Leuk topic, ga er zeker ook opletten, maar ik geloof dat die dingen scenes opbouwen en afbouwen, laten overlopen in een volgende scene, al dan niet gescheiden door witregels sowieso voortgang impliceert, als schrijver ben je toch voortdurend bezig met je verhaal van A naar B te sturen. Maar om je juist van die kleine trucjes bewust te zijn is zeker een hulp.

Dit is wel allemaal erg volgens de regels aan je roman werken. Het is allemaal nogal subjectief, wat voor de een spannend is, is voor de andere dodelijk saai en wat de een een interessante verandering vind is voor de andere een cliché. Sowieso zijn er vaak in boeken op het einde belangrijke gebeurtenissen die de meeste impact hebben waar je naartoe werkt. Maar zijn genoeg schrijvers ook die met zoiets als een stilte voor de storm erin lassen waar je gewoon een aantal bladzijden op de proef wordt gesteld en op het verkeerde been wordt gezet en dan een gebeurtenis plaatsvindt die extra impact heeft.

Eerst het begrip maar eens definiëren. Tina Morgan schreef er een mooi stuk over: http://www.fictionfactor.com/articles/conflict.ht… Ik pik er een klein stukje uit, wat ik citeer en vertaal, maar eigenlijk is het hele stuk interessant: 'Het conflict in fictie hoeft niet te bestaan uit laserzwaarden en pistolen, machinegeweren of explosies. Het kan heel eenvoudig zijn: de kleding die de protagonist uitkiest in de ochtend of de vraag hoe ver moderne wetenschap moet gaan. Conflict kan ook een internaliserend proces zijn. Elk verhaal heeft een conflict nodig, hoe je dat verder ook verwerkt.' Nu mijn reactie op Bavarois: de reeks gebeurtenissen die je opnoemt dragen imo een conflict in zich mee, omdat een mens van nature geneigd is de status quo te handhaven, mits die niet onmiddelijk levensbedreigend is. En zelfs dan zie je mensen nog aarzelen, omdat de angst voor het nieuwe groter is dan de angst voor wat men kent (je ziet dit vaak bij mensen die mishandeld worden door hun partner). Aldus draagt elke verandering voor een mens een conflict in zich mee.

Het gaat er niet om dat elke verandering in de echte wereld een conflict met zich meedraagt. Dit is, naast dat het een filosofische stelling is waarover je kunt debatteren, niet zo belangrijk als het gaat om fictiewerk. Verandering in fictie staat niet gelijk aan conflict. Althans, het hoeft niet één op één door de lezer op die manier ervaren te worden als er niet voldoende conflict door de schrijver in is gepompt. Ik ga ervan uit dat wanneer een schrijver zich tot doel heeft gesteld spanning in zijn verhaal te leggen, dat hij of zij zich er in ieder geval van bewust is dat er een ruime mate van conflict in gelegd moet worden. Iets laten veranderen in een verhaal zonder dat er een lading van conflict in zit, zorgt meestal voor een vrij slappe of ontbrekende spanningsboog. De definitie van Morgan deel ik niet. Kleren uitkiezen en dit conflict noemen vind ik onzin. Ja, er zal wel iets met het hersenproces van een mens gebeuren als er nieuwe kleren worden gekocht, maar mij als lezer interesseert het niet om naar een HP te kijken die kleren uitzoekt. Ik zal nooit ervaren dat er hier sprake is van een conflict als er verder niets gebeurt. En volgens mij zullen veel lezers het ook niet op die manier ervaren.

Ze zegt ook niet dat er verder niets moet gebeuren. Stel, mijn personage staat op en kleedt zich aan. Ik kan gaan beschrijven dat ze jeans, een overhemd en een paar stevige laarzen aantrekt, nog iets vertellen over de stof en de kleuren en wie weet de snit. Beetje saaie scene dan, behalve voor fashionista's. Maar ik kan ook vertellen dat ze kiest tussen een hippe harembroek met een glittertopje, en de degelijke plattelandsoutfit. Ik kan haar laten worstelen met de juiste combinatie plattelandskleding, laten twijfelen tussen twee overhemden, of, dom dom, op pad sturen met hooggehakte laarzen. Er kan van alles gebeuren tijdens een scene die saai lijkt, en er moet ook van alles gebeuren tijdens die scene. Kleding uitkiezen is niet zo senstationeel als een messengevecht, maar je kunt er gebruik van maken omdat er een conflict kan ontstaan tijdens die keuze. En stel dat je kleding uitkiest voor een begravenis. Dan kun je zo 1500 woorden voltikken over die kleding zonder dat iemand zich verveelt.

Daarmee zeg je zelf toch dat verandering en conflict niet hetzelfde is.

Als het voor jou heel belangrijk is dat verandering en conflict niet hetzelfde zijn, then so be it.