Lid sinds

17 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Volgens Paul Sebes moet je schaamteloos schrijven

Vandaag is Paul Sebes voorpaginanieuws in de Volkskrant. Ik citeer: er wordt heel wat afgekotst, gescholden, gevochten, gestorven, geboren, getrokken, gevingerd, geneukt, geboerd, gebraakt, gepist, gepoept en geleden in de literatuur. Daarnaast wordt er heel wat discriminerende, racistische en pornografische taal uitgeslagen, vreemdgegaan, gemoord, mishandeld, beledigd en bedrogen. En het mooie van de literatuur is dat het allemaal schaamteloos kan. Volgens Paul moeten we alles opschrijven, want schrappen kan altijd nog. Laat alle schaamte varen. Doe niet aan zelfcensuur. En alweer volgens Paul verzuchten schrijvers vaak: ik kon dit boek pas schrijven toen mijn ouders overleden waren. Ik heb ooit een topic geopend in de trant van: Hoeveel geef je van jezelf bloot? Dit is dus het antwoord van de vakman. Oef! Dit advies wilde ik jullie niet onthouden.

Lid sinds

19 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik zou wel geloven dat literatuur de verborgen kanten van een mens wil laten zien, maar dan in al zijn facetten; niet alleen de donkere. Je kunt het schone ook schaamteloos laten zien. Niet iedereen is daartegen bestand.

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat is eigenlijk het verschil tussen lectuur en literatuur? En wat is beter? Wanneer is iets literatuur? Toch niet alleen als je over poep durft te schrijven?

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Aan deze vraag zijn al heel wat woorden vuil gemaakt op dit forum. Misschien even de zoekfunctie gebruiken?