[fantasy] Vleugels van Inkt

Allereerst: ik-persoon stoort niet hoor, dat kan prima. Wat jou het lekkerste zit en je verhaal het beste past. Wat wel stoort is je gebrek aan alinea's. Hierdoor is het een flinke lap tekst. Druk eens op enter na een bepaald stukje van je scène. Hoe ik je tekst heb opgebroken is daar een voorbeeldje van. ------------------------------------------- De storm raasde over de oceaan zoals een racepaard over een renbaan. Ik voelde hoe de wind een wedstrijd met zichzelf speelde en hield me stevig vast aan de palen die op het strand stonden. ------------------------------------------- Ik bewonder je poging tot beeldspraak, maar deze slaat voor mij een beetje dood. Het komt op mij over als een middeleeuwse setting en dan is het woord 'racepaard' misplaatst.. De wind die een wedstrijd met zichzelf speelt... Ik voel hem niet helemaal. Maar dat is slechts mijn bescheiden opvatting, wellicht denken anderen daar anders over. Ook: zoals->als ------------------------------------------- Mijn hart leek het tempo van de woeste golven te willen volgen. Het was alsof mijn lichaam plots te klein was voor het kloppende orgaan. Ik hield mijn blik gefixeerd op het punt waar water en lucht in elkaar leken op te gaan. De eerste schepen konden elk moment verschijnen. ------------------------------------------- Eerste zin voel ik wel, tweede is overdreven en ik denk persoonlijk nooit aan mijn hart als kloppend orgaan wanneer ik opgewonden ben. Kan aan mij liggen. Water en lucht in elkaar op is prima als beeldspraak, wellicht wat vaak gebruikt, maar past prima. ------------------------------------------- Na maanden wachten was het eindelijk zo ver. Telkens als ik aan de terugkerende soldaten dacht trok mijn maag samen van opwinding. Het was eeuwen geleden sinds er een diplomatieke delegatie naar het Andere Rijk was gestuurd. Vandaag zouden we eindelijk te weten komen of hun missie succesvol was of niet. ------------------------------------------ Er zitten wat overbodige zinnen in. Informatie die enkele zinnen ervoor al is gegeven. En wie is de 'we' waarover je spreekt? (ik snap dat je het volk bedoelt) Dat is nu onduidelijk, want voor mijn gevoel staat ze daar alleen. op het strand. ----------------------------------------- Koning Arthur XVI had de opdracht gegeven om een verzoek tot samenkomen van de heersers in te dienen. Niemand hoorde eigenlijk van de aard van de opdracht te weten, maar natuurlijk hadden de tientallen knechten, keukenhulpen en andere werknemers van het kasteel hun mond voorbij gepraat. De koning leek dit echter niet al te erg te vinden, gezien gisteren de voorbereidingen voor het feest van later op de avond waren gestart. Zelfs voor zijn eigen verjaardag organiseerde hij geen feest van deze grootte. ----------------------------------------- Als de koning (Koning Arthur, waar heb ik dat eerder gehoord? Leidt mij een beetje af, maar dat is persoonlijk ;) ) het allemaal niet erg vindt, waarom was de missie dan in de eerste plaats geheim? Volgens mij is het doel van missie positief? Dan is een grote delegatie met meerdere schepen wegsturen zonder het volk te vertellen waarom niet bepaald slim. Zorgt alleen maar voor onrust. Als de missie echt geheim moest blijven dan wist het voltallige personeel van het kasteel er natuurlijk ook niks vanaf. Dat is wat raar. Tevens: een feest zeg je, maar ze weten de uitkomst van de missie toch nog niet? Als die negatief is gaan ze ook feesten? En als de koning al weet dat het positief is, dan is er (net als hiervoor) geen reden om het geheim te houden. Ook: gezien->aangezien. ----------------------------------------- Hoe meer ik aan de aankomst dacht hoe woester de storm binnenin leek te worden. Ik balde mijn handen tot vuisten om mezelf te kalmeren. Mijn ademhaling was jachtig en mijn hart leek een op hol geslagen trommel. Mijn vingers drukten pijnlijk in mijn handpalmen, maar het leidde voor enkele seconden mijn aandacht af. ----------------------------------------- Heel veel fysieke beschrijvingen, dat haalt me uit het verhaal. Elk lichaamsdeel staat onder spanning, dat weet ik nu wel. Al die beschrijvingen vertragen heel erg, terwijl het al een stilstaande scène is. Overigens, dat op hol geslagen hart, daar zou je het renpaard voor kunnen gebruiken als beeldspraak. Trommels slaan niet op hol. Trommels kunnen zelfs helemaal niets zelf ;) ----------------------------------------- Een nieuwe golf van spanning nam bezit van me wanneer de vuurrode zeilen aan de horizon verschenen. De verkenningsschepen waren nog maar miezerige stipjes en achter hen verschenen nu ook de witte stippen van de andere schepen. Gisterenavond hadden de verkenningsschepen een signaal doorgegeven aan de koning dat de diplomatieke vloot op komst was. De geruchten waren dat er op het papier meer stond dan de normale schepen in orde. Aankomst binnen x aantal uur, maar niemand kon precies zeggen wat die extra informatie dan zou inhouden. ----------------------------------------- Miezerige stipjes, waarbij de vuurrode zeilen zichtbaar waren? Knap ;) Hoe hebben de verkenningsschepen het signaal doorgegeven dan? Ze waren nog ver buiten zicht aan het begin van dit fragment, maar vele uren eerder konden ze al contact maken met het vasteland? Het verklaart wel enigszins waarom er al een feest in voorbereiding is, maar nog steeds is het gek dat het volk dan niks van de inhoud weet, ook niet of het positief / negatief is. En waar zijn de geruchten dan vandaan gekomen? Of weet het kasteelpersoneel weer een geheim? ;) En je zinnen vanaf "De geruchten" tot "zou inhouden." zijn een rommeltje. Kijk daar nog eens goed naar. Daar zit zoveel niet goed dat het weinig zin heeft om het voor je te herschrijven, dat moet je zelf doen. Sowieso is 'binnen x aantal uur' een hele rare gedachte voor je hoofdpersoon. --------------------------------------- De klokken begonnen te luiden en verspreidden het signaal van de aankomst van de schepen over de weiden en dorpen rond Koningsberg. Het geluid sloeg er net in om de storm te overstemmen. Het zou niet lang meer duren voor de eerste mensen zouden toestromen, ondanks het slechte weer, nieuwsgierig naar de verhalen die de soldaten te vertellen hadden. --------------------------------------- Sloeg->slaagde. Grappig vervoegingsfoutje, slagen is niet hetzelfde als slaan ;) Nu krijg ik wel een apart beeld voor me. Hoe lang staat de hoofdpersoon al op dat strand dan? Wist zij meer dan anderen? Waarom is zij de enige daar en stroomt de rest pas toe bij het geluid van de klokken? En is het nou een diplomatieke missie? Want je noemt steeds soldaten, die zijn vaak weinig diplomatiek. Mijn tip: maak de scène bewegend. Laat haar naar het strand rennen op het geluid van de klokken, beschrijf kort waar ze langs rent en vermeng dat met haar gevoelens. Want Milo komt eraan! Eindelijk ziet ze die weer! Weg met de vage geruchten, de spanning moet erin zitten dat er juist geen informatie is, behalve dat de klokken luiden, omdat de schepen in zicht zijn.

Ja, je legt iets te veel nadruk op de opwinding die de ik-persoon voelt. Soms val je namelijk in herhaling. - Mijn ademhaling was jachtig en mijn hart leek een op hol geslagen trommel. > Een stukje terug heb je dit al op een veel elegantere manier beschreven ("Mijn hart leek het tempo van de woeste golven te willen volgen. Het was alsof mijn lichaam plots te klein was voor het kloppende orgaan.") Het stoort me niet dat dit fragment vanuit een ik-persoon is geschreven, hoewel dat een beetje te lastig te beoordelen is op basis van zo'n klein fragment. Verder vind ik dat je een mooie, verzorgde schrijfstijl hebt. Wel een paar kleine opmerkingen: - De storm raasde over de oceaan zoals een racepaard over een renbaan. > Goede openingszin, hoewel soms wordt gezegd dat je nooit mag beginnen met een beschrijving van het weer (te cliché). De vergelijking met het racepaard geeft er echter wel een originele draai aan. Wel zou ik 'm veranderen naar: De storm raasde over de oceaan zoals een paard over een renbaan. Racepaard lijkt me wat onnodig (het is duidelijk dat het om snelheid gaat) en maakt de zin naar mijn gevoel iets te lang. - palen die op het strand stonden > wat voor palen? - Na maanden wachten was het eindelijk zo ver. > Meh, ik vind deze zin een beetje onnodig. Uit de opwinding van de ik-persoon blijkt wel dat de schepen niet één nachtje zijn weggeweest, maar juist langere tijd. Bovendien duren zeereizen met zeilschepen vaak lang, dat weet de lezer. - Je hebt het over soldaten die deel uitmaken van een diplomatieke delegatie. Dat vind ik vreemd. Diplomaten zijn toch meestal geen soldaten? En zou het sturen van soldaten juist niet als een aanval kunnen worden beschouwd door het Andere Rijk? Met alle gevolgen van dien... - Koning Arthur XVI had de opdracht gegeven om een verzoek tot samenkomen van de heersers in te dienen > Deze zin is zo formeel dat ik 'm een keer over moest lezen om te begrijpen wat er nu eigenlijk stond. - werknemers van het kasteel > Het woord 'werknemer' lijkt me iets te modern voor de setting van het verhaal. - De koning leek dit echter niet al te erg te vinden > Vreemd, waarom moest de aard van de opdracht dan geheim blijven als het hem toch niet uitmaakt? - Een nieuwe golf van spanning nam bezit van me wanneer de vuurrode zeilen aan de horizon verschenen. > toen de vuurrode zeilen aan de horizon verschenen - De verkenningsschepen waren nog maar miezerige stipjes en achter hen verschenen nu ook de witte stippen van de andere schepen > Ik zie geen reden om deze zinnen met 'en' aan elkaar te verbinden. - een signaal > Misschien kun je dit verduidelijken. Een signaal is zo abstract. Hebben ze een postduif gestuurd? Hebben ze telepathisch contact met de koning gelegd? Etc. - de normale schepen in orde.Aankomst binnen x aantal uur > het normale schepen in orde ... - Schepen zijn afhankelijk van de wind. Ik denk dus niet dat men in uren precies een aankomsttijd kan doorgeven. Eerder wordt er gesproken in aantal dagen (of halve dagen). - Het geluid sloeg er net in om de storm te overstemmen > Ik heb geen idee wat hier staat. - Gebruik van alinea's wordt op prijs gesteld. Ik ben benieuwd hoe het verhaal verder gaat. Nog één tip: blijf niet te lang aan dat begin sleutelen. Schrijf lekker verder. Dat begin komt er nog wel een keer.

Ik zie dat veel van mijn opmerkingen al door Rudez zijn gemaakt.

------------------------------------------- De storm raasde over de oceaan zoals een racepaard over een renbaan. Ik voelde hoe de wind een wedstrijd met zichzelf speelde en hield me stevig vast aan de palen die op het strand stonden. ------------------------------------------- Ik bewonder je poging tot beeldspraak, maar deze slaat voor mij een beetje dood. Het komt op mij over als een middeleeuwse setting en dan is het woord 'racepaard' misplaatst.. De wind die een wedstrijd met zichzelf speelt... Ik voel hem niet helemaal. Maar dat is slechts mijn bescheiden opvatting, wellicht denken anderen daar anders over. Ook: zoals->als

Volgens Wikipedia is de rensport al heel oud. In het oude Rome werden er blijkbaar al paardenraces gehouden.

Ik zie dat veel van mijn opmerkingen al door Rudez zijn gemaakt.

------------------------------------------- De storm raasde over de oceaan zoals een racepaard over een renbaan. Ik voelde hoe de wind een wedstrijd met zichzelf speelde en hield me stevig vast aan de palen die op het strand stonden. ------------------------------------------- Ik bewonder je poging tot beeldspraak, maar deze slaat voor mij een beetje dood. Het komt op mij over als een middeleeuwse setting en dan is het woord 'racepaard' misplaatst.. De wind die een wedstrijd met zichzelf speelt... Ik voel hem niet helemaal. Maar dat is slechts mijn bescheiden opvatting, wellicht denken anderen daar anders over. Ook: zoals->als

Volgens Wikipedia is de rensport al heel oud. In het oude Rome werden er blijkbaar al paardenraces gehouden.

Het gaat me niet om de rensport, Sholted ;) Het Engelse leenwoord 'race' is waar ik op doel. Renpaard is wel logisch (dan nog slaat de beeldspraak hier wat dood, mijns inziens).

Schrijven in de ik-vorm maakt een verhaal naar mijn mening veel persoonlijker. Je maakt het verhaal mee door de ogen van dat personage. Dus het is totaal niet storend. Er werd wel wat vaak nadruk gelegd op haar gevoelens vond ik, aan het begin is dat niet erg, maar later kán dat storend worden. Met Rudez ben ik het trouwens ook eens over de geheime opdracht.

Als de koning het allemaal niet erg vindt, waarom was de missie dan in de eerste plaats geheim? Volgens mij is het doel van missie positief? Dan is een grote delegatie met meerdere schepen wegsturen zonder het volk te vertellen waarom niet bepaald slim. Zorgt alleen maar voor onrust. Als de missie echt geheim moest blijven dan wist het voltallige personeel van het kasteel er natuurlijk ook niks vanaf. Dat is wat raar. Tevens: een feest zeg je, maar ze weten de uitkomst van de missie toch nog niet? Als die negatief is gaan ze ook feesten? En als de koning al weet dat het positief is, dan is er (net als hiervoor) geen reden om het geheim te houden.

Dit vind ik zelf ook niet logisch. Daar zal ik dus nog even naar kijken. Het is een goed verhaal en ik ben benieuwd naar hoe het verder gaat. :) :thumbsup:

Ik zie dat veel van mijn opmerkingen al door Rudez zijn gemaakt.

------------------------------------------- De storm raasde over de oceaan zoals een racepaard over een renbaan. Ik voelde hoe de wind een wedstrijd met zichzelf speelde en hield me stevig vast aan de palen die op het strand stonden. ------------------------------------------- Ik bewonder je poging tot beeldspraak, maar deze slaat voor mij een beetje dood. Het komt op mij over als een middeleeuwse setting en dan is het woord 'racepaard' misplaatst.. De wind die een wedstrijd met zichzelf speelt... Ik voel hem niet helemaal. Maar dat is slechts mijn bescheiden opvatting, wellicht denken anderen daar anders over. Ook: zoals->als

Volgens Wikipedia is de rensport al heel oud. In het oude Rome werden er blijkbaar al paardenraces gehouden.

Het gaat me niet om de rensport, Sholted ;) Het Engelse leenwoord 'race' is waar ik op doel. Renpaard is wel logisch (dan nog slaat de beeldspraak hier wat dood, mijns inziens).

Ah, mijn fout. Je hebt helemaal gelijk. Misschien nog een idee om de beeldspraak in de openingsszin passender te maken: De stormwinden raasden over de oceaan zoals de vurige hengsten van koning Arthur XVI over de landen rond Koningsberg. Om maar iets te noemen. Wat ik bedoel is dat je de beeldspraak misschien beter zo kunt maken dat ie specifiek is voor dit verhaal. Dat maakt de zin in elk geval origineler.

- terwijl ik in een snel tempo richting de zee rende > Als je rent, doe je dat meestal in een snel tempo. "in een snel tempo" is hier dus overbodig. - Mijn hart maakte een sprong wanneer ik de eerste vuurrode zeilen ontdekte > Nogmaals, het is niet "wanneer", maar "toen". Zie: http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/1308/toen… - één van de eerste > een van de eerste - Wanneer ik langs de andere kant weer van de zandbergen liep begonnen de klokken te luiden om de aankomst van de schepen aan te geven. > Ook hier "Toen" i.p.v. "Wanneer". Of, als je wilt afwisselen, "Op het moment dat"/"Terwijl" - voor dat > voordat - op stapte > opstapte - te wachtten > wachten - Niets of niemand kon ze losmaken en uit elkaar halen. > Verondersteld dat iedereen weet wat een Gordiaanse knoop is, is deze zin overbodig. - één van de vele bankjes > een van de vele bankjes - Er staan bankjes op het marktplein? Bankjes op openbare plekken lijkt me iets van de twintigste eeuw. - Mijn handen trilden en snel verborg ik ze onder mijn mantel. > Deze zinnen horen niet aan elkaar verbonden te worden met "en". - Rustend tegen de leuning van de bank en sloot ik mijn ogen even om me kalmeren > Rustend tegen de leuning van de bank sloot ik mijn ogen even om te kalmeren/om mezelf tot rust te brengen. Je alineamarkering is nog niet helemaal in orde. Witregels gebruik je overigens alleen wanneer er een verspringing in de tijd plaatsvindt of wanneer je van scène wisselt. Op de plaatsen waar je nu een witregel hebt ingevoegd kun je beter inspringen. Ik geloof niet dat dit kan op deze website, maar in je Word-document kan dat uiteraard wel. Deze versie steekt al een stuk logischer in elkaar dan de vorige, dus dat heb je goed gedaan. Succes verder!

Ik heb de commentaren van Sholted gelezen en geef je even deze tip: Herschrijf, bekijk de boel kritisch, zorg ervoor dat alle foutjes eruit zijn en leg het dan pas ter beoordeling voor. Nu heb je het vlugvlug aangepast, en wil je ons commentaar. Dat is begrijpelijk, maar het getuigt van meer respect voor je proeflezers, als jij een tekst plaatst die binnen jouw vermogens zo goed mogelijk is. Jij kunt beter schrijven dan de slordigheidsfoutjes die in de herziene tekst staan, dus zorg dat dit eerst op orde is. Daarna wil ik de inhoud weer beoordelen. Toch nog een vlug commentaar: Er zit al meer beweging in nu, wat mij betreft ben je op de goede weg. Overigens had je de tip van het rennen niet per se letterlijk hoeven nemen hoor. Zoek je eigen manier hierin. Ze kan ook mijmerend over het strand lopen, de hond aan het wassen zijn, paardrijden, you name it! Wat past bij jouw personage en in jouw setting?

Overigens: de naam van de koning was niet per se fout hoor. Mijn opmerking was puur vanwege het feit dat Koning Arthur zo'n sterke naam is in de mythologie/literatuur, dat ik hem zelf zou vermijden. Uiteindelijk gaat het om jouw wereld. Het koningshuis heeft ook een geschiedenis. Als er een Manuel II was, dan was er ook een Manuel I, etc. Denk daar voor de grap eens over na. Zorg dat je al die 'loze paadjes' goed in beeld hebt voor je echt los gaat. Uiteraard kun je ook uit de losse pols aan de gang gaan, maar dan neem je het risico vast te lopen in je eigen verhaallijnen en raak je de logica kwijt. Dat overkwam mij keer op keer. Nu heb ik voor het eerst alles op een rij gezet: hoofdpersonages, plot, hoofdlocatie. En steeds als er iets of iemand bijkomt: opschrijven die handel. Tip: Download Scrivener, of een ander schrijfprogramma. Binnen die programma's kun je veel meer gestructureerd werken dan in losse Word-bestanden. Met character sheets, setting sheets enz.

Woaw, er is al zoveel gezegd dat ik zo snel niet bij kan lezen. Ik onthoud me dus even van een uitgebreid commentaar, ik wil alleen even terugkomen op de zin met het renpaard. Een storm die raast als een renpaard vind ik, vergeef me de verwoording, nergens op slaan. Ik kan me er geen voorstelling bij maken; ik zie de overeenkomst niet die je voor ogen hebt met deze vergelijking. Deze zin is me te gemaakt, te hard geprobeerd en toch niet écht geslaagd. Ik begin erover omdat het je openingzin is. Die moet aanslaan; klinken als een klok.

Een storm die raast als een renpaard vind ik, vergeef me de verwoording, nergens op slaan. Ik kan me er geen voorstelling bij maken; ik zie de overeenkomst niet die je voor ogen hebt met deze vergelijking.

Nou moe, zou Guust zeggen. Bij een paard in rengalop - op topvermogen - bijvoorkeur een Volbloed Arabier - laat zich amper zien dat de voetjes de grond raken - maar wat zich wel heel licht laat zien is de golfbeweging van hoofd-hals-rug- staart. Deze beweging is te vergelijken met zeer harde wind over het water. De golven komen niet omhoog.