Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Koosnaampjes voor naamloos kind

Hoi allemaal! In een ms waarvan ik kortgeleden versie 1 heb afgerond, is sprake van een hoofdpersoon zonder naam. Ik bedoel niet dat ik geen naam voor haar bedacht heb, maar als een deel van de plot was het eenvoudigweg zo dat het kind geen naam had gekregen van haar vader. Het was niet zozeer dat naamloze waar een aantal van mijn proeflezers zich aan ergerden, maar aan de manier waarop ze door haar vader en medebewoners van haar huis werd aangesproken. Ik heb nu koosnaampjes gebruikt als 'kindje', 'meisje' of 'meisjelief', maar ik hoorde van verschillende mensen dat ze het te gemaakt vonden klinken. Ik vraag me af: vinden jullie het vreemd dat een vader zijn dochtertje zo noemt (als we even dat vreemde gegeven wegdenken dat hij haar geen naam heeft gegeven; in het verhaal is dat vrij logisch). En, als jullie het niet goed vinden klinken, zijn er initiatieven?

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
In dit geval, hoe simpeler, hoe beter/sterker. Ik vind het zelfs logisch dat je deze drie 'namen' gebruikt.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Misschien kan je zelf eens nagaan welke namen je gebruikt voor kinderen wanneer je hun naam niet gebruikt. Ik gebruik voor mijn dochter soms meid, meis, schatje. Misschien geeft dat jou inspiratie.

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
In de verhalen van Lydia Rood komt een Ditje voor als naam, omdat de vader voortdurend aan "dit" refereerde als het zijn dochter betrof. Veel kinderen krijgen toch een soort bijnaam, als het niet van de ouders is van de omgeving, en afhankelijk van hun uiterlijk of gedrag.

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik noem mijn dochter eigenlijk vaker pruts of prutsemie dan dat ik haar bij haar naam noem. Daarnaast meisje, mieke, (lieve) schat, schattemie, schattebolleke, prutsebolleke. Aan de koosnaampjes die jij gebruikt zie ik niets onnatuurlijks.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor jullie snelle reacties! Ik begrijp dat jullie in ieder geval geen problemen hebben met de koosnaampjes die ik heb gebruikt, dat is geruststellend. Het idee om eens goed te luisteren naar hoe ikzelf en mensen om me heen kinderen noemen, is ook een goede. Misschien dat ik op die manier nog aan nieuwe ideeën kom, en anders laat ik het zoals het nu is.

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mijn kleindochtertje van vier maanden noem ik soms mijn briljantje, tante Pollewop (voor de ouderen onder ons) mijn liefje, mijn schatje,wereldwondertje en ga maar door. Ik vind het heel natuurlijk klinken en de moeder lacht er zelfs om, zoveel koosnaampjes heb ik intussen gevonden. Zomaar vanzelf, zonder na te denken. M'n meiske, meisje hoort daar natuurlijk ook bij.