Net wat ik vermoedde. Dan stop ik er mee. Op één of andere manier ben ik die informatie dus niet tegen gekomen. Ik lees nochtans vele berichten. Ik was al begonnen met een tweede verhaal. Daar stop ik ook mee. Gelukkig is dat niet eens af. Dat eerste verhaal kan gelezen worden door niet betalende leden. Alleen betalende leden kunnen een feedback geven. Nog een vraag: zal ik alles maar weghalen? Dat betekent dat ik de persoon van wie ik zijn verhaal aan het proeflezen ben, ook op de hoogte moet stellen want die heeft wel zijn heel verhaal geplaatst. Nu kan je bij die site uitgeven in eigen beheer. Daar gaat het tenslotte om. Maar dat ben ik helemaal niet van plan. Ik zit hier met kippenvel. Hoe kon ik zo naïef zijn.

Dank je, Thérèse. Ik ga er niet mee wachten. Had ik die vraag maar eerder gesteld. Dank je, Jamie. Voor mij betekende het wel iets dat enkele mensen blijven lezen, zeker wanneer het jarenlang in huis heeft rond gezworven tot en met verworden tot kladpapier (achterkant). Pure ijdelheid natuurlijk! Ik ga op mijn vingers tikken.

Ja, nu begrijp ik die hele context van internet beter. Ik ben nochtans nooit kwistig geweest met dit of met dat. Voor plagiaat heb ik niet zoveel angst. Ik kan heel gemakkelijk bewijzen dat het van mij is, want het verhaal heeft verschillende versies in verschillende vormen. En de ouderdom van papier kan als het moet, bewezen worden. De typband op een tikmachine ook. Ik ben al begonnen met het wegnemen van de stukjes. Wat me wel opvalt is dat andere mensen die ik ken, daar blijkbaar ook niet van op de hoogte zijn. Misschien hebben ze het voornemen niet om een kans te wagen bij een reguliere uitgever. Ik heb er geen idee van in welke mate uitgeverijen daar rekening mee houden. Ik ga alvast het risico niet nemen. Ik had al een hele tijd het gevoel dat er iets niet klopte. Dat het verwachte doel was was om het in zelfbeheer uit te geven bij de site. Over iets anders wordt het er niet gesproken, en zo voel je je als het ware op den duur opgenomen in een beperkte bewegingsruimte.

Schli, met actuele boeken bedoel je boeken die al uitgegeven zijn, of niet? Dan is het wel een heel ander verhaal, toch? Ik begrijp wat je bedoelt, Janneman. Maar in dit geval zou de bewijslast enorm zijn omdat ik referenties heb gemaakt over dat boek in andere geschriften. Terwijl ik schreef, schreef ik over dat schrijven en over die HP's... Mocht het ooit zover zijn, en ik dit gerechtelijk moet bewijzen, dan hoef ik zelfs geen advocaat te nemen. Maar over plagiaat maak ik me ook geen zorgen, eerder over een goede start te nemen zonder complicaties allerhande.

Sgoojur, ja, het zo plaatsen, opeenvolgend stukje na stukje, is naar mijn gevoel ook amateuristisch. Ik heb het gedaan om te weten of er uberhaupt interesse voor zou zijn, of mensen één of meerdere stukjes zouden lezen en dan afhaken. Onderhand heb ik toch geleerd dat wanneer iemand zegt dat het leuk en spannend is, dit misschien gezegd wordt uit sympathie, of als een wederdienst omdat ik de stukjes van die persoon ook trouw lees. Maar als er enkele mensen zeggen dat het op publicatieniveau is, of dat het dient uitgegeven te worden, dan redeneer ik dat ze zoiets helemaal niet hoeven te zeggen. In die zin was het voor mij zinvol. Ook als motivatie om verder te schrappen en te schaven. Er zat een routine in : elke dag een stukje herbekijken en het dan plaatsen. Nu ben ik dat dat kwijt. En dagelijkse discipline is mijn sterkste kant niet. Maar de tijd is rijp om verder te gaan. Als ik in de schoenen van een uitgever zou staan, dan zou ik daar toch ook een beetje rekening mee houden, denk ik. Hekate : daar denk ik dus ook aan. Toen ik er mee begon, vroeg ik me dat niet eens af. Schli : een heel verhaal lezen is toch veel meer dan in een boek enkele bladzijden kunnen lezen. Wanneer ik boeken op internet bekijk, dan zie ik dat als een presentatie van het boek, zo opgesteld om het kopen er van aan te moedigen. Ik was bezig het hele verhaal te plaatsen van begin tot einde. Er groeide een wrang gevoel alsof ik de vel van de beer aan het verkopen was, nog voor ik de beer had geschoten. Vandaar dat ik de vraag gesteld heb. Samen met iemand, heb ik het idee geopperd om elkaars schrijfsels te lezen en te verbeteren. We hebben dezelfde motivatie en gedrevenheid om te schrijven en uit te geven. Dat is weer een volledige nieuwe stap voor mij en voor die persoon ook. Ik lees hier soms dat mensen meer dan één proeflezer hebben... in die richting zou ik ook graag willen gaan. Maar dat komt niet uit de lucht vallen. Zoiets groeit, vermoed ik. Iemand vergoeden voor proeflezen kan ik niet. Dus het enige wat ik kan doen als wederdienst, is ook proeflezen wat ik momenteel ook doe voor iemand die ook kort bij kas is. Het zijn allemaal eerste stappen... Wat ik al lang van me weet is dat ik een chronisch gebrek aan discipline heb. Iemand zou met een figuurlijk zweepje voortdurend achter me aan moeten zitten om me te dwingen verder te werken elke dag. Ik ben heel gevoelig voor druk die op me uitgeoefend wordt door iemand anders. De druk op mezelf uitoefenen, haalt het niet. Heeft waarschijnlijk iets te maken met mijn opvoeding. Bij het dagelijks plaatsen van die stukjes, lukte het wonderwel. Nu valt dat weg. Een alternatief dringt zich op.

Dank je, Aricha. Ik denk dat de beslissing om het weg te halen vrij individualistisch genomen wordt. Het hangt bv af van het schrijfstadium waar je in komt, of klaar voor bent, denk ik. In het begin was ik heel blij te kunnen plaatsen, en nu is dat veranderd.