Ik zou zeggen gewoon beginnen! Je moet niet denken dat één keer schrijven genoeg zal zijn, je zult toch gaan herschrijven en her-herschrijven (ect.), dus begin maar gewoon, dat einde komt vanzelf wel, en je kun taltijd nog dingen aanpassen.

Gewoon beginnen. Het verhaal leidt je wel naar je plot als het zover is. Mijn verhalen eindigen nooit zoals ik het van te voren in mijn hoofd had, maar in grote lijnen klopte het wel. Dus gewoon beginnen met schrijven! Enne...welkom! We hebben een even voorstellen onderwerp waar je kan vertellen wie je bent

Gewoon beginnen, Suzie :) zo begon ik ook en ik weet na bijna 3 jaar nog steeds niet hoe de weg naar het einde loopt. Ook al wordt er wel steeds meer duidelijk. Dat je het einde niet weet is helemaal niet erg, gebeurt genoeg :)

Beginnen jullie ook wel eens zonder precies te weten hoe het eindigt?

Vanaf m'n derde boek wel. Dat maakt het schrijven zelf een stuk spannender. Zie ook het boek 'No Plot, No Problem' van Chris Baty.

Je wordt geleid door je eigengemaakte personen. Die wijzen je de weg.

Je wordt geleid door je eigengemaakte personen. Die wijzen je de weg.

Of ze lijken je een doolhof binnen te leiden waar je pas na het strooien van heel wat broodkruimpjes en na het verkennen van heel veel (doodlopende) wegen weer uitkomt. Ik schrijf nooit met de verhaallijn vooral in mijn hoofd en tot nu toe komen er toch steeds kloppende verhalen uit. Ik vind het een heerlijke manier van werken, het maakt het ook voor mij heel spannend en onvoorspelbaar en ik geniet meestal van de dingen die op mijn pad komen. Ik schrijf 'meestal' omdat ik me soms geen raad weet met de situatie waarin de personages me geloodst hebben en het kost me dan heel wat geprakkizeer en gevloek en getob voor ik er dan weer uit ben. Maar het is o zo bevredigend! Gewoon doen dus en laat je verrassen!

Voor het eerst probeer ik nu ook op deze manier te werken, min of meer. Ik had geen idee waar ik aan begon bij de eerste regel, maar na drie regels begonnen allerlei draadjes te lopen naar een pad wat ik allang in gedachten had, maar er waren ook twee nieuwe draadjes waar ik nog niets vanaf wist. :? Ik moet me zelfs in een paar boeken gaan verdiepen om de achtergond te weten over wat ik nu toch weer uit die toetsen haal. Dus gewoon beginnen en je ziet wel wat eruit komt. :thumbsup:

Succes!

Suzie, leuk, het begin heb je al! Op naar het eerste hoofdstuk :) succes! (O ja nog welkom hier!)

Suzie, succes, de andere pagina's komen vast snel vol! Het gaat vanzelf leven als schrijvende.

Je kunt wel een schema maken, Suzie. Het begin. Wat ga je in het begin vertellen? De personages. Hun karakter. Waar wonen ze? Wat doen ze? Wat willen ze? En dit is de probleemstelling: wat wil je met het boek bereiken? En vanuit dat schema kun je steeds verdere plannen maken.

Of je kunt gewoon gaan typen. Ik ben nu bezig met een vehaal wat nog een keer of tien herschreven moet worden, daarin ben ik begonnen voor ik enig idee van de verhaallijn had. Intussen heb ik ook al exact het tegengestelde in mijn hoofd voor een ander verhaal, bijna alle details staan al, voordat ik nog maar een letter op papier heb staan. Tijd zal vertellen welke (voor mij) het beste werkt.

http://www.hetgesprek.nl/archief/845 Karin de Groot had hetzelfde als jij. Misschien kun je iets leren van hoe zij het heeft aangepakt.

Bedankt, MichaM voor deze link! Ik ben direct gaan kijken, heel boeiend.

ja ik begin gewoon en zie wel wat eruit komt (hoewel ik vaak wel al in gedachten heb hoe het moet eindigen, onbewust)

Toen ik begon met mijn boek wist ik ook niet hoe het zou aflopen, ik vind dat ook wel een beetje de spanning ervan. Nu ik iets over de helft ben, begint ook het einde zich af te tekenen. En wat een leuke link trouwens, MichaM, heb het met plezier zitten kijken net.

bedankt Mario en MichaM voor de suggestie! (Daar gaat mijn woensdagmiddag... :) ) Ik zou gewoon beginnen. Na een hoofdstuk of 3 zie je de grote lijnen wel en kan je een schema opzetten. Of je lekker laten verrassen! Succes!

Ik ben nu al twee jaar bezig met een boek. Ben nu veertien, en begon op mn twaalfde. Ik ben hem nu min of meer aan het herschrijven, en steeds weer opnieuw. Na een hele lange tijd vast te hebben gezeten, kom ik nu echt los, en stukjes die ik 'mooi' had geschreven, mooie zinnen en woorden, vind ik nu lelijk. Gewoon omdat het niet echt bepaald uit mn hart was geschreven. Er zat niet veel gevoel in, hoe 'mooi' ik het dan ook op papier had gezet. In het begin had ik die fase nou eenmaal... ;) Nu weet ik wel beter. Maar toch zit er bij mij niet echt een vast ritme in. De ene keer schrijf ik in eé'n stuk door, en herschrijf ik hem daarna, de andere keer schrijf en herschrijf ik hem tussen het schrijven door. Ligt denk ik ook een beetje aan hoeveel inspiratie je hebt. Het is in iedergeval wel leuk om terug te lezen hoe het begon met je verhaal. Soms weet ik echt niet waar ik moet beginnen als ik op een stukje terugkijk. Maarja, dat is juist heel fascinerend, denk ik zo... P.S Ben trouwens nieuw, echt superleuk forum ;) Doeg, en Suzie, dat heb ik ook nu. Dat ik het ene idee na het andere krijg enzo..