Immorthalia19 September 2013 - 16:14

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

[roman] Het Vry Waerders dilemma

Uit vorige geplaatste stukken bleek dat ik: -Vaak de abstract ben -Niet genoeg de personnages beschrijf en de situatie waardoor de lezer niet kan meelezen -Moeilijk leesbaar ben door teveel lange zinnen en 'oubollig taalgebruik' -Ondanks enig taalinzicht, schrijfmotivatie en woordenschat toch niet overtuig (vanwege bovenstaande waarschijnlijk). Dit stuk is een poging om wat meer echt in het verhaal en de personnages te zitten. Wederom is het niet in alle opzichten vrij van clichees, maar het gaat me meer om de stijl, leesbaarheid en inleefbaarheid.

Fragment

Gekletter van staal op staal overstemde het zangconcert van vogels die een ode brachten aan de pas ingetreden lente. Zonnestralen, behoorlijk fel voor de tijd van het jaar, weerkaatsten van de lemetten van woest rond gezwaaide zwaarden en verblindden zo bijna de toeschouwers. Een twintigtal mannen, nog maar net volwassen, gekleed in simpele lederen wapenrusting, keek toe hoe een flink uit de kluiten gewassen knaap met een groot dubbelhandig zwaard uithaalde naar zijn tegenstander. Met een krachtige beweging draaide hij het zwaard boven zijn hoofd, opdat het bovenlangs op zijn doelwit neer kon komen. Geen van beiden had enige belangstelling voor het betoverende samenspel tussen de groene natuur, het schilderachtige dorpje Nachtenwake en de met regenboog gesierde waterval, die aanzienlijk groter was geworden na een lange regenperiode. In tegenstelling tot het in opperste concentratie verkerende tweetal, was de enige oudere man van het gezelschap hier juist wel van onder de indruk. Zelfs toen de kleinere jongen behendig, op het juiste moment, onder de slag van de grotere dook en zijn eigen bescheiden zwaard na een vlugge draai om zijn lichaam tegen de keel van de ander wist te zetten, keek hij op noch om. Een enkeling onder de jonge mannen die wel aan het kijken waren wilde klappen, maar werd door middel van een aantal strenge blikken daar net van weerhouden. Daarop stapte de trotse overwinnaar, nadat hij het zweet van zijn voorhoofd had afgeveegd, naar het gezelschap en vroeg toen zelf maar: “zagen jullie dat?” Niemand reageerde en de kleine knaap wilde protesteren, vooral toen hij zag dat zijn tegenstander heel ontspannen bij de rest ging staan. Maar hij slikte zijn frustratie in toen de oudere man naar voren stapte, nadat hij een kop thee op een klein tafeltje had gezet. Niets in de verschijning van de man wees op enige ervaring in de krijgskunsten. Hij was plomp en had een zachte huid. De beruchte barre winters in deze regio alsook fysieke arbeid hadden hem een verweerd uiterlijk moeten geven. Maar het enige effect van de tand des tijds en de omstandigheden waren een paar rimpels op zijn bleke voorhoofd en de lange, maar verzorgde grijze haren die het omhulden als een portret. Het waren echter zijn ogen die respect af dwongen, scherper dan de scherpste dolk en in staat om recht in de ziel van zelfs de meest zelfverzekerde man te kijken. Toen hij sprak kraakte en piepte zijn stem, maar de manier van spreken maakte dat het toch krachtig overkwam: “Dus jij wilt een echte Vry Waerder worden?”. De jongen slikte even en hervond zich toen: “Eh, ja meester Dageraad.” “En jij denkt dat je wel weet wat er voor nodig is om tot zo’n legendarisch genootschap te mogen toetreden?” “Eh... Ik ben duidelijk bedreven in de vechtkunsten.“ Er klonk een afkeurend gemompel uit de groep jongeren. Ze werden niet terecht gewezen door Gradam Dageraad en evenmin ging de meester in op het antwoord van de leerling. In plaats daarvan verraste hij hem met een andere vraag: “Beschouw jij jezelf als een eervol persoon?” “Natuurlijk!”, beloofde de knaap bijna plechtig, terwijl hij zenuwachtig zijn haar wegveegde voor zijn gezicht. Het gemompel ging over in gelach en de jongen keek naar meester Dageraad alsof hij verwachtte dat de oude man ze wel terecht zou wijzen om hun onbeschaamdheid. “Je bent nieuw, dat begrijp ik.” “Ja meester” “Je hoeft niet steeds mijn vraag te bevestigen en evenmin hoef je mijn zogenaamde ijdelheid te strelen met loze termen. Zo geringschat je mijn intelligentie. Zie je, de Vry Waerders zijn geen geoefend leger. De bescherming van het rijk Oragena behoort niet tot onze taak. Als vechtkunsten en discipline je aanspreken, zal het nationale leger je met open armen ontvangen. In Nachtenwake beschermen wij ideëen, geheimen en onze bijzondere privileges. Niet gewapend met zwaard en harnas maar met intelligentie en sociaal inzicht vechten wij tegen ongrijpbare vijanden. Iemand van buiten Nachtenwake kan onmogelijk begrijpen wat voor een unieke plaats dit is. En unieke plaatsen vragen om unieke middelen, alsook unieke mensen om in stand te houden wat onze voorouderen met bloed zweet en tranen verdedigd hebben. Eer betekent hier zoveel als roest op een harnas, maar broederschap is het goud op onze emblemen. De vorige leerling die zichzelf had wijs gemaakt dat hij een Vry Waerder kon worden had zijn broek vol gescheten en is sinds die dag nooit meer gezien."

Immorthalia, -Vaak te

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

Gewone gebruiker

janpmeijers 19 September 2013 - 17:41

Immorthalia, -Vaak te abstract ben: ja -Niet genoeg de personnages beschrijf en de situatie waardoor de lezer niet kan meelezen: ik leef niet mee idd -Moeilijk leesbaar ben door teveel lange zinnen en 'oubollig taalgebruik' idd -Ondanks enig taalinzicht, schrijfmotivatie en woordenschat toch niet overtuig. idd Het komt mijns inziens door de opbouw van je zinnen. Onderstaande methode heb ik geleerd uit 'De kunst van het schrijven -de voorbeelden zijn van mij, dit ivm het Auteursrecht. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Want ik proef nog steeds jouw plezier en liefde voor de taal. Neem de zin: 'De kiezel rolt over de bodem van de beek.' Je kan nu iets gaan toevoegen over de 1. kiezel, over 2. het rollen, over 3. de bodem en over 4. de beek. Over het algemeen werkt het het best als je ervoor kiest over 1 zaak iets toe te voegen. Voorbeeld: 1. De door zijn lange reis glad geslepen kiezel rolt over de bodem van de beek. 2. De kiezel rolt voorzichtig en steeds met korte pauze’s over de bodem van de beek Als je er voor kiest over zowel 1,2,3,4 iets te gaan zeggen wordt het al snel een rommeltje: De glanzende glad geslepen kiezel schuift in kleine schokjes en steeds met een korte pauze over de rulle okerkleurige bodem van de beek, van waaruit af en toe wat luchtbellen naar boven ploppen. En jij kiest er vaak voor 2,3,4 of nog meer zaken in één zin te benadrukken, kortom kies en doseer en heb plezier in het bouwen van zinnen. :) groet,

@JanPMeijers Zoals "Geen van

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 19 September 2013 - 17:44

@JanPMeijers Zoals "Geen van beiden had enige belangstelling voor het betoverende samenspel tussen de groene natuur, het schilderachtige dorpje Nachtenwake en de met regenboog gesierde waterval, die aanzienlijk groter was geworden na een lange regenperiode."? Ik denk dat het kwartje nu gaat vallen (althans, dat hoop ik). Geweldig voorbeeld trouwens! Zo had ik het nog niet bekeken. Ik wil graag teveel en met teveel (mooie als het kan) woorden beschrijven, maar overdaad schaadt... Hoe zit dat eigenlijk met de confrontatie tussen de leerling en Gradam? Gradam is lang van stof en ook hij gebruikt lange zinnen. Toch wil ik voldoende informatie geven en tegelijk een beetje taalkundig stoere uitspraken uit zijn mond laten komen. Hoe vind je die balans? En ja, ik speel graag met taal. Uiteindelijk wil ik ook wel wat korte gedichtjes in mijn verhaal verwerken

Immorthalia, Of deze: 'Een

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

Gewone gebruiker

janpmeijers 19 September 2013 - 17:56

Immorthalia, Of deze: 'Een twintigtal mannen, nog maar net volwassen, gekleed in simpele lederen wapenrusting, keek toe hoe een flink uit de kluiten gewassen knaap met een groot dubbelhandig zwaard uithaalde naar zijn tegenstander.' Voel je het? teveel. Je schrijft: 'Hoe zit dat eigenlijk met de confrontatie tussen de leerling en Gradam? Gradam is lang van stof en ook hij gebruikt lange zinnen. Toch wil ik voldoende informatie geven en tegelijk een beetje taalkundig stoere uitspraken uit zijn mond laten komen. Hoe vind je die balans? Die Gradam is idd lang van stof, echter in een dialoog heb je wat meer ruimte, ook voor taalkundig stoere dingen. Het zijn dan immers de stemmen van de personages. Ik vind de balans in de dialoog goed, behalve de laatste quote van Gradam, die is echt te lang. groet,

Een twintigtal mannen, nog

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 19 September 2013 - 18:10

Een twintigtal mannen, nog maar net volwassen, gekleed in simpele lederen wapenrusting, keek toe hoe een flink uit de kluiten gewassen knaap met een groot dubbelhandig zwaard uithaalde naar zijn tegenstander. Met jouw methode: Een twintigtal jongelingen keek toe hoe een flink uit de kuiten gewassen knaap met een tweehandig zwaard uithaalde naar zijn tegenstander. Ik benadruk vooral de 'knaap' hier, maar laat wel nog wat details staan. Als ik gewoon 'zwaard' zeg, dan moet ik in een andere zin weer uitleggen dat het om een groot exemplaar gaat? En dat die twintig mannen slechts in simpele wapenrusting gekleed zijn, is dat iets om in een andere zin te plaatsen of beter helemaal achterwege kan blijven? Of hangt het meer af van het feit wat ik voor de lezer het belangrijkst vind: de toeschouwers, de aanvaller, zijn tegenstander, of het wapen? En wat Gradam betreft. Misschien kan ik beter afwisselen met tekst? Dus ik laat hem een stuk vertellen en dan beschrijf ik dat ze naar een herberg wandelen en dan vervolgt hij zijn gesprek. Dan reageert er iemand en dan gaat hij wederom verder. Is dat een manier om de info te behouden, maar het 'behapbaar' te maken?

Immorthalia, 'Een twintigtal

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

Gewone gebruiker

janpmeijers 19 September 2013 - 19:50

Immorthalia, 'Een twintigtal jongelingen keek toe hoe een flink uit de kuiten gewassen knaap met een tweehandig zwaard uithaalde naar zijn tegenstander.' Deze herschrijf is naar mijn smaak een stuk beter, meer beeldend. 'Ik benadruk vooral de 'knaap' hier, maar laat wel nog wat details staan'. Een naar mijn mening gedoseerd detai, het is jouw keus. Als ik gewoon 'zwaard' zeg, dan moet ik in een andere zin weer uitleggen dat het om een groot exemplaar gaat? Ja waarom niet, men zegt schrijven is schrappen, maar je moet wel wat te schrappen hebben. Dus schrijf een zin over het zwaard of die het dan redt, zie je later wel :) En dat die twintig mannen slechts in simpele wapenrusting gekleed zijn, is dat iets om in een andere zin te plaatsen of beter helemaal achterwege kan blijven? Dat is aan jouw, een aparte zin of weglaten. Of hangt het meer af van het feit wat ik voor de lezer het belangrijkst vind: de toeschouwers, de aanvaller, zijn tegenstander, of het wapen? Het is denk ik wel van belang dat je vooraf bepaalt wat het doel van je scene is, welke informatie wil je de lezer geven. 'En wat Gradam betreft. Misschien kan ik beter afwisselen met tekst? Dus ik laat hem een stuk vertellen en dan beschrijf ik dat ze naar een herberg wandelen en dan vervolgt hij zijn gesprek. Dan reageert er iemand en dan gaat hij wederom verder. Is dat een manier om de info te behouden, maar het 'behapbaar' te maken?' Precies, gebruik je creativiteit, want bij de laatste quote haakte ik bijna af. Groet,

Dank je! Dus, samenvattend: -

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 20 September 2013 - 9:59

Dank je! Dus, samenvattend: - richt je altijd op de details van 1 onderwerp / object van de zin, zodat de lezer niet verdrinkt in de details en de zin niet te lang en onleesbaar wordt. -beschrijf noodzakelijke details in een aparte zin. -schrappen kan altijd nog achteraf (ieder kunstwerk, dus ook een boek, begint altijd als meer grondstof dan de uiteindelijke vorm waarin het gegoten wordt) - zoek balans: dus niet eerst hele lange zinnen en dan weer korte en niet eerst karakters die weinig zeggen en dan een enorme quote. Deel grote gesprekken op en wissel eventueel af met reacties of beschrijving van acties / omgeving. - bepaal op voorhand het doel van je boek, je tekst en zelfs je alinea's en zinnen. Het doel: wat wil je de lezer laten zien, ervaren en welke details en schrijfstijl zijn daar voor nodig? Ik denk ook dat wat jij beschrijft onderdeel is van een algemeen thema waar ik al langer mee worstel. Toen ik vroeger muziek maakte (computer, keyboards, synth), kreeg ik ook vaak terug dat mensen het wel knap bedacht vonden en melodieus, maar dat ik 'er teveel in wilde stoppen'. Er was geen duidelijke lijn, iets wat de luisteraar (kun je dus ook vervangen door het woord 'lezer') mee neemt, een overheersende toon. Het was een kakofonie van klanken (en nu: een kakofonie van woorden en zinnen? :eek: ). Je ziet dat terug in mijn lange zinnen, mijn vele details en de enorm lange quotes van karakters die veel noten op hun zang hebben. Blijkbaar heb ik moeite met keuzes maken en ben ik bang dingen achterwege te laten. Maar het is ook zo dat ik gemerkt heb dat ik ook anders 'denk' en 'ervaar' dan veel andere mensen. Ik associeer heel snel en heel veel en ben soms voor anderen bijna niet te volgen in gesprekken etc. Noem het maar een onbevestigde vorm van ADD :-). Is dit herkenbaar bij sommige schrijvers? Die associatie'storm' kan wel nuttig zijn om heel veel ideeen en fantasie op te rakelen en verbanden te leggen, maar is 'killing' voor de leesbaarheid. :crybaby:

Ik haak hier

Lid sinds

12 jaar

Rol

Gewone gebruiker

Harryhol 20 September 2013 - 10:40

Ik haak hier af:

Gekletter van staal op staal overstemde het zangconcert van vogels die een ode brachten aan de pas ingetreden lente.

Dat is voor mij veel te lyrisch en komt over als een parodie. Ik krijg beelden van een Disney tekenfilm waar schattige roodborstjes met grote ogen meerstemmig een liefdesliedje fluiten. Dat gevoel wordt later weer onderstreept door het noemen van een regenboog boven een waterval. Vogels brengen geen ode aan de lente Ze fluiten. Ik zou je adviseren om eens te proberen om op te schrijven wat je bedoelt in plaats van alles met beeldspraak en metaforen uit te drukken. Het grote probleem van te veel beeldspraak is namelijk dat je als lezer constant aan het decoderen bent om er achter te komen wat je feitelijk bedoelt. Dat haalt de vaart uit het verhaal en maakt het ontzettend moeilijk om mee te leven met de personages. De personages komen bij mij ook niet tot leven omdat ze van bordkarton zijn. Ze hebben maar één emotie, maar één toon. Dageraad is een Wijze Meester, en komt op mij ontzettend bevoogdend over. De knaap is nederig en gretig, en meer niet. Het zijn hierdoor clichés vergelijkbaar met de Boze Heks en de Goede Koning. Een driedimensionaal personage heeft meerdere lagen, en dus meerdere gevoelens over een situatie. Iemand is niet alleen 'goed' of 'gretig' of 'wijs'. Zoek dus naar meer lagen, liefst met onverwachte tegenstellingen. Voorkom hier ook clichés zoals de schelm met het hart van goud, die kennen we al. Graaf dieper!

Immorthalia, #6: Mooi

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

Gewone gebruiker

janpmeijers 20 September 2013 - 11:05

Immorthalia, #6: Mooi samengevat! Te veel storm leidt tot chaos. Ik heb er ook weleens last van hoor :) Dan kalmeer ik me met een quote van mijn favorite schrijver Nabokov 'fancy is fertile only when it's futile' (de verbeelding is alleen vruchtbaar als zij nutteloos is.) Kortom niet te veel pretenties hebben. Terug naar je stuk: schrijf maar een mooie zin over het zwaard, geef de lezer maar (nutteloze) details, want juist die trekken je het verhaal in. Misschien zit er wel een rode edelsteen op het gevest of drie gifgroene die gevaarlijk flonkeren. Groet,

Dag Harry, Ik begrijp de

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 20 September 2013 - 11:11

Dag Harry, Ik begrijp de boodschap en ik zal er zeker iets mee doen, maar ik denk dat het ook een kwestie van smaak is. Voor mij is het mooie aan proza schrijven dat het juist een 'kunstvorm' is en iets toevoegt aan wat anders een droog verslag van een denkbeeldige gebeurtenis is. Natuurlijk kan ik schrijven: De zon scheen. Twee jongens vochten met een zwaard. Op de achtergrond klonk geluid van stromend water en gefluit van vogels. De ene jongen was groter en gebruikte een tweehandig zwaard. De ander was kleiner en droeg ook een klein zwaard. Er zijn mensen die liefst zo min mogelijk 'franjes' aan de tekst willen toevoegen. Net zoals er mensen zijn die van een stukje 'easy listening muziek' houden met een bescheiden of zelfs achterwege blijvend instrumentaal achtergrondbehang. Andere vinden dit weer saai. Mythen en oude literatuur, maar ook bijvoorbeeld Tolkien zijn vaak geschreven met meer beeldspraak. Niet iedereen houdt daarvan. Ik wel. Maar als je bedoelt dat de gekozen beeldspraak net iets te overdadig of clichee is, dan kan ik je wel volgen. Ik moet nog veel leren. Diepte van de personnages. Dat begrijp ik, maar ja die diepte hebben mijn karakters wel als ik ze uitwerk voor een echt verhaal, alleen komt die diepte pas na enkele bladzijden naar boven. Met de beperkte ruimte die hier voorhanden is, heb ik volgens mij niet zo veel mogelijk heden om die diepte goed weer te geven. Dat kost tijd. Maar als jij een manier weet hoe je dat in een kort stukje toch kunt doen, zie ik graag een voorbeeld. De personen in mijn stukje zijn inderdaad niet bijzonder origineel, maar het ging me vooral om het oefenen met schrijfstijl. Ik vind overigens wel dat je er soms niet aan kunt ontkomen om bepaalde 'oertypes' neer te zetten (als je Jung volgt in zijn leer, dan zou je kunnen stellen dat bijna alle karakters van mensen wel te typeren zijn als 1 van een beperkte reeks persona types). Ze zijn herkenbaar en de menselijke aard is voor een deel ook universeel. In veel fantasy zie je dan ook veel van die types steeds terugkomen. Als je ze maar op originele wijze neerzet en er een interessante draai aan geeft, kan het volgens mij wel. Hoe zou jij het geciteerde stukje herschrijven? Wat is voor jou origineel en toch gevrijwaard van 'te veel' beeldspraak?

Immorthalia schreef: Dag

Lid sinds

12 jaar

Rol

Gewone gebruiker

Harryhol 20 September 2013 - 11:30

Dag Harry, Ik begrijp de boodschap en ik zal er zeker iets mee doen, maar ik denk dat het ook een kwestie van smaak is. Voor mij is het mooie aan proza schrijven dat het juist een 'kunstvorm' is en iets toevoegt aan wat anders een droog verslag van een denkbeeldige gebeurtenis is.

Leer lopen voor je gaat rennen. Het is net zo goed een kunst om als schrijver op de achtergrond te blijven en het verhaal transparant te vertellen. Literair imponeergedrag haalt de vaart uit de beleving van de lezer. Je kunt Jung hier even laten voor wat hij is :) Jung abstraheerde om zijn theorien te formuleren. Een schrijver moet juist specifiek zijn. Archetypes zijn leuk als basis, maar als ze als zodanig te zeer herkenbaar zijn, zal de lezer ze verveeld opzij schuiven. De lezer is niet bereid een paar pagina's te wachten als hij zich nu al verveelt. Personages moeten vanaf het moment dat je ze opvoert sprankelen en vermaken. Als ze dat niet doen gaat het boek dicht. Uiteindelijk zijn je personages je kapitaal, niet je taalkundige constructies. Zij zijn de hoofdrolspelers. Als je focust op de literaire vorm ben je als een filmmaker die enkel investeert in mooie kostuums en schilderachtige lichtplannen.

@Harry Ja, daar heb je wel

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 20 September 2013 - 11:41

@Harry Ja, daar heb je wel een punt. Personnages maken dat lezers zich kunnen inleven (of niet) en in het verhaal trekken. Maar sommige schrijvers lukt het om EN sterke overtuigende personnages neer te zetten EN literair heel kunstig bezig te zijn. Bedoel je dat ik beter eerst aan mijn zwakke punten moet werken en pas als ik dit onder controle heb het 'nivo' en 'de beeldspraak' mondjesmaat, op gepaste wijze toevoegen (eerst lopen, dan rennen)? Ik wil niet imponeren (Mulish vind ik dat ook altijd doen), maar wil wel graag spelen met taal en beeldspraak. Er moet vast een balans in te vinden zijn? Yep, ik had Jung even 'misbruikt'. Ik bedoel eigenlijk meer: dat een paar van die standaard archetypes (in een modern jasje) wel leuk zijn als er genoeg diepe, originele karakters zijn. Is dat een goed uitgangspunt? Af en toe een amazone, held of 'wijze vaderfiguur' moet toch wel kunnen? Zolang andere karakters dat compenseren?

janpmeijers

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 20 September 2013 - 11:46

Immorthalia, #6: Mooi samengevat! Te veel storm leidt tot chaos. Ik heb er ook weleens last van hoor :) Dan kalmeer ik me met een quote van mijn favorite schrijver Nabokov 'fancy is fertile only when it's futile' (de verbeelding is alleen vruchtbaar als zij nutteloos is.) Kortom niet te veel pretenties hebben. Terug naar je stuk: schrijf maar een mooie zin over het zwaard, geef de lezer maar (nutteloze) details, want juist die trekken je het verhaal in. Misschien zit er wel een rode edelsteen op het gevest of drie gifgroene die gevaarlijk flonkeren. Groet,

Dat is het misschien wel inderdaad: 'teveel willen'. Willen en denken stoppen het creatieve proces. Misschien maar eerst gewoon letterlijk alles opschrijven wat ik allemaal wil laten zien en dan pas zoeken naar de juiste 'vorm'?

Immorthalia

Lid sinds

12 jaar

Rol

Gewone gebruiker

Harryhol 20 September 2013 - 12:03

@Harry Ja, daar heb je wel een punt. Personnages maken dat lezers zich kunnen inleven (of niet) en in het verhaal trekken. Maar sommige schrijvers lukt het om EN sterke overtuigende personnages neer te zetten EN literair heel kunstig bezig te zijn. Bedoel je dat ik beter eerst aan mijn zwakke punten moet werken en pas als ik dit onder controle heb het 'nivo' en 'de beeldspraak' mondjesmaat, op gepaste wijze toevoegen (eerst lopen, dan rennen)?

Exact. Op het moment dat jij helder en to the point een scene kan schrijven met een interessant conflict tussen interessante personages, dan heb je een sterk fundament. De kans is groot dat, als je dat in je vingers hebt, je ook inziet dat 'mooi schrijven' meestal niet mooi is. Maar dat is aan jou om te ontdekken :)

Ik wil niet imponeren (Mulish vind ik dat ook altijd doen), maar wil wel graag spelen met taal en beeldspraak. Er moet vast een balans in te vinden zijn?

Ja natuurlijk. Wat je denk ik wel voor ogen moet houden is dat een verhaal communicatie is. En als de lezer jouw zinnen moet decoderen om ze te begrijpen dan slaat de balans te veel door in 'mooi schrijverij'. Aan de andere kant zeg ik ook niet dat je zakelijk en saai moet schrijven. Er is een enorme wereld van mogelijkheden tussen "De gebruinde jonge held stond als Apollo stralend in de twinkelende zonnestraal, die zijn moed glans gaf als een juweel die was schoongewassen in de rivier die ontsproten was aan de Goddelijke bron op Olympus" en "Hij stond in de zon." Zoek dus vooral naar je eigen stem en stijl, maar vergeet de inhoud niet :).

Yep, ik had Jung even 'misbruikt'. Ik bedoel eigenlijk meer: dat een paar van die standaard archetypes (in een modern jasje) wel leuk zijn als er genoeg diepe, originele karakters zijn. Is dat een goed uitgangspunt? Af en toe een amazone, held of 'wijze vaderfiguur' moet toch wel kunnen? Zolang andere karakters dat compenseren?

Ik ben geneigd om hierop 'nee' te zeggen. Eéndimensionale personages vervlakken je verhaal. Niemand is 'een held' of 'wijze vaderfiguur'. Het kunnen aspecten van iemand zijn, maar er is altijd véél meer. De lezer prikt er echt doorheen als je een standaard personage uit de archiefkast plukt, omdat de lezer wil lezen over geloofwaardige personages. De lezer is ook niet alleen moedig of laf of verliefd of wijs of dom. En hij kent ook niemand die alleen maar één ding is. Daar komt bij dat personages met maar één eigenschap, vooral één goede eigenschap, mensen tegen gaan staan. Als een held alleen moedig is en geen zwakheden kent, dan is zo'n heilig boontje al snel onuitstaanbaar. Personages die 'slecht' zijn, zijn net zo vervelend. Niemand vindt zichzelf slecht. De 'boef' is de 'held' in zijn eigen verhaal! Archetypen kunnen een goed uitgangspunt zijn voor personages, omdat ze al een inherent conflict met elkaar hebben. Door hier echter nog meer lagen overheen te leggen (De moedige held is eigenlijk doodsbang maar doet zijn daden om een hele persoonlijke, sterk motiverende reden) worden je personages mensen van vlees en bloed.

Immorthalia, Je schreef:

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

Gewone gebruiker

janpmeijers 20 September 2013 - 13:39

Immorthalia, Je schreef: 'Dat is het misschien wel inderdaad: 'teveel willen'. Willen en denken stoppen het creatieve proces. Misschien maar eerst gewoon letterlijk alles opschrijven wat ik allemaal wil laten zien en dan pas zoeken naar de juiste 'vorm'?' Ja, dat is een methode die voor mij wel werkt: Eerst de bulk, dus kwantiteit, dan schrappen en herschrijven waarbij ik streef naar kwalteit. In het gval van jouw stuk bijvoorbeeld de volgende scene's uitwerken: Intro: het decor. De mannnen. Hun uitrusting. Het zwaard. De jongeman. Het gevecht. De overwinning. De oudere man. De toespraak enz.:) En al je dat gedaan hebt, de boel nalopen op volgerde van gebeurtenissen, is het een logisch geheel voor de lezer, die niet weet wat ik weet. Daarna zin voor zin nalopen op bouw, ritme e.d. groet,

@JanpMeijers: ja daar zal ik

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 20 September 2013 - 14:08

@JanpMeijers: ja daar zal ik mee aan de slag gaan, bedankt! Even offtopic en puur uit interesse: wat schrijf jij eigenlijk? Literaire romans? Je liefde voor Russische schrijvers uit voorbije eeuwen brengt mij (ten onrechte misschien) wel op dat idee ;) @Harry: ik begrijp nu wat je bedoelt. In een vorig(e poging tot een) boek waren mijn karakters zo wisselvallig en diep, dat je eigenlijk nooit wist waar je aan toe was en niemand een duidelijk standpunt innam. Dat wil ik nu anders doen, maar blijkbaar schiet ik door naar het andere uiterste. Bedankt voor je uitgebreide commentaar.

Immorthalia

Lid sinds

12 jaar

Rol

Gewone gebruiker

Harryhol 20 September 2013 - 14:49

@JanpMeijers: ja daar zal ik mee aan de slag gaan, bedankt! Even offtopic en puur uit interesse: wat schrijf jij eigenlijk? Literaire romans? Je liefde voor Russische schrijvers uit voorbije eeuwen brengt mij (ten onrechte misschien) wel op dat idee ;) @Harry: ik begrijp nu wat je bedoelt. In een vorig(e poging tot een) boek waren mijn karakters zo wisselvallig en diep, dat je eigenlijk nooit wist waar je aan toe was en niemand een duidelijk standpunt innam. Dat wil ik nu anders doen, maar blijkbaar schiet ik door naar het andere uiterste. Bedankt voor je uitgebreide commentaar.

Hier is nog een tip: Zorg dat wat je personages willen (en vooral ook waarom ze dat willen) heel duidelijk en rechtlijnig is. De diepgang krijg je door de manier waarop ze omgaan met hun doelen: hoe proberen ze die bereiken en hoe gaan ze om met tegenslag? De enige manier waarop de lezer jouw personages leert kennen is door hun handelingen. Voorbeeld: Jan is verliefd op Marie. Jan is verlegen en bang voor afwijzing maa rook heel romantisch. Hij stuurt eerst een anonieme liefdesbrief. Dan laat hij een roos achter op haar stoep. En uiteindelijk bekent hij haar de liefde. Piet is verliefd op Janneke. Piet is zelfverzekerd. Hij heeft ervaring met relaties en is niet bang voor afwijzing. Janneke is wel heel leuk, maar hij weet ook: afwijzing is niet het einde van de wereld. Piet rijdt op zijn motor langs terwijl ze naar huis loopt. Hij zet zijn helm af en zegt: Hee, schoonheid, wil je een lift? Wat ze doen toont ons wie ze zijn.

@ Harry: "Wat ze doen toont

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 20 September 2013 - 14:22

@ Harry: "Wat ze doen toont ons wie ze zijn" - die vat de boodschap heel mooi samen, vind ik. Maar ook dat je moet nadenken over hoe ze met (het bereiken van) hun doelen en tegenslagen omgaan. Natuurlijk is gedrag slechts een - zij het grote - top van de ijsberg, maar dat is in het echte leven ook en meer dan het echte leven met echte interacties kan het niet snel worden. In het echt plaatsen we een persoon (vooral op het eerste gezicht) ook door diens gedrag te duiden. Gelukkig kun je in een boek soms nog wat extra commentaar erbij schrijven (ging dat in het echt ook maar soms!). Is het prettig voor lezers als je als schrijver niet alleen beschrijft, maar ook reflecteert over het gedrag van je personnages?

@harry 'Jan is verliefT, weet

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

Gewone gebruiker

janpmeijers 20 September 2013 - 14:23

@harry 'Jan is verliefT, weet je dat zeker :) @Immorthalia, zie mijn eerdere topics op dit forum, groet,

janpmeijers schreef: @harry

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 20 September 2013 - 14:40

@harry 'Jan is verliefT, weet je dat zeker :) @Immorthalia, zie mijn eerdere topics op dit forum, groet,

Misschien dichterlijke vrijheid ;) Aha, ik had het kunnen weten ik heb je profiel bekeken. Leuk stukje ook van die 'schaakpartij'.

janpmeijers schreef: @harry

Lid sinds

12 jaar

Rol

Gewone gebruiker

Harryhol 20 September 2013 - 14:54

@harry 'Jan is verliefT, weet je dat zeker :) @Immorthalia, zie mijn eerdere topics op dit forum, groet,

Ik weet niet wat je bedoelt en ik heb helemaal geen stomme spelfouten gecorrigeerd in mijn post :o :o :o

Post # 16 is aangepast om

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

Gewone gebruiker

janpmeijers 20 September 2013 - 14:59

Post # 16 is aangepast om 14:49 dat is dus na # 18 maakt niet uit, terug naar het stuk van Immortalia, groet,

janpmeijers schreef: Post #

Lid sinds

12 jaar

Rol

Gewone gebruiker

Harryhol 20 September 2013 - 15:12

Post # 16 is aangepast om 14:49 dat is dus na # 18 maakt niet uit, terug naar het stuk van Immortalia, groet,

Ik ontken alles.

Immorthalia schreef: Is het

Lid sinds

12 jaar

Rol

Gewone gebruiker

Harryhol 20 September 2013 - 15:34

Is het prettig voor lezers als je als schrijver niet alleen beschrijft, maar ook reflecteert over het gedrag van je personnages?

Dit is persoonlijk, maar ik vind dat het veel sterker is om de lezer zelf zijn conclusies te laten trekken over de personages. De schrijver die commentaar geeft op de personages is bezig met benoemen (het 'tell' uit show don't tell). Als jij opschrijft wat personages doen, hoe ze zich kleden, wat ze zeggen en vooral hoe ze hun medepersonages behandelen, dan hoef je niets meer uit te leggen. Peronages kunnen uiteraard wel reflecteren:

Harry staarde naar zijn beeldscherm. Het stond er echt: verliefd met een 't'. Hij voelde zijn wangen gloeien en wist dat hij rood werd. Meer dan twintig jaar ervaring als journalist, en dan tot twee maal toe die vreselijke fout? Hij schaamde zich diep en corrigeerde de fout, waarna hij met een olijk bedoeld grapje de schade probeerde te beperken. Wat een afgang, dacht hij.

Hmm, daar zit misschien wel

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 20 September 2013 - 16:00

Hmm, daar zit misschien wel iets in. reflectie bij de personnages laten. offtopic: iedereen maakt fouten (het zouden er als het goed is mettertijd wel minder moeten worden :nod: ) Ik wil eigenlijk een bewerkte versie van mijn oorspronkelijke stuk plaatsen. Als ik het hier plaats als comment, dan kan ik het (kunnen we het) mooi vergelijken. Als ik het originele bewerk, kan dat niet. Wat zal ik doen?

Immorthalia, je kunt een

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

Gewone gebruiker

janpmeijers 20 September 2013 - 16:10

Immorthalia, je kunt een herschrijf gewoon hier plaatsen, ik ben benieuwd. (@Harry, de ironie van #20 was me ontgaan, van al die icoontjes snap ik alleen :) Groet,

De lente deed haar intrede

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 20 September 2013 - 16:17

De lente deed haar intrede erg vroeg voor het jaar. De felle zon, die overal al groene knopjes had ontlokt, smolt de sneeuw van een lange winter. Het smeltwater voegde zich bij een alsmaar woester wordende waterval, die zich uitstortte in een vallei tussen twee hoge heuvelruggen. Het water stroomde om een rotsachtige heuvel heen, dat als fundament diende voor het dorp Nachtenwake. De bont geschilderde houten huisjes met hun hoge daken voegden een extra pallet kleuren aan het geheel. Op het hoogst gelegen deel van het heuvelachtige fundament was een klein fort gebouwd. De houten muren waren dun en de torens leken onbemand, wat de suggestie werkte dat de bewoners een aparte kijk op het begrip ‘veiligheid’ hadden. Op de binnenplaats keek een twintigtal jonge mannen, gekleed in eenvoudige lederen wapenrusting, naar een duel tussen een twee leeftijdgenoten. Een grote knaap zwaaide een massief ijzeren tweehandig zwaard naar zijn veel kleinere tegenstander. Die draaide behendig onder de slag langs boven door en verraste zijn belager met een snelle draaibeweging, waardoor hij zijn kleine zwaard op diens keel kon zetten. Een klein rood streepje bloed verscheen, gevolgd door een rilling. Geschokt liet de grote blonde jongeman het zwaard vallen, waarop de ander grijnsde. De toeschouwers blikten noch bloosden, wat de overwinnaar van het gevecht zichtbaar ontstemde. “zagen jullie dat”, probeerde hij eerst. Geen reactie. “Meester Dageraad?”. Nu richtte hij zich tot een oudere man die verscholen had gestaan achter de jonge leerlingen. De man tot wie de dringende woorden gericht waren bleef eerst rustig kijken naar het uitzicht op de vallei – dat hem duidelijk meer beviel dan het gevecht. Niets in de verschijning van de man wees op enige ervaring in de krijgskunsten. Hij was plomp en had een zachte huid. Niet het verweerde uiterlijk dat een man kreeg na stevige arbeid en barre winters. Zijn leeftijd was alleen te raden uit de paar bescheiden rimpels op zijn bleke voorhoofd en de verzorgde lange grijze haren. Ogen, scherper dan de scherpste dolk, dwongen niettemin respect af en leken elke ziel te kunnen doorboren. Toen hij sprak kraakte en piepte zijn stem, maar klonk toch vol overtuiging: “Dus jij wilt een echte Vry Waerder worden?” De jongen wist aan het groepje leerlingen afkeurend gelach te ontlokken toen hij zonder aarzelen antwoordde: “Nou, u heeft het gevecht misschien niet helemaal gevolgd, maar ik sta wel mijn mannetje als dat moet.” Toen besefte hij dat de man dit wel als een belediging had moeten opvatten en slikte zijn volgende zin al weer in. De meester gebaarde dat het hem weinig kon schelen. “Je vechtkunsten worden in het nationale leger van Oragena vast geprezen. In Nachtenwake beschermen wij ideëen, geheimen en privileges. Ons wapen is doortastende intelligentie, onze vijand is onnoembaar en onzichtbaar”. De knaap knipperde verward met zijn ogen, waarop Gradam Dageraad glimlachte. “Iemand met jouw achtergrond kan onmogelijk begrijpen wat voor een unieke plaats dit is. En unieke plaatsen vragen om unieke middelen. Om unieke mensen die in stand willen houden wat onze voorouderen met bloed zweet en tranen verdedigd hebben. Eer betekent hier zoveel als roest op een harnas, maar broederschap is het goud op onze emblemen. Die band en belofte gaan zo ver dat soms gezond verstand en moraal moeten wijken.” “Ik begrijp het.“ wederom gelach en geen enkele terechtwijzing van deze verstoring van de orde – wat de jonge man duidelijk verbaasde. “Je begrijpt het. De vorige leerling die zichzelf had wijs gemaakt dat hij het ‘begreep’, had zijn broek vol gescheten en is sinds die dag nooit meer gezien. Niet omdat de trainingen te zwaar waren. Maar de last van eigen vooroordelen weegt zwaarder dan je denkt. Dus stel ik nogmaals de vraag: wil je een Vry Waerder worden?”

Veel 'De' en 'Het', nog niet

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 20 September 2013 - 16:19

Veel 'De' en 'Het', nog niet zo veel diepgang personnages, maar hopelijk al iets leesbaarder. Het was toch even een flinke bevalling

Immorthalia, Ik vind het een

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

Gewone gebruiker

janpmeijers 20 September 2013 - 17:08

Immorthalia, Ik vind het een verbetering, maar ben nog niet om. :) De eerste scene (de locatie) daar zitten nog wat rare contructies en dubbele naar mijn idee niets toevoegende dingen in, ik heb daaronder mijn herschrijf gezet, waarbij ik -denk ik- wel bij jou in de buurt blijf. 'De lente deed haar intrede erg vroeg voor het jaar. De felle zon, die overal al groene knopjes had ontlokt, smolt de sneeuw van een lange winter. Het smeltwater voegde zich bij een alsmaar woester wordende waterval, die zich uitstortte in een vallei tussen twee hoge heuvelruggen. Het water stroomde om een rotsachtige heuvel heen, dat als fundament diende voor het dorp Nachtenwake. De bont geschilderde houten huisjes met hun hoge daken voegden een extra pallet kleuren aan het geheel. Op het hoogst gelegen deel van het heuvelachtige fundament was een klein fort gebouwd. De houten muren waren dun en de torens leken onbemand, wat de suggestie werkte dat de bewoners een aparte kijk op het begrip ‘veiligheid’ hadden.' Een suggestie: De lente trad erg vroeg in dat jaar. De felle zon die overal al groene knopjes had ontlokt, liet de laatste resten sneeuw snel verdwijnen. Het smeltwater voegde zich bij een alsmaar woester wordende waterval, die zich uitstortte in een vallei. Het water stroomde om een rotsachtige heuvel heen, die als fundament diende voor het dorp Nachtenwake. De bont geschilderde, houten huisjes met hun hoge daken, voegden een extra kleurenpalet toe aan het voorjaarstafereel. Op het hoogst gelegen deel van het fundament stond een klein fort. De houten wallen waren dun en de torens leken onbemand, wat de suggestie werkte dat de bewoners zich veilig voelden. Pas hier een return en dan naar de mannen op de binnenplaats. Daar mag je zelf weer gaan sleuten :) Groet,

Het eerste stuk, tot

Lid sinds

12 jaar

Rol

Gewone gebruiker

Harryhol 20 September 2013 - 17:05

Het eerste stuk, tot aan

Zijn leeftijd was alleen te raden uit de paar bescheiden rimpels op zijn bleke voorhoofd en de verzorgde lange grijze haren.

is echt veel beter. Heel plezierig om te lezen, op wat kleinigheden na die na een herschrijfronde vanzelf goed komen. Ik vind het leuk dat ik met het smeltwater meereis naar het dorpje. Heel natuurlijk en beeldend tegelijk. Echt een wereld van verschil met de eerste versie zonder dat de taal 'arm' wordt. De dialoog is nog wankel. Dit komt bijvoorbeeld erg onnatuurlijk over:

“Je vechtkunsten worden in het nationale leger van Oragena vast geprezen. In Nachtenwake beschermen wij ideëen, geheimen en privileges. Ons wapen is doortastende intelligentie, onze vijand is onnoembaar en onzichtbaar”.

Dit is een info dump. Dit is niet hoe mensen praten, maar dit is jouw manier om expositie in de tekst te verstoppen. En helaas valt dat op. Ook is er nog geen sprake van een duidelijk conflict, en er staat voor geen van twee de personages iets op het spel. Dat heeft echt te maken met de strevens van de knaap en de meester. Wat willen ze van elkaar? Wat staat er op het spel? Hoe willen ze bereiken wat ze willen bereiken? Nu zijn ze enkel informatie aan het uitwisselen en is er niet echt een kans op winst of verlies.

@ Harry, @ Jan: wederom

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 20 September 2013 - 17:12

@ Harry, @ Jan: wederom nuttige feedback! Ik zal daar van het weekend eens op gaan 'mediteren' Ben wel blij dat er verbetering in zit, begin af en toe wel eens te twijfelen aan mezelf :confused:

Immorthalia schreef: @ Harry,

Lid sinds

12 jaar

Rol

Gewone gebruiker

Harryhol 20 September 2013 - 17:20

@ Harry, @ Jan: wederom nuttige feedback! Ik zal daar van het weekend eens op gaan 'mediteren' Ben wel blij dat er verbetering in zit, begin af en toe wel eens te twijfelen aan mezelf :confused:

Twijfel aan jezelf gaat niet over, vrees ik. Wie niet twijfelt aan zijn kunnen als schrijver, schrijft niet.

Immorthalia schreef: @ Harry,

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

Gewone gebruiker

janpmeijers 20 September 2013 - 17:37

@ Harry, @ Jan: wederom nuttige feedback! Ik zal daar van het weekend eens op gaan 'mediteren' Ben wel blij dat er verbetering in zit, begin af en toe wel eens te twijfelen aan mezelf :confused:

Ik denk dat iedereen twijfelt, maar dat is een luxe waar je naar mijn mening niet aan moet toegeven. Gewoon doorgaan en je werk delen met anderen zoals je hier op SO hebt gedaan. Je herschrijf is een stap in de goede richting en heeft de weg bereid voor de volgende. En ook al struikel je nog eens, je weet hoe je moet lopen :) Groet,

Bedankt! Eigenlijk kwam het

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 23 September 2013 - 16:28

Bedankt! Eigenlijk kwam het hier op neer mbt de knaap en de meester: Doel van de meester is om enerzijds duidelijk te maken dat de Vry Waerders geen gewone stadswacht is en anderzijds uit te vogelen hoe de knaap in elkaar steekt. Maar in dat laatste wil hij pas energie steken als de jongen aangeeft dat hij echt wil, ondanks het nieuwe beeld dat hij van de 'functie' heeft. Doel van de knaap is eigenlijk vooral bewijzen dat hij wat in zijn mars heeft, maar omdat hij al aan voelt dat men hier van stoere vechtersbaasjes niet snel onder de indruk is, aarzelt hij en wordt hij bijna verlegen. Hij is het niet gewend dat er op zo'n manier tegen hem gecommuniceerd wordt. @Jan: dank je! Ja en twijfel = angst = blokkeren = het remmen van de 'schrijf flow', maar zeggen is het ene, doen het andere @Harry: bedoel je met 'expositie' dat ik het karakter niet laat spreken, maar gewoon informatieve tekst 'plak' in zijn denkbeeldige mond? Dus eigenlijk iets wat de verhaalverteller bijvoorbeeld zou zeggen, maar niet een mens van vlees en bloed?

Immorthalia

Lid sinds

12 jaar

Rol

Gewone gebruiker

Harryhol 23 September 2013 - 16:40

Bedankt! Eigenlijk kwam het hier op neer mbt de knaap en de meester: Doel van de meester is om enerzijds duidelijk te maken dat de Vry Waerders geen gewone stadswacht is en anderzijds uit te vogelen hoe de knaap in elkaar steekt. Maar in dat laatste wil hij pas energie steken als de jongen aangeeft dat hij echt wil, ondanks het nieuwe beeld dat hij van de 'functie' heeft. Doel van de knaap is eigenlijk vooral bewijzen dat hij wat in zijn mars heeft, maar omdat hij al aan voelt dat men hier van stoere vechtersbaasjes niet snel onder de indruk is, aarzelt hij en wordt hij bijna verlegen. Hij is het niet gewend dat er op zo'n manier tegen hem gecommuniceerd wordt. @Jan: dank je! Ja en twijfel = angst = blokkeren = het remmen van de 'schrijf flow', maar zeggen is het ene, doen het andere @Harry: bedoel je met 'expositie' dat ik het karakter niet laat spreken, maar gewoon informatieve tekst 'plak' in zijn denkbeeldige mond? Dus eigenlijk iets wat de verhaalverteller bijvoorbeeld zou zeggen, maar niet een mens van vlees en bloed?

Als jij wilt dat de lezer snapt dat jouw stadswachten geen gewone stadswachten zijn, dan laat je een scene zien waarin jouw stadswachten iets doen dat buitengewoon is. Je laat de lezer ervaren wat er zo anders aan is. Als je dat moet uitleggen dan doe je je werk als schrijver niet goed: "Ja jongeman, wij van de Super Stadswacht zijn heel bijzonder. Wij kunnen meer en doen meer dan andere stadswachten. Wil jij lid worden van ons? Nou dan moet je wel heel goed zijn, want wij zijn namelijk nog beter!" In plaats daarvan schrijf je een scene of een reeks scenes waaruit blijkt met wie we te maken hebben. Denk bijvoorbeeld aan Obi Wan Kebobi in Star Wars. Hij komt een bar binnen en iedereen denkt: goh een ouwe dwaas. Als de twee schurken Luke lastig vallen grijpt Obi Wan in door hen een drankje aan te bieden. Ze negeren hem want ze denken dat het maar een oude zwakke man is, Een moment later heeft Obi Wan een van hen gedood en de ander zijn arm afgehakt met een lightsaber. Iedereen in de kroeg heeft opeens respect voor hem, en de kijker weet: dit is iemand die meer kan dan zomaar een oude man. Show. Don't tell.

Immorthalia

Lid sinds

12 jaar

Rol

Gewone gebruiker

Harryhol 23 September 2013 - 16:43

Bedankt! Eigenlijk kwam het hier op neer mbt de knaap en de meester: Doel van de meester is om enerzijds duidelijk te maken dat de Vry Waerders geen gewone stadswacht is en anderzijds uit te vogelen hoe de knaap in elkaar steekt. Maar in dat laatste wil hij pas energie steken als de jongen aangeeft dat hij echt wil, ondanks het nieuwe beeld dat hij van de 'functie' heeft. Doel van de knaap is eigenlijk vooral bewijzen dat hij wat in zijn mars heeft, maar omdat hij al aan voelt dat men hier van stoere vechtersbaasjes niet snel onder de indruk is, aarzelt hij en wordt hij bijna verlegen. Hij is het niet gewend dat er op zo'n manier tegen hem gecommuniceerd wordt. @Jan: dank je! Ja en twijfel = angst = blokkeren = het remmen van de 'schrijf flow', maar zeggen is het ene, doen het andere @Harry: bedoel je met 'expositie' dat ik het karakter niet laat spreken, maar gewoon informatieve tekst 'plak' in zijn denkbeeldige mond? Dus eigenlijk iets wat de verhaalverteller bijvoorbeeld zou zeggen, maar niet een mens van vlees en bloed?

De lente trad erg vroeg in

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 24 September 2013 - 17:23

De lente trad erg vroeg in dat jaar. De felle zon die overal al groene knopjes had ontlokt, liet de laatste resten sneeuw snel verdwijnen. Het smeltwater voegde zich bij een alsmaar woester wordende waterval, die zich uitstortte in een vallei. Het water stroomde om een rotsachtige heuvel heen, die als fundament diende voor het dorp Nachtenwake. De bont geschilderde, houten huisjes met hun hoge daken, voegden een extra kleurenpalet toe aan het voorjaarstafereel. Op het hoogst gelegen deel van het fundament stond een klein fort. De houten wallen waren dun en de torens leken onbemand, wat de suggestie werkte dat de bewoners zich veilig voelden. Op de binnenplaats keek een twintigtal jonge mannen gekleed in eenvoudige, lederen wapenrusting, naar een duel tussen twee leeftijdgenoten. Een grote knaap zwaaide een massief ijzeren, tweehandig zwaard naar zijn veel kleinere tegenstander. De kleine jongen ontweek echter behendig de slag die bovenlangs kwam. Hij verrastte zijn belager met een snelle draaibeweging en wist het kleine zwaard op diens keel te zetten. Een klein rood streepje bloed verscheen, gevolgd door een rilling. Geschokt liet de grote blonde jongeman het zwaard vallen, waarop de ander grijnsde. De toeschouwers blikten noch bloosden, wat de overwinnaar van het gevecht zichtbaar ontstemde. “Zagen jullie dat?”, probeerde hij eerst. Geen reactie. “Meester Dageraad?” Nu richtte hij zich tot een oudere man die verscholen had gestaan achter de jonge leerlingen. De man tot wie de dringende woorden gericht waren bleef eerst rustig kijken naar het uitzicht op de vallei – dat hem duidelijk meer beviel dan het gevecht. Niets in de verschijning van de man wees op enige ervaring in de krijgskunsten. Hij was plomp en had een zachte huid. Niet het verweerde uiterlijk dat een man kreeg na stevige arbeid en barre winters. Een paar rimpels op het bleke voorhoofd en een bos lange, grijze haren waren de bescheiden tekenen van ouderdom. Ogen – scherper dan de scherpste dolk – drongen diep in zijn ziel. De stem die kraakte en piepte, klonk vast en overtuigend: “Dus jij bent die koene held die een echte Vry Waerder wil worden?” De jongen wist aan het groepje leerlingen afkeurend gelach te ontlokken toen hij zonder aarzelen antwoordde: “Nou, u heeft het gevecht misschien niet helemaal gevolgd, maar ik sta wel mijn mannetje als dat moet.” “Jouw woorden. Vechtkunsten? Ja het nationale leger van Oragena rekruteert mensen met jouw talenten.” De aandacht van de meester dwaalde al zichtbaar af naar het onderwerp van zijn fascinatie. De rekruut wreef ongeduldig in zijn handen, maar kon nog net het respect opbrengen om niet direct in de tegenaanval te schieten. Toch probeerde hij: “Wat voor talenten zoekt Nachtenwake dan? Ook een kleine nederzetting als de uwe moet toch verdedigd worden?” De oude man keek hem niet eens aan: “Verdedigen? Niet elke vijand is met het zwaard te bevechten. En jij dacht met de voor westerlijke stedelingen van jouw leeftijd gebruikelijke arrogantie wel te weten wat het beste is voor een unieke plaats als deze? Hoe had je gedacht ideëen, geheimen en privileges te behouden? Hoe doortastend en intelligent is jouw ‘krijgskunst’?” “Maar meester...” “Alleen diegenen die het waard zijn, noemen mij ‘meester’. Ik ben jouw meester niet, knul. Denk jij dat je het in je hebt om het erfgoed van onze voorvaderen – eeuwen geleden met bloed zweet en tranen tot stand gebracht – te bewaken? Loze uitspraken zijn als roest op een harnas. De ware broederschap van de Vry Waerders is kostbaarder dan het goud op de Oragenese emblemen.” Weer moeten verscheidene jongeren lachen, maar meester Dageraad stoorde zich er niet aan. “Ik begrijp het” “Werkelijk? Welnu, dan kan ik je gerust een gewetensvraag voorleggen.” “Sorry, ik bedoel niet...” “Te laat, belofte maakt schuld. Waar ligt je loyaliteit: bij de militaire code, bij de wet, bij het volk van Nachtenwake, of bij je broeders van de Vry Waerders?” Zweetparels vormden zich op het voorhoofd van de knaap en het kostte hem zeker een minuut om tot een antwoord te komen: “Eh... de Vry Waerders?” Een spottende glimlach en weer die priemende ogen: “Dus stel, je meerdere verliest zijn verstand en vraagt jou om iets te doen wat het voortbestaan van Nachtenwake in gevaar brengt. Jij voert dat bevel direct en zonder commentaar uit?” “Maar ik dacht...” “Denken is de grootste fout. Aannames. Vooroordelen.” “Maar wat was dan het juiste antwoord?” “Is er een juist antwoord? Ik had meer begrip gehad als je had toegegeven dat je het niet wist. Weet je zeker dat je een Vry Waerder wilt worden?”

Immorthalia, Goed zo, gewoon

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

Gewone gebruiker

janpmeijers 23 September 2013 - 17:33

Immorthalia, Goed zo, gewoon doorgaan, weer een verbetering. :) 'tweehandig zwaard' je bedoelt -denk ik- tweebladig zwaard Kijk nog even naar deze zin 'Die draaide behendig onder de slag langs boven door en verraste zijn belager met een snelle draaibeweging, waardoor hij zijn kleine zwaard op diens keel kon zetten.' vooral dat - onder de slag langs boven door, leest niet fijn. 'Loze uitspraken zijn als roest op een harnas.' leuk! groet,

Ik blijf de dialoog erg

Lid sinds

12 jaar

Rol

Gewone gebruiker

Harryhol 23 September 2013 - 19:48

Ik blijf de dialoog erg onnatuurlijk vinden.

janpmeijers

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 24 September 2013 - 16:50

Immorthalia, Goed zo, gewoon doorgaan, weer een verbetering. :) 'tweehandig zwaard' je bedoelt -denk ik- tweebladig zwaard

Hoi Jan, dank je! Ik heb het voor de zekerheid nog eens opgezocht, want ik heb vroeger role playing games gespeeld, waarbij de term 'two-handed sword' veelvuldig voorbij kwam. Maar ik zie vaak 'tweehandig zwaard' staan op officieel ogende websites. Het gaat erom dat het een zwaard is dat zo groot is, dat je het met beide handen vast moet houden om het te kunnen hanteren.

Kijk nog even naar deze zin 'Die draaide behendig onder de slag langs boven door en verraste zijn belager met een snelle draaibeweging, waardoor hij zijn kleine zwaard op diens keel kon zetten.' vooral dat - onder de slag langs boven door, leest niet fijn.

Ik heb de zin bewerkt (bovendien ook in 2 stukken gehakt), als het goed is leest ze nu beter ;)

Harryhol schreef: Ik blijf de

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 24 September 2013 - 16:53

Ik blijf de dialoog erg onnatuurlijk vinden.

Dat is jammer, maar misschien komt dat, omdat ik inmiddels een blinde vlek heb en omdat het een 'bewerking van een infodump' betreft? Ik zal in dit topic misschien een vers stukje dialoog, niet gerelateerd aan bovenstaande schrijven, om te kijken of ik uberhaupt wel met karakter interacties overweg kan :). Zou je misschien een kleine stukje van mijn meester-leerling confrontatie willen herschrijven naar het soort dialoog dat in jouw ogen wel natuurlijk is? Want ik geloof dat ik niet over mijn blinde vlek heen kom :(. Maar als het teveel moeite is, dan kun je op mijn nieuwe karakterschets reageren :).

Immorthalia, Je schrijft: 'Ik

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

Gewone gebruiker

janpmeijers 24 September 2013 - 17:19

Immorthalia, Je schrijft: 'Ik heb het voor de zekerheid nog eens opgezocht, want ik heb vroeger role playing games gespeeld, waarbij de term 'two-handed sword' veelvuldig voorbij kwam. Maar ik zie vaak 'tweehandig zwaard' staan op officieel ogende websites. Het gaat erom dat het een zwaard is dat zo groot is, dat je het met beide handen vast moet houden om het te kunnen hanteren.' Oké, bedankt, dat wist ik niet, nu wel. Ik ben opgegroeid met Space Invaders van Atari :) De herschrijf in # 36 'De kleine jongen ontweek echter behendig de slag die langs boven kwam.' langs boven - bovenlangs (?) of: die van boven kwam (?) groet,

Amber stormde de woonkamer

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 24 September 2013 - 17:21

Amber stormde de woonkamer binnen en gooide daarbij de deur zo hard open dat alle kostbare servies stukken rammelden op hun plaats. Ze struikelde bijna over haar lange jurk en haar anders zo netjes verzorgde, roodbruine haren leken als door de bliksem getroffen. Haar 3 jongere zussen, samen een prachtige drieling vormend, keken met grote ogen toe hoe ze naar de trap beende. Moeder, gezegend met hetzelfde mooie haar en porseleinkleurige gezicht, sprong bijna uit haar stoel van schrik. Toen ze besefte dat haar servies nog in orde was, richtte ze haar angstige, smekende blauwe ogen tot haar oudste dochter. “Amber, wacht alsjeblieft!” Er klonk een trilling in haar stem die de drieling zichtbaar verbaasde. “Nee moeder”, schreeuwde Amber terug met een felheid die open monden ontlokte bij haar zusjes, “Laat me verdomme met rust!” Dochter klom sneller de trap op dan moeder haar kon inhalen en toen de dunne, houten deur van de tienerslaapkamer dichtsloeg, kon ze een hysterisch gesnik horen. “Lieve schat, laat me alsjeblieft binnen!” Het huilen ging verder. “Ik weet dat je gepest wordt en dat je moeilijkheden hebt met de lerares...” Daarop opende Amber plotseling de deur en schreeuwde haar moeder toe: “Jij weet helemaal niets! Jullie weten allemaal niets!” Moeder deed een paar passen naar voren, zodat de deur niet meer dicht kon, maar liet haar armen en hoofd nederig hangen. “Het spijt me, ik wil je graag helpen, maar ik weet niet hoe” Verslagenheid. Tranende ogen. De spieren in Ambers nek, armen en benen, die tot het uiterste gespannen waren geweest, ontspanden zich nu. Hysterisch huilen ging over in troost zoekend huilen toen zij zich verslagen in haar moeders armen liet vallen. Minuten lang bleven zij zo staan, tot Amber fluisterde: “Ik word niet gepest. Ik word gevreesd. Ik kan het niet uitleggen” “Dat hoeft ook niet, arm kind. Want jij denkt dat jij uniek bent, maar jouw vloek was ooit ook de mijne”

janpmeijers

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 24 September 2013 - 17:25

Immorthalia, Je schrijft: 'Ik heb het voor de zekerheid nog eens opgezocht, want ik heb vroeger role playing games gespeeld, waarbij de term 'two-handed sword' veelvuldig voorbij kwam. Maar ik zie vaak 'tweehandig zwaard' staan op officieel ogende websites. Het gaat erom dat het een zwaard is dat zo groot is, dat je het met beide handen vast moet houden om het te kunnen hanteren.' Oké, bedankt, dat wist ik niet, nu wel. Ik ben opgegroeid met Space Invaders van Atari :) De herschrijf in # 36 'De kleine jongen ontweek echter behendig de slag die langs boven kwam.' langs boven - bovenlangs (?) of: die van boven kwam (?) groet,

Wederom bedankt. Aangepast naar bovenlangs. Space Invaders is voor mijn tijd (jaren '80) :). Maar ik ken het wel. Role playing games hebben het vuur van mijn fascinatie voor de fantasy aangewakkerd. Google maar op 'Baldur's Gate' hehe.

Trouwens, leuk dat jullie

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

Gewone gebruiker

Immorthalia 24 September 2013 - 17:26

Trouwens, leuk dat jullie altijd zo snel reageren. Ik bof maar ;)

Beste Immorthalia, Aandachtig

Lid sinds

13 jaar 6 maanden

Rol

Gewone gebruiker

zendium 24 September 2013 - 19:57

Beste Immorthalia, Aandachtig heb ik je stuk bekeken. Het is ongeveer het meest barre deel manuscript dat ik op schrijvenonline,org heb gelezen. Het is zo abstract dat het een schilderij zou kunnen zijn van Vermeer, bekeken door de ogen van Rembrandt en geschilderd door Van Gogh. Als verhaal is het waziger dan wazig, Maarrrrrrr .... Je teksten lenen zich uitstekend voor poëzie. TIP 1: Stop met het schrijven van romans en ga iets doen met poëzie. TIP 2: personnages ?????????? Met dubbel "n". (Shift + F7 in Word) TIP 3: Oubollig taalgebruik is voor overleden zielen en mensen die manuscripten bekijken in een (historisch) museum. Niet voor levendige lezers

Immorthalia schreef: Zou je

Lid sinds

12 jaar

Rol

Gewone gebruiker

Harryhol 24 September 2013 - 23:06

Zou je misschien een kleine stukje van mijn meester-leerling confrontatie willen herschrijven naar het soort dialoog dat in jouw ogen wel natuurlijk is?

Nee, want ik weet niet wat je personages willen. Dialogen ontstaan vanuit wat de personages willen. Niemand zegt in fictie zomaar iets. Ieder woord wordt uitgesproken met een doel. Woorden zonder doel zijn leeg en dus ongeloofwaardig.

Even tussendoor @ zendium: de

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

Gewone gebruiker

janpmeijers 24 September 2013 - 23:22

Even tussendoor @ zendium: de herschrijf van Immorthalia in #36 is mijns inziens niet meer abstract, maar redelijk beeldend en naar mijn idee is die herschrijf een verbetering ten opzichte van de 1e post. Noot: 'Het is zo abstract dat het een schilderij zou kunnen zijn van Vermeer...,' Sorry, Zendium. Vermeer abstract (?) Rembrandt abstract (?) Van Gogh abstract (?). :) groet,

janpmeijers schreef: Sorry,

Lid sinds

13 jaar 6 maanden

Rol

Gewone gebruiker

zendium 25 September 2013 - 0:15

Sorry, Zendium. Vermeer abstract (?) Rembrandt abstract (?) Van Gogh abstract (?). :)

Lees wat er staat. Ik heb niet gezegd dat deze schilders abstract zijn!

Ik sluit me volledig aan bij

Lid sinds

13 jaar 6 maanden

Rol

Gewone gebruiker

zendium 25 September 2013 - 0:16

Ik sluit me volledig aan bij Harryhol. Ik mis een personage gevoel. Hierdoor wordt de tekst zweverig. Ik weet niet wie wat waar waarom en hoe? En ook niet wanneer en waarvoor? Verklaar uw nader schrijver.

@Zendium, citaat uit #45:

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

Gewone gebruiker

janpmeijers 25 September 2013 - 1:02

@Zendium, citaat uit #45: 'Het is zo abstract dat het een schilderij zou kunnen zijn van Vermeer, bekeken door de ogen van Rembrandt en geschilderd door Van Gogh.' Je beweert hier dat het (stuk van Immorthalia) zo abstract is, dat het een schilderij van Vermeer zou kunnen zijn. (Dat is de hoofdzin.) Voor zover ik kan kijken met de ogen van Rembrandt (niet) en schilderen als Van Gogh (niet), vind ik dat de herschreven versie van Immorthalia een verbetering is ten opzichte van #0. groet,