[roman] Hoofdstuk 15 Liefde

Een kwartiertje later stapten ze het erf af en al snel draafden ze achter elkaar over het bospad. Maaike genoot. Toen het pad breder werd, stuurde ze Pascal naast Celano. Stefan keek met een grijns opzij en liet Celano in galop overgaan. Maaike spoorde Pascal aan en galoppeerde Stefan voorbij. Celano was snel maar Pascal was sneller. Met Pascal voorop denderden de paarden over het zandpad. Aan het eind van het zandpad lieten ze de paarden in draf overgaan. Stralend keek Maaike Stefan aan. “Je dacht toch niet dat jij sneller was”, zei ze. Lachend schudde Stefan zijn hoofd. “Niet normaal hoe hard dat paard van jou kan”. “We hebben veel geoefend vroeger”, zei Maaike. Ze dacht aan alle keren dat ze met haar broertje Rob over de bospaden en weilanden was gecrost. Pascal won altijd. Ze klopte haar paard op zijn hals. In een rustige stap reden ze terug naar huis. Op stal verzorgden ze de paarden en maakten het werk af. Maaike was net aan het vegen toen Laurie binnen kwam lopen. “Waar is Mack?” Ze schudde haar haar naar achteren en zette haar handen in haar zij. Maaike negeerde haar en ging door met vegen. “Maaike! Ik vraag je wat”. Met een zucht zette Maaike de bezem tegen de muur. “Hallo Laurie”, begon ze. “Ja, we hebben een hele leuke avond gehad gisteren. Wat aardig dat je dat vraagt. Het was wel jammer dat we de paarden nog moesten voeren toen we thuis kwamen omdat jij je niet aan de afspraak had gehouden. Mack staat nog in de wei. Die heb ik buiten gezet omdat niemand wist waar je was en wanneer je terug zou komen. En als je nu aan de kant wilt gaan, kan ik verder met vegen”. Ze pakte de bezem weer op en begon met stevige halen Lauries kant op de vegen, een wolk van stof veroorzakend. “Hee!” riep Laurie uit. “Doe normaal, ik heb net mijn haar gewassen”. Hoestend liep ze de zadelkamer in. “Maaike!” Stefan kwam met Kenzo binnen lopen. “Wat doe je?” Hij wapperde met zijn hand naar de stofwolk die Maaike had veroorzaakt en Kenzo deinsde geschrokken achteruit. Maaike keek op, haar gezicht rood. Ze maakte een gebaar naar de zadelkamer. Stefan keek haar vragend aan. Op dat moment kwam Laurie de zadelkamer uit. “Oh Stefan, het spijt me zo van gisteravond”. Ze liep naar hem toe en pakte zijn hand. “Ik kan het uitleggen”, zei ze met haar lieve stemmetje. “Ik snap dat je boos op me bent…” Ze keek hem aan en streek haar haar naar achteren. “Ik kan het uitleggen”, zei ze nog een keer. Stefan schudde zijn hoofd. “Doe geen moeite Laurie”. Hij wilde langs haar heen lopen om Kenzo op stal te zetten maar Laurie bleef voor hem staan. Ze begon te huilen. “Laat me het alsjeblieft uitleggen”. “Nou, zeg het maar dan”. Laurie schudde haar hoofd. “Niet hier”, snikte ze. Ze keek naar Maaike die gestopt was met vegen en toekeek hoe Laurie Stefans hand vasthield en snikkend voor hem stond. Met een zucht maakte Stefan een handgebaar richting zijn kantoor. “Loop dan maar even mee”. Hij zette Kenzo op stal en liep naar zijn kantoor. Met haar kaken op elkaar geklemd keek Maaike hoe Laurie achter Stefan aan liep. En weer krijgt ze haar zin, dacht ze bij zichzelf. Ze pakte de bezem weer op en begon verwoed te vegen. Het was zo’n heerlijke dag geweest. Tot Laurie binnen was gekomen. Het lukte Laurie keer op keer om haar humeur te verpesten.