Een aardige discussie. Ik wil de situatie eerst even omdraaien. Iemand de grond in boren is zó gemakkelijk. Waar het om gaat is mensen te helpen

Gaat het om mensen te helpen? Wat mij betreft niet. Het gaat om hetgeen dat geschreven is, om die tekst te verbeteren.

Wat een vreemde opmerking... Iemand vraagt toch om feedback? Als je een schrijver helpt door een tekst te verbeteren, help je toch iemand? Of ben ik nu gek? Het kan zijn, Ing, dat je mensen niet wilt helpen, maar alleen teksten wil verbeteren. Een ongewenste bijwerking van je verbeterwerk is dat je iemand hebt geholpen ;)

Gaat het om mensen te helpen? Wat mij betreft niet. Het gaat om hetgeen dat geschreven is, om die tekst te verbeteren.

Het gaat erom mensen te helpen de tekst te verbeteren :)

Ja, goed opgemerkt, dat is inderdaad wat ik wil zeggen. Het gaat niet om de mens op zich, maar om het 'product van'. En de reden dat ik het zo specificeer, is dat dat juist de valkuil kan zijn met het geven en ontvangen van fb. Niet persoonlijk bedoeld, niet persoonlijk opvatten.

'Kritiek is de kunst om te oordelen zonder pijn te doen'. Dit heb ik ooit eens ergens gelezen. Ik vind het wel een mooie omschrijving.

Ing, Denk jij ook dat je de feedback niet te persoonlijk moet opvatten, maar gewoon een 'professionele houding' moet aannemen als het gaat om het verwerken van scherpe kritiek?

Ja, precies dat. Schrijven zie ik als mijn vak en commentaar op mijn schrijfsels is dan ook commentaar op mijn product, niet op mijzelf. Hoewel het natuurlijk hard aan kan komen, ik heb ook heel wat weggeslikt in het verleden. (Edit: niet alleen in het verleden, nu ook nog wel eens, maar het is nu minder kritiek/commentaar op de basisvaardigheden van het schrijven, meer op verhaallijnen en personages en dat komt ook minder hard aan.) Maar dat neemt niet weg dat ik mijn voordeel doe met fb, anders zou ik er ook niet om vragen natuurlijk.

Hoort zo'n professionele houding er van nature in te zitten? En zo nee: valt het aannemen hiervan aan te leren?

Hoort... nee, iedereen is anders en je kunt al helemaal niet zeggen dat iets hoort (vind ik). Het aannemen valt volgens mij te leren, door je werk serieus te nemen, proberen de opmerkingen op waarde te schatten en er je voordeel mee te doen. En goed afwegen wie je om fb vraagt.

Natuurlijk bedoel ik precies hetzelfde ;) Mensen helpen moet je in de context zien, dat lijkt me duidelijk. Mensen helpen om de tekst te verbeteren! :nod: De valkuil zie ik zelf niet zo, al is dat wellicht persoonlijk. Ongeacht om wie het gaat, zal ik een tekst altijd beoordelen op zijn kwaliteit.

Feedback moet je leren geven, maar zeker ook leren ontvangen.

Natuurlijk bedoel ik precies hetzelfde ;) Mensen helpen moet je in de context zien, dat lijkt me duidelijk. Mensen helpen om de tekst te verbeteren! :nod: De valkuil zie ik zelf niet zo, al is dat wellicht persoonlijk. Ongeacht om wie het gaat, zal ik een tekst altijd beoordelen op zijn kwaliteit.

Dat snap ik, dat je het zo bedoelde. En ik neem aan dat jij ook begrijpt dat ik een sociaal wezen ben en natuurlijk ook mensen wil helpen. Maar toch maak ik bewust dat 'extremere' onderscheid en zie ik het soms ook echt als valkuil. Mensen kunnen oprecht gekwetst zijn door de fb die ze ontvangen, dan trekken ze zich de kritiek persoonlijk aan. En dat is lastig, want ongeacht wie mij vraagt om fb, zal ik altijd eerlijk zijn over de tekst. En dat sluit niet altijd aan bij verwachtingen en zelfreflectie.

Ik zal proberen niet meer 'hoort' te gebruiken ok?

De paar keren dat ik hier bij proeflezen gekeken heb, viel het mij juist op dat de commentaar over het algemeen zo weinig scherp was, dat er meer schouderklopjes werden gegeven dan wat anders. Als ik een verhaal laat proeflezen, dan verwacht ik juist scherpe kritiek, aan proeflezers die zich inhouden, heb je toch niks? Dat wil niet zeggen dat die kritiek op een grove manier hoeft gegeven te worden, maar zelfs dat is m.i. nog behulpzamer dan flemen.

Mensen kunnen oprecht gekwetst zijn door de fb die ze ontvangen, dan trekken ze zich de kritiek persoonlijk aan. En dat is lastig, want ongeacht wie mij vraagt om fb, zal ik altijd eerlijk zijn over de tekst. En dat sluit niet altijd aan bij verwachtingen en zelfreflectie.

Dan draait het dus niet alleen om de manier waarop, maar ook om de intentie, het sleutelwoord dat eerder viel. Ik kom niet meer bij proeflezen. Ik heb daar lange tijd veel geleerd en met plezier mijn feedback gegeven (en volgens de hier geformuleerde definitie was dat geen kritiek maar feedback) totdat het spaak is gelopen en iemands wereld is ingestort omdat er een hoop "verbeterpunten" waren en ik het allemaal fout had gedaan. Wat mij raakt is dat aan mijn intentie, dus ook integriteit, getwijfeld is. Dan vraag ik me af met welk doel er op proeflezen wordt geplaatst. Soms om te etaleren, niet altijd om te leren. Ik krijg het gevoel dat bij integere feedback de botheid van de feedback sterk wordt bepaald door het gebrek aan zelfreflectie van de ontvanger. Met andere woorden: objectief kun je als ontvanger niet zijn, maar probeer te bedenken dat degene die je tekst leest dat doet om jouw (en zijn) kennis te vergroten. En de echte botterikken moeten daarop aangesproken worden. Soms is er trouwen sprake van miscommunicatie.

Toen ik bij proeflezen een stukje postte, merkte ik die schouderklopjes (#39) ook op. Ik vroeg om kritiek, maar enkel een paar puntjes werden belicht. Verder zou het helemaal in orde zijn. Nu ben ik de eerste om toe te geven dat dat níet zo is. Ik weet dat ik nog veel moet leren en wíl dat ook graag, maar dan moet ik wel weten wat ik fout doe en hoe ik dat kan verbeteren. Als ik zou moeten kiezen tussen een botte bijl (maar die wel voorbeelden geeft en waarom (ook al is dat minder prettig verwoord)) en schouderklopjes, dan kies ik voor het eerste. Moet ik kiezen tussen een botte bijl en scherpe kritiek, dan kies ik de laatste. Maar m.i. heb ik liever een botte bijl dan niets. Laatst bogen op een ander forum een drietal mensen zich over een wedstrijdverhaal van mij. En daar heb ik stevige fb gekregen. Even slikken, maar ik weet dat ze groot gelijk hebben op de meeste punten, dus ben flink aan het hakken gegaan. Als ze het bot hadden gezegd, maar met dezelfde strekking (dus hetzelfde, maar dan botter verwoord), dan hadden ze ook gelijk gehad ;) *pakt de kettingzaag weer lachend op*

Er is een verschil tussen scherpe kritiek en botte kritiek. Dat verschil zit helemaal in hoe je het verwoordt. Een real-life voorbeeld: Scherp: "Ik vond Catcher in the Rye geen goed boek, dus ik vind dit boek ook niet goed vanwege de associatie die ik met Cather in the Rye heb. Dat risico loop je dan." Bot: "Ja, ik ken Catcher in the rye en vond het een kutboek. Jouw boek lijkt erop? Nog een kutboek, blijkbaar, waarom zou ik verder willen lezen? Ik denk aan lucifers en vreugdevuren." Het verschil is dat er in de tweede reactie krachttermen en stijlfiguren gebruikt worden om de reactie aan te sterken. En dat is precies mijn bezwaar tegen die manier van reageren. En ik zeg maar vast dat ik daar extra op ga letten, want het getuigt simpelweg niet van respect. Waarom zou je je reactie extra aanzetten als het niet hoeft en je (inmiddels) weet dat mensen er niet op zitten te wachten. Mijn mening: de boodschap/mening moet je altijd kunnen melden, maar het is essentieel dat op een respectvolle manier te doen.

Er zit nog een verschil in ;) In de botte manier staat 'blijkbaar', dat geeft aan dat het niet zo hoeft te zijn. Dit lees ik als een 'eerste reactie' die iemand op die tekst heeft en dan ook zichzelf op die wijze quote. In de scherpe manier wordt gedaan alsof diegene het boek niet goed vínd. Dus dat het zo is, niet dat het zo kán zijn. Daarnaast is 'geen goed boek' heel anders dan een 'kutboek'. Geen goed kan ook een middenmoot zijn, een kutboek zie ik als een Kwalitatief Uitermate Teleurstellend boek :P In dit geval zou ik dus de botte manier liever hebben. Daar de scherpe gelijk iets tracht te generaliseren op een klein stukje en daar absoluut niet aan twijfelt, maar de botte die twijfeling door 'blijkbaar' wel laat zien. Zou er ook iets van de strekking 'blijkbaar' in de scherpe manier staan, dan zou ik die waarschijnlijk weer preferen. Kan iedereen mijn warhoofd nog volgen? :P

@ tantebetje: het helpt als je focust op de feedback die jouw tekst kan verbeteren. Dat is immers je doel. Harde / botte woorden kun je zo gemakkelijker van je af laten glijden. Gearriveerde schrijvers hebben overigens moeite met negatieve recensies, dus slikken hoort bij het vak.

Het valt me op dat er een aantal personen zijn die niet bij proeflezen plaatsen omdat het er soms maar weinig respectvol aan toegaat. Ik kom regelmatig bij proeflezen, plaats en reageer er ook, maar heb eigenlijk alleen maar positieve ervaringen. De scherpste feedback die ik heb ontvangen was juist één van de meest leerzame. Ook het tegenovergestelde wordt beweerd. Dat er alleen maar complimentjes worden gegeven. Dit is volgens mij niet juist. (Wat niet hetzelfde is als dat het helemaal niet voorkomt.) De meeste reacties zijn naar mijn idee oprechte meningen over een tekst. De feedback heeft over het algemeen ook inhoud. Dat niet alle feedback even diepgaand is, is niet meer dan logisch. De meeste feedbackgevers (waaronder ikzelf) zijn ook maar beginnende schrijvers. (sorry, beetje off-topic) Ik denk dat 'intentie' inderdaad het sleutelwoord is. Zolang de intentie goed is kan ik met alle feedback leven. Of ik het ermee eens ben is wat anders. Dat zal per situatie verschillen. (Hoewel ik tot op heden bij proeflezen enkel terechte feedback heb mogen ontvangen.)

Ik heb de hele discussie net doorgenomen. Om te zeggen dat eeen stuk prima is als je dat eigenlijk niet vindt, betekent dat je zowel jezelf als de schrijver voor de gek houden. Maar niemand heeft de wijsheid in pacht, ook al denken sommigen dat wel. Er is een wereld van verschil tussen scherpe kritiek leveren en kritiek leveren met overwegend schuttingwoorden en zeggen hoe vreselijk slecht iets is. Dat is geen kritiek, maar laat je eigen frustraties zien. Daar zit overigens niemand op te wachten. Scherpe kritiek kan ook met respect/fatsoen gegeven worden. Feedback dat doorspekt is met grove taal zie ik alleen maar als vuilspuiterij.

Feedback... Ik vind het om te beginnen fantastisch dat er op deze site gelegenheid is elkaar feedback te geven. Ik heb in de paar maanden dat ik hier lid ben heel veel geleerd op het gebied van feedback geven en verwerken. Ik houd van opbouwende kritiek. Ik heb liever een post die me vertelt wat ik allemaal fout doe en hoe ik dat kan verbeteren dan een post die alleen maar 'Goed zo, ga door!' zegt. Als iemand een waslijst geeft van dingen die niet goed zijn, zonder verbetering erbij, doe ik er niets mee. Verder lees ik alle kritiek aandachtig door en verwerk de punten waar ik het mee eens ben in de verbeterde versie van mijn verhaaltje. Als ik feedback geef, probeer ik dat altijd op een opbouwende manier te doen. Plus- en minputen en mijn onderbouwde mening daarover. Je zult nooit een post van mij zien met alleen maar plus- of minpunten. Ik geef feedback op de manier zoals ik hem zelf zou willen ontvangen. Buiten proeflezen ben ik niet bang voor alleen maar negatieve feedback. Meestal gaat dat het ene oor in en het andere weer uit, of lach ik erom, of heb ik een weerwoord. Heel soms blijven zinnetjes hangen en maken ze me onzeker, maar dat is meer de feedback die zich niet tot mijn schrijven alleen beperkt. Zulke feedback, die eigenlijk altijd ongevraagd is, haat ik. Ik heb er geen ander woord voor dan haten. Als ik zulke feedback lees of hoor, moet ik eigenlijk denken dat iemand die hem geeft niet beter weet, maar jammer genoeg ben ik niet wijs genoeg die gedachte te accepteren, dus verspil ik meestal mijn tijd door erop in te gaan. Als iemand respectloos is naar mij toe, kan ik het nooit laten een reactie te geven. Dat zou ik eigenlijk af moeten leren, maar daar heb ik niet genoeg zelfdiscipline voor. Voor proeflezen ben ik niet bang, daar heb ik geen slechte ervaringen mee.

Poeh, veel reacties op dit onderwerp. Even terug nar mijn reactie, bovenaan. Intussen ken ik heel wat mensen achter namen en ik weet zo ongeveer hoe hun reacties zullen zijn. Ik heb het een tijdje heel moeilijk gevonden om 'gewone' reacties terug te sturen naar degenen waarvan ik in mijn ogen scherpe kritiek, niet eens opbouwende, maar echt scherpe kreeg. Dat was bitter en zuur. Daar heb ik inmiddels aardig mee leren omgaan. De valkuil waar ik in stapte was dat ik alle opmerkingen die ik over een stuk kreeg, wilde inpassen in mijn verhaal/stuk. Dat lukt natuurlijk nooit en het was na twee, drie rondes mijn stuk niet meer. Ik herkende het niet. Op dat punt aangekomen heb ik me een tijdje teruggetrokken en helemaal geen fb meer gevraagd, over niets. Alleen heb ik gekeken naar de manier van fb-en van degenen waarvan ik blauwe plekken op mijn ziel had gekregen en ik kwam tot de ontdekking dat het altijd op dezelfde manier gebeurde: scherp, bot en soms zelfs werd iets in het belachelijke of ongeloofwaardige getrokken. Mijn fout was dus dat ik me persoonlijk iets aantrok van de opmerkingen, terwijl het structureel vervelend was van de ander. Los van het feit of ze uiteindelijk gelijk hadden of niet, ik vond het geen manier van omgaan met elkaar. Nu, een hele tijd later, reageer ik niet meer op die mensen, ik laat ze links liggen. Waarom? Omdat ik geen enkele opbouwende opmerking kon vinden, hoe zeer ik de antwoorden/opmerkingen/sneren ook ontlede(ging ontleden? Hoe schrijf je de VT van dit ww?) Mijn probleem hier wat proeflezen en fb-en betreft in een notendop: ik trok, trek het me teveel persoonlijk aan het gebeurt in mijn ogen te vaak onnodig afkrakend en weinig opbouwend daardoor weinig respectvol je moet de pappenheimers kennen om te weten hoe de ander in elkaar zit. Als dat voorwaarden zijn om met fatsoen een stuk bij proeflezen te plaatsen, dan hoeft het voor mij niet. Volgens mij zou je kunnen vragen om fb, zonder dat je weet hoe de karakters in elkaar zitten van degenen die fb geven.

Er zit nog een verschil in ;) In de botte manier staat 'blijkbaar', dat geeft aan dat het niet zo hoeft te zijn. Dit lees ik als een 'eerste reactie' die iemand op die tekst heeft en dan ook zichzelf op die wijze quote. In de scherpe manier wordt gedaan alsof diegene het boek niet goed vínd. Dus dat het zo is, niet dat het zo kán zijn. Daarnaast is 'geen goed boek' heel anders dan een 'kutboek'. Geen goed kan ook een middenmoot zijn, een kutboek zie ik als een Kwalitatief Uitermate Teleurstellend boek :P In dit geval zou ik dus de botte manier liever hebben. Daar de scherpe gelijk iets tracht te generaliseren op een klein stukje en daar absoluut niet aan twijfelt, maar de botte die twijfeling door 'blijkbaar' wel laat zien. Zou er ook iets van de strekking 'blijkbaar' in de scherpe manier staan, dan zou ik die waarschijnlijk weer preferen.

Ja prima, ik heb het niet goed genoeg geparafraseerd zo te zien. Maar ik vind hier dus weinig respect in doorklinken. Mijn punt is alleen maar dat het ook anders kan met dezelfde boodschap.

Mensen kunnen oprecht gekwetst zijn door de fb die ze ontvangen, dan trekken ze zich de kritiek persoonlijk aan. En dat is lastig, want ongeacht wie mij vraagt om fb, zal ik altijd eerlijk zijn over de tekst. En dat sluit niet altijd aan bij verwachtingen en zelfreflectie.

Dan draait het dus niet alleen om de manier waarop, maar ook om de intentie, het sleutelwoord dat eerder viel. Ik kom niet meer bij proeflezen. Ik heb daar lange tijd veel geleerd en met plezier mijn feedback gegeven (en volgens de hier geformuleerde definitie was dat geen kritiek maar feedback) totdat het spaak is gelopen en iemands wereld is ingestort omdat er een hoop "verbeterpunten" waren en ik het allemaal fout had gedaan. Wat mij raakt is dat aan mijn intentie, dus ook integriteit, getwijfeld is. Dan vraag ik me af met welk doel er op proeflezen wordt geplaatst. Soms om te etaleren, niet altijd om te leren. Ik krijg het gevoel dat bij integere feedback de botheid van de feedback sterk wordt bepaald door het gebrek aan zelfreflectie van de ontvanger. Met andere woorden: objectief kun je als ontvanger niet zijn, maar probeer te bedenken dat degene die je tekst leest dat doet om jouw (en zijn) kennis te vergroten. En de echte botterikken moeten daarop aangesproken worden. Soms is er trouwen sprake van miscommunicatie.

Ellabella, wat jammer dat je er niet meer komt. Ik denk dat je een goed punt hebt over dat de integriteit soms niet gezien wordt door een botte toon heen. Ik vrees dat een botterik aanspreken op zijn of haar toon geen zin heeft. Dat is denk ik net zoiets als vragen van een schrijver om iemands botte toon te negeren. En waarom zou de fb gever hierin een grotere verantwoordelijkheid hebben dan de fb ontvanger? Beide zijn relatief onbewust op het punt van de toon op dat moment. Bovendien blijft het zo dat de een in de ogen van de ander bot overkomt en in de ogen van een derde niet. Waar ligt die grens en wie bepaalt die? Ik zie meer in dit wat je zegt: 'maar probeer te bedenken dat degene die je tekst leest dat doet om jouw (en zijn) kennis te vergroten.' Ik denk ook dat de algemene intentie (dus die van onszelf en die van de ander) verbetert als we iei uitgaan van een goede intentie bij elkaar, ongeacht de toon.

Ja prima, ik heb het niet goed genoeg geparafraseerd zo te zien. Maar ik vind hier dus weinig respect in doorklinken. Mijn punt is alleen maar dat het ook anders kan met dezelfde boodschap.

Dries, daar heb je gelijk in, alleen denk dat iemand daar zelf achter moet komen, dat het ook anders kan. Net als dat de fb ontvanger er zelf achter moet komen dat een botte toon niet op jezelf hoeft te worden betrokken. Jouw positie is natuurlijk een lastige als beheerder, dat begrijp ik.

Ja prima, ik heb het niet goed genoeg geparafraseerd zo te zien. Maar ik vind hier dus weinig respect in doorklinken. Mijn punt is alleen maar dat het ook anders kan met dezelfde boodschap.

Dries, daar heb je gelijk in, alleen denk dat iemand daar zelf achter moet komen, dat het ook anders kan. Net als dat de fb ontvanger er zelf achter moet komen dat een botte toon niet op jezelf hoeft te worden betrokken. Jouw positie is natuurlijk een lastige als beheerder, dat begrijp ik.

Dito.

[...] Ik denk dat je een goed punt hebt over dat de integriteit soms niet gezien wordt door een botte toon heen. Ik vrees dat een botterik aanspreken op zijn of haar toon geen zin heeft.

Omdat? Ik denk dat sommige botterikken zich niet altijd bewust zijn van hun toon, maar zij wel integere bedoelingen hebben. Ik reken mijzelf tot deze categorie botterikken. :o ...over zelfreflectie gesproken. Maar er zijn mensen die -zoals Tjsa al aangaf- uit frustratie bot zijn. Dat zijn de beulen met de botte bijl, de echte masochisten. In dat laatste geval kun je ze nog aanspreken en laten weten dat zo'n houding niet getolereerd moet worden. Ik besef dat niet iedereen dat kan, maar nodig wel mensen uit om het te doen. Ook botterikken kunnen leren, al is het alleen de les dat op dit forum hun gedrag misstaat.

Dat is denk ik net zoiets als vragen van een schrijver om iemands botte toon te negeren. En waarom zou de fb gever hierin een grotere verantwoordelijkheid hebben dan de fb ontvanger? Beide zijn relatief onbewust op het punt van de toon op dat moment. Bovendien blijft het zo dat de een in de ogen van de ander bot overkomt en in de ogen van een derde niet. Waar ligt die grens en wie bepaalt die? Ik zie meer in dit wat je zegt: 'maar probeer te bedenken dat degene die je tekst leest dat doet om jouw (en zijn) kennis te vergroten.' Ik denk ook dat de algemene intentie (dus die van onszelf en die van de ander) verbetert als we iei uitgaan van een goede intentie bij elkaar, ongeacht de toon.

Als zowel de zender als de ontvanger aan zelfreflectie doen en hun verantwoordelijkheden nemen (big IF!), dan verzandt feedback niet in een welles-nietes discussie of een wat-ik-eigenlijk-bedoelde draad. Beiden staan open en zullen de moeite nemen om te bekijken hoe de ander de feedback geeft en daardoor verwoordt. Ook hier geldt: de intentie moet de leidraad zijn en beide partijen hebben de verantwoordelijkheid de communicatie goed te laten verlopen. Maar dat is voor een ideale wereld...eh...forum. **edit** ik heb zelf even de storende d/t fouten verbeterd, bij gebrek aan botterikken die met een bijl langskomen. ;)

@EstherQ en Mijre Gidet: Hoe kan iemand er dan achter komen dat een boodschap niet respectvol overkomt? Als iemand dat simpelweg niet wil zien, blijft hij of zij zulke feedback geven, ook al zeggen anderen er wat van, wat doe je dan?

Negeren.

@ Spirit; soms wordt het erg vaak gemeld en het heeft gewoon geen nut. Dat schiet niet op en werkt enkel forumvervuilend (veel offtopic gedoe). Dus inderdaad zoals Tja zegt; negeren. Ik meen dat als het één keer gezegd is, er hooguit een tweede kan volgen en dan kun je beter negeren. Dan mag diegene het zelf uitzoeken. Gewoon geen energie insteken ;)

Mensen kunnen oprecht gekwetst zijn door de fb die ze ontvangen, dan trekken ze zich de kritiek persoonlijk aan. En dat is lastig, want ongeacht wie mij vraagt om fb, zal ik altijd eerlijk zijn over de tekst. En dat sluit niet altijd aan bij verwachtingen en zelfreflectie.

Dan draait het dus niet alleen om de manier waarop, maar ook om de intentie, het sleutelwoord dat eerder viel. Ik kom niet meer bij proeflezen. Ik heb daar lange tijd veel geleerd en met plezier mijn feedback gegeven (en volgens de hier geformuleerde definitie was dat geen kritiek maar feedback) totdat het spaak is gelopen en iemands wereld is ingestort omdat er een hoop "verbeterpunten" waren en ik het allemaal fout had gedaan. Wat mij raakt is dat aan mijn intentie, dus ook integriteit, getwijfeld is. Dan vraag ik me af met welk doel er op proeflezen wordt geplaatst. Soms om te etaleren, niet altijd om te leren. .

Dit besluit betreur ik dan heel erg. Mijn ervaring is dat de meeste mensen die stukjes laten lezen daadwerkelijk op feedback uitzijn. Jij hebt mij op een zeer opbouwende en goed manier destijds van fb voorzien, waarvoor dank! Mensen kunnen veel van jou leren Ella. Hup, naar proeflezen jij! xD xas *edit, heb nu alles gelezen en zie dat Esther hier ook al op in was gegaan. *edit twee, gaat bij proeflezen kijken of ze Mijre Gidet onterecht schouderklopjes heeft gegeven.

Ellabella, je zegt het zoals het is denk ik, als... Die als kunnen we bij anderen niet afdwingen. Alleen bij onszelf. Je hebt wel gelijk, soms is fb nodig om dingen in te zien, net als bij schrijven. Dat is waar. Maar iemand moet daar wel net open voor staan. Bij proeflezen vraagt iemand om kritiek op het schrijven, de fb gever vraagt niet om kritiek over de toon van kritiek geven. We kunnen elkaar vertellen hoe iets overkomt, maar verwachten dat een ander zijn/haar gedrag verandert omdat je iets over dat gedrag zegt, dat lijkt me net een brug te ver. Datzelfde geldt natuurlijk voor de ontvanger van de fb. Spirit, dit is meteen een antwoord hoe ik het zie op jouw vraag, geloof ik.

Esther, daarom kan het nog wel fatsoenlijk gedaan worden.

@Esther Ik nodig mede forumleden uit om botterikken te corrigeren niet opdat de botterik ervan leert en daarover na gaat denken ( :rolleyes: ), maar om het signaal te geven dat dat asociale gedrag hier, op dit forum niet toegelaten wordt. Je doet dus normaal of je doet zoals je bent op een botterikken-forum. Daar is het vast heel gezellig.

Ja precies, dat is zoiets als de basis van sociaalschrijf gedrag. Als een vermeend schrijver zich niet in keurige taal kan uitdrukken en zijn feedback niet kan verwoorden zoals hij het bedoeld heeft, dan moet hij maar eens een mooie spiegel pakken en bedenken of hij wel de potentie heeft ooit een goed auteur te worden. xas edit reactie op tja was dit. Ella jij behoort echt niet tot die groep. Jij bent opbouwend, maar nooit bot. xas