Nee hoor, het kan allebei en beiden komen ook gewoon voor in 12+ literatuur. Je moet doen wat je het prettigst vindt, uiteindelijk gaat het om je verhaal en of dat pakkend is. Of het dan in vt of tt is maakt niet uit.

Herschrijven is sowieso een enorme klus, Mo.

Ik vind het voordeel van de tegenwoordige tijd dat je als lezer meer meeleeft. Ik lees veel jeugdboeken en je ziet inderdaad beide tijden in jeugdboeken. Je moet je niet laten afschrikken door zo'n herschrijfklus. Dat mag nooit je keuze bepalen.

Ik heb het laatst gedaan: mijn hele boek in de verleden tijd zitten. Het was inderdaad een vervelend klusje, maar ik las nu wel echt zin voor zin, waardoor ik spelfouten e.d. opmerkte en ik merkte dat ik bepaalde dingen wel heel vaak gebruikte. Ik gebruikte bijvoorbeeld regelmatig 'als' als voegwoord. Na een paar hoofdstukken merkte ik dat het wel heel erg vaak voorkwam en dat ik het beter wat minder kon doen. Het had dus zeker voordelen. De reden dat ik het in de verleden tijd heb gezet, is dat er hier op het forum gezegd werd dat het beter bij mijn verhaal paste (bij proeflezen). Toen heb ik het gewoon maar gedaan en na een paar bladzijden de tijden vergeleken. Uiteindelijk heb ik toen besloten het gewoon te doen. Ik denk dat het echt van je verhaal afhangt of vt of tt beter is.

Dat is wel waar. Ik vind nog steeds af en toe zinnen waarin nog een tegenwoordig werkwoord zit :). Maar ja, als de verleden tijd beter bij mijn verhaal past (en dat vind ik zelf nu ook), dan moet het maar gewoon. Ik schreef ook veel meer in de verleden tijd. Dit boek was eigenlijk het enige verhaal waar ik nog de tegenwoordige tijd gebruikte. Maar ik ben het ermee eens dat je het beter vanaf het begin goed kunt doen.

Mo, ik herken je probleem. Ik kamp er ook mee. Ik ben bezig met een verhaal, ook voor 12+. Ik heb alles in de TT, want dat vind ik directer. Waar ik tegenaan loop is dat er soms twee of drie verhaallijnen naast elkaar lopen. Ik vind het dan moeilijk een keuze te maken: vertel ik eerst een hele scene van verhaallijn 1 en dan pas een hele scene van verhaallijn 2? Dat gaat wringen in TT want de scenes lopen tegelijkertijd. Aan de andere kant: als ik kleine stukjes van beide verhaallijnen afwisselend vertel volg ik de tijd beter, maar dan kan het verhaal misschien te lastig te volgen zijn. Ik ben benieuwd of dit herkenbaar is en ik ben nog benieuwder hoe medeSOLlers dit ooit hebben opgelost.

Ik vind zelf VT het makkelijkste, dan kan ik TT gebruiken als ik een personage een spannende actie of iets dergelijks moet laten verwoorden. Maar ik schrijf ook in VT omdat ik TT simpelweg niet beheers. Als kind had ik altijd een ander gevoel bij TT-boeken, ik weet niet wat het is, maar ze hebben allemaal iets gelijkaardigs. Het klinkt heel modern en geeft iets moderns en actueels aan deze boeken. Ik ben meer een verhalende verteller heb ik gemerkt - show don't tell zeggen ze wel eens en dat probeer ik ook, maar ik heb gemerkt dat één ding heel typisch is : af en toe creeër ik een echt vertelmoment; welk soort verhaal ik ook schrijf, dat komt er altijd in voor, een soort van voice-overeffect. Ik kan daar niet zonder, zo heb ik altijd al geschreven. Ik kan dus moeilijk zonder VT werken. Ik zou gewoon proberen om te schrijven zoals het voor jou het beste past. Je MOET dus niet in TT schrijven, maar ik kan me voorstellen dat je bij wijze van experiment eens een verhaal van jou in een andere tijd kan zetten : gewoon, om te kijken welk effect het heeft. Ik zit niet zo vaak in het hoofd van mijn personages en raak niet snel aan hun letterlijke gedachten, die laat ik nooit expliciet zien. Ik kan me voorstellen dat als je dat wel gaat doen, je met de TT een paar leuke effecten kan creeëren.

Hier een probeersel in TT , met effect in VT: Tille loopt, struikelt en loopt verder, de bomen razen aan hem voorbij , takken zwiepen in zijn gezicht en blijven hangen aan zijn haren. In de verte ziet hij rook: een sierlijke, slingerende pluim die naar boven stijgt en even later een schoorsteen - een dak, half ingezakt. Het hek staat open. Er staat een oude, gammele fiets met een lekke band tegen een oude treurwilg, waaraan een schommel hangt gemaakt van een versleten band. Het gras is al wekenlang niet meer gemaaid en onkruid groeit tussen de stenen van het tuinpad. Aarzelend blijft hij staan bij het houten poortje. Waar had hij deze plaats eerder gezien? Was het dezelfde plek die Kobe hem vijf jaar eerder had laten zien, niet lang voordat hij stierf? Was Kobe hier nog geweest, die dag dat hij ...? Met een luid gekraak schuift de voordeur open. Een eigenaardige witbruin gevlekte kat lijkt hem even aan te staren, vlak voor ze naar buiten glipt. Ze heeft lelijke, gele ogen. Tille draait zich om, om te zien of iemand hem gevolgd is. Maar het donkere bos achter hem blijft raadselachtig stil. Zonder nog verder na te denken, loopt hij het tuinpad af.

Oké, dit was leuk om eens te proberen :D

Mijn boek is meer voor volwassenen en schrijf ook in tt, en voor de flashbacks in vt. In ik-vorm, en persoonlijk vind ik tt veel spannender!