[roman] Liefde en/of succes

Aarzelend hangt mijn vinger boven de groene knop. Mijn hart bonkt in mijn keel en ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest als nu. Moet ik het doen? Ik sluit mijn ogen en adem diep in en uit. Nog een keer. Stel dat niemand er naar kijkt of luistert, dat mensen het niet interesseert of dat ze het niet leuk vinden? Wat als…? De twijfel slaat toe. Ik kijk naar mijn vinger, die nog steeds boven de groene knop zweeft. Mijn hand trilt een beetje. Het voelt alsof de lucht tussen mijn vingertoppen en het scherm van mijn telefoon zo dik is, dat ik enorm veel kracht moet zetten om enige beweging te kunnen realiseren. Weet ik zeker dat ik dit wil doen? Er zwerven tientallen gedachten door mijn hoofd en ik sluit even mijn ogen in een poging mijn zenuwen tot bedaren te brengen, maar vanuit het niets springt Luna boven op me en ik sper mijn ogen wijd open. Van schrik laat ik mijn telefoon vallen, maar het lukt me nog net om hem op te vangen voordat hij de grond raakt. Tijdens deze reddingsactie heb ik blijkbaar op de groene knop gedrukt, want als ik op mijn scherm kijk, staat er met grote letters in beeld GEPUBLICEERD. Shit! Ik wist het nog helemaal niet zeker! ‘Luna!’ schreeuw ik. ‘Jij gekke kat! Nu heb ik het gepubliceerd en ik was nog aan het twijfelen!’ Luna kijkt me met een scheef koppie aan. Het arme beestje heeft geen idee waar ik het over heb. ‘Sorry, ik wilde niet tegen je schreeuwen, maar ik schrok van je,’ zeg ik terwijl ik haar aai. ‘Er is geen weg meer terug, het is nu gepubliceerd. Het enige wat ik nog kan doen is afwachten.’ Luna drukt haar kop onder mijn handpalm en ik kriebel haar achter haar oortjes, dat vindt ze heerlijk. Peter, mijn collega, had me de app aanbevolen toen hij ontdekte dat ik me ook met zingen en muziek maken bezighield. Zelf zingt hij af en toe op feestjes en partijen, vertelde hij me. Ik heb de app meteen gedownload en ben naar de wc gelopen om te kijken hoe alles werkte, maar het was iets ingewikkelder dan ik had verwacht. Zonder dat ik het door had, had ik een half uur op de wc doorgebracht. Blijkbaar was mijn baas naar me op zoek, want toen ik mijn kantoor binnen stapte met de telefoon nog in mijn handen, stond hij daar ineens. ‘Ah, Max! Daar ben je! Waar was je in hemelsnaam?’ vroeg hij lichtelijk geïrriteerd terwijl hij een blik op mijn telefoon wierp. Ik had het ding snel in mijn broekzak gestopt en zag vanuit een ooghoek dat Sasha gebaarde dat Meneer Grumpy – zo noemen we hem op kantoor allemaal, omdat hij vaak heel nors en slecht gehumeurd is, of althans zo komt hij over – in een slechte bui was. ‘Eh, ja, daar ben ik. Ik…’ ‘Je zou een half uur geleden al bij mij op kantoor zijn voor de afhandeling van Stones, weet je wel?’ Meneer Grumpy had me doordringend aangekeken. Zijn wenkbrauwen waren gevormd in een soort ‘v’ en zijn mondhoeken waren strakgetrokken. Een blauwe ader op een van zijn slapen, vertelde me dat hij geïrriteerd was. ‘Nou, ik eh, ik kreeg een belangrijk telefoontje, meneer,’ zei ik. Ik moest iets verzinnen, want ik wist dat hij meer wilde horen dan alleen dat. Ik moest een goede rede hebben. ‘Van een... tante van mijn moeder, haar man is... nou, ze zijn erachter gekomen dat hij geen man is.’ O, ik had op dat moment zo veel dingen kunnen verzinnen. Zó veel! Ik had kunnen zeggen dat mijn zus – die ik overigens niet heb, maar dat weet mijn baas niet – lag te bevallen. Ik had kunnen zeggen dat mijn opa – die al twaalf jaar niet meer leeft, rust zacht opa – miljonair was geworden. Ik had desnoods kunnen zeggen dat ik met scheurbuik op de wc had gezeten. Alles was geloofwaardiger geweest dan dit. Ik zag hoe Sasha een hand voor haar gezicht sloeg en met haar hoofd schudde. ‘Oké. Interesseert me niet.’ Had mijn baas kortaf geantwoord en hij seinde dat ik hem moest volgen. Ik was met hem mee naar kantoor gelopen en ondanks dat ik maar aan die app bleef denken, was het me gelukt om een serieus gesprek over de afhandeling van Stones te voeren met mijn baas. Nadat mijn werkdag erop zat, was ik als een gek naar huis gerent. Ja, gerent, want ik loop naar mijn werk, normaal gesproken dan. Ik wilde de app uit gaan proberen, dus ik had iets meer haast die dag. Eenmaal thuis gekomen had ik als een malle het avondeten in elkaar gemetseld. Zodra Lucy thuiskwam, schotelde ik haar het bord met eten voor, at zo snel als ik kon mijn bord leeg, gaf Lucy een kus en zei dat ik de rest van de avond druk bezig was met muziek en dat zij misschien een serie of zo kon gaan kijken.