Heftig? Wat bedoel je daar precies mee? Te veel vaart? Ik heb de marathonverhalen niet gelezen, dus ik kan er niet over oordelen.

Ik heb je marathon verhaal nog steeds niet gelezen, maar als je het net zo schrijft als je beschrijft in je "belangrijkste verhaal" kan ik me wel wat voorstellen bij dat "heftig", ja. Een soap is er niks bij ;) Ik denk dat ze gebeurtenissen met een enorme impact bedoelen.

Gebeuren er vreselijke dingen met de hoofdpersoon? Ja, dan is dat heftig. Gebeuren er veel vreselijke dingen? Kan ik me voorstellen dat het te heftig wordt. Bedoelen ze het zo?

Bij de een komen de dingen heftiger binnen dan bij de ander. De een heeft meer prikkels nodig, de ander minder, om een reactie te ervaren. Ik kan me voorstellen dat jij erg veel prikkels nodig hebt, Aart. Voor een ander is dat dan te veel. Zo verschillend kunnen mensen zijn.

Ik heb de eerste tien dagen van je marathon gelezen, en toen moest ik kappen. Het is te ... dik allemaal. Alsof je limondesiroop probeert te drinken. Te veel. Te compact. Elk woord, elke zin gaat alleen maar over het erge dat er aan de hand is. Er wordt ontzettend veel geschrokken en geschreeuwd. Er is geen ademruimte. Het is een wildwaterbaan zonder rustige stukjes om bij te komen. Gooi er eens wat luchtiger stukjes doorheen, wat humor. Dan is het allemaal beter te verteren.

ik heb het niet gelezen, maar de dingen klinken wel naar en dat allemaal in een korte tijd in ieder geval succes met hetschrijven

Iets leuks, of een grote blunder laten begaan (geen beter vermaak dan leedvermaak!)

Kan je twee van je personen die in die ene zitten, niet iets geks laten beleven?

Folen heeft een punt. Er is geen beter vermaak dan leedvermaak. Dan moet je alleen wel opletten dat de blunder die je personage begaat iets is waar ze om kunnen lachen. Wanneer hij er blijvende gevolgen aan overhoudt, is het dan weer niet bepaald luchtig. bv. (om maar een stom & cliché te geven) - Je personage glijdt uit over een banaan, valt, probeert zich vast te houden aan een vrouw, waardoor haar rok afvalt. - Je personage glijdt uit over een banaan, valt en belandt onder een auto. Het hangt er allemaal vanaf wat je van die blunder maakt.

@ waus: nou haha dat is mooi, mijn woorden maken jou weer positief? Of iets in die trant. Laat mijn postjes dan doorwerken in het script. Zorg dat het wat luchtiger wordt, gooi er af en toe wat humor in of wat zelfspot. Laat ook eens wat leuks gebeuren. Ik denk dat je ellende goed kunt combineren met leuke dingen, dan is het boek ook niet te zwaar. Kijk wat Kluun deed (of mensen dat nu goed of slecht vinden) hij combineerde een zwaar onderwerp, met zelfspot en hij deed dat op een luchtige manier. He, wat is dat toch moeilijk uit te leggen. Snap je wat ik bedoel?

ja Waus, het is een heftig verhaal. Zou het komen omdat er voor veel van ons zoveel onbekende onderwerpen aan de orde komen en dat je, ik in ieder geval, meteen zo meegesleurd voelt in het verhaal, helemaal ondergedompeld. Ja, alsof je geen adempauze krijgt. Maar het is een goed verhaal, goed om wat meer duidelijkheid te geven over deze moeilijke aandoening die je hoofdpersoon heeft. Als een soort voorlichtingsboek zou het goed zijn, maar voor een lekker verhaal om ontspannen te zitten lezen is het te zwaar. Maar hou vol en zet door, het wordt een uitstekend boek. Ik denk juist omdat jij er weinig of minder bij voelt dan wij zonder autisme? Ik denk dat je dit mét autisme juist beter kunt dan wie dan ook.

@ waus, ja ik denk zeker dat een overgroot deel van de lezers liever wat luchtigers leest, dan een verhaal dat heel zwaar op de hand ligt. Dat betekent niet dat je het heel luchtig hoeft te maken, er mag best een zwaarder thema inzitten, maar zorg dat er ook andere dingen in gebeuren. Laat niet alles negatief zijn, er zijn tenslotte ook positieve dingen in het leven nietwaar? Ik denk dat je dan met je boek een grotere doelgroep kunt bereiken. Bovendien: de Nederlander wil graag bedrogen worden, alles moet altijd mooier zijn dan het is.

Waus, Voor een grappig iets hoef je volgens mij niet zo ver te zoeken. "Wij" halen immers altijd de meest gekke dingen uit zonder ons daar vantevoren bewust van te zijn. Zo ben ik afgelopen week in de verkeerde bus gestapt. Ik was in gesprek met iemand die in de straat woont waar ik ook naar toe moest. Opeens stond ik bij het ziekenhuis, mijn gesprekspartner bleek bij zijn zieke vader op bezoek te gaan terwijl ik er van uit ging dat hij naar huis ging. :lol:

Waus (beetje vreemd om het op een ander forum over je verhaal te hebben :)) zoals je weet heb ik pas de eerste 10-12 dagen gelezen, maar wat ik dacht is: de wereld waarin je hoofdpersoon staat, staat behoorlijk vijandig tegenover hem. De wereld die jij ons laat zien tenminste. Dat maakt het heftige wat hij innerlijk meemaakt extra heftig. Behalve dat G. enorm verward is over wat hij ontdekt over zichzelf - hij is voor zichzelf al geen veilig, bekend gebied meer - is er dus ook die buitenwereld die niet veilig is. Behalve zijn vriendje (alleen als hij G. is) of zijn tante (alleen als hij S. is) zijn er geen echt goede, lieve en veilige elementen. Stel dat je die vijandige schoolgenoten en dat geldgebeuren, of dat wat N. doet, zou schrappen of verplaatsen naar later of veel geleidelijker aan in het verhaal zou weven, én je iets meer veilige elementen in zou voegen (zoals thuis, broertjes, zusjes, lachjes, grapjes, fijne hobbies waar hij goed in is, eten dat hem blij maakt, lieve poes als huisdier om te knuffelen en bij te huilen). Dan is het heftige beter in balans door dat minder heftige. En die wereld die veilig is, hoe klein die momenten ook kunnen zijn, die is er heus, voor G. én voor S., alleen beschrijf jij die nauwelijks. Misschien hoef je alleen maar te leren je personage iets meer lief te hebben. Het is tenslotte ook nog maar een knulletje van basisschool leeftijd. Koester hem wat. Hij heeft het zwaar. Succes :thumbsup: het komt vast goed!

Aart, kan deze zin in het Salon Citaten Boek? "Zeker met mij als je schrijver is het niet lastig om het makkelijk te hebben." Schitterend! :!:

Waus, jouw marathonverhaal is knap in elkaar gezet. Jij hebt steeds het overzicht, maar de lezer heeft datzelfde overzicht niet... Je verhaal is ook wat heftig door de leeftijd van de hoofdpersonen. Het verhaal wat je vertelt is meer iets voor volwassenen. Ik vermoed dat kinderen het verhaal op zich wél begrijpen, maar het gaat natuurlijk niet over een leuke vakantie aan zee. Waar zandkastelen bouwen en ijsjes eten elke dag voorkomen. Wanneer je rust in je verhaal bouwt, door bv de hoofdpersonages eens een beetje rond te laten lummelen dan krijgt de lezer wat adem. Maar je kan er natuurlijk ook voor kiezen om de lezer in heftige beroering te laten. In mijn persoonlijke verhaal krijgt de lezer weinig rust. Als ik die rust wel had ingebouwd dan zou het boek twee keer zo dik zijn en opgevuld zijn met lummelperioden. In mijn verhaal draagt dat lummelen niet zoveel bij. En de lezer hoeft mijn verhaal niet achter elkaar door te lezen. Dus tja... wat wil jijzelf? Waus:"Ik vind het raar, hoe kan een geschreven iets nou zoveel impact hebben? (bij mezelf en mijn belangrijkste verhaal snap ik het nog maar dat is wat anders)" Zie jouw marathon verhaal als hetzelfde. Dus dat wat jij bij jouw belangrijkste verhaal voelt, voelen lezers waarschijnlijk bij jouw marathon verhaal. Snap je? Tja en niet te vergeten het allerbelangrijkste schrijf jouw verhaal, zoals jij het mooi vindt!