Iertje, ik denk dat je eenvoudig moet beginnen. Je hebt het nu al over twee zware ontdekkingen. Je kan ook gewoon een ontdekking nemen en daar een verhaal over schrijven. Ik wil je niet belemmeren in je creativiteit, maar denk ook dat te veel hooi op je vork nemen niet goed is. Begin met een onderwerp en schrijf daar een eenvoudig verhaal bij.

Ik denk dat je op jouw leeftijd moet schrijven zonder al te veel na te denken. Gewoon lekker beginnen en dan maar zien waar het schip strandt. Ik vind het trouwens wel een mooi verhaalidee: een sporttalent blijkt een spierziekte te hebben. Even googelen op spierziektes en je bent al een heel eind (Duchenne kan bijvoorbeeld volgens mij niet, omdat die ziekte op jongere leeftijd al begint). Doe je zelf aan een sport? Dan weet je namelijk al het nodige van de sport van je hoofdpersoon af. Dat scheelt alweer. En er dan niet te veel bij slepen. Geen adoptieverhaal of zo. Je hoeft ook nog geen boek te schrijven, als je een mooi afgerond kort verhaal maakt, is dat al een staande ovatie waard. :thumbsup:

@MichaM; da's nou advies wat een beginnende schrijver niet wil horen, maar het is wel wáár. Been there, done that, bought the t-shirt.

Als ik dit allemaal zo lees dan denk ik dat je wel erg veel hooi op je vork neemt. Begin eenvoudig. Je wil teveel problemen behandelen. Kijk met welk thema je het beste uit de voeten kan. Waar je het meeste over kan verzinnen. De spierziekte? De adoptie? Of de jongen met de graffiti? Je ideeen vind ik leuk bedacht, maar om ze allemaal in een verhaal te stoppen lijkt me voor een beginner niet verstandig. En ook professionele schrijvers doen dat niet altijd. Verder heb ik wel wat aanmerkingen bij sommige van je gebeurtenissen, maar ik wil je ook niet ontmoedigen in je schrijven. Als je daar commentaar op wilt hebben moet je het maar even aangeven. In elk geval: Maak het jezelf niet al te lastig. :)

@MichaM; da's nou advies wat een beginnende schrijver niet wil horen, maar het is wel wáár. Been there, done that, bought the t-shirt.

En het wordt vrolijk genegeerd.

Je bent zeker fan van Francine Oomen, huh?

*op diezelfde dag vertrekt haar beste vriendin voorgoed . zonder afscheid ( Dit wekt erg veel nieuwsgierigheid op bij een lezer en die zal het net als jouw hoofdpersonage vreemd vinden dat ze zomaar vertrekt) *ze hoort haar ouders zeggen: ‘zullen we het haar nu vertellen?’ ( Ik dacht eerst: Gaat dit over die spierziekte, over dat sinterklaas niet echt is of gaan ze haar over de bloemetjes en de bijtjes vertellen ?) *project op school over foto’s van ouders, dan ziet ze dat ze helemaal niet op hen lijkt. ( Waarom ziet ze dat dan pas? Lijkt me dat je als twaalfjarige er toch wel eerder achter komt dat je eigenlijk niet op je ouders lijkt. Maar misschien vergis ik me) *ouders vertellen van adoptie. Moeder is bij geboorte overleden en vader is gevlucht wegens oorlog ( Ook dit is al genoeg om over te schrijven. Gaat ze haar vader opzoeken? Met de spierziekte en dan ook nog willen weten waarom haar vriendin weg gegaan is. Je ziet dat wordt al lastig om al die losse eindjes tot een goed eind te knopen) *ze ontmoet een jongen in het ziekenhuis, het klikt wel. & hij leert haar graffiti spuiten. Dat is namelijk zijn hobby ( Graffiti spuiten. Doet me denken aan een foute jongen. Maar misschien is hij wel heel aardig. Zelf doet het me aan loverboys denken. Kan je ook al een heel verhaal over schrijven. Nogmaals je ideeen zijn goed, al vind ik sommige wat ongeloofwaardig. Je kan beginnen met een thema en als je niets meer weet er nog een tweede bij pakken. Succes.

wat?

Mijn vorige reactie.

Je stopt te veel onderwerpen in een verhaal, Iertje. Dat kan niet goed gaan.

De verhalen die ik zelf schreef waren ongeveer 10 a4-tjes in word met lettertype times new roman. 12 punten. Maar dat verschilt en er zijn geen regels voor. Er zijn zelfs verhalen van een regel. Het gaat niet om de kwantiteit maar om de kwaliteit :)

Ja, beetje erg "gejat" uit de Hoe overleef ik-serie. Modder nou maar gewoon een paar jaar lekker aan, vind je eigen stijl en stem, affiniteit met onderwerpen, breid je vocabulaire uit, leer dialogen schrijven etc. Als je hier moet komen vragen WAT je moet schrijven, klopt er sowieso iets niet. Dan wil je schrijven om het schrijven en dan komt er niks bijzonders uit. Schrijf over iets waar je echt over wil vertellen, iets dat uit jezelf komt.

Als je zoveel inspiratie hebt: Beginnen met schrijven. Niet te veel vragen stellen en als je klaar bent het even laten lezen door iemand thuis of op dit forum( onder proeflezen)

Stel jezelf vragen, en geef antwoord hierop. Leer je personages kennen. Hoe heet ze? Waar woont ze? Wat is haar lievelingsdier/eten/kleur/muziek/schoolvak/tv programma? Wat voor sport doet ze? Heeft ze brusjes? Hoe zijn haar ouders? Kan ze goed met hun opschieten? Heeft ze vrienden of vriendinnen? Wat is het belangrijkste in haar leven? Wat waren persoonlijke diepte- en hoogtepunten? Wat wil je per se in het verhaal vermelden? Micha is nogal hard in zijn bewoordingen, en hij denkt ook dat hij het altijd bij het rechte eind heeft. Dat is niet zo. Maar hier heeft hij wel een punt. Als je niet weet wat je moet schrijven, en dit aan ons moet vragen, is de tijd er dan al wel rijp voor? Ik heb al vanaf mijn 6e gezegd dat ik een boek wilde schrijven, maar het heeft jaren geduurd voordat hier iets van gekomen is. Nu ben ik alsnog erg jong voor serieuze schrijfsels (ik ben 16 jaar jong), maar ik ken de wereld al zo'n stuk meer dan toen ik 12 was. Wat ik wil zeggen, de onderwerpen die jij nu aankaart, zijn als je het zo ziet nogal bedacht en redelijk cliché. Dit hoeft echter niet zo te zijn, maar dit ligt aan de uitwerking. Ben jij als 12-jarige in staat om dit goed uit te werken? Ik ben bang van niet. Niet om je de grond in te boren of te kleineren, maar je begint veel te groot. Ga eens wat korte verhalen schrijven over dingen die dicht bij je liggen. Neem gebeurtenissen van jezelf, en werk die uit (waar je dus best wat bij mag fantaseren, het is tenslotte fictie wat je wilt schrijven!). Hou het dicht bij jezelf. Je bent nog jong, dus je kijkt anders tegen de wereld aan. Toch wil je schrijven als een volwassene. Doe dat niet! Wees origineel, en schrijf zoals jij bent. Schrijf vanuit een kind. Dat ligt je beter, en zal uiteindelijk ook fijner zijn om te lezen. Raak niet ontmoedigd, ga vooral door! Succes!

Dat is het juist. Ik heb té veel inspiratie, en dat kan ik niet allemaal in een verhaal verwerken. En soms ben ik het alweer vergeten voordat ik ergens een pen heb gevonden. BTW, wat heb ik gejat? Het woord graffiti? :smirk: Ik heb niet eens aan die serie gedàcht toen ik dat opschreef. Dus ik heb het niet gejat.

Roos leert Neuz in het ziekenhuis kennen en hij leert haar spuiten. Verder stond gejat tussen aanhalingstekens. Je negeert trouwens wel consequent de rest van mijn posts.

Voorbereiden tot je genoeg weet voor je verhaal, lijkt me.

Hey Iertje, ik vind het heel leuk om te horen hoe jij als 12-jarige bezig bent met schrijven. Ik deed dat zelf op jouw leeftijd ook graag. Heerlijk was het om me te verliezen in het verhaal en vooral in mijn spannende hoofdpersonen. Houd je vast aan dat gevoel en ga je eigen weg. Laat je niet ontmoedigen en denk ook nog niet aan het eindresultaat. Echt waar: ik heb nog steeds heimwee naar het onbevangen gevoel dat ik toen had bij het schrijven. Jaren lang heb ik geen fictie meer kunnen schrijven omdat ik er teveel bij nadacht. Dat pure wat jij nu hebt is heel veel waard. Niet te veel over nadenken, maar gewoon schrijven wat er in je opkomt en waar jij je prettig bij voelt. Mijn leraar Nederlands riep vroeger: waarom schrijf je niet eens wat anders dan sprookjes en dat heb ik me indertijd te veel aangetrokken. Niet doen!!! Lekker achter je pc of laptop of schrijfblok gaan zitten en laat de verhalen maar komen. En wat de anderen ook al zeggen: maak het niet te ingewikkeld, doe gewoon wat het eerst in je op komt en ga daar eerst eens mee aan de slag. Ingewikkeld doen kan altijd nog! Succes en zet 'em op!

Juist, dit is precies wat ik bedoelde! Hartstikke goed! De beste vriendin van(naam) is van de ene op de andere dag voorgoed vertrokken. Waarheen? Waarom? Met wie? Haal mobiel is onbereikbaar en de huistelefoon ook. Ze gaat op zoek en tijdens haar zoektocht ontdekt ze toch wel een hele leuke jongen! Als ze een briefje vind, krijgt (naam) de grootste schok van haar leven… Dit stukje maakt dat ik nieuwsgierig word. Ja, wat is er eigenlijk met haar gebeurd? Dat wil ik weten! Voor de naam: denk eens aan haar. Zie haar uiterlijk voor je. Wat past bij haar? Is het plaatje in je hoofd een echte Joanne? Of meer een Claire? Zou een rijkeluiskind Femke heten? Of juist eerder Angelique? Of wil je dat helemaal erbuiten laten? Iemand komt op haar af lopen. Wat hoor je diegene roepen? 'Hé, Dewi!'? ' Succes meid!