Ik vind mijn eigen schrijfstijl ook niet zo bijzonder. Waarom zou het per se bijzonder moeten zijn?

Ik heb er niet zo heel erg over nagedacht, eerlijk gezegd. Ik vind ook dat een ander dat beter kan verwoorden dan dat je dat zelf kunt. Misschien worden er daarom wel veel vergelijkingen gemaakt tussen schrijvers, omdat typeren makkelijker is dan definiëren. Maar voorlopig heb ook ik...geen stijl! ;)

Iets waarover ik heel erg heb nagedacht. Ik kan gezellig vertellen. Meer niet. En mensen zeggen dat het lekker leest. Ik denk ook dat ik geen 'echte' schrijver ben. (waarmee ik bedoel dat ik mezelf nog geen roman zie schrijven)

Ook ik heb geen bijzondere stijl, maar gewoon veel plezier in wat ik schrijf. Gewoon simpel en ongecompliceerd schrijven. Maar ik heb er al goede reacties op gehad en met als fijnste commentaar: hou deze leuke stijl vol, dit is zo typisch jij! Dus gewoon doorgaan met zoals jij het schrijven prettig vindt. :)

Toen ik een docente schrijven vroeg wat mijn stijl is, vertelde ze: Je schrijft met liefde en plezier, dat kan ik lezen. Je bent origineel, je verrast me door je manier van kijken en vertellen. Ik probeer me geen illusies te maken, omdat ik weet dat er heus nog wel meer schrijvers zijn die dit kunnen, misschien nog wel beter dan ik en de ene keer schrijf je anders dan de andere, maar het is wel leuk om te lezen. Dus of het echt uniek is...

Iedereen heeft een stijl, dus jij ook, maar ik denk te snappen wat de vraag zo lastig maakt. Het antwoord formuleren is onmogelijk zonder te vergelijken. Een stijl kan alleen bijzonder zijn in verhouding tot andere stijlen. Eén gele ijsbeer is niet bijzonder. De gele ijsbeer wordt pas bijzonder als blijkt dat alle andere levende ijsberen wit zijn. Snap je? Je moet je stijl analyseren, vergelijken met andere stijlen en vervolgens kun je nuchter benoemen hoe jouw stijl zich onderscheidt, wat jouw stijl bijzonder maakt. Wellicht is jouw stijl niet bijzonder, maar bedenk in dat geval dat een schrijver zich ook door andere zaken kan onderscheiden. Het ligt voor de hand een informeel gestelde vraag, die op zich simpel oogt, zonder al te veel denkwerk te willen beantwoorden. Volgens mij is dit typisch zo'n vraag waarover je écht moet nadenken. De vraag is trouwens welke betekenis je bijzonder in dit verband zou moeten geven. Het woord kan zowel synoniem staan voor goed als speciaal. Daarbij moet je eerst heel scherp afbakenen wat we nu precies onder stijl verstaan. Laten we eens wat adjectieven aan het begrip verbinden. Een stijl kan rommelig zijn, dwingend, toegankelijk, vlot of juist ontoegankelijk en ingewikkeld. Dit zijn mijn eerste ingevingen. Is een verhaal erg boeiend, kun je bij wijze van spreken niet ophouden met lezen en is aantoonbaar dat het effect ontstaat door de stijl, dan kun je een stijl bijzonder noemen en vervolgens analyseren waar het effect op drijft. Veel korte zinnen, of een zeer verfijnde afwisseling in het ritme, kunnen een stijl kenmerken. Ik denk dat ik mijn stijl kan benoemen. Vlot en pakkend schrijven kan ik goed, en in mijn werk hoor ik inderdaad vaak dat ik een vlotte stijl heb. Met de variatie in mijn zinsopbouw zit het wel goed. Of mijn stijl bijzonder is, waag ik daarentegen te betwijfelen ;)

Volgens anderen schrijf ik vlot. Ze willen blijkbaar blijven lezen omdat ze zo opgaan in het verhaal. Maar ik geloof daar geen snars van. Kan ik mijn stijl benoemen? Niet echt. Maar wat ik schrijf komt er wel vlot uit.

Dit lijkt off topic maar is dat niet. IJsberen zijn namelijk niet wit. IJsberen zijn bruine beren waarvan de haren - door evolutie, maar dat is hier niet relevant - kleurloos zijn. Daardoor weerkaatst de kleur van hun (witte) omgeving zich daarin. (toevallig pas een docu over gezien, voordat jullie denken dat ik zo wijs van mezelf ben. :lol: ) Daarmee slaat dus Dargor de spijker nog beter op de kop dan hij oorspronkelijk zelf in de gaten had. En het werkt ook twee kanten op. Enerzijds door wat de schrijver leest en aan de andere kant met wie de schrijver door zijn/haar lezer wordt vergeleken. Voorbeeld: ik lees graag Bomans en Toonder. Dat is ongetwijfeld in mijn schrijfstijl terug te vinden en mensen die net een boek van Aaf BC uit hebben zullen mijn schrijfstijl oubollig vinden.

Ik ben een verhalenverteller die zijn verhalen opschrijft. Dat maakt niet dat ik een schrijver ben. Daar zit een heel groot verschil: zoals je een boodschap slecht kunt verpakken waardoor het niet overkomt en in de essentie verloren gaat, kun je ook een boeiend verhaal vertellen zonder dat mensen afhaken omdat je zinsconstructie onmogelijk oogt. Deze voorgaande zin is trouwens een goed voorbeeld. :rolleyes: Hij kan wel te lang zijn, maar wat ik zeg is geen onzin en voor sommigen geeft de inhoud stof tot nadenken. Daarom wellicht het dóórlezen waard.

Wat andere zeggen over mijn werk is: karig, komt niet tot leven, weinig spectaculair. :confused: Misschien is dat wel de reden dat ik geen antwoord kon bedenken. Ik heb moeite met het accepteren van de realiteit.

Waar schrijf jij dan over? Nee, serieus. Mis jij niet de passie van het vertellen? Ben jij wel zelfverzekerd en vind je dat je verhalen de moeite waard zijn? Waarom noem je ze dan schrijfelarij?

@Ellabella Ik heb absoluut een passie om te vertellen. Ik heb alleen een handicap en dat is dat ik beelddenkend ben. In de eerste instantie zou je zeggen dat het juist een voordeel moet zijn, maar niets is minder waar. Ik zal een voorbeel geven. De zin: hij sloeg de menukaart open. Ik zie een man in een grand cafe zitten, de ober heeft zijn zwarte schort tot net boven zijn heupen vastgeknoopt etc. Voor mij komt het tot leven en ik vergeet dat het voor een ander ook beeldend moet zijn. Ik ben dan ook beter in dialoogschrijven dan sfeerbeschrijvingen. Maakt verder niet uit. Ik ben me ervan bewust. Schrijfelarij schrijf ik, omdat ik het onderwerp luchtig wil houden. Ik neem mezelf niet zo serieus. Het is dan ook met een glimlach geschreven.

**doet wat researchwerk, weet namelijk niet wat beelddenkend is** AhA! :!: **vindt wat** "Het schrijven van teksten in een zeer 'kronkelige' stijl. Doordat vaak grotere gedachtensprongen worden gemaakt vinden woorden moeilijk samenhang, zijn zinnen losstaand en zonder verband."(uit:http://www.nl.wikisage.org/wiki/Beelddenken). Nu snap ik het denk ik.

Kijk, kijk....nu heb ik je schrijfstijl getypeerd!! :D :lol: Jij ervaart het toch niet als een probleem? Ik durf te wedden dat er veel mensen zijn die precies snappen wat jij schrijft. En diegenen die het niet snappen, lezen wat anders. Maar als je ook wil bereiken, kan er misschien iemand voor je naar de tekst kijken. Veel plezier met schrijfelarijen! :)

Het gaat om de manier waarop je kijkt niet om de manier waarop je schrijft dat is gewoonweg ijdelheid en even heel onbeschoft gezegd maar zo zie ik het wel fuck ijdelheid. Behalve als het over mijn kledingstijl gaat maar dat heeft verder niet veel inhoud.

Het gaat om de manier waarop je kijkt niet om de manier waarop je schrijft dat is gewoonweg ijdelheid en even heel onbeschoft gezegd maar zo zie ik het wel fuck ijdelheid. Behalve als het over mijn kledingstijl gaat maar dat heeft verder niet veel inhoud.

En weg met al die leestekens! Da's pas een bijzondere schrijfstijl! :rolleyes:

Wat heeft ijdelheid/bescheidenheid hiermee te maken? Als je aan een bakker vraagt hoe hij zijn brood bakt, wat zijn brood onderscheid van andere broden, dan geeft hij ook gewoon antwoord (tenzij hij zijn recept geheim wil houden :unibrow: ). Er zit wat minder zout in, of er zit wat meer mout in, ik bak het wat langer, of wat later in de nacht zodat de avondklanten ook brood hebben (goed idee bakker!). Dan vinden we de bakker ook geen opschepper. En om nog even bij die bakker te blijven; hij moest natuurlijk wel weten hoe zijn basisrecept voor brood in elkaar stak en smaakte, voor hij kon bepalen of hij er meer of minder zout in wilde, meer of minder meel, etc. Het is dus best een belangrijke vraag, om voor jezelf te beantwoorden. Mijn stijl is ook karig, met een afwijkend gebruik van interpunctie en witregels.

Het gaat om de manier waarop je kijkt niet om de manier waarop je schrijft dat is gewoonweg ijdelheid en even heel onbeschoft gezegd maar zo zie ik het wel fuck ijdelheid. Behalve als het over mijn kledingstijl gaat maar dat heeft verder niet veel inhoud.

Of ik verdrietig kijk zal inderdaad niet van invloed zijn op hoe ik schrijf. :unibrow:

Het probleem met stijl is (en volgens mij ga ik nu bijna hetzelfde zeggen als wat Dargor zegt) dat er niet één basisstijl is. Je kunt niet zeggen: als je volgens de basisstijl schrijft, gebruik je 20 woorden per zin, maar ik onderscheid me door er 21 per zin te gebruiken. Het probleem is voor een groot gedeelte dus ook niet: hoe onderscheidt jouw stijl zich, maar waarvan onderscheidt jouw stijl zich. Om daarop een volledig correct antwoord te formuleren, zou je eigenlijk alle stijlen van alle schrijvers moeten analyseren en naast elkaar leggen. Dat is natuurlijk ondoenlijk en dat maakt het ook zo lastig om stijl te omschrijven. Dat wil niet zeggen dat je geen eigen stijl hebt. Iedereen heeft een eigen stijl, al zal die bij de een wat meer in het oog springen dan bij de ander. Dit blijkt ook uit het feit dat in ieder boek wel een zin staat waarvan je als lezer denkt: dat had ik zo nooit opgeschreven. Verschil in stijl dus. ;) Goed, dan de beginvraag: volgens mij schrijf ik redelijk zakelijk, met vrij veel dialoog die in de meeste gevallen "echt" aandoet.

Is je eigen schrijfstijl niet zoiets als een vingerafdruk, uniek, persoonlijk, herkenbaar? Nu Ceridwen over de bakker begint, ga ik verder met Brood :) . Zijn schilderwerk, muziek, stemgeluid, herken je uit duizenden, omdat enkel Brood het zó kan laten zien en horen - en voelen. Met schrijfstijl is het vergelijkbaar. Janheij noemt Bomans, die herken je meteen (wist je overigens dat hij ook sprookjes heeft geschreven - een uiterst moeilijk genre). Een kunstenaar heeft - zoals ik het zie - een eigen 'aura', om het maar zo te noemen, een eigen 'geest', uitstraling, subtiliteit. Zijn werk is het eerste in een soort, daarmee is een kunstenaar een uitvinder, en baant vroeger of later een weg voor anderen; hij inspireert. En dan volgt er niet zelden een maatschappelijke reactie, in kleiner of groter verband. Het kijken van weettikveel heeft er naar mijn idee wel mee te maken, maar kijken en schrijven (<- dat is: met woorden weergeven wat je ziet) zijn toch nog wel twee verschillende dingen. Je moet wel de woorden en constructies zien te vinden waardoor je je waarneming kunt overbrengen.

De sprookjes van Bomans herinner ik me nog al te goed, je kreeg ze cadeau bij de Co-op en mijn vader las ze dan voor. Wat mij destijds al verbaasde was dat de momenten waarop mijn vader het zo leuk vond, dat hij niet verder kon lezen van het lachen, mij totaal ontgingen op dat moment. 'Ik zoek een vrouw met een streepje erdoor', zei de zebra. 'Ja, ik ook, verzuchtte de melkboer' Wat was daar nou voor leuks aan, denkt een kind. SCHITTEREND. In mijn ogen de meest geniale werkjes, en ik moet nederig erkennen dat de kans dat ik dat ooit zelfs maar zou benaderen, door mij als nihil wordt ingeschat.

Ik vind mijzelf niet bijzonder schrijven. Ik krijg echter vaak te horen dat mijn schrijfsels zeer archaïsche woorden bevatten. Maar daarnaast krijg ik ook altijd te horen dat ik zeer archaïsch spreek.

Om nog even terug te komen op je begin vraag. Het zou wel heel merkwaardig zijn als je je eigen schrijfsel bijzonder zou vinden. Dat zou betekenen dat je weinig schrijft en meer werk van een ander leest. Je eigen schrijfsel is daarom per definitie voor jezelf niks bijzonders, denk ik.

@Iwoortman Ik ben momenteel het boek: "Schrijven voor je plezier", aan het lezen. Deze heb ik in de bibliotheek geleend en ik kan je hem aanraden. De schrijver van dit boekwerkje, Bert Reesinck, legt in duidelijke taal uit hoe het schrijfproces werkt en welke valkuilen er bestaan voor de schrijver. Hij heeft ook een hoofdstuk over stijl geschreven. Wat ik daar in lees is, is dat stijl iets ongrijpbaars is. Het is bij elke schrijver anders. Ga door met wat je doet, je stijl ontwikkelt zich vanzelf. Ga niemand na-apen maar doe je eigen ding. Veel plezier met je verdere schrijverijen. :)

Een schrijfstijl is strikt persoonlijk. Daarom zijn de bekende schrijvers ook direct herkenbaar. Als b.v. Adriaan van Dis een nieuw boek uitbrengt, en je houd van zijn stijl van schrijven dan ga je dat boek bewust lezen. Stijl moet ook aansluiten bij jou leesvoorkeur denk ik. Jouw leesvoorkeur bepaald in grote of kleine mate ook jouw eigen schrijfstijl. Ik heb eens een kort verhaal ingestuurd voor een wedstrijd bij twee verschillende sites. Bij de ene won ik en bij de andere kwam ik niet eens door de voorselectie heen. En dat met een en hetzelfde verhaal. Bobcat.

je schrijfstijl is denk ik vooral een afspiegeling van je persoonlijkheid: wat jij belangrijk/mooi/interessant vindt. iedereen heeft een eigen 'stem'. Luister hoe verschillende mensen een verhaal vertellen op een verjaardag, en hoe sommigen van een totaal oninteressant voorval een hilarich verhaal maken. Dat is de persoonlijke stijl.