[Fantasy] Josh Dempsey. H1 Deel 1.

Een ongewone stilte hing over de anders zo lawaaiige Verbloemstraat in Oud-Zaan. Het was dan ook pas vijf uur ' s ochtends, in de wat velen mensen een niet meer dan standaard straat zouden noemen. Een koude duisternis vulde de straat in zijn geheel. Nou ja, in zijn geheel; ergens achter in de straat sputterde het licht van een oude spaarlamp. Het zwakke lichtschijnsel kon nog maar net het krakkemikkige bureau van een twaalf-jarige jongen belichten. De jongen in kwestie (Josh genaamd) verstoorde de totale duisternis met één enkele, doch zeker niet onbegrijpelijke reden. Over een paar uur had Josh zijn eerste Aardrijkskunde toets en hoewel hij er zo goed als zeker van was dat hij nagenoeg alle stof beheerste, had hij zich toch genoodzaakt gevoeld de wekker om half vijf te zetten zodat de puntjes voor de vierde maal op de i konden worden gezet. De meeste mensen zouden hieruit op maken dat een Josh een boekenwurm was, misschien wel een studiebol zelfs. Josh zelf deelde deze mening niet, hij droeg normale kleren, stak zijn hand tijdens de lessen niet te vaak op om te voorkomen dat hij een irritatiefactor voor zijn klasgenoten zou worden. Ook zijn uiterlijk was niet nerderig; Josh was een vrij tengere jongen van gemiddelde lengte, hij had kort bruin haar (dat met wat wax prima in model bleef zitten) en een goede set bruine ogen vond hij zelf. Veel studeren deed hij wel, maar dat was nodig om een goede toekomst veilig te stellen, zoals zijn ouders vaak genoeg benadrukten. Dat maakte van hem nog geen nerd. Integendeel het maakte van hem een - ondanks zijn jonge leeftijd - wijs persoon die vooruit dacht.Toch moest hij, met een steek van iets van wat misschien wel op verdriet leek, toegeven dat zijn vader altijd zijn beste vriend was geweest. Vaders van over de hele wereld zouden Peter Dempsey feliciteren met deze prestatie. Voor een twaalf-jarige jongen was dit echter anders. Natuurlijk was het fijn om een goede band met zijn vader hebben, dacht Josh. Het zou gewoon ook fijn zijn geweest vrienden van zijn eigen leeftijd te hebben. Deze had hij vroeger in Engeland wel gehad, maar sinds hun verhuizing naar Nederland vier jaar terug sprak hij die niet meer, bedacht hij met een somber gevoel in zijn buik. Zijn vader was interim-directeur van beroep, wat inhield dat hij bij slechtlopende bedrijven inviel en ze nieuw leven in moest blazen. Het was een drukke vermoeiende baan wist Josh. Zijn vader kwam vaak laat en moe thuis, om dan zijn eten mee te nemen naar zijn werkkamer en tot laat door te werken. Hierdoor had zijn vader niet meer zo veel tijd voor hem als vroeger, toen ze bijna ieder weekend vistripjes deden. Door deze baan moesten ze vaak verhuizen als zijn vader weer eens ergens anders werd aangewezen. Maar tot vier jaar geleden was dit steeds binnen Engeland geweest, tegenwoordig zat Peter als directeur bij een redelijk gewaardeerde staalfabriek, iets waar Josh niet veel van af wist. Staal was gewoon staal, en daar kon verder niets moeilijks aan zijn. Een reden voor zijn geringe vriendengroep in Nederland was altijd zijn taalprobleem geweest. Hoewel hij de taal vrij snel onder de knie had gekregen, durfde hij niet altijd te spreken uit angst iets raars te zeggen. Dit kwam hem op zijn vorige school op het nodige gepest te staan. Hoewel hij zijn taalproblemen tegenwoordig niet meer als excuus kon aanvoeren ( Hij sprak nu vloeiend Nederlands) had hij sinds het begin van de middelbare school, anderhalve maand geleden, nog niet veel vrienden gemaakt in zijn klas. Natuurlijk zaten er wel wát leuke mensen in zijn klas maar dit waren (nog) niet echt vrienden te noemen. Toch bleef hij positief, hij had namelijk het gevoel dat iedereen nog los moest draaien. Dit was niet meer dan normaal volgens zijn moeder Sara; "Vijfentwintig jonge mensen die elkaar niet kennen in één groep gooien, tja dat heeft even de tijd nodig, Jos.". Hij haatte het als ze hem zo noemde, het gaf hem het gevoel nog een klein kind te zijn. Sara wist dit uiteraard als geen ander, het zou haar er echter niet vanaf houden er mee door te gaan. Zijn moeder was voor haar leeftijd (42 jaar) nog vrij kwiek en sportief, iedere zondag speelde ze tennis met haar vriendinnenclubje en zaterdag bracht ze hem en zijn broertje Dwayne naar het zwembad. Hem voor het wedstrijdzwemmen en zijn broertje (van zes jaar oud) naar de zwemles.