Zolang je maar geen plannen hebt om je verhaal in Amerika uit te geven kun je dat zelf beslissen. In dat land kom je meteen op de zwarte lijst.

Als dat diezelfde moeder is waarover het laatst ging, zou ik zeggen: laat die maar roken! Als ik het goed inschat gaat toch niemand zich met haar willen identificeren. Ik bedoel in de trant van dat vroeger boeven altijd op zwarte paarden reden en donkere kleren droegen en zo. Als het iemand anders is :ninja: , kun je haar af en toe laten denken dat roken dom is en dat ze toch eens aan stoppen moet denken?

En haar heel erg laten hoesten en rochelen en gele vingers hebben van het roken. :D

De moeder van de hoofdpersoon in mijn boek Waterspiegel rookt. In de redactieronde heb ik daar toen wel opmerkingen over gehad. Het roken heeft de redactieronde overleefd, omdat het een hele duidelijke functie had (namelijk de vrouw als onsympatiek over laten komen).

Je moet het natuurlijk zelf weten, maar persoonlijk laat ik niet snel iemand in mijn verhalen roken. Misschien omdat ik het zelf niet doe. Ik schrijf ook jeugdverhalen en wil naast een mooi verhaal toch ook wel het goede voorbeeld geven. Aan de andere kant is dit wel een stukje realiteit. Let er wel op dat je (vooral in jeugdboeken) niet de boodschap afgeeft dat als je ongerust bent, roken helpt. Verder vind ik dat als je iemand laat roken om die persoon onsympatiek over te laten komen een beetje vooroordelend. Zijn dus alle mensen die roken onsympatiek? Vat dit niet verkeerd op hoor, maar dit is mijn mening.

Ik vind het ook normaal dat er in boeken mensen zijn die roken. Bij een jeugdboek voor echt jonge jeugd kan je misschien overwegen het weg te laten, al is het alleen maar omdat het niet interessant is (en niks toevoegt) voor kleine kinderen. Ik had begrepen dat jouw boek meer voor de oudere jeugd is (nouja, niet heel jonge in ieder geval). Toch? Dan kan je woorden als neukfout ook wel gaan censureren, om maar even een zijstraat te noemen. Of mensen die drinken of te hard rijden. En er zijn ook genoeg spannende jeugdboeken waarin moorden worden gepleegd. Gewoon doen dus (erover schrijven dan).

Verder vind ik dat als je iemand laat roken om die persoon onsympatiek over te laten komen een beetje vooroordelend. Zijn dus alle mensen die roken onsympatiek?

Natuurlijk niet, maar haar zoon moest wel haar peuken oprapen die zij op de grond uittrapte, en dát is echt vreselijk onsympathiek. Het ging natuurlijk om het totaalplaatje. Is daarmee je vraag beantwoord, Waus?

Ik ben een hele lieve en zorgzame vrouw.... dus laat maar staan.

schoorsteen!

Mijn HP steekt de ene sigaret met de andere aan... :D En nee, ik rook niet.

Hoi Helga, nu ik de achtergrond van je 'onsympatieke roker'lees, begrijp ik het beter!

Ik rook ook en in heel veel van mijn verhalen wordt gerookt. So what? Het is natuurlijk veel erger dan zo'n brand in Moederijk waar 'geen' giftige stoffen in zitten. Zwangere vrouwen die roken krijgen kleine kinderen. Helemaal juist. Mijn eerste was ruim 7.5 pond en de tweede 10 pond. Mensen die roken zijn onsympathiek? Goh, wat moet ik dan een helleveeg zijn. Ik snap wat je bedoelt. Nog steeds ruim ik mijn eigen peuken op. Een tip om een kind later niet te laten roken. Mijn dochter was een jaar of drie toen ze vroeg of ze ook even mocht roken. Tolerant als ik ben, vond ik dat goed. Vreselijk, vond ze het. Ze is dus nooit gaan roken ondanks het voorbeeld thuis. Over een goede opvoeding gesproken.

Heb ik ook gedaan , Tja! Werkt goed! Mijn dochter was een jaar of 7 en ze vond het zooooo goor! Ze is nooit gaan roken. Zelf ben ik gestopt in de vorige eeuw;D! Toevallig heb ik vandaag geschreven over walgelijk stinkende tabakwalmen(in combinatie met verschraalde zuurruikende alcoholdampen)! (door dit zo te schrijven ga ik niet meer roken) @Waus, het hoort bij het leven. Alleen niet in een boek voor jongere kinderen. In een kinderboek van 12jr zou er wellicht mee geexpirimenteerd kunnen worden voor korte tijd. Mijn visie is --->niet promoten. Zwoele frisse fresiageurende avondgroet van mij!:-)

Ik was degene die zei dat het not done was. Is. Ik baseer me op redactieopmerkingen, en op de gewoonte om mensen in films op TV niet meer te laten roken. Ik volg de discussie met belangstelling!

Die discussies sla ik over. Daarom worden mijn verhalen afgewezen. De boeken hebben een rooklucht.

Wat je hoofdpersoon doet mag je uiteraard zelf weten, als alle figuren in boeken en verhalen zich aan alle regeltjes zouden houden zou het een saaie boel worden. Toch zou ik persoonlijk (zeker in een kinder/jeugdboek) nooit een sympathiek hoofdpersoon laten roken.

De vader en moeder van mijn Johnny, en de baas van zijn vader roken. Terloops. Daar is niet één opmerking over gekomen van redactiezijde. Mensen doen nu eenmaal dingen. Ze drinken ook biertjes. Johnny's moeder drinkt op een warme dag een wijntje te veel, en gaat slapen in een bed in een museum. Ondertussen wordt hen een poot uitgetrokken door een vioolspeler die 'de wacht houdt' bij hun camper. Dan denkt Johnny: dat mijn vader nu zoveel betalen moet, is de schuld van mijn moeder; ze heeft veel te veel wijn gehad. In een andere fase sleurt hij haar bij de wijn vandaan. Ik bedoel: kinderen trekken zelf ook conclusies en handelen daarnaar. Ze corrigeren ouders (soms). Dus je hoeft ze niet te veel te betuttelen in een boek.

Roken, drinken of drugsgebruik in boeken voor jeugd vind ik problematisch als het ofwel moraliserend wordt (dat heeft een averechts effect), danwel op de een of andere manier verheerlijkt wordt. Op een andere manier zie ik er geen probleem in.

Sterkte Waus!

Moeilijke beslissing Waus. Ik laat die keuze ook sterk afhangen van het type mens. Over het algemeen zou ik nee zeggen. De algemene trent is toch erg tegen rokers. Die van uitgevers inmiddels ook ben ik bang.

Even buiten het manuscript van Waus om (want daarover verklap ik lekker niets, dat kan hij zelf wel): als de volwassenen in je boek roken of drinken, laat het dan ook een functie hebben. Als het zo is omdat het gewoon zo is, dan kan je het net zo goed laten. Ik vind dat niet van alles, als iemand kortaangebonden is omdat ie kortaangebonden is, dan is dat zo. Of als ie een bril heeft, of een voorkeur voor strikjes. Ingewikkelder wordt het al bij overgewicht, eigenlijk moet je er dan al iets mee - hetzij dat het kind er zelf mee zit hetzij dat de ouder steeds wortels en selderij wil serveren, maar ik denk dat je bijna automatisch wel iets doet. Roken ligt zo gevoelig dat je het bijna niet meer terloops kan laten zijn. In de voorbeelden die ik hier hoor is er ook geen sprake van terloops roken o drinken, het heeft een functie. Maar nogmaals, dat is heel persoonlijk.

Roken, drinken of drugsgebruik in boeken voor jeugd vind ik problematisch

En masturberen, wat doen we daarmee?

:confused: Dat hangt van de verhaallijn en de beoogde leetijdscatagorie af, maar het lijkt me te vallen in de functioneel categorie. Een jonger kind heeft er nog geen boodschap aan, en zal het waarschijnlijk storend vinden in een boek (ik en mijn vriendinnetjes vonden alle jongens bah op de basisschool). Bij een kind midden in de pupertijd hoort het, en is het omringt met emoties en gedoe. Je zal maar betrapt worden. Dat moet je dan wel meenemen.

Hahaha, Wonschik ligt nu vast dubbel van het lachen, omdat je serieus op hem ingaat, Ceridwen. :lol:

Ik doe er niets mee, Wonschik. :D

Niet met Wonschik in elk geval... :confused:

Slechte personages zijn mensen die roken, drinken en drugs gebruiken. Ze grijpen het blonde buurmeisje met het korte rokje en misbruiken haar voor hun eigen genoegen. Goede personages roken niet, drinken niet, gebruiken geen drugs en zeggen, "Nee, dat hoor je niet te doen." als ze zien dat het slechte personage zich uitleeft. Aan jullie de keuze hoe je een personage wil neerzetten in je verhaal. Maar een dikke zwetende man, omgeven door een alcohol lucht met een walmende sigaar tussen zijn dikke lippen die wellustig een jong meisje betast met zijn dikke vingers die hij op zijn schoot vasthoudt tegen haar wil in, vind ik toch net iets spannender om te lezen. PS. Wat heet jeugd? Met zes jaar lopen ze hier al te roken. Sigaretten gejat van hun moeder. En ze zijn er nog trots op ook!