nee. Enfin, jawel, met moeite. Maar... is het nodig dat een fragment te begrijpen is zonder setting? Ik denk dat het in het grote geheel van je verhaal wel goed zal komen met de duidelijkheid. - Het woordgebruik klinkt houterig maar ik zie niet precies waar het fout gaat. Hm... ja, je hebt gelijk. Er zijn verschillende dingen aan de hand denk ik. De dialoog heeft soms wat weg van 'n as-you-know-Bob. ('Je had het water vermengd met Stymphkruid, erg slim van je.') Als ik het goed interpreteer, vertellen ze elkaar dingen - verbanden - die ze zelf nu net pas doorzien. Puzzelstukjes die op hun plaats vallen, klopt dat? Het voelt voor mij gek aan dat ze dat op zo'n logische, chronologische volgorde doen. Een oplossing, maar misschien past dat niet in de stijl van jouw boek, is om er wat interne monoloog in te gooien. Laat Falco de verbanden leggen in zijn hoofd, en hem minder letterlijk zeggen. Als ik iets net ontdek, ga ik het ook niet van a tot z aan mijn gesprekpartners uitspellen. Het zou er meer uitzien als: Falco keek Tycho aan. ‘De vissenogen!' 'Waar heb je het over?' 'De diamanten zaten in de ton met vissenogen, bij ons thuis. Ik moet ze er zelf uit hebben gehaald.' Tycho tilde zijn handen op. 'In Kuskoy? Wat moeten ze daar met dimanten?' Etc. Minder uitgestippeld. Meer hap-snap. Die volledige beredeneringen in dialogen vielen me verderop in dit stukje ook op, bijvoorbeeld: 'Colobus is nu wel binnen en heeft versterking meegebracht, maar dat wil nog niet zeggen dat we kunnen ontsnappen.’ Zou je dit zo zeggen? Dit is wat je bedoelt, maar in de praktijk komt dat toch veel eerder over je tong als: 'Zo, nu dat Colobus hier is: hoe gaan we ontsnappen?' Hier doe je dat zelf helemaal goed: ‘Ik ben blij dat je het doorhad, anders had ik hier nu niet gezeten.' Lekker kort, geen exacte bewoording, alleen het resultaat. Dat vind ik 'n geloofwaardige dialoogzin. Dus, over het algemeen heb je misschien iets aan de tip: laat de volledigheid los. Laat ze korte dingen zeggen, dingen die klinken alsof het hen zomaar te binnen schiet. En als er dan naderhand iets onduidelijk blijkt te zijn, kun je de informatie altijd nog aanvullen buiten de directe rede: door iets van hun gedachten uit te schrijven bijvoorbeeld, of te refereren naar iets in het verleden is gebeurt. Ik hoop dat je er wat aan hebt :) PS: In mijn boekje is er een subtiel verschil tussen je bord leegeten en je bord opeten.

Geen afbeelding

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mirjam Hildebrand 7 december 2014 - 18:10
Hey Nienke, Ik schrijf tussen je tekst. Hopelijk heb je er wat aan. Groetjes, Mirjam Heb jij de diamanten in mijn tas gestopt?’ vroeg Falco aan Colobus, toen de jongen zijn ogen opende. - ipv toen... Zou ik doen: die net zijn ogen opende. Of anders: toen hij zijn ogen opende. - die ipv de diamanten? ‘Whaah?’ vroeg de jongen. - ik snap niet wat hij vraagt. Wat of waar of wanneer? Hij schudde met zijn hoofd en ging rechtop zitten. ‘Ik vond het al raar dat je dat zakje meenam naar de Mallaken. Pas later begreep ik dat je de zakjes doorelkaar had gehaald. Toen ben ik teruggegaan en heb op de poorten geklopt.’ - hier snap ik weinig van, maar dat komt omdat ik het voorgaande niet ken. Falco keek Tycho aan. - dit mag weg. Of maak het interessanter. ‘Dan heb ik ze er thuis zelf in gedaan. - 'Dan heb ik ze er zelf in gedaan thuis. Als je de zin zo doet, dan heb je de nadruk op 'zelf'. Er zat een vol zakje(-met wat?) in de ton met vissenogen, die heb ik eruit gehaald en in mijn tas gestopt. Waarom zouden wij thuis diamanten hebben?’ Tycho haalde zijn schouders op. ‘Geen idee.’ Toen lachte hij naar Colobus. ‘Slim van je om Stymphakruid mee te nemen. Het heeft je leven gered.’ ‘Ik ben blij dat je het doorhad, anders had ik hier nu niet gezeten.’ ‘Je had het water vermengd met Stymphkruid, erg slim van je. - nu zegt hij twee keer dat het slim was Hoe wist je dat?’ - Stymphakruid. Je mist de a Colobus keek naar Pandinus - ineens is Pandinus hier. Was hij er net ook bij? en liep rood aan. ‘Stympha’s zijn verboden aan het hof van Ferradura, dus leven de mensen van het Vogelvolk verborgen. In ons Witte Huis wonen er een aantal en zij vertellen graag over de wonderlijke krachten van deze vogels. Zelfs tegen de krachten van Mallakken zijn ze bestand.’ ‘Gelukkig heb je niet meer dan een druppel van het water gedronken, want anders had je het niet overleefd,’ zei Tycho. Colobus bekeek de gevangenis. ‘Ja, ik ben blij dat het me gelukt is om binnen te komen.’ Hij lachte als een boer met kiespijn. - weet iedereen die aanwezig is dat hij het niet zou hebben overleefd als hij meer had gedronken? Anders voelt het een beetje als infodump. Moet je misschien iemand laten schrikken van dit gegeven. Falco keek naar de dikke tralies voor de kleine ramen. ‘Colobus is nu wel binnen en heeft versterking meegebracht, maar dat wil nog niet zeggen dat we kunnen ontsnappen.’ ‘Je had toch een plan?’ vroeg Pandinus. ‘Mijn slang en ik zijn er klaar voor.’ ‘Het zal gevaarlijk worden,’ zei Falco. - ik voel niets van Falco. Is hij bang of strijdlustig? Tycho haalde zijn lepel door de vieze - mag weg soep die Huldra even daarvoor had gebracht. ‘Het kan niet gevaarlijker zijn dat dit eten. Ik word al ziek als ik er naar kijk.’ - want je hebt hier show Colubus pakte het bord van Tycho aan en begon smakelijk - mag weg te eten. ‘Best lekker, zei hij en at het bord tot de laatste hap op. - want je hebt hier show :) Toen hij klaar was, at hij het bord dat zijn zus hem aanreikte ook met smaak op. ‘Zo, nu ben ik klaar om te ontsnappen. Wat is het plan?’ ‘We wachten tot het donker is. Dan ontsnappen we. Kunnen we allemaal in het vliegschip van jullie?’ Colobus knikte. ‘Mooi, zei Falco, ‘dan kan er niets misgaan.’

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
nienkea 7 december 2014 - 18:12
Ik denk zelfs dat ik die dialoog van je leen, net als mn logo: komt ook van jou en is me helemaal onder mijn huid gegroeid. Ik zie het verhaal alweer langzaam op gang komen, thx!

Profile picture for user Hay

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hay 7 december 2014 - 18:20
Eerlijk gezegd heb ik me niet te erg het hoofd gebroken over het verhaalverloop, want nee, zonder het verhaal als geheel te kennen is een deel van dit fragment ook wat mij betreft niet te begrijpen. Ook of Colubus als grappig ventje overkomt vind ik op basis van één kort fragment moeilijk te zeggen. Ik heb me daarom meer op je vragen over de vorm geconcentreerd. Daar heb ik wel wat (hopelijk bruikbare) opmerkingen over: * Die namen kunnen best wat mij betreft. Waarom niet/ * Sommige zinnen kun je denk ik directer te maken door ze te splitsen. Van die allereerste zin zou ik bijvoorbeeld maken: Colubus opende zijn ogen. 'Heb jij de diamanten in mijn tas gestopt?' vroeg Falco. 'Die lange zin na 'Whaah?' komt op mij niet natuurlijk over. Die is wel erg lang en helder voor iemand die blijkbaar net bijkomt of wakker wordt. Wordt vervolgd. Eerst eten. :)

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
nienkea 7 december 2014 - 18:24
Zo Mirjam, hij is lang genoeg maar ik had je toch bijna over het hoofd gezien! Heel erg bedankt. Ik reageer later in detail en ga morgen worstelen met mijn tekst ahv alle opmerkingen Hay, Whaahh is te kinderachtig denk ik. Ik ga ff mn bord opeten en kom er op terug. Thx!!! Ik had dit weken eerder moeten doen... ik zie de trein alweer in beweging gaan.

Profile picture for user Hay

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hay 7 december 2014 - 19:00
Even verder. Het pasteitje staat in de oven. :) * Stympha's zijn verbonden... etc.' Vind ik een erg lang uitlegfragment. Zelfs als Pandinus dit niet allemaal weet, zou je dit denk ik anders en korter op moeten lossen. Hoe? dat weet ik op basis van één pagina ook niet. * Twee keer eet Colubus een bord op. Hij moet wel een ijzersterke maag hebben! Ik zou hem dat bord toch maar leeg laten eten. 8) * 'Dan ontsnappen we...' Kan denk ik weg. Ze weten immers allemaal al dat het daarom gaat. * 'dan kan er niets misgaan.' Zou ik ook weglaten. Dat Falco daar vertrouwen in heeft, blijkt voldoende uit dat 'Mooi,'... Algemeen: Als je bang wordt dat het allemaal onduidelijk of onbegrijpelijk wordt, ga je al snel tussendoor te veel uitleggen. Dat zie ik hier een paar keer en ik herken dat helemaal. Die neiging heb ik af en toe ook en ik zie het pas als iemand me er op wijst. Maar de sfeer is leuk. Dat je nog niet met Falco of een van de anderen mee kunt leven is logisch. Zo'n fragment is gewoon veel te kort om een idee van hun rol of karakter te krijgen.

Geen afbeelding

Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wiske 7 december 2014 - 20:21
Een heleboel is al gezegd. Ik zie de houterigheid vooral in de dialogen en in te veel "toen". Het is niet echt natuurlijk en vlot, wat al bij de eerste regels begint. Zeg meteen om wie het gaat en laat ze meer op een manier praten zoals jongens met elkaar praten. Bijvoorbeeld zoiets: Zodra Colobus zijn ogen opende, schoot Falco op hem af. 'Word wakker, slaapkop, ' zei hij ongeduldig. 'Heb jij die diamanten in mijn tas gestopt?' Colobus krabbelde overeind. 'Wat? Ikke? O, dat.' Hij schudde zijn hoofd. 'Ik vond het al zo gek dat je dat zakje meenam naar de Mallaken. Blijkbaar heb je de zakjes verwisseld of zo. Nou, toen ben ik teruggegaan en heb ik op de poort geklopt, simpel.' Dit geldt eigenlijk voor bijna elk stukje dialoog, zoals bij Toen lachte hij naar Colobus. Daar kun je van maken: Hij grijnsde breeduit, of hij grinnikte of wat dan ook. Dat maakt het weer korter en vlotter. En wat Mirjam ook al zei, maar dat viel mij ook al in eerdere stukjes op die je vroeger heb geplaatst: ik voel ook maar weinig van Falco, en vanTycho. Je kunt hem af en toe ook iets laten denken (cursief of niet cursief). Dingen als: Hij huiverde al bij het idee, of hij voelde hoe de haartjes op zijn armen rechtop gingen staan. Hij zit in de gevangenis. Maakt de geur die daar hangt hem misselijk? is hij eigenlijk doodsbang? Trilt zijn stem als hij iets zegt? Dat soort dingen maken van hem een echte levende jongen met gevoel. Ik heb het stukje een paar keer gelezen om er achter te komen wie het zakje heeft of had, Tycho of Falco, en eigenlijk is het me nog steeds niet duidelijk, sorry. Over de soep is al genoeg gezegd :) En ik durf het bijna niet te vragen, maar volgens mij is Tycho de hoofdpersoon, toch? Want in dit stukje komt Falco voor mij naar voren als leider en hoofdpersoon. Heel veel succes ermee. Ik vind het steeds weer leuk om te lezen.

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
nienkea 7 december 2014 - 20:52
Nav Mirjam: ik doe dat ineens terwijl ik dat in mijn korte verhalen volgens mij niet doe" Falco kijkt Tycho aan. en dan iets laten zeggen. Of: Falco knielt bij Tycho neer etc. Ik laat ze allemaal naar elkaar kijken en naar elkaar toelopen. Ik vind het zelf een beetje alsof ze in een holle ruimte rondlopen. De reden waarom ik het doe is om de actie voor het spreken te plaatsen en je dus niet de hele tijd moet zeggen. 'Ik ben boos,' zei Tycho. Dus nu gaat het zo. Tycho draait zich om. "ik ben boos." Het voorbeeld is niet zo mooi, maar vaak vind ik dat het goed kan werken. nav iedereen. Het zakje is belangrijk. Normaal hebben Vogelmensen een zakje met vissenogen op zak om aan hun Stympha's te voeren. Tycho was zijn zakje vergeten mee te nemen naar de Mallakken en zijn vogel heeft de heilige vissen van de Mallakken opgepeuzeld. Falco had zijn zakje in zijn zak gestoken maar het bleken diamanten te zijn. Je mag geen bezittingen meenemen dus daarom zitten ze nu gevangen. Colobus was onderweg naar huis toen hij zich realiseerde dat Falco deze vergissing had begaan en komt terug om hen te helpen. Hij steekt het zakje met vissenogen in zijn rugzak. Beetje veel allemaal: 2zakjes en een rugzak. haha Hay een bord leegeten, dat heb ik van mn leven nog nooit gezegd. Ik eet mn bord altijd op. wat stom! nav Hay en ook de anderen: soms denk ik dat bij YA er iets meer uitleg mag zitten (geen infodump dat ben ik met jullie eens) maar zei hij boos, doe ik zo heel af en toe. Ik merk wel dat ik het weer uit de delen schrijf die zo goed als af zijn. Mooi, dan kan er niets mis gaan, is volgens mij wel goed omdat de lezer moet denken: jaja er gaat vast van alles fout. En dat is natuurlijk ook zo. nav Wiske: toen moet eruit. dat doe ik altijd in mn eerste versies en schrijf ze er later uit. Ik had ze hier laten staan omdat ik ze te vaak herschrijf met Op dat moment of Ineens. Dat vind ik ook niet zo mooi. Suggesties? Falco wat vaker laten voelen. Daar moet ik nog eens goed naar kijken. Dat doe ik idd niet vaak, alleen tov de meiden in het verhaal... nav Wiske. Falco is de hoofdfiguur. Tycho neemt zo af en toe de leiding als F daar niet toe in staat is. In het begin waren ze niet van elkaar te onderscheiden maar Tycho is de verzorgende, de invoelende en Falco meer egoïstisch die vanuit zijn rol een beter mens wordt. Nav Mirjam: dat water vermengd met Stympapoep dat moet ik nog beter uitwerken.Colobus heeft met opzet van het verboden water gedronken om zo bij de anderen opgesloten te worden, met zijn middelen om te ontsnappen. Samen met de opmerkingen van MVSmit en Silver moet ik nu toch een heel eind komen. Mijn probleem (inhoudelijk) hoe je aan engelen kunt ontsnappen blijft bestaan maar ik ben wel een eind verder gekomen. Dank allemaal!!!

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
angelray 7 december 2014 - 21:47
Hey Nienkea, Er is al heel veel gezegd, dus ik zal het niet te langdradig maken. Er vielen me een aantal dingen op die je zou kunnen verbeteren. Ten eerste geef je zelf al aan dat je het gevoel hebt dat je hoofdpersonen in een holle ruimte zitten. Ik heb het stukje twee keer gelezen en ik heb nog steeds geen idee hoe de gevangenis van het groepje eruitziet en waar je karakters zich bevinden. Misschien dat je de ruimte al beschrijft voor dit stukje of erna, maar een paar kleine hints qua omgeving zouden denk ik al een stuk helpen om de scène iets meer tot leven te brengen. Ten tweede ben ik het eens met Diana dat de dialoog een beetje leest als een As you know, Bob. Ik ken Tycho en Falco natuurlijk al een beetje, maar hier mis ik hun sprankelende persoonlijkheden. Het is alsof je karakters een droog script oplezen. Probeer de verschillende persoonlijkheden iets meer tot uitdrukking te laten komen in de dialoog. Ten derde is de dialoog niet duidelijk. Ook ik miste een beetje het punt van de diamanten en wie nu eigenlijk het zakje in handen heeft. Zoals jij ooit tegen mij zei als karakters de hele tijd met een voorwerp in de weer zijn, moet het wel nut hebben ;). Misschien is het een idee om niet alle informatie over het zakje en de diamanten in de dialoog te verwerken, en in plaats daarvan Tycho of Falco over de diamanten te laten denken? Op die manier wordt de dialoog iets minder geforceerd en krijgt de lezer een kijkje in het hoofd van een van de hoofdpersonen. Voor de rest is alles volgens mij al gezegd dus ik hoop dat je hier nog wat aan hebt bij je herschrijf :).

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
nienkea 7 december 2014 - 22:19
Dank je Angelray, Hier heb ik zeker wat aan. haha leuk dat ik iets tegen je heb gezegd en jij het mij nu omgekeerd moet leren. Holle ruimte en holle mensen, mmmmm das nog niet hoe het zijn moet. ik heb al veel ideeën opgedaan, dus de herschijf komt eraan.

Geen afbeelding

Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wiske 7 december 2014 - 22:58
Dan nog even heel kort over "toen": Op dat moment of Ineens kan best af en toe, maar vaak kan je het compleet weglaten. Voor mij is het af en toe ook nog steeds lastig, want het glipt er zo snel in. Voorbeeldje: In plaats van: Hij schrok toen hij de hand op zijn schouder voelde wordt het: De hand op zijn schouder deed hem (op)schrikken. (Een constructie die ik de laatste tijd graag gebruik) Eigenlijk is er heel veel mogelijk, afhankelijk van de actie van het moment, maar ik zal je niet langer storen :)

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
A.Kroeze 7 december 2014 - 23:00
Er is al heel veel commentaar geleverd. Ik heb daar nu weinig aan toe te voegen. Ik wil slechts kwijt dat ik het niet houterig geschreven vind. Wel is de eerste helft nauwelijks te begrijpen. Er zijn zelfs momenten waarop het mij onduidelijk is wie iets zegt. (‘Ik vond het al raar dat je dat zakje meenam naar de Mallaken. Pas later begreep ik dat je de zakjes doorelkaar had gehaald. Toen ben ik teruggegaan en heb op de poorten geklopt.’ bijv. Is dat Colobus?) Wat ik mis, is sfeer. Hoe gevaarlijk is het in deze gevangenis? Welk lot staat de gevangenen te wachten als ze niet ontsnappen? Is het wel verstandig om zo openhartig over allerlei belangwekkende zaken met elkaar te spreken? Hebben de muren geen oren? Welke emotie moet de lezer voelen? Ik krijg het gevoel dat het allemaal nogal makkelijk gaat. De gevangenen maken een tamelijk uitgelaten indruk. Ter vergelijking: in De brief voor de koning van T. Dragt - naar mijn mening een zeer goed boek - zit de jonge held, Tiuri, gevangen in Mistrinaut. Hij zit vastgebonden aan een stoel, terwijl de tijd verstrijkt. Hij kan geen kant op. In deze gevangenis is het wel erg gezellig: ouwe-jongens-krentenbrood. Misschien is dat de bedoeling, maar ik zou daar wel over nadenken. Veel succes ermee! A.Kroeze

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
nienkea 7 december 2014 - 23:01
Toen jij me stoorde werd ik ineens helemaal blij! Het woord opschrikken of deed me opschrikken zou ik niet zo snel gebruiken omdat ik heel direct en simpel schrijf, dus alle moeilijke formuleringen achterwege laat. De toen-en gaan weg, dat beloof ik.

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
nienkea 7 december 2014 - 23:07
A.Kroeze bedankt voor de reactie. Je hebt helemaal gelijk. Ik weet als schrijver natuurlijk dat ze het gaan overleven maar ja, daar schrijf ik geen boek voor. Het is idd stom om op dit moment geen spanning op te voeren. Ik heb veel moeite om de spanning in te bouwen. Ik maak de mensen ook veel te snel lief. Dat moet ik allemaal tot het einde bewaren: daar laat iedereen zijn ware gezicht zien en voor de lezer is het een puzzel wie wel en niet meehelpt. Ik maak het nu wel erg gemakkelijk. Pandinus is een slang en zeer listig, daar merk je hier niet veel van. De engelen zijn heilig dus niet gevaarlijk maar er is er een heel erg fout, dat moet wel spanning geven. Mmmmmm genoeg om over na te denken. Iedereen bedankt! ik ga aan de herschrijf en hoop dat jullie je licht dan nog een keer willen laten schijnen!.

Profile picture for user Hay

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hay 7 december 2014 - 23:23
Nog even iets over al die toenen. Natuurlijk moet je voorkomen dat het een stopwoord wordt, maar af en toe heb ik het gevoel dat het te snel en overdreven taboe wordt verklaard. In heel wat zinnen klinkt het volkomen natuurlijk om een keertje 'toen' te gebruiken en fungeert zo'n woord als een soort 'smeermiddel', zoals 'zei hij' of 'vroeg zij' in dialogen.

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
nienkea 8 december 2014 - 9:38
Ik moest laatst een boek proeflezen voor een uitgever die door een vrouw van mijn leeftijd was geschreven. De taal moest die van een jongen van 18 zijn maar zowel taalgebruik als morele waarden kwamen rechtstreeks van zn moeder. Dat maakte het boek ongeloofwaardig. Dat wil ik voorkomen, al heb ik geen idee hoevaak tieners van nu "toen" gebruiken. Hier in huis wordt het woord "alsnog" heel vaak gebruikt maar helaas bijna nooit op de plek waar het bedoeld is... Ik ga niet foutief schrijven maar een beetje eigentijds zou fijn zijn. Ik merk dat ik vaak in beelden spreek met gezegdes die ze niet kennen. Het blijft een klus

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
justus269 14 december 2014 - 20:37
Hoi! Ik heb al lang niks meer van je gelezen maar hier ben ik weer. Je stukje vond ik best vaag zonder verdere informatie over de setting, het riep wel veel vragen op dus dat was dan weer wel positief. Alleen dit is niet het begin van het verhaal dus dat was denk ik niet de bedoeling. Vragen: is dit stukje te volgen zonder verdere setting? Niet echt dus. Het woordgebruik klinkt houterig maar ik zie niet precies waar het fout gaat. Suggesties? Nouja, ikzelf vermijd meestal de woorden: toen, plotseling en opeens omdat ik dat zelf niet fijn vind lezen en het op mij zo gemaakt over komt. In jouw stuk kwamen die woorden niet veel voor maar probeer ze zo veel mogelijk te vermijden. Colobus moet een grappig ventje zijn maar ook dat komt nog niet helemaal uit de verf. Taalgebruik van het jong ok? Komt hij uit een andere streek dan de andere jongens? Want als ze daar een ander accent/taalgebruik hebben komt dat hier niet echt uit de verf. Ik merk het niet aan andere woorden die hij gebruikt. Verder vond ik je stuk goed geschreven, ik vond het wel wat minder duidelijk vanuit wiens perspectief het geschreven was, ik neem aan vanuit falco' alleen dat merkte ik niet omdat ik zijn gedachten en gevoelens niet meekreeg. Ik ben benieuwd hoe ze gaan ontsnappen en waar ze dan heen gaan. Ik hoop dat je iets aan mijn commentaar hebt!

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
nienkea 15 december 2014 - 12:38
Hoi Justus! Alles goed? Het verhaal is nog maar een stukje verder dan waar jij het gelezen hebt, dus voor jou zou het duidelijker moeten zijn. Ik heb er wat aan vooraf geplakt (prachtig NL) zodat sfeer en setting duidelijker zouden moeten zijn. Dat perspectief is me ook duidelijk en hoop dat ik daar ook wat aan verbeterd heb. Vragen voor herziene stuk zijn hetzelfde: is de setting duidelijk? is het nu minder houterig? Zijn gedachtes nu beter verwerkt? Het blijven veel namen en de mensen die in de gevangenis zitten komen allemaal niet uit de streek. Ze zijn naar de Mallakken (groene engelen) gegaan voor hulp maar de gevangenis gekregen. Er is een verrader actief. Wie is het????

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
nienkea 15 december 2014 - 12:40
Herziene versie. Falco en Tycho worden gevangen gezet, nadat Falco het heeft nagelaten om ze te redden. In deze fase van het verhaal denkt iedereen aan zichzelf: hoe kan ik mijn volk redden maar alleen Falco ziet het geheel. ‘Hoezo niets te wensen?’ vroeg Tycho kwaad. ‘Ik kon het niet,’ antwoordde Falco. Hij knipperde met zijn ogen om in het donker beter te kunnen zien. Hij zag dat ze waren opgesloten in een grote kille ruimte die slechts werd verlicht door een paar getraliede raampjes. Op de grond lag een laagje stro, waardoor het erg muf rook. In de hoek van de donkere kamer ontwaarde Falco de contouren van twee schimmen. ‘Hallo,’ zei Falco, ‘zijn jullie Pandinus, de prins uit het Rijke Westen, en Ardilla, de zus van Colobus?’ ‘Ja, dat zijn wij.’ Uit de donkere hoek kwam Ardilla tevoorschijn. Ze had eenzelfde gouden pofbroek met rood hesje aan zoals Falco bij Colobus had gezien. Gouden armbanden rinkelden om haar polsen. Ze liep naar het midden van de ruimte en ging in het weinige daglicht staan. ‘Kun je me zeggen hoe het met mijn kleine broertje is?’ ‘Colobus is terug gegaan naar Ferredura om jullie koning om hulp te vragen.’ ‘Die hulp zal mijn vader nooit geven,’ zei een stem uit het donker. Pandinus kwam eveneens tevoorschijn en ging naast Ardilla staan. ‘Voor elkaar zorgen, is een teken van zwakte in ons land. Bij ons geldt het recht van de sterkste.’ ‘De sterksten zijn op dit moment de Alkeiden,’ zei Falco. ‘Wellicht dat je vader tot inkeer komt als hij hoort dat zijn eigen zoon in de gevangenis zit. Of is dat een teken van zwakte?’ Pandinus beet op zijn lip. ‘Ik kan mijn eigen boontjes prima doppen en dat weet mijn vader.’ ‘Dus vanuit Ferredura is geen hulp te verwachten?’ vroeg Falco. Pandinus schudde zijn hoofd. Falco keek naar Ardilla, maar ook zij schudde haar hoofd. De Vogeljongen geloofde zijn oren niet. ‘Laat hij zijn eigen zoon hier wegrotten in een cel? Wat voor een vader is dat?’ Falco dacht aan zijn eigen vader en vroeg zich af wat hij zou doen als hij wist dat zijn zoon voor zeven lange jaren in de gevangenis moest zitten. Hij haalde zijn schouders op. ‘Dan toch maar liever onze primitieve gewoontes, wat jij Tycho?’ Tycho antwoordde niet. Het was net alsof hij het hele gesprek niet had meegekregen. Hij was tegen de celwand aan gaan zitten met zijn knieën opgetrokken. Hij staarde voor zich uit. Zijn Stympha ging op zijn knieën zitten en gaf zijn baasje kopjes met zijn koperen snavel. Falco liep op Tycho af en hurkte bij zijn vriend neer. De ogen van Tycho leken vochtig. ‘Zeven jaar,’ zei hij. ‘Je had ons er zo uit kunnen krijgen. En wat doe je? Helemaal niks!’ Boos duwde hij Falco van zich weg. ‘Ik kon het echt niet, Tycho. Ik had mijn wens namelijk al gedaan. Aan Muriël.’ Tycho veegde zijn ogen met de mouw van zijn shirt droog. ‘Aan Muriël? Waar is ze eigenlijk?’ vroeg hij. ‘Ik weet het niet,’ antwoordde Falco. ‘Ik weet zeker dat ze me heeft gehoord, dus mijn wens is verbruikt, maar het is net of ze niet kan komen, alsof ze vastzit.’ Falco staarde nadenkend voor zich uit. Tycho voelde zich al een stuk minder boos. ‘Mallakken reizen toch binnen seconden door het hele land? Wat kan er met haar gebeurd zijn dat ze de weg naar haar eigen huis niet kan vinden?’ De jongens keken elkaar een momentlang zwijgend aan. Flaco boog zich naar het oor van Tycho. Hij fluisterde. ‘Misschien weet ze dat het hier niet veilig is en mijdt ze deze plek. Het is hier zelfs gevaarlijk. Ik zag in de staf van Mallak Michaël een roze licht gloeien. Hij spant samen met de Alkeiden. Ik weet het zeker. Als we Muriël ooit weerzien, moeten we haar waarschuwen.’ Tycho knikte. ‘Ik hoop dat ze snel komt. Zeven jaar: als ik hier zo lang moet zitten, dan is Sterna me allang vergeten.’ Falco lachte. ‘Die vergeet je nooit. Voor je het weet, sta je oog in oog met haar. Kijk maar naar de deur, die gaat zo open en ineens staat ze voor je neus met haar Tychero op haar schouder.’ Tycho lachte. Zijn hart maakte een sprongetje toen de deur juist op dat moment kraakte en met een smak openging. Beide jongens keken verwachtingsvol toe. ‘Sterna?’ mompelde Tycho.

Profile picture for user Diana Silver

Lid sinds

12 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Diana Silver 15 december 2014 - 12:57
De magie teruggevonden, Nienke? Mooi. Hoe zit het eigenlijk met het perspectief? Wissel je het hele verhaal door van Tycho naar Falco?

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
nienkea 15 december 2014 - 15:21
Hoi Silver, Mijn perspectief weet ik nog niet helemaal of het werkt zoals ik het wil. Toen ik begon wilde ik schrijven alsof er een camera hing in een scene. Dus op de schouder van. Dus als Falco uit beeld loopt, blijft de camera hangen en registreert wat er daar gebeurt. Dit is niet haalbaar. Ik weet niet of het niet kan, maar ik krijg het niet voor elkaar om het mooi en overzichtelijk te krijgen. In mijn verhaal lopen nu twee verhaallijnen parallel aan elkaar: De goeden en de kwaden ontwikkelen zich. Maar of het al helemaal lekker leest, vraag ik me af. Ach ik heb mn hele leven nog...

Profile picture for user Diana Silver

Lid sinds

12 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Diana Silver 15 december 2014 - 15:39
Ah, okay, ik snap denk ik wat je voor ogen hebt. Maar dan voelt de volgende zin toch als perspectief-overschrijding: 'Tycho voelde zich al een stuk minder boos.' Dat is meer dan registeren wat er gebeurt: hier lijkt je volluit vanuit Tycho te schrijven.

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
justus269 15 december 2014 - 15:51
Hoi! Met mij gaat het goed, ik ben de laatste maandan niet heel actief geweest hier omdat ik me echt heb gefocust op het schrijven waardoor ik inmiddels eindelijk op het punt van mijn verhaal ben aangekomen waar de echt actie plaatsvind. Binnenkort zal ik waarschijnlijk weer iets op proeflezen posten. Maar ik post deze reactie niet om over mezelf te praten, dit gaat over jouw stukje. De herziene versie vind ik echt veel beter nu! Er zitten goeie gedachtes en emoties in waardoor ik het verhaal okk beter volg. De setting is veel duidelijker, ik vond vooral op het begin fijn om te lezen waar ze precies waren. Dat de kooi beschreven werd en dat er je aangaf dat er twee anderen in de cel waren. Wat betreft de verrader gok ik op pandinus, zo nors en op zichzelf. Ik mag zijn karakter wel omdat mijn hp daar wel een beetje op lijkt maarja

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
nienkea 15 december 2014 - 16:50
Dank jullie, Dat perspectief blijft me nekken. Bij het parallel verhaal is het helemaal feest. Bij de herschrijf moet ik daar nog goed naar kijken. Justus, fijn dat het goedgaat! Alle karakters maken een ontwikkeling door en pas aan het einde blijkt wie er fout is. Maar dat duurt nog een paar hoofdstukken. In het begin maakte ik iemand met lelijk karakter meteen aardig, maar voor de spanning is het beter om te wachten.

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
A.Kroeze 22 december 2014 - 23:19
Vermoedelijk mosterd na de maaltijd, maar desondanks: De 'herschrijf' heb ik met veel plezier gelezen. De hoofdlijn van het verhaal is nu goed te volgen. En natuurlijk zijn er zaken die ik niet begrijp, maar dat roept juist nieuwsgierigheid op. En het verhaal heeft nu opeens sfeer. Mooi! Een paar kleine puntjes: Uit de donkere hoek kwam Ardilla tevoorschijn. Ze had eenzelfde gouden pofbroek met rood hesje aan zoals Falco bij Colobus had gezien. Gouden armbanden rinkelden om haar polsen. Ze liep naar het midden van de ruimte en ging in het weinige daglicht staan. *schaarse zal bedoeld zijn ipv weinige daglicht. *Logischer is om Ardilla eerst in het licht te plaatsen (Ze liep naar het midden van de ruimte ...) en pas daarna haar uiterlijk te beschrijven. In het donker zie je geen kleur. *Misschien is Pandinus al eerder beschreven. Zo niet, dan is het moment dat hij in het licht gaat staan misschien het moment om ook iets over zijn uiterlijk/kleding te zeggen. Lijkt mij een interessant karakter. (Ik hoop dat hij niet de schurk is; dat zou erg voorspelbaar zijn.) *Van mij mogen Pandinus en Ardilla nog wel wat meer tekst toebedeeld krijgen. Ik ben ook benieuwd hoe de verhouding tussen deze twee personages is. (Misschien wordt daar elders uitgebreid op ingegaan.) *Misschien een lastige plotvraag: Is het vanuit het standpunt van de gevangenisbewaarder slim om deze personen in hetzelfde hok te stoppen? Of zijn er maar een paar cellen? vriendelijke groeten, A.Kroeze

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
nienkea 23 december 2014 - 17:33
Dank A Kroeze, Beschrijvingen: ik ga dat van Ardilla aanpassen en bij Pandinus ook hier wat over zijn trotse uiterlijk zeggen. P. is niet best maar ik laat hem tot inkeer komen. Iedere provincie vecht voor zich maar pas als ze zich realiseren dat ze samen sterker zijn, zal het tij keren ... De echte slechterik is niet voorspelbaar, denk ik. Maar dat kun je uit dit stukje niet halen. Tekst schrijf ik er bij iedere herschrijf meer in, zo kleur ik langzaam het verhaal. Ze zijn nog steeds niet ontsnapt, dus ik ga maar weer eens aan het schrijven. Bedankt! Ze zitten bij de engelen gevangen. Ik denk niet dat er daar veel gevangenissen zijn.