Afbeelding
[gedicht] Niet Praten Maar Wegduwen, Niet Denken Maar Voortstuwen
Ik heb nogal de neiging om te rijmen met eindrijm. Ook hier weer maar ik heb er binnenrijm van gemaakt. Alweer wat subtieler naar mijn smaak. ik ben er content mee. Ik ben er wat vrijer mee omgegaan (voor mij een hele overwinning) met veel halfrijm en soms is er (bijna) helemaal geen rijm Maar wat vindt de lezer? Vooral weer de vorm, want dat is voor mij belangrijk.
Voor als het niet duidelijk is: Het gaat over sociaal maatschappelijke botsingen en ergernissen in onze samenleving. Zelfs een klein beetje politiek. Het is een tamelijk agressief gedicht.
Fragment
Niet Praten Maar Wegduwen, Niet Denken Maar Voortstuwen
De schenen bloedrood trappend de stenen traptreden op
Omhoog almaar hoger, blauwe betonbruggen, bogen
Massieve deuren dichtslaan, kneuzen in het voorbijgaan
Afsnijden en verscheurt dat wat van lijfelijkheid meurt
Het tussen wanden vermorzelen als zieke wantsen
Tot razernij gebracht, onze kwetsbaarheid afgeslacht
Onze broosheid vertrapt, onze weerloosheid dood getrapt
Edele schoonheid uitgejouwd, besmeurd, onteerd, onttroond,
vernederd en verlinkt, bespuugd met vuisten vuil verminkt
Want ze hadden de kans gehad, hadden de kans gehad
In een keurslijf gedwongen kleingemaakt en verwrongen
Verwachte volgzaamheid, geïndoctrineerde slaafsheid
Wetmatigheid lokt uit tot totale tegendraadsheid
Zijn spelenderwijs opvolgbare regels uitgespeeld
Niet nageleefde regels als loze regels beleefd
Omdat het ontbreekt aan samenhang, kloven ons opbreekt
Geen verbinding bestaat uit de onverschillige staat
De staat verziekt als het honend breekt en sporen verdiept
En geen verbinding zoekt omdat het ontbreekt aan binding
Om stil te staan, het ontbreekt aan wil; liever door te gaan
- Login of registreer om te reageren
