Wat vind je zelf? Kom je uiteindelijk toch, ondanks die losse werkwijze, tot een afgerond, gestructureerd verhaal of lijkt het helemaal nergens op?

Toen ik begon met schrijven, was het voor mij precies hetzelfde. En als je het vooral voor je plezier doet, is daar ook niks mis mee. Maar voor mij werkt het niet als ik een verhaal goed gestructureerd wil hebben en tevreden met het resultaat. Zonder enige planning raak ik de draad en interesse kwijt. Juist het idee dat je naar een punt aan het toeschrijven bent (meestal iets dat de HP raakt en hem/haar een bepaald inzicht geeft o.i.d.) maakt dat ik verder wil. Ik plan mijn boeken meestal relatief losjes: ik heb een idee voor een plot, schrijf dit op en werk het uit (hoofdpersonen, setting, algemene richting, soms wat worldbuilding als het scifi of fantasy is, anders ook achtergrondinfo opzoeken, bijv. bij een historisch verhaal). Maar als ik ga schrijven, laat ik ook dingen over aan het toeval. Ik heb niet iedere scene gepland, want dat haalt voor mij de spanning uit het schrijven. Juist als je nog niet alles weet, wat er in je verhaal gebeurt, blijft het spannend en interessant :) Bij het herschrijven ga ik dan beter kijken naar de structuur, de spanningsboog, wat is te veel, wat moet worden toegevoegd, etc. Dan kijk ik naar de individuele scenes die ik heb geschreven en of ze inderdaad allemaal nodig zijn voor wat ik in het boek wil laten gebeuren/laten zien: dienen ze de 'boodschap', 'het verhaal', of is het alleen maar opvulling en moeten ze dus geschrapt worden?

Ik deed dat eerst ook. Maar bij mijn laatste verhaal mocht dat niet (van mijn moeder). Ik had nog maar een klein stukje geschreven, en moest, voor ik verder ging, de personnages beschrijven, de wereld, en alles en nog wat dat van belang was. Ook het doel van het verhaal. De verschillende scènes liet ik voor het toeval. Dat gedaan ben ik gaan schrijven, en omdat ik niet teveel had bedacht bleef het spannend.

In het begin was ik ook niet gestructureerd... Ok, ik schrijf nog steeds als een enorme chaoot. Al dat vooraf werken helpt bij mij niet, maar ik ben er wel achtergekomen dat het handig is om er iets van structuur in het schrijven aan te brengen. Doe je dat niet mag je wel een verdomd geniale schrijver schrijver zijn, wil je iets van resultaat boeken. En wat is er nu leuker dan resultaat behalen met datgene waar je graag veel tijd aan besteed? Daarom ben ik het voor mezef als volgt gaan doen: Het begint met een idee dat als een slechtopgevoed joch tegen mijn geweten aan beukt, net zo lang tot ik wel moet toegeven. Dan schrijf ik het hele verhaal in een roes op (ervanuitgaande dat het een kortverhaal is, voor bij een roman doe ik er vreemd genoeg iets langer over.) Daarna ga ik kijken wat ik heb opgeschreven, maak ik aantekeningen en ga ik de boel eventueel uitbreiden. Is dat een goede manier? Nou, misschien wel en misschien niet. Voor mij werkt het omdat ik graag eerst mijn idee weg schrijf.

Ik denk niet dat je verkeerd bezig bent. Iedereen schrijft op zijn eigen manier. Ik ben ook zo'n chaoot die niets met theorie heeft en er lekker op los typt. Meestal lees ik om de paar hoofdstukken een stuk terug en pas ik dat aan op de laatst geschreven stukken, maar verrassend vaak zit er structuur in. Mijn hoofd is sneller dan mijn vingers. Je moet de manier kiezen die voor jou goed werkt. De één plant, leest schrijfboeken en bedenkt alles van tevoren; de ander gaat zitten, begint te typen en ziet wel wat er komt. Beide manieren kunnen werken. En alle andere manieren uiteraard ook, hoewel ik denk dat je bij de 'chaoot'-manier meer herschrijfwerk hebt te doen dan bij de andere manieren.

Het is opvallend dat er nooit iemand zegt: vroeger deed ik het altijd gestructureerd, maar nu schrijf ik helemaal los en dat bevalt me veel beter. Andersom wel: naarmate mensen meer schrijven en serieuzer met het schrijven omgaan (bijvoorbeeld deadlines halen) stappen ze steeds meer over op iets van structuur, zeker als het over langere verhalen gaat. Het voordeel van structuur is dat je per saldo veel minder tijd kwijt bent met schrijven en dat is erg belangrijk als je een baan en een gezin hebt. Overigens: - De synopsis is een beschrijving van je verhaal, bijvoorbeeld om naar een uitgever te sturen. Soms wordt aangeraden hiermee te beginnen als een houvast bij het schrijven. Maar ook als je "los" schrijft en je roman wilt opsturen, zul je zo'n synopsis moeten maken. - De plot geeft ongeveer weer wat er in het verhaal gebeurt, en wanneer er een omslag of ontknoping plaatsvindt. Het beschrijft de structuur van een verhaal. Daar kun je mee beginnen als houvast, als je dat niet doet, moet je er achteraf voor zorgen dat je verhaal een structuur krijgt. Dat kost mensen vaak heel veel herschrijfwerk. Dus ook als je er op los schrijft krijg je uiteindelijk met plot en synopsis te maken.

Ik denk dat als je elf bent, je best al kunt beginnen met het bedenken van een beetje structuur - en dan oefenen. Maak het verhaal niet al te groot; houd het overzichtelijk met enkele gebeurtenissen, een paar personen en niet te veel verschillende plaatsen. Reik nog niet naar de volwassenenwereld, houd het bij onderwerpen die je kent, en waar je ook iets over te vertellen hebt / iets over vertellen kunt. En schrijf er dan lekker op los! Edit: je onderwerp noem je Mijn schrijfstijl, maar een schrijftstijl is iets anders dan een werkwijze (waar je naar vraagt). Stijl is de manier waarop je schrijft (woordgebruik en zinsbouw, bijvoorbeeld).

Ik vind het fijn om veel te weten over mijn wereld zodra ik begin aan een verhaal. Dit zorgt ervoor dat ik niet iedere keer hoef na te denken en dingennhoef op te zoeken over het land. Voor het verhaal plan ik voor de rest niet veel, ik heb gewoon een synopsis gemaakt, maar zie nog wel of ik daar nog wat af haal/aan toe voeg. Maar goed, ieder zijn eigen manier. @schlimazlnik: Het is natuurlijk logisch dat je niet veel plant voor verhalen als je jong bent. Dan houd je je daar minder mee bezig. Ik denk ook dat veel mensen vroeg zijn begonnen met schrijven hier...

Het is opvallend dat er nooit iemand zegt: vroeger deed ik het altijd gestructureerd, maar nu schrijf ik helemaal los en dat bevalt me veel beter.

Ikke zeg dat! Eerst maakte ik altijd een synopsis van een verhaal, maar dan begon ik me vaak halverwege te vervelen en schreef ik het te snel/niet af. Nu begin ik met een globaal idee en dat houdt het schrijven zelf veel leuker. Ik moet er wel bij zeggen dat ik van de korte verhalen ben en ik nog op een manier zin om het schrijven van langere teksten leuk te houden voor mezelf en te voorkomen dat ik veel moet herschrijven (want daar heb ik echt gruwelijk de pest aan.)

Nu begin ik met een globaal idee

Dat is ook al een vorm van planning.

Een globaal idee bestaat bij mij uit een openingszin en een sfeerbeeld. Het plot komt later pas, dus daarom noem ik het geen planning.

@ Hadassah: Hoelang ben je dan bezig met herschrijven als het verhaal gepubliceerd zal worden?

Stephen King gebruikt volgens mij dezelfde methode. Hij verzint een probleem en schrijft er omheen.