[gedicht] Mijn vlinder, meer en lucht

Jouw gedicht is niet zozeer aan een leeftijd gebonden, maar wel aan mensen die de emotie pakken. Dat zijn er ongetwijfeld veel, en vooral zij die het verlies van een geliefde kennen. Ieder gedicht is als een blauwdruk van je innerlijk, gemaakt op een bepaald moment en een bepaalde situatie in je leven, Dat doe je hier goed. Ik voel de pijn. Ik ga (respectvol) iets over de inhoud zeggen. De eerste strofe is heel treffend. De vlinder en de streling, de sluier en de ziel. In de volgende strofe trek je de metafoor met een meer, duiken en verdrinken. Die doet iets onder voor de kwaliteit van die van de vlinder. Dat je eeuwig wilt zijn met de ander zegt heel veel. Misschien een iets meer pakkende metafoor, minder obligaat. Inhaleren, zuurstof(*), verstikkende werkelijkheid. De geur van de lente op de dagen van sneeuw. Ja en JA! Je gaat nu herhalen. Je herhaalt het meer (mijn dissonant) en je spreekt over lucht waar je eerst over zuurstof sprak. Ik zou denken aan adem. (*) Zuurstof is klinisch en lucht draagt wolken. Eigenlijk kun je stellen dat als je deze strofe wegneemt het gedicht niets verliest, misschien zelfs sterker wordt. Vooral omdat je dan meer focus krijgt op het sublieme laatste stuk. Dat is waar je mij raakt tot aan mijn stilzwijgen, waarin ik de pijn zo deel. Goed gedaan. En je spelling is niets om je voor te verontschuldigen. Ik kom niet verder dan jou - jouw bij "Ik inhaleerde jouw liefde." Kniesoor die daar bij dit gedicht over zou willen vallen. Ik stap er graag overheen. Johan

Dank voor je reactie Robyn. ik heb nog eens nagedacht over "meer". Suggestie. "Waren als een duik in onze liefde" Want dat is het, als je intimiteit deelt. Vervang meer in het gedicht door liefde en je bent er helemaal! 'Je was mijn vlinder, mijn adem, mijn liefde' En Het was de vlinder, het meer en de lucht die je met je meenam toen je je laatste adem blies in de koude woorden “zie me nu vergaan” wordt dan Het was de vlinder, de adem en de liefde die je met je meenam in je laatste koude woorden "zie mij nu vergaan" Ben zo vrij geweest zuurstof voor adem te verwisselen. Ik realiseer mij dat mijn suggestie weer een probleem oproept bij de strofe "Ik inhaleerde jouw liefde" Duiken, inhaleren. Hier zou je dan iets anders voor moeten bedenken. Misschien "Ik inhaleerde ons" en de strofe dan verder hiermee opbouwen. En dan zie je wat er gebeurt als je iets wat al mooi is gaat veranderen. Dat mag ik niet doen, het is van jou. Jouw versie beklijft. Touché, Robyn. Een buiging voor jou.