[Thriller] Flight

Wat voor perspectief wil je gebruiken? Schrijf je het verhaal als alwetende verteller of wil je vanuit Cohen schrijven?

Diana, dank voor je reactie. Om te beginnen: ik ben nog niet zo op de hoogte met alle begrippen etc. in de schrijverswereld. Het is de eerste keer dat ik een fragment van een boek op het internet zet. Maar ik schrijf inderdaad als alwetende verteller, die dus als het ware boven het verhaal zweeft en alles weet. Heb ik je vraag zo voldoende beantwoord? Met vriendelijke groet, Jan Jans.

Beste Jan Jans, Ik ben het eens met Diana, je perspectief lijkt te wisselen waardoor het als lezer niet helemaal duidelijk is welke hoofdpersoon je volgt. Ik vind het stuk op zich goed te lezen, het leest vlot weg. Leuk ook dat je veel dialogen gebruikt. Wel een aantal aandachtspunten: - je taalgebruik vind ik niet altijd overtuigend. Een gewetenloze moordenaar die ' ik zit met de gebakken peren' zegt, komt op mij eerder hilarisch dan dreigend over. De persoon Danziger in het begin lijkt me een legerofficier oid, iemand met een formele positie, ik zou dan ook formelere taal gebruiken. - je schrijft vaak 'riep' en 'schreeuwde', dat is mij wat teveel van hetzelfde - let op het ' show don't tell', bv. ' uit zijn woorden bleek dat hij totaal buiten zinnen was geraakt' - het ligt misschien aan mij maar ik vond het einde niet bepaald verrassend. Ik kreeg de indruk dat ik een dergelijke scene al tig keer in een actiefilm had gezien. Succes!

Elha, dank voor je reactie. Het gaat hier niet over een gewetenloze moordenaar, maar over een zwaar corrupte minister die zelf een dodelijk slachtoffer wordt. Maar 'gebakken peren' ga ik wel wijzigen. Dank daarvoor. Het personage Danziger is een Mossad agent die in opdracht van Hogerhand de minister 'een handje moet helpen' om het hoekje om te gaan. Omdat de minister razend van woede is schreeuwt hij veel. Dat vind ik in deze situatie aannemelijk. En ik moet inderdaad zelf laten zien dat de minister buiten zinnen is, dat vind ik een hele goede tip van je. Tot slot: dit was nog niet het einde. (Grappige woordspeling zie ik ineens). Er komen nog ongeveer 6 pagina's aan tekst na bovenstaand fragment, en dan is het boek afgelopen. Maar met de dood van de minister wordt het einde van het boek wel ingeluid. Nou, ik hoop dat mijn uitleg tot je tevredenheid is. NB: Het afgelopen jaar heb ik vier boeken geproduceerd. Het bovenstaande fragment is uit mijn voorlaatste boek. Hierna ga ik proberen of ik een uitgever kan vinden die er iets in ziet. Mocht je daar nog goede tips voor hebben dan zie ik die graag. (En hetzelfde geldt ook voor Diana). Nogmaals dank voor je reactie! Jan Jans

Hierna ga ik proberen of ik een uitgever kan vinden die er iets in ziet. Mocht je daar nog goede tips voor hebben dan zie ik die graag. (En hetzelfde geldt ook voor Diana).

Bot is het laatste wat ik wil zijn, maar eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat deze tekst nog niet het niveau heeft om uitgegeven te worden.

Jullie kritiek ter harte nemend heb ik het fragment geredigeerd: De mobiele telefoon van Danziger, die samen met zijn collega Levi in het departement van premier Raflin een spoedoverleg bijwoonde, ging over. Het was een centralist van het Shin Bet hoofdkwartier. 'Meneer Danziger' zei de centralist, 'Max Cohen heeft zich aan zijn elektronisch toezicht onttrokken'. 'We hebben nu net weer een signaal van hem' vervolgde de centralist, 'de stroom is een poosje geleden uitgevallen door een kapot getrokken kabel en het noodaggregaat had opstartproblemen'. 'Waar zit hij nu?' vroeg Danziger. 'We hebben een signaal vanuit het strand ten zuidwesten van Haifa' zei de centralist, 'maar het valt af en toe weg door het radioverkeer van de marine'. 'Bel onmiddellijk naar Menco dat hij daar zoveel mogelijk mensen heen stuurt' beval Danziger de centralist. 'En laat een helikopter de lucht insturen, Levi en ik gaan nu ook die kant op'. Hij praatte zijn collega kort bij en excuseerde zich bij de voorzitter van het overleg. Daarna renden ze naar hun auto en zetten koers naar de stranden van Haifa. Katz had zijn UZI herladen terwijl hij Cohen scherp in de gaten hield. 'Hoezo ze wisten alles al' riep Katz. 'Ze wisten helemaal niets' schreeuwde hij er achteraan. Alle zintuigen van Cohen waren tot het uiterste gespannen. Katz begon alweer tegen hem te schreeuwen. 'Je bent met open ogen in hun suggestieve vraagstelling gelopen' riep hij. 'En je hebt mij geruïneerd'. Als Katz maar niet op het idee komt dat ik uit opportunisme mijn volledige medewerking heb gegeven flitste er door de gedachten van Cohen. Maar hij kwam er al snel achter dat dit ijdele hoop was. 'Dank zij mij ben je wat je bent' riep Katz. 'En je hebt mij er gewoon ingeluisd. Als je je stil had gehouden was er niets gebeurd'. David Katz was totaal buiten zinnen geraakt. Het drong niet meer door tot zijn brein dat als er tegen een minister vermoedens bestaan van zulke zware vergrijpen dat het zinloos om te hopen dat het wel weer overwaait. En daar maakte Cohen behendig gebruik van. Hij keek langsheen de minister, alsof hij iets achter hem zag. Onwillekeurig keek Katz kort over zijn schouder. Van dat ogenblik maakte Cohen gebruik om er vandoor te gaan. Katz aarzelde geen moment. Hij richtte zijn UZI op de rennende Cohen en vuurde een paar schoten af. Hij miste zijn doel en Cohen rende door. Nogmaals schoot Katz en deze keer was het wel raak. Cohen struikelde en viel bloedend op de grond. Katz rende naar hem toe en bleef enkele meters voor Cohen stilstaan, die doodstil op zijn buik op het strand lag. Op zijn rechterschouder kleurde een donkerrode bloedvlek. Geschrokken keek Katz er naar. Voorzichtig liep hij naar Cohen toe en probeerde hem met zijn voet op de rug te draaien. Ineens draaide Cohen zich om. Met een snelle beweging pakte hij het rechter onderbeen van Katz gaf er een ruk aan. Katz ging onderuit en terwijl hij viel ging de uzi af. Maar Cohen ging ook weer tegen de vlakte vanwege de stekende pijn die veroorzaakt werd door de schouderwond. Woedend krabbelde Katz weer overeind en richtte de uzi op het hoofd van Cohen. 'Je gaat er aan jij hond' schreeuwde hij. Er klonk een schot. Het was afgevuurd met een precisiegeweer vanuit een helikopter van de Mossad. Het toestel hing schuin achter het tweetal in de lucht. Katz voelde een enorme hitte langs zijn hals strijken en liet van schrik bijna zijn wapen vallen. Hij hernam zich direct en richtte de uzi nu op de helikopter. Hij vuurde een salvo af. Er drongen kogels door in het motorcompartiment van het toestel. Een halve minuut later kwam er rook uit de helikopter. De piloot blies de aftocht en zocht een veilige plek om te landen. Het lukte hem wonderwel om de heli net op tijd veilig op het strand te zetten. Katz draaide zich om en richtte zijn wapen weer op het hoofd van de weerloze Cohen. Zijn vinger spande zich om de trekker. De trekker ging millimeter voor millimeter achteruit. Een schot klonk. Midden in het hoofd van de minister verscheen een klein rond gaatje waaruit bloed sijpelde. Verdwaasd keek hij nog één maal op. '…………vallen dat wapen' was het laatste wat hij hoorde. Hij keek nog een seconde in de richting waar het schot vandaan kwam. In een rode waas zag hij nog net de scherpschutter van de Mossad die boven op een duin stond en die langzaam zijn geweer liet zakken. De rode waas werd dieprood en ging over in zwart. Minister Katz werd licht in het hoofd. Hij verloor het bewustzijn en zijn leven stroomde langzaam uit hem weg. Hij zakte in elkaar en kwam gedeeltelijk boven op Max Cohen terecht. Danziger stond naast de scherpschutter van de Mossad. Hij klopte hem op de schouder. 'Goed schot' zei hij.

Jan, Als 'alwetende verteller' weet je wat de verschillende personages gaan doen. Dan kun je dat in die hoedanigheid toch ook omschrijven? Die werkwijze zie ik ook wel bij schrijvers. Maar misschien zie ik het wel helemaal verkeerd. Sta altijd open voor kritiek, maar wil het wel graag begrijpen. Dank voor je reactie, Jan Jans