[gedicht] Mijn drie oma's

Mijn drie oma’s Ik ben een rijke vrouw want ik heb drie oma’s. Mijn Tunesische oma glimlacht naar me haar slechte tanden hebben nooit een tandarts gezien. Ze draagt kleding die ik niet draag sieraden die ik met heimwee koop. Ze wil dat ik bij haar blijf als een schaap van haar kudde. Ze kleedt me aan met een witte sluier wil dat ik me zo kleed. Voor even wil ik dat ook. Deze sluier dragen met hogen hakken een baguette kopen mijn sluier zo herschikken dat hij mijn witte nek kan zien en het begin van de welving van mijn borsten. Maar in plaats daarvan ga ik naar mijn Franse oma. Ze liefkoost mij in haar taal, noemt me “lieveling” en “schat”. Ze zegt ook dat ik te mager ben zet me aan haar tafel uren lang , voedt me worsten, linzen, taarten. Ze houdt van me wil me haar kleinzoon ten huwelijk geven. “Koken kun je niet het leven uitleggen des te meer » Ik onthoud de wijsheden van mijn Franse oma wil nog vlug leren koken. Maar in plaats daarvan ga ik naar mijn Nederlandse oma. Ze heeft een onderkin waar ik van houd. Mijn moeder wil dat ik elke dag tegen mijn onderkin sla om er niet zo eentje te krijgen. Mijn oma eet elke dag hetzelfde. Ze vindt het niet fijn als ik er iets over zeg. “Elke dag eten wij een ander stuk vlees en andere groeten”. Maar, ik denk aan pizza’s, spaggetti en couscous. Ze leest de Story en Privé. Ondertekent aarzelend de brieven die mijn opa stuurt. Ik lees, in haar woonkamer, de brieven aan Mona die overal antwoord op heeft. Behalve op mijn vraag. Maar even vind ik het. Ik wil schrijven over mijn Tunesische en Franse oma maar voor haar de Nederlandse.