[gedicht] Klein meisje

<3 Jij hebt hier het "naar-bed-naar-bed" ritueeltje verwoord dat ik met mijn vierjarig dochter heb elke avond. Dan schieten alle cliche's door mijn hoofd en hart en loop ik over van moederliefde. Prachtig. Wat mij betreft helemaal af!

Je vraagt welk gevoel ik krijg bij deze tekst: een echt warm moedergevoel. Het duurt nog wel even eer ze weggaat hoor! Geniet ervan. Wat mij opvalt is ook de indeling van het gedicht: van vier naar drie naar twee regels. Het is zo een afgerond geheel. Mooi gedaan Buddy.

'...steels...' Het zoekwoordje, want het lijkt niet te passen. Een detail uiteraard, en da's dan een intrinsiek complimentje, nietwaar? Gespeeld? Hmm...

Welk gevoel krijg je bij deze tekst? - Unheimisch. Is het in jouw opinie af of mist het nog een stukje? - Nog een klein stukje. Het is waarschijnlijk een psychopaat die iemand vermoordt. De laatste regel is dan zoiets als; Ik liet je levenloos achter ...

Wat je verfrissend noemt. @ Yrret, nu moet je je niet beledigd voelen, maar komt dat omdat je graag fantasieverhalen leest en schrijft? Of zit ik er weer, voor de zoveelste keer helemaal naast? Of wil je gewoon tegengas geven? Schrijven is en blijft boeiend! vrg

Het is waarschijnlijk een psychopaat die iemand vermoordt. De laatste regel is dan zoiets als; Ik liet je levenloos achter ...

Draken kunnen soms zo luguber uit de hoek komen...

Ik vind het ook heel mooi, maar je gebruikt "handje" en in de volgende regel opnieuw "handen". Kan je misschien geen synoniem gebruiken, zoals "knuistje", "vuistje"?

@ Yrret, nu moet je je niet beledigd voelen, maar komt dat omdat je graag fantasieverhalen leest en schrijft? Of zit ik er weer, voor de zoveelste keer helemaal naast?

Toch lees ik iets dat wendbaar is. En ja, de werkelijkheid is voor mij een gruwel. Daarom bijna altijd Fantasy. Dan kan ik nog iets nobels verzinnen tav een mens.

je kleine handje haalt naar me uit dan probeer je je los te wringen laat ik je gaan

Deze drie regels geven mij ruimte om de psychopaat te ruiken. Het kind wil niet.

Of wil je gewoon tegengas geven?

Ja, maar niet om het - tegengas - zelf. Een gedicht is geen zwart-wit stelling. En @Buddy is niet iemand om te onderschatten. Er zit een lichte tegenstrijdigheid in het woordgebruik.

Vraag me af hoe je dat kan baseren op 1 tekstje :-)

Misschien heb ik alles wel van je gelezen.

Liggend op haar rug, vraagt ze de duivel, haar vrijheid terug.

Vaak is een - regel - zin - of - titel - al voldoende om een vooroordeel te hebben. Een eindoordeel heb ik nog niet gegeven.

Yrret, ik heb de eerste uitvoering herlezen, nadat ik jouw reactie gelezen had, en: waarachtig ik schrok, las het toen van jouw kant uit gezien. Dus iets wat wit is, of wit bedoeld is, kan iemand anders zo maar zwart maken. Dat is natuurlijk ook met woorden verdraaien en uit zijn context halen. Moet je je gedicht of verhaal dan zo schrijven dat dat niet mogelijk is? Buddy, misschien is het wel brutaal van me om zo van je draad gebruik te maken, maar ik wilde dit toch even kwijt. Dank en vrg

Buddy, Speels is idd beter -want steels betekent 'heimelijk/onopgemerkt willen blijven, en waarom zou de moeder onopgemerkt willen blijven... Taaldingetje: 'je kleine handje haalt naar me uit die ik speels tussen mijn handen vang.' - dat ik speels... (naar een 'het' woord verwijs je met dat) Groet,

Moet je je gedicht of verhaal dan zo schrijven dat dat niet mogelijk is?

Neen. @Buddy heeft steels al vervangen door speels. Ik vind speels ook beter passen bij dit gedicht. De psychopaat lacht om die kinderlijke poging tot verzet. Als dit een heel lief gedicht is begrijp ik [in gedichten-taal] niet; "je kleine handje haalt naar me uit" Als ik uithaal heeft dat een negatieve klank voor mij. Alsof ik iemand een dreun geef. Een klauw uitsteken. Krabben. Nu lees ik het als een machteloos kind die tevergeefs naar macht slaat. De ik-figuur spreekt over - je kleine handje - en heeft dan macht. "druk ik een kusje op je wang" Ik druk - is krachtig - is tov een klein meisje niet nodig. "dan probeer je je los te wringen" Wringen is niet lief - dat vergt kracht en neigt naar weerstand. "laat ik je gaan" Dit is zo vreselijk eng. Alsof je het kind dooddrukt - een ziel uit een lichaam perst.

Een gedicht is een kunststukje van woorden Elk mens kan er het zijne (of hare) in zien Dat is er juist zo mooi aan. Ik vind het wonderlijk hoe een gedichtje dat voor mij zo goed verwoord wat ik voel als ik met mijn jongste dochter stoei, voor een ander een uiters donker en onheilspellend verhaal kan zijn. Wonderlijk, en leuk :) PS: In sommige Mondriaans zie ik alleen vlakken en strepen, anderen zien er artistiek talent en kunst met een grote K, zo zie je maar ...