[kort verhaal] Als die dag komt, dan zal ik gelukkig zijn (deel1)

Hallo JoAnne, Bedankt voor het kritisch lezen van mijn verhaal. Misschien wordt het verhaal duidelijker als ik de hp ook uitwerk. Het gaat hier om twee lotgenoten waarvan de een niet gelukkig is en de ander wel. Dat komt niet duidelijk over merk ik. Het plot komt in deel twee. Maar ik neem je opmerking mee. De zin, de goede stemming had zich tegen haar gekeerd, zal ik veranderen. Leestekens: zal ik op letten. hartstikke bedankt.

Dank je Letter, dat dot me goed om te horen.

nieuw Jo-Ann: bedankt voor de tip met het kernkwadrant, ik heb het gebruik in het slot. “He hoi, hoe is het vandaag?” vroeg ik aan Engel, met mijn oor aan de telefoon. In gedachten zag ik haar al zitten op de witte bank, in haar witte huis met haar witte kleding. Ze was het toonbeeld van zuiverheid. ”Och, hetzelfde he, ik kan er niet doorheen breken Hanna.” “Waar moet je doorheen breken dan” vraag ik onnozel. “Nou, ik moet een stap zetten, zolang ik die stap niet zet kom ik niet verder. Dan blijf ik ongelukkig.” We hadden het al zo vaak besproken en ik snapte het niet helemaal. Engel was een leuke meid, zag er goed uit en had vele capaciteiten, ze deed er alleen niks mee. Ze verschanste zich in haar huis met haar facebookvrienden en haar “zelf” gecreëerde waarheid. Zo dacht ze dat als ze die stap genomen had dat de wereld voor haar open stond en uit haar huidige leven kon stappen als assepoester op het bal. Al jaren wachtte ze op dat moment en dat moment kwam nog steeds niet. “Misschien moet je het loslaten, Engel en gewoon gaan leven” zei ik. “Ja, maar dat durf ik niet, dat is het nou juist” zei Engel. “Ik weet het niet, wat je zou moeten doen” zei ik moedeloos Ik had al zoveel over de problemen van mijn vriendin nagedacht en het was alsof ze elke keer in cirkeltjes om de oplossing heen draaide. Bij elke oplossing had Engel wel een tegenwerping en de dag kwam nooit dat er een doorbraak kwam. Soms dacht ik dat Engel gewoon zo was en dat ze dat moest accepteren. Dat zou volgens mij het beste zijn. “Hoe is het met jou dan” vroeg Engel. “Ja, lekker, ik ben lekker bezig, ik ben weer aan het schilderen” zei ik. Die nacht droomde ik over Engel. Ze had een aureool om haar hoofd en straalde van geluk, ze was met een man. “Nu ben ik gelukkig”, zei ze. Ik werd wakker met een blij gevoel. Die avond belde ik haar om te vertellen wat ik gedroomd had maar ze reageerde niet zoals ik gehoopt had. En op de tweede dag op rij, ach bijna altijd, had ik een zwaar gevoel in mijn buik toen ik ophing. Ze zei: “Ach een man, is een vlucht.” En wuifde al mijn blijdschap weg. De dagen daarna hoorde ik weinig van Engel, dat was op zich al vreemd want we belden bijna elke dag. Op facebook zag ik dat ze, voor haar doen, rare boodschappen postte, zoals: ik ben op reis naar Bali en ik heb het geluk gevonden. Daar moest ik het mijne van weten dus ik belde haar die avond. “He, Engel, hoe gaat het?” “Goed, hoor” zei ze vrolijk. “Ik heb mezelf gevonden. Ik heb eindelijk de knop omgedraaid.” “Hoe heb je dat gedaan dan? “vroeg ik. “Nou, weet ik niet, het ging vanzelf” zei Engel blij. Met een dubbel gevoel zei ik dat ik blij voor haar was. Toen was er die ochtend dat ik opstond en een watsappje had. Mijn mond viel open toen ik hem las: ik wil geen contact meer met jou. Engel. Op mijn kop stond ik, overstuur was ik en ik snapte er niks van. Had ik wat gezegd, gedaan, wat niet goed gevallen was? Ik kon niks bedenken. Ik probeerde op facebook te kijken wat ze gepost had maar ze had me eraf gegooid. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat ze doorgedraaid was. Het lag niet aan mij. Wat mijn gevoel me had willen zeggen was waar. De dagen zonder haar waren stil. Geen gesprekjes meer over ons zielenleven. Ik had alle ellende met haar meegemaakt, nu wilde ik ook de leuke dingen met haar meemaken maar juist nu had ze me gedumpt want ondanks alles was ik nieuwsgierig of ze misschien toch die “knop” had gevonden en het nu eindelijk goed met haar ging. Maar via haar zus hoorde ik dat ze ruzie maakte met al haar vrienden en dat ze geen contacten meer had. Ze zat nu echt helemaal alleen in haar huisje. Haar goede stemming was bruut omgeslagen en ze was als een plumpudding in elkaar gezakt. Het ging slecht met haar. Nog slechter dan anders.

Diana Silver, Dank je voor je heldere kijk op het verhaal, ik vind dat je gelijk hebt en heb de beschouwer dan ook niet verder uitgewerkt. ik word een beetje heen en weer geslingerd tussen alle adviezen. Ik ben er wel heel blij mee maar moet ook bij mezelf blijven.

Hallo Jo-Ann, Ik hoop dat het verhaal blijft boeien.