Het kan op een heleboel manieren. Maar de enige goede is bij je "POV" te blijven: beschrijf dat andere meisje zoals het personage vanuit wie je het verhaal vertelt het zal zien. De woordenschat, belevingswereld en ervaringen van dat personage neem je er dus in mee.

Het ligt er ook nog aan hoe ver het personage van het POV-personage afstaat. Kan deze haar gezichtsuitdrukking wel zien? Zo ja, dan moet deze haar ook kunnen horen. Dus als het personage op afstand ook nog eens roept: 'Gadver!', dan kun je de walging nog duidelijker maken :P

Er is een Amerikaanse website met een "emotie-thesaurus": http://thebookshelfmuse.blogspot.nl/ Inmiddels heeft de website zich uitgebreid naar settings, kleuren, e.d. Deze website vind ik vaak erg handig als schrijver-in-de-dop in het Engels om de juiste Engelse uitdrukking/formulering te vinden, maar wellicht kun je hieraan inspiratie ontlenen voor het Nederlands. Is het wellicht een idee om dit concept als hulp voor Nederlandse fictieschrijvers te gaan opzetten?

Het is een enorm misverstand dat 'show don't tell' betekent dat je opeens spierbewegingen in gezichten moet beschrijven. De zin 'ze keek vol walging' is prima:

Ik realiseerde me opeens dat ze mijn voorstel over Grieks helemaal verkeerd begrepen had want ze keek me vol walging aan. "Grieks eten bedoelde ik!" probeerde ik nog, maar het was te laat.

Show don't tell betekent niet 'beschrijf alles' maar 'laat zien in plaats van benoem'.

Er is een Amerikaanse website met een "emotie-thesaurus": http://thebookshelfmuse.blogspot.nl/ Inmiddels heeft de website zich uitgebreid naar settings, kleuren, e.d. Deze website vind ik vaak erg handig als schrijver-in-de-dop in het Engels om de juiste Engelse uitdrukking/formulering te vinden, maar wellicht kun je hieraan inspiratie ontlenen voor het Nederlands. Is het wellicht een idee om dit concept als hulp voor Nederlandse fictieschrijvers te gaan opzetten?

Geweldig! Bedankt voor de link.

Het is een enorm misverstand dat 'show don't tell' betekent dat je opeens spierbewegingen in gezichten moet beschrijven. (...) Show don't tell betekent niet 'beschrijf alles' maar 'laat zien in plaats van benoem'.

Maar de vraag was wel in die richting, Harry:

In het kader van "show, don't tell" en gezien het POV wil ik graag de walging op iemands gezicht beschrijven.

Mij lijkt dat - als je dat wilt - je kunt beginnen met een observatie. Hoeft niet in de spiegel, kan ook kijkend naar anderen. Hoeft ook niet kijkend, kan ook met gebruikmaking van andere zintuigen. Maar observeren is toch wel nodig. Hoe wil je anders weten wat je wilt (be)schrijven? Misschien kom je - observerend - op spierbewegingen uit (misschien een tic; dat kan; zoiets zou je kunnen verwerken in het geheel), en misschien op iets anders.

Het gevaar is dat wanneer je walging als een bepaalde stand van de gezichtsspieren gaat beschrijven de lezer zonder de uitgebreide informatie het kan interpreteren als angst, boosheid of nog iets anders. Je zou het wel in herhaling kunnen doen, eerst de uitdrukking beschrijven bij iets dat walgelijk is en dat ook beschrijven, herhalen op het punt dat de walging terugkeert. De lezer weet dan "oh, als de hp met zijn oren gaat wapperen, dan vindt hij iets walgelijk".

Het is een enorm misverstand dat 'show don't tell' betekent dat je opeens spierbewegingen in gezichten moet beschrijven. (...) Show don't tell betekent niet 'beschrijf alles' maar 'laat zien in plaats van benoem'.

Maar de vraag was wel in die richting, Harry:

In het kader van "show, don't tell" en gezien het POV wil ik graag de walging op iemands gezicht beschrijven.

Mij lijkt dat - als je dat wilt - je kunt beginnen met een observatie. Hoeft niet in de spiegel, kan ook kijkend naar anderen. Hoeft ook niet kijkend, kan ook met gebruikmaking van andere zintuigen. Maar observeren is toch wel nodig. Hoe wil je anders weten wat je wilt (be)schrijven? Misschien kom je - observerend - op spierbewegingen uit (misschien een tic; dat kan; zoiets zou je kunnen verwerken in het geheel), en misschien op iets anders.

Kan wel wezen, maar de vraag suggereert op zijn minst dat show/tell opnieuw verkeerd wordt begrepen :-) Vandaar mijn bijdrage.