lex5 mei 2015 - 16:00

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

[Fantasy] Het rijk van de Xoraken

Hallo, Ongeveer een half jaar geleden heb ik dit stuk geschreven (http://www.schrijvenonline.org/proeflezen/fantasy…) Alleen heb ik vandaag de derde versie (pas) geschreven en ik zou heel graag jullie feedback hierop krijgen. 1. Is het stuk beter dan het vorige? (zie link) 2. Is het een goede eerste alinea/proloog? 3. Is het spannend genoeg? 4. Spreekt het jullie aan? 5. Ben ik beter ingegaan op de details dan het vorige stuk? Alvast bedankt, Lex

Fragment

Het was een druilige nacht. De maan was nergens te bekennen en het kletterde buiten van de regen. Kick rende gebogen door de overgelopen straten van de regen en had moeite om de weg te herkennen. Hij keek om zich heen en zocht ergens naar. De straten waren niet verlicht en in de meeste huizen brandden ook geen licht, behalve bij een gebouw waar een zwakke gloeilamp scheen. Hij liep naar het huis toe. Het huis zag er van de buitenkant verlaten uit. Er zaten gaten in de muur van de kogels. Op een bordje naast het huis stond 'Noodziekenhuis'. Hier moest het zijn. De deur was open en toen hij binnen kwam stonk het naar urine. Het was een smal huis en het behang was er half afgescheurd. Kick rende de trap op en bij elke stap die hij zette voelde en hoorde hij het geklotst van zijn schoenen. Er was maar één deur en toen hij die kamer binnenkwam moesten zijn ogen wennen aan het donker. Hij zag daar twee verplegers die hij vaag kenden gebogen boven het bed staan. Toen zijn ogen gewend waren aan het donker zag de kamer er opvallend leeg uit, er stonden maar een aantal bedden en de muren zaten vol met kogelgaten. De man begon te kreunen, waarna de verplegers vloekend af en aan renden om de man te redden. In zijn buik zat een gat en hoewel de verplegers de wond probeerde te dichten, sijpelde er nog steeds bloed uit. Peuterend haalde ze stukjes ijzer uit de wond en probeerde ze de man met vage middelen nog in leven te houden. Dit zag er niet goed uit, dacht Kick. Ineens begon de man bloed te spugen en de verplegers schrokken. Hij wilde wat zeggen, maar er kwam alleen maar bloed uit zijn mond dus hadden de verplegers niet opgemerkt dat hij wat wilde zeggen. Nogmaals waagde de man iets te zeggen en ditmaal met succes. 'Er zal een opvolger moeten komen,' begon hij haast onverstaanbaar. 'Iemand die durft te vechten tegen de Pautaiëren en zijn leven voor het volk zal geven.' Kick herkende hem, dit was Maurik, de koning van Xoraka. Kick schrok en dacht bij zichzelf hoe Xoraka zou kunnen overleven zonder Maurik. Hij werd immers door de bevolking gezien als enig hoop om de Pautaiëren te verslaan. Het praten begon steeds moeilijker te worden voor Maurik. 'Beloof mij dat Xoraka weer zal worden heropgebouwd.' De verplegers luisterden ademloos mee en knikte hevig met hun hoofd. De man lachte kort en zijn hoofd viel naar achteren. Minutenlang bleven Kick en de verplegers geruisloos staan.

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Moderator
Thérèse 5 mei 2015 - 16:07
Hoe heb je het nu voor elkaar gekregen om de titel zo immens te maken? Kun je dat even veranderen in alleen Het rijk van de Xoraken?

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
julie2 6 mei 2015 - 10:37
Ik zal een paar vragen beantwoorden. 2. Is het een goede proloog/eerste alinea? Ik vind van wel. Je geeft niet te veel informatie in een keer, maar hebt deze naar mijn idee netjes in de tekst verwerkt. 3. Is het spannend genoeg? Ik vind het niet echt spannend, maar dat kan ook aan mij liggen. Misschien heb ik een beperkte defintie van spannend. Wel ben ik nieuwsgierig wie de plaats van Maurik in gaat nemen als hij dood is. 4. Spreekt het jullie aan? Ik denk niet dat dit mijn soort verhaal is. Wel denk ik dat het een goed begin is als je wel van dit soort verhalen houdt. Verder heb ik het idee dat sommige zinnen niet helemaal lekker lopen. Bij het geklots van de schoenen zou ik er nog bijzetten. Het geklots van water in zijn schoenen. En bij een van de eerste zinnen dat de wegen overgelopen zijn zou ik 'van de regen' weglaten. Ik denk dat mensen dat wel begrijpen en dan leest de zin een stuk prettiger vind ik. Hoop dat je hier iets aan hebt! Groetjes! Julie

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Fleur Drakenrots 6 mei 2015 - 12:31
Hoi Lex, Ik heb je vorige stuk gelezen en je tekst is een stuk beter geworden. Je wilt dit fragment als proloog of begin van je verhaal gebruiken, begrijp ik. Ik denk dat dit wel een goed begin is. Het heeft al meer spanning dan je vorige versie; je schetst al beter een beeld voor de lezer. Hier en daar kan het nog scherper, maar ik vind wel dat je prettig schrijft. Het spreekt me zeker aan, ik zou dit verhaal wel verder willen lezen. Je hebt duidelijk ingezoomd op details en daardoor vind ik het fragment mooier geworden. Het mag hier en daar nog wat vloeiender, wat minder een beschrijving zijn: Fragment: Het was een druilige druilerige nacht. De maan was nergens te bekennen en het kletterde buiten van de regen. Kick rende gebogen door de overgelopen straten van de regen overgelopen straten van de regen loopt niet lekker. Ik zou het zelf iets anders verwoorden, bijvoorbeeld: door de door regen volgelopen straten of overstroomde straten en had moeite om de weg te herkennen. Hij keek om zich heen en zocht ergens naar. De straten waren niet verlicht Omdat je hierboven ook al over de straten spreekt, zou ik hier liever kiezen voor iets als: De straatverlichting was uitgevallen en in de meeste huizen brandden ook geen licht, behalve bij een gebouw waar een zwakke gloeilamp scheen. Hij liep naar het huis toe. Het huis zag er van de buitenkant verlaten uit. Er zaten gaten in de muur van de kogels. Hij liep naar het huis toe dat er aan de buitenkant verlaten uitzag. De muren waren niet al te best meer, zag hij, ze zaten vol kogelgaten. Hier en daar waren hele stukken muur weggeslagen. Op een bordje naast het huis stond 'Noodziekenhuis'. Hier moest het zijn. De deur was open en toen hij binnen kwam stonk het naar urine. Het was een smal huis en het behang was er half afgescheurd. Hij stond in een smalle gang waar het behang in flarden aan de muren hing. Kick rende de trap op en bij elke stap die hij zette voelde en hoorde hij het geklotst van het water in zijn schoenen. Er was maar één deur en toen hij die kamer binnenkwam moesten zijn ogen wennen aan het donker. Hij zag daar twee verplegers die hij vaag kenden kende gebogen boven het bed staan. Toen zijn ogen gewend waren aan het donker Je hebt al aangegeven dat zijn ogen moesten wennen aan het donker; dit hoef je geen tweede keer aan te halen. zag de kamer er opvallend leeg uit, er stonden maar een aantal aantal is een vaag begrip: zijn het er drie of zijn het misschien tien? bedden en de muren zaten vol met kogelgaten. Je zou de kogelgaten hier op een andere manier kunnen tonen, bijvoorbeeld: De kamer was opvallend leeg. Er stonden maar een paar bedden en door de gaten in de muur regende het naar binnen. De man begon te kreunen, waarna de verplegers vloekend af en aan renden om de man te redden. Waren er dan nog meer verplegers in het huis? In zijn buik zat een gat en hoewel de verplegers de wond probeerde te dichten, sijpelde er nog steeds bloed uit. Peuterend haalde ze stukjes ijzer uit de wond en probeerde ze de man met vage middelen vage middelen is wel erg ‘vaag’. Beschrijf waarmee ze de man in leven proberen te houden. nog in leven te houden. Dit zag er niet goed uit, dacht Kick. Ineens begon de man bloed te spugen en de verplegers schrokken. Schrikken verplegers hiervan? Of beseffen ze dat de man het niet zal gaan redden? Hij wilde wat zeggen, maar er kwam alleen maar bloed uit zijn mond dus hadden de verplegers niet opgemerkt dat hij wat wilde zeggen. Nogmaals waagde de man iets te zeggen en ditmaal met succes. 'Er zal een opvolger moeten komen,' begon hij haast onverstaanbaar. 'Iemand die durft te vechten tegen de Pautaiëren en zijn leven voor het volk zal geven.' Kick herkende hem, dit was Maurik, de koning van Xoraka. Kick schrok en dacht bij zichzelf hoe Xoraka zou kunnen overleven zonder Maurik. Hij werd immers door de bevolking gezien als enig de enige hoop om de Pautaiëren te verslaan. Het praten begon steeds moeilijker te worden voor Maurik. 'Beloof mij dat Xoraka weer zal worden heropgebouwd.' De verplegers luisterden ademloos mee en knikte hevig met hun hoofd. De man lachte kort lacht een man die sterft? en zijn hoofd viel naar achteren. Minutenlang bleven Kick en de verplegers geruisloos staan. Het lijkt mij dat het je bedoeling is dat Kick een belangrijke rol gaat spelen in dit verhaal. Wordt hij de nieuwe leider in de strijd tegen de Pautaiëren? Dan zou ik hem een actieve rol geven in de laatste scène. Laat hem helpen de man te redden of laat hem op zijn knieën vallen naast Maurik; het is zijn koning die daar op sterven ligt. Laat Kick een belofte doen aan Maurik of iets dergelijks. Dan kan ik me ook beter voorstellen dat Maurik berust in het feit dat hij dit niet overleeft. Nu blijft Kick een toeschouwer op de achtergrond en blijft ik mezelf afvragen waarom hij zo nodig op zoek was naar dat noodziekenhuis. Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Het fragment zit zeker goed in elkaar, maar je kunt het nog mooier maken. Heel veel succes!

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ursula 6 mei 2015 - 19:52
Hai Lex. Ik vind dat je het verhaal wat krachtiger kunt maken door korte zinnen te gebruiken of ze anders te formuleren. Ik zal een voorbeeld geven: Het was een druilerige nacht. De maan was nergens te bekennen en het kletterde buiten van de regen. Ik vind dit mooier: Het was een druilerige nacht. De maan ging verscholen achter de wolken. Druilerig en kletterende regen in twee aansluitende zinnen klopt niet, tenzij het voor de lezer duidelijk is dat het harder is gaan regenen. Nog een voorbeeld: De deur was open en toen hij binnen kwam stonk het naar urine. Ik vind dit mooier: De deur was open. Binnen stonk het naar urine. Daarnaast gebruik je vrij veel het woord 'en' om zinnen aan elkaar te koppelen. Dat is niet altijd nodig. Bijvoorbeeld: In zijn buik zat een gat en hoewel de verplegers de wond probeerde te dichten, sijpelde er nog steeds bloed uit. Ik vind dit mooier: In zijn buik zat een gat. Hoewel de verplegers de wond probeerden te dichten, sijpelde er nog steeds bloed uit. Zo geef je de lezer even de kans om het nieuws van het gat in de buik te verwerken. Lees je tekst nog eens na en kijk of je zelf een aantal 'en' eruit kunt halen. Lees desnoods je tekst hardop voor jezelf voor. Dan merk je direct of een zin lekker loopt of niet.

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Darkvalley 7 mei 2015 - 9:55
Ha Lex, Het is de eerste keer dta ik je verhaal lees. Zelf miste ik spanning in het verhaal aangezien het een beschrijving is van iets dat al gebeurd is. Je hoofdpersoon is een observant en er is geen dreiging. Ik snap dat dit een opmaat voor meer is maar als je beweging (ik bedoel dan letterlijk dingen die bewegen) in je verhaal opneemt dan wordt het wellicht spannender. Kogelaten in de muur zijn neit spannend, inslaande kogels / dingen die om de oren van Kick vliegen terwijl hij naar binnen rent / hij wordt geraakt in zijn been etc. dat maakt het spannender. In een orolog situatie verwacht ik overigens dat verpleegsterd vaker bloed hebben gezien en daar dan ook neit zo van schrikken. Dat ze peuteren en daarna heen en weer rennen lijkt een stukje omgekeerd. Wellicht kan je het zo maken dat er een interactie tussen de verplegers is. Bijvoorbeeld, een verpleger schreeuwt naar de ander om verband te halen terwijl die zelf doorpeutert. De suggesties hierboven om een interactie tussen kick en de koning te maken zal inderdaad een emotionele band creeren tussen de twee. Wellicht hinderd hij de verpleging en wordt hij aan de kant geschoven. Ik ben benieuwd wat er gaat komen want de opmaat vind ik wel leuk!

Geen afbeelding

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
lex 7 mei 2015 - 18:59
Hallo dankjewel voor al jullie reacties, Ik heb een nieuwe versie gemaakt en ik zou graag nog een paar dingen willen weten. 1. Is het beter geworden? 2. Zit er meer spanning in? 3. Is het een goede proloog? 4. Geef ik niet teveel informatie? 5. Is het stukje dat Kick binnenkwam in het noodziekenhuis en een conversatie had met de verplegers en Maurik wel goed? Ik had er namelijk mijn twijfels over? Alvast bedankt!! Versie 4 of 5 (ik weet niet meer hoeveel precies :) ): Het was een druilerige nacht. De maan ging verscholen achter de wolken en het kletterde buiten van de regen. Kick rende gebogen door de overstroomde straten. Hij probeerde zo min mogelijk geluid te maken. Ze waren vandaag de stad binnengedrongen en hadden het gemund op de burgers. Hij had moeite om de weg te herkennen. Hij keek omzich heen en zocht ergens naar. Toen hij iemand hoorde dook hij snel achter een boom. Hoewel het donker was kon hij aan de gedaante zien dat hij de vijand was. Kick wachtte totdat hij voorbij gelopen was en liep toen verder. De straatverlichting was uitgevallen en in de meeste huizen brandden ook geen licht. In de verte zag hij het koningshuis die in vuur en vlam opging. Dichtbij werd er geschoten. Kick keek snel achter zich en zag dat er twee mannen achter hem aanrende. Kick rende zo snel hij kon de straten door. De mannen bleven maar schieten. De kogels vlogen om zijn oren. De mannen kwamen dichterbij. Hij kon het geplons van het water achter zich horen. Ineens kreeg Kick een enorme pijnschoot in zijn been. De kogel was in zijn been terechtgekomen. De twee mannen waren nu ongeveer nog tien meter van hem verwijderd en als Kick niks zou doen zou hij over tien seconde dood zijn. Rechts van hem stond een bord en hij hinkte zo snel hij kon daar naar toe. Kick was er nog nog niet of de twee mannen waren al bij hem, maar doordat het donker was en ze een enorm kabaal maakte zagen of hoorde ze Kick niet en liepen hem voorbij. Hij wachtte nog even totdat hij wist dat het veilig was en begon te kijken wat er op het bordjes stond: 'Noodziekenhuis'. Het was weliswaar niet wat hij zocht, maar hij moest toch nog de kogel uit zijn been krijgen. Het huis was verlaten en de muren zaten vol kogelsgaten. Hier waren ze dus blijkbaar al geweest. Ze zijn dus van de westkant naar de oostkant gegaan en hebben iedereen gedood die ze tegenkwamen. Wat een geluk dat Kick hier niet was toen de inval begon. De deur was open. Binnen stonk het naar urine. Hij stond in een smalle gang waar het behang in flarden aan de muren hing. Kick liep zachtjes de trap op en leunde zoveel mogelijk op de leuning. Bij elke stap die hij zette voelde en hoorde hij het geklots van het water in zijn schoenen. Er was maar één deur en toen hij die kamer binnenkwam moesten zijn ogen wennen aan het donker. Hij zag daar twee verplegers die hij vaag kenden gebogen boven het bed staan. De kamer zag er opvallend leeg uit. Er stonden maar een paar bedden en door de gaten in de muur voelde je de kou en kwam de regen naar binnen. 'Kan ik geholpen worden,' zei Kick aarzelend met veel pijn, 'Ik heb een kogel in mijn been.' De verplegers keken om. 'Ja,' zei de verpleger, 'je bent hierna aan de beurt.' Kick hinkte naar een van de bedden en ging erin liggen. Kick zag het gezicht niet van degene die naast hem lag maar hoorde zijn ademhaling. 'Dus ze zijn gekomen?' vroeg Kick aan de verplegers. 'Ja, helaas wel,' antwoorde de ene verpleger terwijl hij een nat doekje legde op de voorhoofd van de man. 'Je hebt geluk dat je hier bent, want er is geen andere ziekenhuis meer. Er zijn een aantal artsen met hun spullen naar de straten gegaan om daar mensen te helpen met gevaar voor eigen leven. Maar hoe ben je hier eigenlijk gekomen?' 'Ik was verdwaald.' antwoordde Kick,'Maar wat is er gebeurd met het grote ziekenhuis.' 'Vernield door diegene die nu iedereen vermoord,' antwoordde de verpleger. De man begon te kreunen, waarna de verplegers vloekend af en aan renden om de man verdovingsmiddelen toe te dienen. In zijn buik zat een gat. Hoewel de verplegers de wond probeerde te dichten, sijpelde er nog steeds bloed uit. Peuterend haalde ze stukjes ijzer uit de wond en probeerde ze de man met bepaalde kruiden en allemaal medicijnen nog in leven te houden. Dit zag er niet goed uit, dacht Kick. Ineens begon de man bloed te spugen en de verplegers begon te vloeken. Hij wilde wat zeggen, maar er kwam alleen maar bloed uit zijn mond dus hadden de verplegers niet opgemerkt dat hij wat wilde zeggen. Nogmaals waagde de man iets te zeggen en ditmaals met succes. 'Er zal een opvolger moeten komen,' begon hij zacht en haast onverstaanbaar. 'Iemand die durft te vechten tegen de Pautaiëren en zijn leven voor het volk zal geven.' Kick zag nu eindelijk zijn gezicht en herkende hem, dit was Maurik, de koning van Xoraka. Kick schrok en dacht bij zichzelf hoe Xoraka zou kunnen overleven zonder Maurik. 'Maurik,' begon Kick verbaasd,' ben je aangevallen door hun?' Maurik knikte langzaam. 'Ze hebben eerst bommen gegooid op het koningshuis. Alle wachters waren op slag dood en ook mijn vrouw en kinderen hebben het niet overleefd.' zei Maurik onduidelijk en begon zachtjes te huilen, maar stopte snel. 'Toen ze dat gedaan hadden zijn ze begonnen met de hele stad te vernielen en mensen te vermoorden. Van oost naar west. Ik had het geluk dat toen ik buiten strompelde ik hem tegenkwam en niet hun,' Maurik wees naar een van de verplegers. 'Hij heeft mij met hem,' hij wees nu naar de andere verpleger,' naar hier gebracht en hier een noodziekenhuis van gemaakt. Ze hebben er alles aan gedaan om mij in leven te houden maar tevergeefs.' 'Maar hoe gaat het verder als u er niet meer bent?' vroeg Kick angstig. 'U was onze enige hoop,' Maurik haalde zijn schouders langzaam op. Langzamerhand begon het praten en bewegen steeds moeilijker te worden voor Maurik en Kick wist dat hij nog enkele seconde te leven had. 'Beloof mij dat Xoraka weer zal worden heropgebouwd.' De verplegers en Kick luisterden ademloos mee en knikte alle drie hevig met hun hoofd. De man glimlachte even naar de verplegers en zijn hoofd viel naar achteren. Minutenlang bleven Kick en de verplegers geruisloos staan, waarnaa de verplegers Kick begon te helpen.

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Darkvalley 7 mei 2015 - 22:08
Ha Lex, Leuk te lezen dat je echt met de tips aan de haal gaat. Het spreekt veel meer. 1. Is het beter geworden? Ja 2. Zit er meer spanning in? Ja 3. Is het een goede proloog? Ja 4. Geef ik niet teveel informatie? Geen idee waar dit verhaal verder naartoe gaat, dus ik denk het niet. 5. Is het stukje dat Kick binnenkwam in het noodziekenhuis en een conversatie had met de verplegers en Maurik wel goed? Ik had er namelijk mijn twijfels over? Ik vond het nu veel natuurlijker dat je op zoek gaat naar een ziekenhuis als je gewond bent. Wat chit chat met de mensen aldaar vrij casual. Je kan kenmerken toevoegen dat kick zich erg ongemakkelijk voelt (als jij dat voelt als schrijver is het eenvoudigste dat op te schrijven. :) Ik las dat er bommen worden gegooid. Je kan dat nog gebruiken om dat "op te leuken" bijvoorbeeld dat er zo nu en dan een harde knal klinkt van buiten (komt dichterbij of juist niet) en dat Kick dan ineen duikt terwijl de verplegers gewoon doorgaan. Wat mij betreft een verbetering!