Een winstgevende richting voor hem.

Als er iemand intrapt wel, Tja. Inmiddels heeft de redacteur fictie van een andere, veel grotere uitgever mij aanvullende vragen gesteld en met mijn antwoorden gaat ze de uitgave van mijn roman voorleggen aan haar baas. Ik was al op het punt aanbeland om het werk zelf uit te geven, maar als dit doorgaat heeft het toch nog net mijn voorkeur. Ik ben overigens bereid om mee te betalen aan promotie als daar extra moeite voor moet worden gedaan. Ik was sowieso al van plan om een deel van de promotie zelf aan te pakken.

Als ik dus mee zou doen, kost het mij 3000 euro, maar dan komt het overal in de boekhandels te liggen.

Wie bepaalt dat?

Clemens, trap daar niet in. Een uitgever met een goede naam vraagt geen investering als hij iets ziet in het het manuscript. Ook hij kan jou geen enkele garantie geven.

Uiteraard is bij mij nu wel de razende nieuwsgierigheid gewekt naar de betreffende uitgeverij.

Ik wacht met je mee.

Ik ben ook benieuwd, dan weet ik in elk geval waar ik mijn manuscripten niet heen ga sturen.

Het was een uitgever in Noord-Holland, maar niet in Amsterdam. Jullie moeten niet gaan raden. Ik wil de naam niet noemen.

Heel begrijpelijk Clemens. Het is al voldoende om te weten dat je dit zo nu en dan ook kunt tegenkomen.

De Omslag?

De Omslag?

Niet raden, Tja! :ninja:

Ik ben overigens bereid om mee te betalen aan promotie als daar extra moeite voor moet worden gedaan. Ik was sowieso al van plan om een deel van de promotie zelf aan te pakken.

Meebetalen / investeren in promotie is iets anders dan meebetalen aan de vervaardiging van een boek. Meestal investeert een auteur in promotie, maar niet in productie (uitgezonderd het schrijven van het boek, natuurlijk).

Ben ik de enige persoon die baalt van het feit dat mensen weigeren om namen te noemen van uitgeverijen die met vage voorstellen komen? We helpen elkaar daar helemaal niet mee. Integendeel. We zouden juist elkaar hierover moeten informeren. Als je bang bent om hierdoor iets mis te lopen, gebruik dan een goede alias zou ik zeggen. Hoeveel threads lopen dood omdat men zo geheimzinnig doet? En wie is er ECHT wel eens een contract misgelopen omdat er een naam genoemd is? Heel vermoeiend om het continue tegen te komen. Het frustreert me enorm, sorry.

Ik kan je reactie begrijpen, Irisraem, maar ik begrijp ook dat mensen de naam van een uitgeverij niet op het forum noemen. Een hele tijd terug is er een uitgever geweest die dreigde om iemand van SOL een proces aan te doen. Die SOL'ler had een topic geopend omdat hij of zij wilde weten of het normaal was dat je een berg geld moest investeren bij een bepaalde uitgeverij, of zoiets. Edit: Hier is dat topic. Wel vind ik dat je, als je een vraag hebt over een uitgeverij en die stelt op het forum, niet hoort te weigeren om SOL'ler die willen weten welke uitgeverij het betreft (zeker in gevallen als dit) een privéberichtje te sturen met de naam. Dat is wel zo netjes, zo help je elkaar inderdaad.

Wat een eer: het lijkt wel of deze discussie over mij gaat in plaats van over het probleem in kwestie ;) De naam is niet essentieel, want vandaag is het deze uitgever die iets raars doet en morgen wellicht de volgende. Misschien had de persoon in kwestie een heel slechte dag. Mijn overweging was: als ik hier lelijk ga lopen doen over één uitgever, wat voor indruk maakt dat dan op de uitgever die zich bij mij gemeld heeft met interesse? Bij sollicitatiegesprekken wordt ook altijd geadviseerd om niet lelijk te doen over een andere werkgever omdat je nieuwe werkgever dan misschien vermoedt dat je ook over hem lelijk kunt gaan doen. Tot nu toe werk ik niet met een alias en ik ga dat voor dit topic maar niet veranderen. Wat niet met open vizier kan, moet dan maar niet. Sommigen wel hartelijk bedankt voor het begrip en de suggesties.

Ik hoop dat je de uitgever noemt wanneer je boek is uitgekomen. Dan kun je je geen bult meer vallen.

Ik ben vooralsnog in zee gegaan met een zelfde aanbod. Nu hoor ik zoveel negatieve berichten, dat ik me afvraag of ik er wel goed aan doe. Ik heb nog geen contract ontvangen, maar al wel medewerking verleend door materiaal aan te leveren, zoals een covertekst en materiaal voor de omslag. Het kan best zijn dat er inmiddels ook al een vermelding in de catalogus voor het voorjaar 2012 is opgenomen. Zit ik er al te diep in, of kan ik me nog terugtrekken? Ik heb dus nog niets getekend.

Dan kun je je nog terugtrekken volgens mij, gerritmorren. Voor de zekerheid kun je nog wel even contact opnemen met bijvoorbeeld het juridisch loket, want aan de andere kant is een mondelinge toezegging officieel ook rechtsgeldig. Echter, dat kunnen ze dan niet bewijzen ... En sowieso zou je nog kunnen zeggen dat het contract je niet aanstaat, dus ik denk dat het wettelijk wel mag.

Hoi Trenke, dank je. Ik heb geen mondelinge toezegging gedaan, alleen maar gemaild en gezegd dat ik een positieve grondhouding heb t.a.v. het voorstel, maar dat mijn besluit afhangt van de inhoud van het contract. Misschien had ik beter niet alvast mee moeten werken aan het pré-publicatie proces zonder de inhoud van het contract te kennen. Ik weet dat je voor dat soort dingen een beetje moet oppassen. Aan de andere kant wil ik met mensen, dus ook met uitgevers omgaan op basis van het vertrouwen dat zij zich menselijk waardig gedragen en je niet proberen te bedonderen. Op zich heb ik er geen bezwaar tegen mee te investeren, zolang het maar een zakelijk fatsoenlijke overeenkomst is met concrete afspraken over marketing, geen verramsjing van de uitgeversvoorraad, delen in de uitgeversmarge en volledige transparantie wat betreft verkoopcijfers. Dan is er sprake van een soort co-uitgeverschap en daar is op zich niets mis mee, lijkt me. Maar ik krijg nu wel een beetje het gevoel in een colportage truc voor een printservice te zijn getrapt, temeer omdat de betreffende uitgever niet reageert op mijn verzoek (via mail) elkaar te ontmoeten en afspraken met mij te maken over de zakelijke details. Ook heeft hij me nog steeds niet het contract gemaild. Als het echt boerenbedrog is, als het inderdaad colportage van een printservice is onder het mom van uitgeven, dan zal ik dat wereldkundig maken, alleen al vanwege de nieuwswaarde en om anderen te waarschuwen voor dit soort praktijken. Misschien zit er zelfs wel een spannende roman in. En misschien valt het allemaal mee. Dat kan ook nog.

Het is op zijn minst erg vreemd dat er niet wordt gereageerd op je verzoek om de zakelijke kant te bespreken. Ik vrees dan ook dat het niet 'mee zal vallen'.

@gerritmorren: Ik denk dat je je in het slechtste geval bij nader inzien / voortschrijdend inzicht wel kunt terugtrekken met een dringend verzoek aan de uitgeverij om niets van jouw hand te publiceren - indien er daadwerkelijk geen contract getekend is. Een mondelinge toezegging kan wel bindend zijn, maar dan moet duidelijk zijn wát er mondeling besproken is, en alle informatie die tot consensus kon leiden moet daarbij beschikbaar geweest zijn. Dat een bedrijf (welk ook) op basis van een gesprek en het toezenden van materiaal alle volmacht krijgt, is denk ik juridisch niet houdbaar. Toch heb je je naar mijn idee wel wat te snel over de streep laten trekken. Tegelijkertijd: met een covertekst en materiaal voor de omslag kan eigenlijk niemand iets. Lever in elk geval niet je tekst in voordat er duidelijke afspraken zijn gemaakt - en je het ermee eens bent. Dat zou eigenlijk iedereen moeten doen.

Hoi Zjors en Thérèse, Dank voor jullie support en advies. Nadat ik hier mijn bericht had geplaatst, heb ik de betreffende uitgever nog eens gemaild met de vraag waarom ik niets hoor en ik nog geen contract heb ontvangen. Ik heb in die mail aangegeven dat mijn aanlevering van materiaal voor de omslag niet mag worden opgevat als acceptatie van het globale voorstel dat mij is gedaan en ik pas een definitief besluit neem op basis van de contractdetails. Vandaag heb ik een reactie ontvangen. Op de uitgeverij was grote drukte vanwege de boeken die in het najaarsseizoen uitkomen. Het was er daarom bij ingeschoten aan mij te denken, maar het contract is inmiddels naar me gemaild en er is me een datumvoorstel gedaan elkaar te ontmoeten. Wat vervelend is, is dat je als iemand die graag schrijft steeds meer een commerciële hond moet worden, beducht op alles en nog wat om je heen. Anderzijds is dat de wereld en ik begrijp dat die voortdurend verandert. Dat uitgevers naar nieuwe vormen van samenwerken met auteurs zoeken vind ik niet verkeerd. Door bijdragen te vragen van auteurs kunnen ze hun fondsen verruimen. Fondsverruiming lijkt me hoognodig. Er is nu volgens mij sprake van fondsvernauwing. De literaire kwaliteit van een manuscript is ondergeschikt geworden aan de verkoopbaarheid en dat geldt voor alle uitgevers, met uitzondering van die paar die het heroïsch vinden als onbegrepen adel langzaam uit te doven. Of zie ik het verkeerd? Vriendelijke groet gerrit

Door bijdragen te vragen van auteurs kunnen ze hun fondsen verruimen. Fondsverruiming lijkt me hoognodig. Er is nu volgens mij sprake van fondsvernauwing.

Je spreekt dan van publishing on demand: de uitgever leeft niet meer van het verkopen van boeken, maar van schrijvers die betalen om uitgegeven te worden. De inkoop is dan niet meer in evenwicht met de afzetmarkt. Als je moet bijleggen gaat de uitgever er dus van uit dat je boek onvoldoende zal verkopen om de kosten van het maken (en de promotie etc) ervan te dekken. Waarom fondsverruiming nodig is, vraag ik me af. Met nog veel meer boeken wordt het de lezer/koper nog moeilijker gemaakt om het juiste boek te vinden. En er worden in Nederland relatief gezien al gigantisch veel titels per jaar uitgegeven. Het lijkt er meer op dat met moderne methoden (e-Book, print on demand) de uitgever een "kernfonds" heeft van kwalitatief goede boeken die normaal in de boekhandel liggen, in normale oplagen, en daaromheen een "steunfonds" van boeken die pas gemaakt worden als de lezer erom vraagt, die niet in voorraad zijn en waarvan de ontwikkeling o.a. door de schrijver is gefinancieerd. In die laatste categorie is ieder verkocht boek al mooi meegenomen, maar de grote winst ligt toch bij het kernfonds.

De literaire kwaliteit van een manuscript is ondergeschikt geworden aan de verkoopbaarheid en dat geldt voor alle uitgevers

Dat is altijd zo geweest. Het probleem in onze tijd is dat een groot deel van de lezers literaire kwaliteit aan hun reet roest. Boeken worden zelden nog gekocht wegens literaire kwaliteit, hype, vermaak en ontspanning is veel belangrijker. Een uitgever is geen gesubsidieerde bewaker van de literaire cultuur, maar een ondernemer die brood op de plank wil zien.

De literaire kwaliteit van een manuscript is ondergeschikt geworden aan de verkoopbaarheid en dat geldt voor alle uitgevers

Dat is altijd zo geweest. Het probleem in onze tijd is dat een groot deel van de lezers literaire kwaliteit aan hun reet roest. Boeken worden zelden nog gekocht wegens literaire kwaliteit, hype, vermaak en ontspanning is veel belangrijker. Een uitgever is geen gesubsidieerde bewaker van de literaire cultuur, maar een ondernemer die brood op de plank wil zien.

Ik denk niet dat het waar is dat literaire kwaliteit ondergeschikt is (geworden) aan de verkoopbaarheid. De kwaliteit van een boek (dat toch een resultaat is van geestelijke inspanning) houdt de stroom op gang - ik bedoel niet de stroom van de boekenzee, maar die van de geestelijke ontwikkeling. Die stroom zal er altijd zijn, en boeken zijn een middel om hem te kanaliseren. Tegelijkertijd moet een onderneming - zoals een uitgeverij een onderneming is - kunnen blijven bestaan. In een goed fonds is er balans tussen kwaliteit en verkoopbaarheid. Bij het ene boek slaat de schaal dan door naar de verkoopbaarheid, en bij het andere boek bij de literaire kwaliteit. Bovendien hoeven literaire kwaliteit en verkoopbaarheid elkaar niet uit te sluiten. Gezien de term literair nog altijd niet sluitend gedefinieerd is, is een discussie daarover altijd lastig - maar we hebben er topics over! :)

Ik denk niet dat het waar is dat literaire kwaliteit ondergeschikt is (geworden) aan de verkoopbaarheid.

Voor de grote uitgeverijen (of hele concerns van verschillende uitgeverijen en imprints) betekent een fonds natuurlijk dat ze hun literaire oplage kunnen financiëren met de verkoop van populaire boeken. Maar die zullen van de schrijver ook geen bijdrage vragen. In de kleinere uitgeverijen moet ieder boek redelijk verkopen, en op zijn minst uit de productiekosten komen. Er is bijna geen uitgever te vinden die bewust literaire uitgaven wil bezorgen en daarop geld wil toeleggen; dan is het geen ondernemer meer maar een hobbyist, een amateur zo je wilt (wat niets over de kwaliteit van de uitgaven zegt). Ik heb de indruk dat die ook heel anders omgaan met schrijvers, dat die meer scouten. Het is natuurlijk een lucratieve gedachte om schrijvers voor te spiegelen dat ze Literatuur schrijven die Ondergewaardeerd wordt en dat ze daarom helaas een Kleine Bijdrage moeten doen om deze kunst aan de wereld te mogen Openbaren, zodat de Cultuur in Stand wordt gehouden: draag bij aan de uitgave van je boek en je doneert aan de noodlijdende cultuur. POD zit er vol mee. Door meer transparantie in de uitgeversbranche zou je beter kunnen onderhandelen: Is het een voorschot van de schrijver voor de uitgave, en bij hoeveel exemplaren gaat er terugverdiend worden, hoeveel winst ontvangt de uitgever op die eerste exemplaren (hij wel, jij niet?), wat zijn die kosten en kun je zelf iets goedkoper aanbieden (vanuit je eigen netwerk), etc. Als je gaat mee-ondernemen door te investeren, moet je ook volledige openheid in de financiële kant krijgen.

Hoi allen, Ik deel graag de laatste stand van zaken met jullie. Na bestudering van de overeenkomst heb ik besloten niet over te gaan tot uitgave bij deze uitgeverij. Ik vond de overeenkomst zakelijk gezien te nadelig voor mij op dit moment. Ik had behoefte aan onderhandelingsruimte over een grotere tegenprestatie (dan enkel ontvangst van een paar honderd exemplaren) voor de investering die ik zou doen, met name op het punt van marketing- en verkoopbeleid, wat ik dan ook wilde laten vastleggen in de overeenkomst. De uitgever gaf echter helder en onomwonden aan dat het contract niet ter discussie kon staan op kleine details na. Ik vond de overeenkomst nadeliger dan wanneer ik het boek in eigen beheer zou uitgeven, omdat ik in dat geval vrijer ben en meer grip heb op zowel exploitatie als promotie. Ik heb de uitgever laten weten dat ik zijn voorstel zakelijk gezien niet interessant vind. Hij reageerde daar sportief op en we zijn in goede verstandhouding uit elkaar gegaan. Neemt niet weg dat ik zo'n vorm van samenwerking zeker het overwegen waard vind. Misschien moeten beide zijden (schrijvers en uitgevers) nog een beetje wennen aan dit concept en ermee leren omgaan. (Het lijkt me overigens dat je zoiets nooit moet doen wanneer je het financieel eigenlijk niet kan dragen.) vriendelijke groet gerrit

Verstandig besluit. Ga je het nu in eigen beheer doen?

Ben je bereid de naam van de uitgever nu te onthullen?

Er is wat mij betreft niet zoveel geheims aan. Het was uitgeverij Aspekt. Ik heb die naam in mijn berichten niet genoemd omdat ik het idee van meefinancieren en mijn dilemma erop in te gaan belangrijker vond dan van wie dat aanbod kwam. Of ik het in eigen beheer ga uitgeven, weet ik nog niet. Dan moet er in ieder geval nog een laatste redactie-slag overheen voor die laatste dingetjes die je altijd over het hoofd ziet.

Ee dergelijk akkefietjeheb ik ook gehad. Ook afgezegd na bestudering van het contract. Ik zou € 500 betalen, investeren en in het contract stond dat dit 'begeleidingskosten' waren. Ik heb het zaakje afgeblazen. Twee maanden later was hij er niet meer. Wel onder een andere naam. Met verhalen over dochter en zieke vrouw blablabla. Ik heb hem niet vetrouwd.