Geen afbeelding

Lid sinds

12 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Liana 2 april 2012 - 15:38

Boeken schrijven op jonge leeftijd

Hallo Ik ben Liana en ben 11 jaar, bijna 12 Ik zit net in het middelbaar Ik ben al ±een maand bezig met een boek te schrijven. Ik heb nu zo'n 18 blz A4 Ik ben eigenlijk direct met het verhaal begonnen en daarna pas personages gedaan, als het nodig was. Ik had gewoon al een deel van het verhaal in gedachten. Het is een fictie verhaal in een andere wereld. Ik heb ook al veel personages en het plot is nog een beetje vaag, maar het is er wel. Het verhaal opzich valt heel goed mee, het is niet perfect. maar echt wel goed voor mij. Vele zeggen dat ik echt goed kan schrijven. En ik weet nog niet zeker of ik echt als beroep schrijfster wil zijn, maar ik wil er wel voor gaan. Maar als ik nu vele stukjes herbekijk vindt ik het te simpel. Iets wat iedereen kan doen. Er zit geen emotie in (snap je) O, ik heb ook voor elk personage een a4 blad waar alle soort informatie staat en Ook voor de plaatsen waar het zich afspeelt. Ik maak ook zelf tekeningen (ook al kan ik niet goed tekenen) over vanalles wat met het verhaal te maken heeft. Ik heb het gevoel dat schrijvers/schrijfsters gewoon doorschrijven. Maar ik heb vaak zoveel ideeen voor het einde dat ik het gewoon opschrijf met een witregel tussen...doen jullie dat? Nu hebben jullie wat tips? (Maakt niet uit waarover. Als het maar handig is) Alvast bedankt

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Anna Rivier 18 april 2012 - 17:28
@Harmony, ik denk dat dat alleen werkt als je ervoor al veel van de emoties van de persoon hebt laten zien in de vorige situaties. Als ik niet weet (dus heb gelezen/gezien) dat de hoofdpersoon in het tweede voorbeeld heel veel voelt voor de vriendin, dan zijn er allerlei gradaties van reageren mogelijk. Overdaad schaadt, dat ben ik met je eens, maar een boek helemaal zonder het tonen van emoties, daar geloof ik eigenlijk niet in.

Geen afbeelding

Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Harmony 18 april 2012 - 17:37
Dat werkt niet, omdat iedereen anders reageert in zo'n situatie. Waarom zou je een traantje wegpinken als zo'n trut eindelijk dood is, bijvoorbeeld?
Empathie van de lezer, natuurlijk. Misschien is het verstandig om je eens in te lezen in de basisbeginselen van fictie. Gewoon even googlen, er zijn namelijk veel goede boeken en artikelen hierover geschreven.

Geen afbeelding

Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Harmony 18 april 2012 - 17:49
@Harmony, ik denk dat dat alleen werkt als je ervoor al veel van de emoties van de persoon hebt laten zien in de vorige situaties. Als ik niet weet (dus heb gelezen/gezien) dat de hoofdpersoon in het tweede voorbeeld heel veel voelt voor de vriendin, dan zijn er allerlei gradaties van reageren mogelijk. Overdaad schaadt, dat ben ik met je eens, maar een boek helemaal zonder het tonen van emoties, daar geloof ik eigenlijk niet in.
Klopt, je moet je personage inderdaad neerzetten als iemand met gevoelens, verlangens, ambities, etc., om te weten wat voor emotioneel belang hij of zij heeft in de conflicten die je in verhaal verwerkt. Maar ook in dit geval geldt dat het schrijven van de oorzaken van die eigenschappen beter werkt dan het omschrijven van die eigenschappen an sich. Stel je hebt een personage die heel ambitieus is in het beroep dat hij uitoefent. Je kunt dan die ambitie heel mooi en realistisch gaan omschrijven, maar het heeft meer effect om de lezer te laten zien waar die ambitie vandaan komt (misschien bewijsdrang tegenover vader, of om te ontsnappen aan een anders saai leven, of om indruk te maken op een vrouw, etc.) zodat de lezer het ook daadwerkelijk begrijpt en de empathie sterker is. Misschien werken die voorbeeldjes die ik geef niet omdat ze niet in hun context worden gezien. Maar dat betekent niet dat je niet kunt begrijpen dat ze ín hun context wél werken. Er zitten namelijk, in hun context, wél personages achter waar de lezer op dat moment al empathie voor heeft, om de redenen die ik eerder gaf. Ik kan alleen geen hele boeken of verhalen als voorbeeld hier op het forum plaatsen.

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Anna Rivier 18 april 2012 - 18:03
@Harmony, achtergrond (of oorzaak) zoals je nu hier beschrijft geeft een karakter diepgang en is mi sowieso nodig om een mooi verhaal neer te zetten. Uiteindelijk komt het erop neer dat een schrijver moet aanvoelen welke informatie nodig is om te geven en welke niet. Maar schrijvers verschillen waarschijnlijk in de hoeveelheid informatie die ze zelf 'nodig' hebben om een verhaal te kunnen volgen of ervan te kunnen genieten. Er is dus wat mij betreft geen methode die het beste is op dit gebied. Ik ben zelf toevallig erg zoekende op dit gebied in mijn schrijven, zoveel mogelijk laten zien ipv vertellen, maar in het laten zien niet onnodig ver doordraven. Interessant onderwerp.

Geen afbeelding

Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Harmony 18 april 2012 - 18:33
@Harmony, achtergrond (of oorzaak) zoals je nu hier beschrijft geeft een karakter diepgang en is mi sowieso nodig om een mooi verhaal neer te zetten. Uiteindelijk komt het erop neer dat een schrijver moet aanvoelen welke informatie nodig is om te geven en welke niet. Maar schrijvers verschillen waarschijnlijk in de hoeveelheid informatie die ze zelf 'nodig' hebben om een verhaal te kunnen volgen of ervan te kunnen genieten. Er is dus wat mij betreft geen methode die het beste is op dit gebied. Ik ben zelf toevallig erg zoekende op dit gebied in mijn schrijven, zoveel mogelijk laten zien ipv vertellen, maar in het laten zien niet onnodig ver doordraven. Interessant onderwerp.
Inderdaad. En het is misschien ook niet zo zwart-wit als ik het wil neerzetten. :p Ik vind alleen dat beginnende schrijvers vaak te veel bezig zijn met de keuze tussen laten zien en vertellen, dat ze vergeten dat er een derde optie is, namelijk geen van beide. Veel emoties hoef je gewoon niet te laten zien of te vertellen, die snapt de lezer allang omdat hij met het personage meeleeft en de omstandigheden begrijpt. Emotie is niet iets wat in de tekst zit, het zit er buiten, in het hoofd (of hart) van de lezer. In goede boeken lijkt de emotie vaak rechtstreeks van een personage naar de lezer te gaan, zonder ook maar in de tekst beschreven of genoemd te worden.

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dimitri 23 juli 2012 - 15:55
Eindelijk, weer iemand die hetzelfde heeft als mij, ik ben namelijk ook 11. Trouwens, je kan niet als beroep schrijver zijn. Als je verhalen schrijft, ben je een schrijver. Schrijvers zelf hebben ernaast altijd een ander beroep, vaak iets wat met Journalistiek en andere dingen te maken heeft. Maar goed, ik dwaal af. Plaats anders een stukje in Proeflezen, en leer wat van de opbouwende kritiek je krijgt. Ik heb in deze post nou ook niet veel gezegd, maar ik moet alles zelf ook nog leren en ik leer ook van de woorden van de mensen die hier reageren. Daarom vind ik het ook fijn dat dit topic bestaat. Ik leer er ook zelf van.

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
BernadetteB 15 februari 2013 - 16:57
Ja, half bejaard joh :P Wat een interessant topic (of eigenlijk off-topic :P ), heb hem net helemaal doorgelezen. Ik ben het niet eens met Harmony. Hij zegt (voor de mensen die geen zin hebben het hele topic door te lezen :P ) dat je niet het gevoel moet laten zien/vertellen, maar alleen de situatie. Op mij komt dat nogal droog over, want ik snap wel wat de hp voelt, maar ik voel er zelf niets bij omdat ik niet zie wat de hp voelt. Vaak bij scenes die 'gebeuren' heb ik stuk minder emotie dan bij scenes die doorgaan op het gevoel. Kijk maar naar (even plastisch geformuleerd): Iemand gaat dood. Hp huilt, staat op en gaat aan het werk Iemand gaat dood. Hp zakt in elkaar, roept wanhopig om zich heen, grijpt een strohalm gras blabla Dan heb ik zelf meer met het tweede stuk, ook al - of juist omdat - dat dieper op de emotie ingaat. Bij die eerste zou ik dan een gevoel hebben van... en nu?

Geen afbeelding

Lid sinds

14 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mezelf 15 februari 2013 - 21:53
Je voorbeeld is dan ook een karikatuur van wat harmony bedoelde. Harmony bedoelt ook je tweede zin, maar dan zonder het woordje 'wanhopig' ertussen gevoegd. Uiteraard roept het personage niet vrolijk (en om zich heen kan waarschijnlijk ook wegvallen). Door die omschrijving zeg je dat het personage 'intriest' is, maar door te beschrijven hoe hij dat uitdrukt en niet door er een woord op te plakken. Maar ieder gevoel weergeven door zo te werk te gaan zal ook wel overbodig zijn. Bij belangrijke gelegenheden of in de 'aftermath' van een gebeurtenis wel, middenin de 'actie' is de snelheid belangrijker. en @Dimitri (hoewel ik er wat laat mee ben): je kan wel degelijk verhalen schrijven als je beroep hebben. Moet je er wel goed genoeg in zijn en geen drie Ferrari's voor je deur willen.

Profile picture for user Rudez

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Rudez 15 februari 2013 - 22:03
Maar ieder gevoel weergeven door zo te werk te gaan zal ook wel overbodig zijn. Bij belangrijke gelegenheden of in de 'aftermath' van een gebeurtenis wel, middenin de 'actie' is de snelheid belangrijker.
Vind ik dus ook. Niet rucksichtlos bijvoeglijke naamwoorden eruit flikkeren, maar goed afwegen waar ze wel en niet passen. In een actiescène moet je soms wel, juist om die vaart vast te houden. Show/tell moet mijns inziens in balans zijn en niet per definitie alles showen... (offtopic: ik citeer 'mezelf'... verschrikkelijk!)

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
BernadetteB 16 februari 2013 - 10:47
Oh, ik had het idee dat Harmony bedoelde dat er 3 opties zijn: Show, tell en gewoon het verhaal vertellen. Omdat de lezer de hp kent, kan hij invullen wat hij voelt. Af en toe kan dat, maar ik zou knettergek worden van een boek dat zo geschreven is. Maar ik kan het verkeerd geinterpreteerd hebben hoor, het was laat ;)

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
zevenray7 22 februari 2013 - 9:57
Maar als ik nu vele stukjes herbekijk vindt ik het te simpel. Iets wat iedereen kan doen. Er zit geen emotie in (snap je)O, ik heb ook voor elk personage een a4 blad waar alle soort informatie staat en Ook voor de plaatsen waar het zich afspeelt. Ik maak ook zelf tekeningen (ook al kan ik niet goed tekenen) over vanalles wat met het verhaal te maken heeft. Ik heb het gevoel dat schrijvers/schrijfsters gewoon doorschrijven. Maar ik heb vaak zoveel ideeen voor het einde dat ik het gewoon opschrijf met een witregel tussen...doen jullie dat? Nu hebben jullie wat tips? (Maakt niet uit waarover. Als het maar handig is) Alvast bedankt
Ik ben veertien, ben al lang met mijn verhaal bezig in het begin vond ik alles ook simpel. Emotieloos en saai, wie zou dit nou willen lezen dacht ik altijd. Ik schreef gewoon door, en dacht aan het eind als het af is kan ik het nog verbeteren. En als je hoofd barst van de ideen schrijf gewoon alles op, maak desnoods een mapje met scenes die plots binnen komen vallen. Later kunnen ze erg handig zijn. Succes met je verhaal, en voorbereiding is erg belangrijk, Probeer je niet bang te maken maar door gebrek aan voorbereiding begon ik heel erg vast te zitten in mijn verhaal, gevolg ben opnieuw begonnen. Nogmaals succes gewoon keihard doorzetten en lol eraan beleven.

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
zevenray7 22 februari 2013 - 9:57
Maar als ik nu vele stukjes herbekijk vindt ik het te simpel. Iets wat iedereen kan doen. Er zit geen emotie in (snap je)O, ik heb ook voor elk personage een a4 blad waar alle soort informatie staat en Ook voor de plaatsen waar het zich afspeelt. Ik maak ook zelf tekeningen (ook al kan ik niet goed tekenen) over vanalles wat met het verhaal te maken heeft. Ik heb het gevoel dat schrijvers/schrijfsters gewoon doorschrijven. Maar ik heb vaak zoveel ideeen voor het einde dat ik het gewoon opschrijf met een witregel tussen...doen jullie dat? Nu hebben jullie wat tips? (Maakt niet uit waarover. Als het maar handig is) Alvast bedankt
Ik ben veertien, ben al lang met mijn verhaal bezig in het begin vond ik alles ook simpel. Emotieloos en saai, wie zou dit nou willen lezen dacht ik altijd. Ik schreef gewoon door, en dacht aan het eind als het af is kan ik het nog verbeteren. En als je hoofd barst van de ideen schrijf gewoon alles op, maak desnoods een mapje met scenes die plots binnen komen vallen. Later kunnen ze erg handig zijn. Succes met je verhaal, en voorbereiding is erg belangrijk, Probeer je niet bang te maken maar door gebrek aan voorbereiding begon ik heel erg vast te zitten in mijn verhaal, gevolg ben opnieuw begonnen. Nogmaals succes gewoon keihard doorzetten en lol eraan beleven.

Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
ZENODotus 22 februari 2013 - 19:16
Ik vind het nuttige raad van Zevenray... Ook ik heb een notitieblokje, waarin ik mijn ideeën opschrijf, die op de onmogelijkste momenten de kop opsteken ;). Ik denk ook dat je altijd wat kritisch staat tegenover je eigen werk... En je niet teveel de vraag moet (hoeft) stellen wie dat zou willen lezen... Dat weet je nu eenmaal niet. Daarom dat ik elke roman van mezelf ook eens in stilte lees alsof het roman van een ander persoon is. Daarvoor moet je het wel een tijdje laten liggen. Dat doe ik heel op het einde, zodat ik praktisch geen verbeteringen meer moet aanbrengen. Maar schrijven dien je vooral te doen omdat je graag schrijft, en pas daarna omdat je het ook voor anderen wilt schrijven, of het wilt publiceren. Dat "te simpel" vind ik trouwens heel herkenbaar... Niet zozeer bij het schrijven (ik denk niet dat iedereen romans kan schrijven ;)), maar heb dat b.v. wel gehad als acteur. Voor mij was het acteren zoiets natuurlijks, dat ik me niet kon onderscheiden van anderen, omdat ik ervan uitging dat iedereen dat kon... Maar na het zien van ettelijke slechte acteurs, ben ik niettemin tot de vaststelling moeten komen, dat niet iedereen het kon.