Dit kan best, Jeri, ik heb een kleindochter van zes en ja, zij klinkt ook vaak heel volwassen. Het is geen kleuterpraat meer.

Inderdaad, kinderen van zes kunnen van tijd tot tijd verdomd - mijn excuses voor mijn taalgebruik - op vlak van het verbale aardig uit de hoek komen.

Daar sta je soms versteld van. Dus al te kinderachtig hoeft niet.

Okee, even mijn prietpraatboek er bij gehaald, mijn zoon was toen 6: In het land van Ooit: "Ridderman Sterk" maakt kennis met zoon en vraagt: 'Hoe vind je 't hier in ons land?' Zoon denkt even na, fronst zijn wenkbrauwen en zegt dan: 'Tja, ik kan vandáág nog niet verhuizen...' In een 2e hands boekwinkel ziet hij een boekomslag met een naakte vrouw er op. 'O, dat is zeker voor boven de achttien.' Ik vertel iets over de gevaren van spuitbussen met verf, haarlak enz. en over de giftige troep er in die ook nog kan ontploffen. Zoon: ' Maar waarom spuit je dat dan in je haar? Dan kan je háár toch ontploffen?' ' Je hebt me áfgevrolijkt!'

Ik ben bezig met een kinderboek. De hoofdpersoon is een kind van zes, dat zelf aan het woord is.

Je probleem is dat echte zesjarigen spreken en luisteren op een manier waarop ze nog niet kunnen lezen. Je moet het taalgebruik dus aan hun leesniveau aanpassen, en niet aan hun verbale taalvaardigheden.

Dat hangt toch van veel factoren af. Ik ken zesjarigen die prima kunnen converseren en er zijn er die nog heel babyachtig praten. Kan je geen paar uurtjes in een klas gaan zitten om te horen hoe dat zit? Daarna zoek je de gulden middenweg.

Tenzij het om een voorleesboek gaat, denk ik dat Schli gelijk heeft. Veel zesjarigen spreken net zo goed als een volwassene, zij het met een beperktere woordenschat en zonder veel theoretische kennis van grammatica; maar als zesjarigen je boek moeten kunnen lezen, dan moet je het aantal woorden van meer dan twee lettergrepen beperken tot het absolute minimum. Sla er in de bibliotheek maar eens een paar boeken voor beginnende lezertjes op na.

Ik las ooit dit boek toen ik in de publieksjury van de Gouden Uil zat (jeugd): http://www.standaardboekhandel.be/seo/nl/boeken/b… Echt aan te raden om een keer te lezen. Guus Kuijer heeft zo'n ongelooflijke taalgevoeligheid én het is grappig.

De tip om eens in een klas te gaan zitten (of speeltuin of Mac of ballorig of zwembad) is een hele goeie. En lees ook Sjoerd Kuyper, die weet die toon van kinderen ook heel goed te raken.

Ik denk dat een zesjarige veel afgaat op wat hij ziet, hoort, ruikt, waarneemt, denkt en voelt dan op wat de gesprekken zijn, de gang van zaken, het algemene beeld. Ik denk dat hij veel praat over hoe hij dingen ervaart, en juist minder over gezichtsuitdrukkingen van anderen en meer van dat soort sociale zaken, simpelweg omdat sociale kennis pas in de puberteit echt tot stand komt. Natuurlijk, andere mensen praten wel en hebben wel gevoelens, dat valt ook wel te zien voor een zesjarige, maar natuurlijk voelt hij er zelf ook iets bij. Hij snapt bijvoorbeeld niet waarom zijn ouders zo boos klinken, vind het zielig voor zijn klasgenootje dat haar fiets kapot is, enzovoorts. Ik denk ook dat een zesjarige veel ingaat op de details. Hoe lekker die boterham smaakte. Dat zijn moeder een zachte rode trui aan heeft. Dat hij een complimentje deed van de juf dat hij zo goed oplette in de klas, daar kan hij heel erg blij mee zijn. Aan de andere kant zullen gevoelens zoals afkeer, wraak, eer, niet/nauwelijks voorkomen. Verdriet natuurlijk wel, maar hij zegt niet tegen zichzelf: 'daar moet ik iets mee doen, ik moet het verwerken.' Kinderen leven in het nu, niet in de toekomst en wat er nog gedaan moet worden, en niet in het verleden en wat hij beter had kunnen doen. Toch kijken veel kinderen uit naar die toekomst: als ze groot zijn, zullen ze bijvoorbeeld stoere piloten worden, profvoetballer, of ten minste... groot. Maar dat wordt nooit een verlangen, alleen maar een blij vooruitzicht. Dat groot worden ook nog problemen met zich meebrengt, daar hoeven ze nog niet aan te denken. Het is gewoon leuk om je voor te stellen dat je later ook zo groot wordt als je ouders, net zoals het leuk is om te doen alsof je een indiaan bent. Geluk zit 'm in de kleine dingen, en dat weten kinderen maar al te goed.